Tíminn - 19.11.1961, Blaðsíða 13

TÍMINN, sunnudaginn 19. nóvember 1961
13
(VBBNNBNG:
Sigríður Haildórsdóttir
Það verður enginn héraðsbrest-
ur, þó að öidruð kona deyi. Hönd
tekur við af hönd, hugur af hug og
störf þau, sem Sigríður vann ung,
eru nú í annarra höndum. En við,
sem þekktum alúð og ástúð hennar
hlýju handa, söknum og þökkum.
Lætur vel, að það þakklæti komi
frá Skagafirði, því að Sigríður var
Skagfirðingur. Fædd á Húnsstöð-
uim í Fljótum 19/2 1882. Dóttir
hjónanna þar, Þórönnu Gunnlaugs-
MINNING:
Helgi Magnússon
Um vesturslóð
heyrast í blænum harmaljóð.
Hnígur í djúpið dagsins bjarmi.
Drúpir byggðin í sárum harmi.
Báran kveður sín beisku Ijóð.
Á köldum sjá
vaskur maður er fallinn frá.
Maður í lífsins bezta blóma,
búinn allri dyggð og sóma.
Horfinn mæddri móður frá.
Alla stund
aufúsugestur á hvers manns fund.
Héraði sínu happafengur.
Höfðingi í lund og valinn drengur.
Horfinn á sinna feðra fund.
Liðin er ííð.
Lífið á jörðu er angur og stríð,
en minningin lifir um mæta
drenginn.
Minningaarfinum glatar enginn,
þrátt fyrir þrautir og stríð.
Helgi minn.
Hjartkærar þakkir í hinzta sinn.
Saknað er þín með sárum trega.
Sál þína blessi eilíflega
drottinn með dýrðarmátt sinn.
Sjötugur:
Þórarinn Guðmundsson
Mér komu þessar hendingar í
huga, er ég frétti lát vinar míns,
Helga Magnússonar frá Bíldudal,
en hann fórst af slysförum í Arn-
arfirði hinn 24. júlí síðast liðinn.
Helgi Magnússon yar fæddur að
Granda í Ketildalahreppi 28. okt.
1923, sonur Magnúsar G. Magnús-
sonar bónda þar og Rebekku Þið-
riksdóttur, konu hans. Ungur að
árum fluttist hann með foreldrum
sínum að Reykjarfirði í Arnarfirði
og síðar, er þau hættu búskap, lá
leiðin til Bíldudals. Hann átti
jafinan heimili í foreldrahúsum,
og að föður sínum látnum hélt
hann hús með móður sinni, sem
hann unni mjög og virti. Þessi
mannkostamaður, sem í engu
mátti vamm sitt vita og var trú-
mennskan og drengskapurinn
holdi klæddur, er öllum harm-
dauði, sem til hans þekktu. En
sárastur er harmur móðurinnar og
systkinanna, sem syrgja elskuleg-
an son og góðan bróður.
Blessuð sé minning hans.
Caamunilur Ólofccmi
dóttur og Halldórs Jónssonar.
Voru þau_9 systkinin, og öll mann-
vænleg. Ég rek ekki ætt Sigríðar,
því að hvað stoðar ættin ein mann-
inn. Það, sem gildir, og orðstír
skapar, er, hvernig störf eru af
hendi leyst og lífinu lifað í hvaða
stétt, sem staðið er.
Sigríður giftist 1. okt. 1905 Frið-
bifni Jónassyni. Bjuggu þau í
Sléttuhlíð, lengst á Miðhóli. En
síðustu árin, sem þau stunduðu
búskap, var það á Þrastarstöðum á
Höfðaströnd. Þau hjón eignuðust
3 börn, en misstu aðra dóttur sína
úr barnaveiki 17 ára. Auk þess ólu
þau hjón upjp 4 stúlkur: Baldvinu
Baldvinsd., Ólöfu Tómasd., Dönu
Arnar og Sólveigu Stefánsd. Hef
ég það eftir þeim, að þau hjónin
i hafi að engu gert hinn gamla máls-
hátt „Fár er sem faðir, enginn sem
móðir“. Svo hafi ástúð þeirra og
^ umönnun verið einlæg og ástríki
i mikið þeim til handa.
j Friðbjörn var eftirsóttur smið-
I ur, og stundaði hann smíðar vítt
'um sveitir. En Sigríður var ætíð
meira en meðal kona, og brá ekki,
þótt hún þyrfti bæði að vera bóndi
og húsfreyja. Hélt hún öllu í horfi
og öllum til sinnar vinnu, en þó
vann hún mest sjálf, því að allt
lék henni i hendi, tóskapur, sauma-
skapur ,og kennsla ungdómsins.
Þó voru margar frátafir fyrir
Sigríði, þvi að hún stundaði Ijós-
móðurstörf, meðan hún dvaldi í
Sléttuhlíð. *
En þa? var eins og hún hefði
alltaf tíma til að hlynna að öðrum.
Það sagði mér eitt sinn síðasti
förusveínn í Skagaf'íði, að sér
væri ætíð borgið, ef hann kæmist
til hennar Sigríðar sinnar á
Þrastarstöðum.
En svo illa vildi til, að hann
varð úti eitt sinn á leið til „Sig-
ríðar sinnar“. Þá brást hún hon-
um ekki, lét sækja líkið og bjó
útför hans með þeirri rausn og
myndarskap, sem henni var svo
eiginlegur.
Árið 1948 fluttu þau hjón svo til
Akureyrar til barna sinna, Þórðar
smiðs og Jónu. Þau eru nýtir borg-
Þórarinn Guðmundsson, bóndi á
Fljótsbakka í Eiðaþinghá á Héraði,
er sjötugur í dag. Hann er fæddur
á Jökulsá í Borgarfirði eystra. For-
eldrar hans, Guðmundur Jónsson
bóndi og Guðný Jónsdóttir, voru af
alkunnum austfirzkum ættum.
Þórarinn missti föður sinn um
aldamótin og fluttist með móður
sinni og systur, Sólrúnu að nafni, að
Fljótsbakka til vistar hjá Þorkeli,
föðurbróður þeirra systkinanna, sem
þá bjó þar. Hjá þessum frænda sin-
um var Þórarinn til fullorðinsára. Á
unglingsárunum var hann oft ein-
samall við bústörfin, því að Þorkell,
sem var búfræðingur, háfði ýmis
störf með höndum og var oft á
ferðalögum við svarðleitir á vegum
Búnaðarsambandsins og varð af því
víðkunnur um fjörðu og sveitir aust-
an lands.
1915 býr Þórarinn á hálflendu
jarðarinnar og 1918 kaupir hann
hana alla. Þótti í mikið ráðizt, því að
hús á Fljótsbakka voru hrörleg. Að
öðru leyti var býlið einkar hægt og
möguieikar til túnræktar næstum
ótakmarkaðir. Þetta sá Þórarinn og
byrjaði strax á að rækta og bæta
húsakostinn með forsjá og hóflegu
kappi, þó að síðar á árum yrði allt
í stærri og fullkomnari stíl, eins og
um getur hér á eftir.
1922 kvæntist Þórarinn Mattheu
Einarsdóttur af Seyðisfirði, myndar-
legri stúlku af Longsætt. Hefur hún
reynzt, svo sem hún á kyn til, kjark-
mikil og dugleg húsmóðir.
Á síðastliðnum 15 árum hafa um-
bætur á jörðinni orðið hraðstígari,
eins og raunar víða hér á Héraði.
Steinsteypt íbúðarhús 1948, gripahús
og hlaða, sem tekur um 1000 hesta
1957, byggt eftir teikningum, svo
sem vera ber. Þá að ógleymdu túni
tíföldu við það, sem var 1918. Loks
arar Akureyrarbæjar og líkjast
foreldrum sínum mjög í verklægni
og dyggðum. Ég geymi sem dýr-
grip minninguna um það, er ég
gisti síðas-t hjá Sigríði. Ég fékk að
sofa á legubekk inni hjá henni.
Það var sem að lesa ævisögu henn-
ar að sjá myndir ættingja hennar
og vina og minjagripi. Rósirnar
lýstu alúð hennar og umhyggju
fyrir öilu sem lifir og ást á öllu
fögru.
Og þegar hún vaknaði nájtvæm-
lega kl. 8 til að fylgjast með morg-
unbæn útvarpsins, fannst mér
litla herbergið fyllast helgi og
friði, sem sýndi það ljóst, að hér
bjó heittrúuð kona og góð. Tel ég
mig ríkarí en ella að hafa fengið
að njóta vináttu þessarar glæsi-
legu og góðu konu.
Um leið og ég kveð Sigríði og
þakka allt, er ég fullviss um, ef
trúrækni, mannúð og mildi er sem
innstæða í öðrum heimi, lifir hún
í dýrlegum fagnaði dag hvern.
Pála Pálsdóttir.
er sími, akfær vegur af þjóðvegi, raf
magn frá Grímsárveitu, svo í stuttu
máli sé talið. Fljótsbakki er nú hæst
metna býlið í sveitinni.
i Starfsdagar Þórarins og konu hans
eru orðnir margir. Vinnugleðin er
samt óbuguð, þó að þrek sé nú
minna en áður fyrr, sem eðlilegt er.
í Sex eru börn þeirra hjóna, öll full-
tíða, vel vinnandi og er Guðmundur
Þorkell elztur. Býr hann sér að grip-
um og grasnyt heima. Anna, gift í
Reykjavík Jóhannesi Guðmundssyni,
húsasmíðameistara frá Eyrarbakka.
, Guðný, saumakona í Gefjun f Rvík.
í Einar Haraldur, heima. Jóhanna,
! gift á Akureyri' Sigurbirni Sigur-
björnssyni starfsmanni hjá K.E.A.
Solveig, yngst, heima.
Þess má með réttu geta, að hlutur
barnanna, sem heima eru hjá for-
eldrunum, er eigi ósmár að allri þess
ari uppbyggingu að jörð og húsum
á Fljótsbakka.
Þórarinn er bóndi af lífi og sál og
hefur kosti bóndans: greiðvikni og
glöggskyggni í ríkum mæli. Er
gjarnt til að finna ýmislegt á sér
með dulrænum hætti til að haga sér
eftir. Loks er hann fjármaður ágæt-
ur og kappkostar að láta skepnum
sínum líða vel, svo að þær skila góð
um arði.
; Þórarinn ér með elztu félagsmönn-
um í Kaupfélagi Héraðsbúa, og hef-
| ur ákveðnar skoðanir á landsmálum
og er enginn veifiskati í þeim efnum.
Línum þessum fylgja árnaðaróskir
til Þórarins, konu hans og barna frá
gömlum nágranni.
Þ. J. Brv.

r'
Byggingarsamvinuufélag
Reykjavíkur tilkynnir
Vegna þess að áður boðaður aðalfundur vaf ólög-
mætur vegna ónógrar þátttöku, boðast aðalfundur
að nýju 1 Breiðfirðingabúð uppi miðvikudaginn 22.
nóv. kl. 17.
Fundarefni:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Lagabreytingar.
Síjórnin.