Tíminn - 19.11.1961, Blaðsíða 14

uðu éfít' augnablik, en er Ar-
abinn yrti á þá sneru. þeir
við og hlupu til baka yfir fjall
ið að brúninni, þar sera bræð
urnir héldu, að þeir myndu
stanza. En Masonda hrópaði
tíl Arabans og Arabinn til
hestanna, og Vulf til Godvins
á ensku:
— Sýndu engan ótta, bróðir.
Það, sem þau ríða, getum við
líka riðið.
— Bið til guðs, að söðul-
gjarðirnar haldi, svaraði God-
vin, og hallaði sér aftur á bak,
að brjósti Masondu.
Meðan hann mælti þetta,
lögðu þau af stað niður bratt-
ann, fyrst hægt og svo hraðar
og hraðar, þangað til þau þutu
áfram niður hallann sem
hvirfilvindur.
Hvernig gátu þessir hestar
haft fótfestu? Það vissu þeir
ekki, og áreiðanlega hefði eng
inn enskur hestur getað það.
— Án þess að hrasa eða detta
hentust þeir yfir stórar kletta
snasir, þangað til þau loks
náðu sléttunni fyrir ofan læk-
inn, eða réttara sagt gljúfrið,
sem lækurinn rann í gegnum.
Godvin sá það og fölnaði.
Voru þessir menn vitskertir,
er vildu neyða hestana til
þess að stökkva þetta með tvö-
falda byrði. Hvað sem kynni
að verða, hestarnir töpuðu
fótfestu, hlypu of stutt eða því
um líkt, yrði það bráður bani.
En gamli Arabinn fyrir aft-
an Vulf hrópaði eitthvað til
hestanna, og Masonda hélt
enn þá fastar yfir um God-
vin og hló í eyra hans. Hest-
arnir heyrðu kallið og virtust
sjá, hvað til stæði. Þeir teygðu
úr sér og þutu áfram yfir slétt
una. Nú voru þeir komnir á
hinn hræðifega stað, og God-
vin sá, sem í draumi, kletta-
brúnirnar, gjána milli þeirra
og freyðandi lækinn á botni
hennar fyrir néðan sig. Hann
fann, hvernig hesturinn safn-
aði öllum kröftum sínum, til
þess á næsta augnabliki aö
fljúga út í loftið eins og fugl.
Og var það draumur eða veru-
leiki — meðan þau svifu yfir
hinni .voðalegu gjá, fannst
honurri kvenmannsvarir
snerta kinn sína. Hann var þó
ekki viss um það. Hver gat það
verið á slíku augnabliki, þar
sem dauðinn gein undir fótum
þeirra. Máske var það vindur-
inn, sem lék um hann. En á
þessu augnabliki hugsaði
hann áreiðanlega um annað
frekar en kvennavarir.
Þau svifu gegnum loftið.
Hvítan niður í djúpinu var
horfin og þelm var borgið. Nel,
honum fannst Eldur missa
fótfestu á afturfæti, svo þau
féllu og voru glötuð. En hvað
þessir handleggir vöfðust fast
utan um hann, og andlit
henpar þrýstist fast að hans!
Nú var allt búið. Þau þeystu
niður fjallshlíðina, og við hlið
Elds hljóp hinn svarti Reykur
með Vulf á baki, er hrópaði:
— Mætið dArcy! Mætið
dArcy! og fyrir aftan hann
sat gamli Arabinn, án vefjar-
hötts með hvítu kápuna flögr-
andi fyrir vindinum, sem
einnig hrópaði hátt: — Hrað-
ar og hraðar. Hafa hestar
nokkurn tíma hlaupið eins
hratt? Hraðar og enn þá hrað-
ar, þangað til vindurinn
hvein um eyru þeirra, og þeim
virtist jörðin svífa burt undir
fótum þeirra. Þau þutu áfram
yfir hallann, sléttuna og akr-
ana fyrir neðan, og loks námu
þeir Eldur og Reykur staðar
hvor við annars hlið, og stóðu
eins og þúfur á veginum löðr-
andi af svita, en geislar kvöld-
sólarinnar slógu á þá dökkum
roða.
Takið um mitti Godvíns
losnaði. Það hafði auðsjáan-
lega verið fast, því á hinum
sívölu, beru handleggjum
Masondru sáust förin eftir
stálbrynju Godvins, er hann
bar undir serk sínum. Hún
renndi sér af baki og horfði á
þá með einu af sínum töfr-
andi brosum.
— Þið sitjið vel, pílagrím-
ar, Pétur og Jón, og þetta eru
góðir hestar. Ó, þessa reið var
vert að ríða, jafnvel þó það
hefði kostað lífið. Eða hvað
segir þú frændi, sonur eyði-
merkurinnar?
— Það, að ég er of gamall til
slíkrar reiðar, að tvímenna,
og það án alls ávinnings.
— Ávinningslaust? endur-
tók Masonda og leit á Godvin.
Það er ég ekki viss um. Mundu
að þú hefur selt hesta þína
pílagrímum sem geta setið á
wmm é iip wb
þá, og ég hef fengið tækifæri
til að sleppa út úr gistihúsinu
um stund, en þangað verð ég
nú að halda aftur.
Vulf hristi höfuðið, þerraði
af sér svitann og sagði svo:
— Eg hef ætíð heyrt að
Austurlönd væru full af vit-
firringum og djöflum, en nú
veit ég að það er satt.
En Godvin sagði ekkert.
Þeir fóru aftur með hestana
til gistihússins og önnuðust
bræðurnir þá eftir fyrirsögn
Arabans, svo að hestarnir
skyldu venjast þeim, sem ekki
tók langan tíma eftir þessa
hræðilegu reið. Síðan gáfu
þeir hestunum bygg og sax-
aðan hálm að eta og volgt
vatn að drekka, sem Arabinn
blandaði með ögn af mjöli og
hvítu víni.
Næsta morgun fóru þeir á
fætur í dögun til þess að gæta
að hvernig Eld og Reyk liði.
Þegar þeir komu inn í hest-
húsið heyrðu þeir gráthljóð,
og sáu þeir við morgunskím-
una að Arabinn stóð á milli
hestanna og lagði hendur um
háls þeirra beggja; hann sneri
baki að bræðrunum svo hann
varð þeirra ekki var. Hann
talaði hátt við þá á sínu eig-
in máli; kallaði þá börn sín
og sagði, að hann hefði held-
ur viljað selja Frönkum konu
sína eða systur en hestana.
— En, bæt'ti hann við, hún
hefur skipaö þaö, hvers vegna
veit ég ekki, og ég verð að
hlýða. En þeir eru hugrakkir
og hraustir menn og slíkra
hesta verðir. Eg vonaöi hálft
í hvoru að við mundum öll far j
ast í lækjargljúfrinu í gær,
bæði þeir, við þrír og Mas-
onda frænka mín; konan með
hið leyndardómsfulla andlit
og augun sem ekki virðast
hræðast, en það var ekki vilji
Allah. Vertu þvl sæll, Eldur,
vertu sæll, Reykur, börn öræf-
anna, sem eru skjótari en
fuglinn fljúgandi, ó, aldrei fæ
H. RIDER HAGGARD
BRÆÐURNIR
SAGA FRA KROSSFERÐATIMUNUM

32
'él1 ffHfchfíf W fíða ykkur til
orustu, en ég á þó að minnsta
kosti fleiri hesta af ykkar ó-
viðjafnanlega kyni.
Godvin lagði höndina á öxl
Vulfs og þeir læddust hljóö-
lega burt án þess að Arabinn
yrði var við að þeir hefðu
komið þangað, því að þeir
blygðuðust sín fyrir aö hafa
orðið heyrnarvottar að kvein-
stöfum hans.
Þegar þeir voru komnir inn
í herbergi sitt aftur, sagði
Godvin:
— Hvers vegna skyldi þessi
maður selja okkur þessa
ágætu hesta?
— Vegna þess, að Masorída
frænka hans hefur skipað
honum það, svaraði Vulf.
— Og hvers vegna hefur hún
skipað honum það?
— Já, svaraði Vulf. Kallaði
hann hana ekki konuna með
hið leyndardómsfulla andlit
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 19. nóvember:
8,30 Létt morgunlög.
9,00 Fréttir.
9,10 Veðurfregnir.
9,20 Morgunhugleiðing um músik:
„Áhrif tónlistar á sögu og
siði" eftir Cyril Scott; V. (Árni
Kristjánsson).
9,35 Morguntónleikar:
a) Strengjakvartett i g-moll
eftir Debussy (Parrenin-kvart-
ettinn leikur).
b) Tvö píanólög eftir Ravel:
„Undína" og „Gálginn" (Walt-
er Gieseking leikur).
c) „Leiðsluljóð" eftir Skrjabín
(Sinfóníuhljómsveitin í Phila-
delphíu leikur; Leopold Stok-
ovski stjórnar).
d) Píanókonsert nr. 2 í c-moll
op. 18 eftir Rakhmaninoff
(Höf. og Philadelphíu-hljómsv.
leika undir stjórn Stokovskis).
11,00 Messa í Dómkirkjunni (Prest-
ur: Séra Árelíus Níelsson. Kór
Langholtssafnaðai* syngur.
Organleikari: Helgi Þorláks-
son).
12,15 Hádegisútvarp.
13,05 Erindi eftir Pierre Rousseau:
Saga framtíðarinnar; V: Stöðn
un eða eilíf verðandi (Dr.
Broddi Jóhannesson).
14,00 Miðdegistónleikar: Fyrri hluti
óperunrjar „Aida“ eftir Verdi
(Tomislav Neralic, Christa
Ludvig, Gloria Davy, Jess
Thomas, Josef Greidl, Sieg-
linde Wagner o. fl. syngja með
kór og hljómsveit Berlínaróper
unnar. Stjórnandi: Karl Böhm.
Þorsteinn Hannesson skýrir).
15,30 Kaffitíminn:
a) Jósef Felzmann Rúdólfsson
og félagar hans leika.
b) Josef Gabor Kozák og
hljómsveit leika sígaunalög.
16.15 Á bókamarkaðínum (Vilhj. Þ.
Gíslason útvarpsstjóri).
17.30 Barnatíminn (Skeggi Ásbjarn-
arson kennari):
a) Elfa Björk Gunnarsdóttir
les ævintýrið „Flöskurnar" eft
ir Helgu Þ. Smára.
b) Nokkur tékknesk börn
syngja þarlend alþýðulög.
c) Leikritið „Gosi" eftir Coll-
odi og Disney: 3. þáttur. Krist-
ján Jónsson býr til flutnings
og stjórnar.
18,20 Veðurfregnir.
18.30 „Hún amma mín það sagði
mér": Gömlu lögin.
19,05 Tilkynningar.
19.30 Fréttir og íþróttaspjall.
20,00 Erindi og upplestur: Séra
Sveinn Víkingur talar um
skáldið Tagore og les úr ritum
hans.
20.30 Tónleikar í útvarpssal: Kon-
sert fyrir fagott og hljómsveit
eftir Pál Pampichler Pálsson
(Hans Ploder og Sinfóníuhljóm
sveit íslands leika; höf. stj.).
21,00 ^purningakeppni skólanem-
enda; II: Kennaraskólinn og
Samvinnuskólinn keppa
(Guðni Guðmundsson og Gest-
ur Þorgrímsson sjá um þátt-
inn).
21,40 Einsöngur: Nicolai Gedda
syngur lög eftir Hándel, Schu-
bert og Rakhmaninoff; Erik
Werba leikur undir.
22,00 Fréttir og vcðurfregnir.
22,05 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 20. nóvember:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: Agnar Guðna-
son ráðunautur talar. um út-
gáfu búfræðirita í ár.
13.30 „Við" vinnuna": Tónleikar.
15,00 Síðdegisútvarp.
17,05 „í dúr og moll": Sígild tónlist
fyrir ungt fólk (Reýnir Axels-
son).
18,00 Rökkursögur: Hugrún skáld-
kona talar við böi-rtih.
18,20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18,50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Daglegt mál. (Bjarni Einarsson
cand. mag.).
20,05 Um daginn og veginn (Dr.
Benjamín Eiríksson bankastj.).
20,25 Einsöngur: Guðmundur Guð-
jónsson syngur lög eftir Sigfús
Halldórsson. Við píanóið Fritz
Weisshappel.
20,45 Úr heimi myndlistarinnar:
Klettamálverk í Sahara (Magn-
ús Á. Árnason listmálari).
21.10 Frá Sibelíusar-vikunni í Hei-
sinki í júní s. 1.: Sinfónía nr. 2
op. 8 eftir Einojuhani Rauta-
vaara (Borgarhljómsveitin í
Helsinki leikur; Jussi Jalas stj.
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn" eftir Kristmann Guð-
mundsson (Höf. les).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar
Guðmundsson).
23,00 Dagskrárlok.
mmm
VÍÐFÖRLl
* /
Ulfurinn og
Fálkinn
102
— Þú ert engin hetja, Geitfing-
ur, sagði Eiríkur reiðilega. — Þú
sýndir enga fyreysti, þegar þú of-
sóttir Guðlindu og Hrólf litla, ekki
heldur, þegar þú jafnaðir .Vígráms
kastala við jörðu. Og nú þarf hug-
rekki til að kalla á hjálp, því að
það máttu vita, að yrði þinn bani.
Geitfingur hneig náfölur aftur í
stólinn. — Heyrirðu til úlfanna,
Geitfingur? hvíslaði Eiríkur, —
þeir koma þaðan, sem kastali minn
var einu sinni. — Hvað segirðu?
hrópaði Geitfingur, þú ert þá . . .
Eiríkur víðförli! Konungurinn er
þá ekki dauður? og þegar honum
varð þessi staðreynd ljós, afmynd-
aðist andlit hans, hann greip and-
ann á lofti og féll niður dauður. —
Hann er dauður úr hræðslu, hví-
lik heppni. Eiríkur ætlaði út úr
tjaldinu, en í sama bili kom mað-
ur hlaupandi inn. — VarúlfurLnn
er kominn, herra, tilkynnti hann,
en sá þá hinn látna og gaf strax
kallmerki.