Tíminn - 24.03.1962, Blaðsíða 9

1
f
'"l
Hið unga og þróttmikla
Leikfélag Ólafsfjarðar setti
Gildruna á svið fyrir
skömmu, — og Akureyring-
ar gengu í gildruna. Félagið
fékk nú í fyrsta sinn utan-
bæjarleikstjóra til að setja
á svið í Óiafsfirði, og Hösk-
uldur Skagfjörð varð fyrir
valinu. Hann er nýkominn
að norðan eftir mikla sigur-
göngu, og þegar hann leit
inn á ritstjórnarskrifstof-
urnar á þriðjudaginn, slóg-
um við tvær flugur í einu
höggi og spurðum hann
um leiklist í Ólafsfirði og
lífið á staðnum.
— Þú ert nýkominn frá Ól-
afsfirði, Höskuldoir?
— Já, þeir ákváðu að fá
leikstjóra úr Reykjavík. Og í
Ólafsfirði er alveg nýtt hús,
Tjamarborg, sem er að mín-
um dómi allrabezta félagsheim
ili á landinu, mjög huggulegt
og smekklegt. Þar er nú nýbú-
ið að setja upp þýzkar Bauer-
kvikmyndasýningarvélar og há
talarakerfi um allt húsið. Hús
ið og þetta allt saman kostar
átta og háifa milljón. Manni
finnst það alveg furðulegt í
1000 manna bæ, að jafnmargt
skuli vera þar fyrsta flokks
og raun ber vitni, þ.á.m. þetta
félagsheimili. Og miðað við
aðra bæi er þetta mjög athygl-
isvert. En þegar maður fer að
kynnast Olafsfirðingum, sér
maður, að þetta er ekkert skrýt
ið, því að þeir vilja hafa allt
fyxsta floikks. —
Talið frá vinstri: Guðmundur Þór, Sæunn AxelsdóHir, Þorsteinn Jónsson og Daníel Williamsson.
a
Að leika vel í góðu húsi
— Hvað er Leikfélag Ólafs-
fjarðar gamalt?
— Það er ársgaimalt, og
Gildran er annað verkefni fé-
lagsins. Það setti Kjarnorku
og kvenhylli á svið í fyrra. —
Eg sagði við fólkið, þegar ég
kom: „Þið hafið ekki leyfi til
að leika illa. Þið hafið svo gott
Sæunn AxelsdóHlr í hlutverki.
hús; og nú farið þið til Akur-
eyrar.“ Þetta sagði ég á les-
prufu 5. febrúar, en við frum-
sýndum 4. marz. „Hann er eitt
hvað skrýtinn þessi“, hugsaði
það. Og það var skemmtileg
tilviljun, að fyrsta bíósýningin
eftir að nýju vélarnar komu,
var kl. 5 4 marz, en við frum-
sýndum Gildruna kl. 9 sama
kvöldið. Svo sýndum við í Ól-
afsfirði 4. og 6. marz, en það
an var farið til Dalvíkur og
tvær sýningar auglýstar á Ak-
ureyri á laugardag og sunnu-
dag. Þriðja sýningin var svo
þar á mánudagskvöld, því að
við sýndum í bæði hin skiptin
fyrir fullu húsi. Og ég vil taka
það fram, að Akureyringar
tóku mjög vel á móti Ólafsfirð-
ingum og voru mjög gestrisn
ir og vingjarnlegir, bæði leik-
félagið og „húsið“. Og eins og
Dagur sagði: „Akureyringar
gengu í Gildruna og líkaði vel.“
Nu eiga þeir eftir að leika á
Siglufirði, og það verður um
næstu helgi, svo framarlega
sem innflúenzan hindrar það
eklki.
Ekki hægt að láta
sér leiðast
— Hvernig fannst þér að
vinna með Ólafsfirðingum,
Hösikuldur?
— Mér fannst það mjög
gott. Og ég má til með að
segja þér, að það varð mér
samferða maður norður, Gunn
ar Þorvarðarson, sem setti upp
bíóvélarnar, og \dð vorum
hræddir um það á leiðinni, að
okkuT myndi leiðast. En við
sannfærðumst um það, að það
er ekki hægt að láta sér leið-
ast í Ólafsfirði. Ólafsfirðingar
voru mjög áhugasamir. Þetta
er náttúrlega eins og annars
staðar fólk, sem vinnur fulla
vinnu. En mér fannst það bara
alls ekki lúið að loknu dags-
verki. Það var svo kátt og
glatt, en tók þetta mjög alvar-
lega. Þarna er bezta „talent".
sem ég hef rekið mig á utan
atvinnustéttanna. Og Ólafsfirð
ingar eru anzi léttir á bárunni
og þægilegir menn.
— Hvernig vegnar Ólafsfirð
ingum?
— Eg held þeim vegni vel
Um 20 hús eru í smíðum þar.
og það eru allt ungir stráikar
um tvítugtr, sem eru að byggja.
Það er freistandi að nefna
nöfn, en við skulum sleppa
því núna.
—; Hvernig er leikaðstaða í
Tjarnarborg?
— Hún er hin ákjósanleg-
asta. Senan er mjög góð og sú
stærsta hér á landi fyrir utan
Þjóðleikhússenuna, með góð-
um drapperingum, en Ijósaút-
búnaður er enn sem komið er
ekki nægilegur.
Skipzt á skeytum
— Daginn, sem við frum-
sýndum, sendum vi® Kópavogs
mönn in skeyti, því að þeir
voru þá að sýna Gildruna á
Hvolsvelli, og okkar skeyti
hljóðaði þannig: „Hver og einn
fyrir sig, og guð fyrir okkur
öll“, sem er síðasta „replikka"
hjúkrunarkonunnar í leiknum.
Og um hæl kom svohljóðandi
skeyti frá þeim: „Hann var
góður þessi lyfseðill, hann verk
aði bæði fljótt og vel.“ Þetta
tilsvar er líka úr leiknum.
Gildran er bezta sakamála-
stykki, sem ég hef lesið; það
þótti dálítið skrýtið, að ég bað
leikfólkið að sagja ekkert frá
leiknum eða úr honum. því að
í þessu er skemmtileg „gildra11
sem ekki mátti tapast. Fólkið
verður að ganga í hana í leik-
húsinu sjálfu. Þetta skapaði
sína spennu, enda seldust mið
arnir upp á klukkutíma.
— Og Kópavogsmenn hafa
vitað, hvað við átti. þegar þeir
fengu skeytið?
— Já, já. Eg er nú hræddur
um það.
„Ég er ajaldkerinn"
— Eg skal segja þér skemmti
lega sögu, segir Höskuldur. —
Það var nú mikill snjór þarna.
og svo fór ég á s'kíði, en þarna
var auðvitað enginn á skíðum
nema skólastrákarnir. Og svo
sjá þeir, að kominn er ein
hver kramaraumingi og hugsa
sér gott til glóðarinnar, því að
þeir eru fínir skíðamenn, strák
anir. Þeir spyrja, hvort ég
pr..™ w,
Daníel Williamsson í hlutverki

marz 1962.
V|H » Y,»
9