Tíminn - 19.11.1961, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, simnudaginn 19. nóvember 1961
bATTUP K'IPKIUNNAR
Kristur sagði lærisvein- hæfileika sem bezt og
um sínum fyrir um eyðingu þroskast til fullkomnunar
Jerúsalemsborgar, og í og farsældar.
gegnum þá spásögn heyrum Þessar þjóðir sváfu öld-
við óminn af orðum, sem um saman Þyrnirósusvefni
boða enn þá meiri ragna- í áþján og fjötrum fáfræði
rök, heimsbyggðarinnar og undirokunar, sem stjórn
hinzta dag.
endur þeirra héldu við á /
Fátt gæti í fljótu bragði herfilegan hátt. En eftir að
virzt hryllilegra umhugs- elding björt frá anda, hin-
unarefni. Og satt að segja um sanna frelsisanda, hafði
verður hver sá maður farið eldi sínum og birtu,
sleginn furðu, sem les þess- þótt í leiftursýn væri, yfir
ar spásagnir meö íhugun þetta fólk, þá varð því ekki
og eftirtekt, svo mjög líkj- snúið við. Og nú er fylling
ast þær þeim veruleika, sem tímans komin því til handa.
við heyrum nú daglega um Andi Krists hefuf komið að
Vormerki á vetramóttu
í fréttum af því, er koma
skal, ef ný heimsstyrjöld
skyldi brjótast út með að-
stoð atomorku og vetnis-
vopna.
Eldur af himni, gnýr og
angist, loft allt lævi bland-
ið, ófriður og ógnir, hvert
sem litið er. Hvergi virð-
ist griðland fyrir hinum
eyðandi öflum tilverunnar
samkvæmt spásögninni, og
sannarlega mundi svo
verða, ef öflum hatursins
verður- leyft valdið í heimi
nútímans.
En orð Krists eru ekki
tómar ógnanir. Hann sér
og talar um tákn þess, er
koma skal, vormerkin á
vetri eyðingar og ótta. Og
það eru einmitt vormerkin,
sem hann vill sérstaklega
vekja athygli sinna læri-
sveina á. Þar er hinn eigin-
legi . fagnaðarboðskapur
þessara spásagna. Og þegar
állt er athugað vel, skilst
manni eiginlega, að Krist-
ur óttist ekki þessa eyðingu,
þessi ragnarök efnisheims-
ins, heldur bendi hann á,
að þar brenni aðeins hismi
og gjall, en eftir verði gull
guðsríkisins, og innan
stundar renni upp öld
mannssonarins, þar sem
kœrleikur og dýrð verði
allt í öllu. /
En getum við þá greint
nokkur vortákn, nokkur
vormerki á þeirri vetrar-
nóttu óttans, sem hið svo-
nefnda „kalda stríð“ hefur
leitt yfir veröldina og ýms-
ir búast við, að endi með
eldi og gný vetnissprengj -
unnar, sem eyði milljóna-
borgum í einu vetfangi.
Jú, svo sannarlega sjást
mörg vormerki sem benda
á sigur og útbreiðslu krist-
ins dóms jafnvel þar. sem
útlitið virðist verst. Þar er
samt hægt að þreifa á því,
að „grein fíkjutrésins er
orðin mjúk“, eins og Krist-
ur orðar það. Vaxtarbrodd-
ur kristinna hugsjóna og
mannréttinda hefur þegar
gert vart við sig.
Þannig eru þjóðir Afríku
hver af annarri að vakna
til frelsis og kröfu um
mannréttindi og mann-
sæmandi lif. Sú krafa er
auðvitaö vakin af frelsis-
hugsjónum kristindóms og
áhrifum frá þeim þjóðum
og mönnum, sem hafa til-
einkað sér líf mannhelgi og
réttinda hverjum einstak-
lingi til handa, svo að hver
og einn fái að njóta sinna
luktum dyrum og farið inn,
þar . sem fæstir skyldu
halda, og þótt ýmsa greini
á, um leiðirnar, þá er
merkið sett hátt og það
heitir: Frelsi og framfarir,
vaxandi menning öllum til
handa.
Eitt hið fjölmennasta
ríki veraldar, Japan, land
morgunroðans, hefur fyrst
allra Austurlanda tileinkað
sér siðu og samfélagsháttu
kristinna þjóða með merki-
legu móti og verður vart á
milli greint, hvort þar er
lifað sem heiðin eða krist-
in þjóð væri. Svo römm eru
áhrifin, svo gagnger um-
skiptin, að sögn þeirra, sem
þar hafa dvalið, þótt enn
logi þjóðlegur andi trú-
ar og siða í djúpi þjóðar-
sálar.
Jafnvel Kína, sem flestir
telja nú í hershöndum,
hefur eignazt mikið af
kristnum áhrifum í sam-
félagsháttum þeim, sem því
er fært nauðugu viljugu.
Og þeir, sem annars afneita
kristinni lífsskoðun, flytja
samt ávexti hennar með
sér þangað á ýmsan hátt,
annars yrði þeim ekkert á-
gengt. Þeir verða að flagga
með einhverju. Og þegar
risinn mikli, hin fjölmenn-
asta þjóð heimsbyggðar-
innar, vaknar til vitundar
og frelsis undan oki komm-
únistiskra þrenginga, sem
nú þjaka, þá mun hún
finna, hve mörgu hefur
skolað á land, jafnvel með
bylgju blóðs og hörmunga.
Og sumt af því mun reyn-
•ast hið sanna gull mann-
réttinda og guðlegrar náð-
ar.
Þannig eru vormerkin
hvarvetna, ef vel er að gáð.
„Guð er í hverjum geisla,
sem gegnum nóttina brýzt.
Sama hver eldinn annast,
ef af honum blessun hlýzt.“
En framar öllu finnast þó
vormerki hins sanna krist-
indóms i starfi og hug-
sjónum Sameinuðu þjóð-
anna. Og þar er andi Krists
viðurkenndur, þótt hann
mæli fyrir munn Búdda eða
Múhameðs, aðeins ef þar
má greina rödd friðar og
mannkærleika gegnum gný1
óttans og ógnanna. Og nú
er þar hafin markviss bar-
átta fyrir afvopnun allra
þjóða. Þar klýfur björt eld-
ing myrkrið. Biðjum fyrir
krafti þess ljóss.
Árelíus Níelsson.
t
Bára Elíasdóttir og Gunnsteinn Karlsson virða fyrir sér Singer-saumavélina.
„Ég varð alveg orðlaus"
Ég var svo undrandi, þegar
mér var tilkynnt þetta, að ég
trúði ekki mínum eigin eyr-
um. Ég var satt að segja alveg
orðlaus, segir frú Bára Elías-
dóttir frá Dalvík.
Hún var svo heppin að vinna
Singersaumavél í getraun, sem
Samvinnan efndi til síðastliðið
sumar. — Þekkir þú Samvinnu-
skipin? nefndist getraunin, og var
fólgin í því, að Samvinnan birti
myndir af öllum Fellunum, en les
endur áttu síðan að þekkja þau í
sundur.
— Þér hefur auðvitað ekki dott
ið í hug, að þú myndir fá verðlaun,
frú Bára?
— Nei, það dettur manni nú
aldrei í hug. Eg tók bara þátt í
þessari keppni svona af rælni, og
þegar ég fór með svörin í póst,
sagði bróðir minn við mig: — Lof
aðu mér að kíkja í umslagið og gá,
hvort þetta er rétt hjá þér. —
Nei, nei, sagði ég og nennti ekki
að rífa upp umslagið, — ég fæ
hvort sem er engin verðlatm, svo
að þetta skiptir ekki máli. Samt
fór nú svo, að ég fékk þriðju verð
laun, þó að ég sé ekki enn farin
að trúa því. Eg hef aldrei orðið
eins hissa, eins og ég^var að segja
þér áðan.
— Já, þú fékkst aðeins þriðju
verðlaun. Hefðirðu kannske heldur
viljað hin verðlaunin, ef þú hefð-
ir getað ráðið nokkru um það?
— Nei, ég vildi langhelzt þessi
verðlaun. Mér lízt ákaflega vel á
saumavélina og er voða spennt að
læra á hana. Það fylgir henni
kennsla, og ég ætla að læra á hana
á Akureyri. Eg get auðvitað ekki
sagt um það. hvernig saumavélin
er, fyrr en ég er búin að læra á
hana, en mér er sagt. að það sé
ákaflega auðvelt að stilla hana, þó
að hún geri allt, sem nöfnunf tjáir
að nefna Hún stoppar í sokka,
festir tölur.. gerir hnappagöt, og
svo fylgja henni mörg innbyggð
munstur og fjöldinn aílur af fót-
um, zig zag fótur og svoleiðis. Eg
sé líka, að hún er með hallandi
nál og fæti. og þá sér maður allt
svo vel, sem fer undir fótinn og
getur fylgzt vel með vinnunni.
— Hvað sagði nú maðurinn þinn
þegar þér var tilkynnt um verð-
launin, varð hann jafn hissa og
þú?
— Já, hann varð auðvitað hissa,
en ég held nú að hann hafi byrjað
á því að óska mér til hamingju.
— Þú ert húsmóðir og margra
barna móðir, er það ekki, frú
Bára?
— Jú, ég er húsmóðir og á 5
börn. Eg á tvær dætur 17 ára og
tveggja ára og svo þrjá syni, 14
ára, 12 ára og 6 ára.
— Þú hefur nóg að gera við
heiimilisstörfin , og mér er sagt,
að þú saumir allt sjálf á börnm
þín. Heldurðu ekki, ag Singer-
saumavélin létti þér störfin?
— Jú, það gerir hún ábyggilega,
og ég er farin að hlakka til að
sauma á hana. Gamla vélin mín
var að vísu ágæt, en hún er ekki
nærri eins fullkomin og þessi, það
er nú ólíkt. Það verður notandi
að sauma á hana fyrir jólin. Þá
þarf maður alltaf að sauma svo
rnikið. Ég er líka viss um, að eldri
dóttir mín verður spennt að sauma
á hana. Hún er núna á Húsmæðra
skólanum á ísafirði, og hefur ekki
enn séð gripinn. Sú litla vill líka
stundum hjálpa mömmu að sauma,
en hún er nú bara tveggja ára og
helzt til lítil til slíkra hluta.
— Hvar hefur þú lært að
sauma?
— Blessuð vertu, ég hef eigin-
lega hvérgi lært að sauma. Ég
byrjaði heima, eins og flestar
gera, svo kemst þetta í æfingu.
Ég býst nú við, að ég byrji á ein-
hverju léttu, þegar ég vígi Singer-
vélina, koddaveri eða einhverju
slíku.
— Vinnur þú úti með heimilinu?
— Nei, það geri ég ekki. Ann-
ars vinna þær nú sumar í frysti-
húsinu og við síldarsöltun.
— Já, þú hefur svo. sem nóg að
gera á heimilinu. En hvað gerir
annars maðurinn þinn?
— Maðurinn minn heitir Árni
Arngrímsson og er bílstjóri á Dal-
vík.
— Þú hefur brugðið þér til
Reykjavíkur, þegar þú fékkst vei'ð
launin.
— Já, en ég kom nú alls ekki
þess vegna og átti alls ekki von á
þessum ósköpum, myndatökum og
blaðaviðtölum. Ég kom, af því að
ég þurfti að fara til læknis.
— Ertu samt ekki ánægð með
ferðina, þrátt fyrir þennan ófögn-
uð?
— Jú, mikil ósköp, ég er hrifin
af ferðinni og öllu, sem ég hef
séð. Það er þó eitt, sem vekur
alveg sérstaka hrifningu mína, en
það er Singer-pijónavélin, sem ég
Sá hérna hjá Sambandinu. Ég vissi
satt að segja ekki, að hún væri
til, enda er hún víst nýkomin á
markaðinn. Þetta er munur eða
gamla prjónavélin mín. Þessi er
sú allra fullkomnasta, sem ég hef
séð. Hún prjónar allt frá eingirni
upp í golfgarn og þrefaldan lopa.
Hún prjónar útpijón með mörgum
litum, bregður og pliserar, prjónar
sokk í heilu lagi og boli í heilu
lagi, svo að það er lítið verk að
ganga frá prjónadótinu. Ég hefði
ekkert á móti því, að vinna svona
prjónavél í næstu getraun, því að
mikið vill meira, eins og máltækið
segir.
— Að lokum vil ég aðeins segja
það, að ég þakka kærlega fyrir
þetta allt saman og er reglulega
hamingjusöm með saumavélina
mína. R.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
Jóhannes Guðmundsson,
Herjólfsstöðum
andaðist að heimili sínu 16. nóvember.
Þuríður Pálsdóttir, börn tengdabörtl
og barnabörn.
\
Ástkær eiginkona mín
Inger Shiöth ÞórSarson,
verður jarðsett frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 21. nóv. kl. 10,30 f.h.
Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Þórir Kr. Þórðarson.