Tíminn - 06.10.1961, Blaðsíða 14

T4
TÍMINN, fimmtudaginn 5. október 1961.
XXVI
Rétt fyrir nýárið kom bréf
frá Stínu. Hún hafði alið
sveinbarn á sjálfa jólanóttina.
Það var blessuð jólagjöf. Barn
inu unni hún heitt.
Efni bréfsins var að segja
Hallfríði, hvernig komið var
og gefa fögnnð'i sínum útrás.
En svo var hún líka að
grennslast eftir því, hvort
Hallfríður gæti ekki tekið sig
eftirleiðis. Hjá henni vildi
hún helzt vera.
Hallfríður sýndi Jóakim
bréfið.
— Langar þig til að taka
þessa> stúlku? spurði hann.
— Eg kenni í brjósti um
Stínu og vildi margt fyrir
hana gera, en bæði er það, að
ég get ekki orðið við bón henn
ar, og veit heldur ekki, hvort
það væri rétt gert af mér að
taka hana, þó að .mig lang-
aði til þess. Stína hefur þá
skapgerð, að hún sambýðist
fáa. En ég kenni í briósti um
hana. Það verð ég að segja.
— Þú ræður hér öllu, Hall
fríður mín, sagði Jóakim.
— Jæja, vinur minn. En
þá segi ég: Sá á kvöl, sem á
völ.
Nálægt miðjum janúarmánl
uði sagði Hallfríður við bónda!
slnn: — Viltu ekki lána mérj
hest, helzt fylgja mér? Egi
ætla að heimsækja hana
Stínu mína.
— En er óhætt að skilja
Sínu eftir heima, eina með
börnunum?
— Eg er óhrædd, þegar Páll
er annars vegar. Eg bið hannj
að hafa eftirlit með öllu.
Að stundu liðinni riðu hjón
in úr hlaði. Jóakim fór fvrir.
Áin var lögð. Færðin góð og
hestarnir fjörmiklir. Hallfríð
ur skemmti sér hið bezta.
Hjónunum var tekið tveim
höndum á læknissetrinu.
Litlu synir læknishjónanna
voru hinir efnilegustu, vöpp-
uðu milli sætanna í dagstof-j
unni, meðan læknishjónin
ræddu við gestina. Stína kom
þangað til þeirra. Hallfríður
sá þegar, að yfirbragð henn-j
ar var allt annað en um haust.
ið. Hún bað Hallfríði að sjáj
jólagjöf slna, eins og hún orð
aði það. Hallfríði fannst,
sveinninn grannur, en hafði
þó ekki orð' á því, en óskaði
móðurinni blessunar með
barnið, og hlustaði á frásögnj
hennar. Drengurinn var þeg,
ar í fyrstu bernsku farinn að
festa myndir og minningar
á minjaspjöld hinnar ungu
móður. Og þrátt fyrir allt var
hún hamingjusöm, svo vel
hafði skipazt hennar ráð við
dvölina á læknissetrinu.
Stína var nýbúin að fá bréf
frá bræð'rum sínum tveimur,
þeim Óskari og Ásmundi. Ósk
ar sagði henni, að stúlkan
sín myndi ala barn með vor-
inu. Og bauð hann Stínu til
sín fyrir það fyrsta yfir vetr
armánuðina. Ásmundur bauð
henni að vera hjá sér eftir-
leiðis, og var með boð frá Ás-
dísi systur þeirra, að hún yrði
— Augun, énnið, nefið og
hakan, eru allt frá pabba
mínum. Hann minnir ekkert
á pabba sinn, og þykir mér
vænst um það, sagði Stína.
— Eg kveið því, að hann líkt
is honum. Þá hefði ég ekki
getað elskað hann. Blessaður
sé hann fyrir það, að líkjast
mínu fólki, bætti hún enn við.
Hallfríður renndi enn aug
um á sveininn. Ekki gat hún
séð líkinguna með honum og
Óskari, Það var eitthvað ó-
34
hjá sér til vorsins og lengur,
ef henni sýndist. Stína gladd
ist mjög við þessu tilboði.
Hún vildi helzt fara að Sjón-j
arhóli, en fann þó til með Ósk
ari, ef hann yrði í vandræð-j
um undir vorið'. Og spurði Hall i
fríði ráða.
— Þetta verður þú að gera
upp við sjálfa þig, sagði Hall
friður. — En getur það ekki
verið slæmt fyrir barnið, að
fara með það að vetrinum
svo langa leið, sem það er að
Sjónarhóli, eða til Óskars,
sem enn er lengra?
— Læknirinn segir, að það
sé enginn vandi að búa svo
um kornbörn, að þau saki
ekki í sæmilegu veðri, sagði
Stína.
Hallfríður baifð Stínu að
koma til sín og vera þar um
tíma. Hún sagði Stínu, að
þau hefðu verið búin að ráða
til sín fólk eftirleiðis, er
beiðni hennar kom.
Stína kvaðst nú ekki vera
í neinum vandræðum. — Og
svo hjálpar hann mér liklega
karlmaðurinn. Hann hleypurj
ekki frá mér, þessi, sagði hún '
og leit með ástúð til vöggunn
ar. — Sýnist þér hann ekki
fallegur?
— Jú, sannarlega, sagði
Hallfríður.
kunnugt í svip barnsins,
fannst henni, en hún þagði.
Og fegin var hún því, að
Stína 'vr ekki undir hana
neitt um útlit drengsins. Móð
urgleðin og örugg vissa voru
henni nóg.
Hallfríð'ur spurði lækninn
um drenginn, hvort ekkert
væri að, þar sem hann var
svo grannur, og hún gladdist
við svar hans. , 1 j
— Drengurinn er heilbrigð
ur. An’V'ð verður ekki fund
ið, sagði hann. — Hann nær
sér á strik áður en langt um
líður. Honum fer eðlilega
fram.
Mánuði seinna sótti Ás-
mundur barnið og systur
sína. Dvöldu þau þá dag um
kyrrt 1 Móum. Stína settist
að á Sjónarhóli. Drengurinn
varð henni til mikillar gleði,
og athvarf hennar í ellinni.
Stína giftist aldrei og átti
pkki fleiri börn. Er hún þá
úr sögunni.
Og stína fór frá Móum um
vorið. Jóakim útvegaði henni
vist, og lét hún tilleiðast að
þiggja hana. Um sumarmálin
kom Sigurbjörg. Hún var þá
komin langt á leið og oft las
in. Með henni kom yngsta
dóttir hennar, Jónína að
nafni. Hún var fermingar-
barn eins og Páll, og fylgd-
ust þau að til spurninga.
Fyrsta maí ól Sigurbjörg
sveinbarn. Hún var lengi
veik. Hallfríður vildi sækja
lækninn, en Ijósmóðirin dró
úr því, og Jóakim fýsti þess
ekki heldur. Loks þoldi Hall-
fríður ekki við. Var þá lækn-
irinn sóttur, náði hann barn
inu nær dauða en lífi, og tókst
að bjarga hvoru tveggja,
barni og móður. En svo nærri
gekk barnsburðurinn móður-
inni, að hún var lengi aum-
ingi, og náði sér aldrei til
fulls.
Þegar ljósmóðirin fór, tók
Hallfríður við barninu. Móð-
irin var þá svo mikið biluð
og máttfarin. Það fór því
þannig, að Hallfríður annað-
ist bamið. og var því góð sem
bezta móðir. Hlaut sveinninn
nafnið Ásgrímur eftir föður
Jóakims.
Á hvitasunnu um vorið var
fermt. Var þá Sigurbjörg enn
svo mikill aumingi, að Hall-
fríður gat ekki verið við ferm
inguna, og tók hún það nærri
sér, því að nú var Páll fertnd
ur, drengurinn, sem hún unni
eins og sínum börnum, ef
ekki meira. En er komið var
frá kirkjunni, var veizla búin
í Móum, og Páli litla gaf hún
nýja sálmabók og eins Passíu
sálmana. Pabbi hans gaf hon
um hnakk og beizli og folald.
Páll var því í sjöunda himni.
Telpunni gaf Hallfríður lítinn
gullkross. Sagði telpan síðar
svo frá. að þessi gjöf hefði
komið sér á ó-vart og fundizt
hún ómakleg. Og mikið gladd
ist hún.
Þegar sláttur hófst, átti
Sierurbjörg að sinna innanbæj
arstörfum, en svo var hún
’éleg til heilsunnar, bæði hölt
og stirð, að þótt Hallfríður
tæki á sig mjaltir og mála-
verk og væri jafnan í bænum
fram yfir hádegi, átti Sigur-
björg fullt í fangi með mið-
degjsverkin og gat með naum
indum sinnt börnunum. Aftur
á móti var Hallfríður frísk.
Átti vel við hana útivinnan. j
Enn var hún dugleg, að j
hverju sem hún gekk. Jóakimj
lét sér líka annt um hana,;
dáðist að dugnaði hennar og
snyrtimennsku.
— Alltaf ertu jafn falleg og
eftirsóknarverð, sagði hann.
Ef gest bar að garði, raup- 1
aði hann af konu sinni, svo
að Hallfríði var raun að, enda
var henni ekki grunlaust um,
að Jóakim væri með þessu að
skaprauna barnsmóður sinni.
Loks fannst henni svo langt
gengið, > 5 hún talaði um það
við hann. En þá kom upp nýtt
varnarorð af hans hálfu.
Hann kvaðst hafa þær taugar
Föstudagur 6. október
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —
8.35 Tónleikar. — 10.10 Veður-
fregnir).
12.00 Hádegisútvarp. (Tónleikar. —
12.25 Fréttir, tilkynningar og
tónleikar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku. —
Tónleikar.
13.50 Afmælishátíð Háskóla íslands.
(útvarp frá háskólabíói):
Ræðu flytur rektor hásikólans,
prófessor Ármann Snævarr. —
Ávörp flytja forseti fslands,
menntamálaráðherra, borgar-
stjórinn í Reykjavxk og forseti
Þjóðræknisfélags fslendinga í
Vesturheimi. — Kveðjur flytja
forseti Vísindafélags íslend-
inga, varaformaður Bandalags
háskólamanna, formaður Stú-
dentafélags Reykjavikur, for-
maður Stúdentaráðs háskól-
ans og fulltrúar erlendra há-
skóla. — Blandaður kór, Þur-
íður Pálsdóttir, Árni Jónsson
og Sinfóníuhljómsveit fslands
flytja kantötu við háskólaljóð
Davíðs Stefánssonar og fleira
eftir Pál ísólfsson; höfundur
Stjórnar. — Rektor þakkar. —
Sunginn þjóðsöngurinn.
16.30 Veðurfregnir.
18.30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18.50 Tilkynningar.
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Konsert í A-dúr fyr
ir selló og strengjasveit eftir
Tartini (I Musici léika).
20.15 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómás Karlsson).
20.45 Óperettulög: Annaliese Roth-
enberger og Rudolf Schock
syngja lög úr „Betlistúdent-
inn" eftir Millöcker og „Bocc-
accio“ eftir Suppé.
21.00 Upplestur: Steindór Hjörleifs-
son leikari les ljóð ~ftir Jón
úr Vör.
21.10 Píanótónleikar: CL.a Haskil
leikur:
a) Tvær sónötur í Es-dúr og
h-moll eftir Scarlatti.
b) Sónatína fyrir píanó eftir
Ravel.
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn“ eftir Kristmann Guð-
mundsson; XVI. (Höfundur
les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Smyglarinn“ eft
ir Arthur Omre; XVIII; (Ingólf
ur Kristjánsson rithöfundur).
22.30 í léttum tón:
a) Rússneskt kvennatríó leik-
ur á bandúru og syngur.
b) „Hammond" Olsen leikur á
bíóorgel lög eftir Foster.
23.00 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFFÖRLI
Útfurinn og
Fálkinn
— Þú verður að fara til Tyrf-
'ings með menn þína, Alli, sagði
Eiríkur. — Segðu Bryndísi, að af-
gangurinn af flokki minum' hafi
ráðizt á þig, og þú hafir vissu fyr-
ir því, að ég sé dauður. Biddu um
húsaskjól og haltu þig úr augsýn
Ervins. — Og hvað með þig?
spurði Astara. Eiiíkur brosti til
hennar og þessara fáu, tryggu
þegna sinna. — Hafið ekki áhyggj
ur, sagði hann mildur í máli. —
Eg skal gæta mín. Eg tek Svein
með mér, og við skulum finna Bú-
staðalénsmanninn, sem á að flytja
kóngi sínum boð Bryndísar. Svo
kvadi hann Kindrek, og augu hans
tjáðu það, sem varirnar megnuðu
ekki að segja, svo stökk hann á
bak og hélt af stað ásamt Sveini.