Tíminn - 21.03.1963, Side 13

-4
HaiJdor Krisíjansson. Kirkjubóli
Er nú ekkerf Efnahagsbandala
Málið er á dagskrá
Á síðagtliðnu sumri birti Mbl.
viðtal við hollenzkan mann hingað
kominn, ráðherra að mig minnir.
Talið barst að Efnahagsbandalag-
inu og Mbi spurði hvað verða ■
myndi um s'kipti þess við löndin
austan tjalds. Það sagðist sá hol-
lenzki ekki vita. En þeir Hollend-
ingar væru talsmenn frjálsra við-
skipta.
Þarna sýndi Mbl. lesendum sín-
um svo glöggt að ekki er um að
villast, að þjóð sem gengin er í
bandalagið ræður því ekki framar
sjálf, hvar hún verzlar. Það vald
hefur hún i eitt skipti fyrir öll
lagt undir sameiginlega stjórn. Og
sá sem einu sinni er genginn í
þetta bandalag á þaðan ekki aftur
kvæmt að iögum.
Svo að' segja daglega flytur nú
ríkisútvarpið fréttir af því, að
þessi eða hinn forustjimaður í
stjórnmálum Evrópuþjoðanna hafi
látið í ljós þá skoðun, að það sé
aðeinfe mjög tímabundin töf, sem
orðið hafi á samningum um þátt-
töku Breta í Efnahagsbandalag-
inu. Mbl. snýr þykkra eyranu að
þeim fréttum, sem betur fer er
ekki öll fréttaþjónusta á einni
hendi hér eins og í Rússlandi. Því
tekst Mbl. ekki að leyna íslendinga
því, að Efnahagsbandalagsmálið
er enn á dagskrá og mun koma til
afgreiðslu áður en langt um líð-
ur.
Utp hvað á að kjósa?
Mbl. spyr nú um hvað eigi að
kjósa úr því ekki sé hægt að kjósa
um Efnahagsbandalagið? Enginn
myndi þurfa að sitja heima á kjör
degi þess vegna, því að margt er
íil að taka afstöðu til í efnahags-
málmrt og fleiru. En ofar öllum
dægurmálum hlýtur það þó að
rísa, hvort íslenzka þjóðin eigi að
bjóða efnahagsmál sín undir sam-
stjórn með öðrum þjóðum svo að
við hefðum sjálfir hverfandi 'lítil
ítök í stjórn þeirra.
Aðild að Efnahagsbandalagi
Evrópu fylgir slíkt valdaafsal um
aldur og ævi.
Hvers eigum við svo úrkosta ut-
an bandalagsins?
í Bandaríkjunum er nú mjög
vaxandi markaður fyrir surnar verð
mætustu útflutningsvörur okkar
og telja ýmsir að' hann geti stór-
aukizt. Margar þjóðir aðrar eru í
Ameríku og sumar vaxandi við-
skiptaþjóðir okkar.
Þá eru öll austantjaldslöndin, en
í hópi þeirra eru ýmis ríki, sem við
höfum stundum átt veruleg við-
skipti við svo sem A-Þýzkaland,
Fólland, Tékkóslóvakía og Finn-
land.
í þriðja -agi væri svo ástæð'a
til að ætla að Efnahagsbandalag-
ið væri til viðtals um að stinga nál-
argat. á múrinn góða fyrir verzlun
arskipti, sem gætu munað okkur
miklu, fyrst það' brýtur hlið á hann
vegna Ameríkuviðskipta.
Þá eru ótalin Afríkuríkin.
Sumir kynnu að vilja telja fyrst
viðskiptamoguleika okkar við Efna
liagsbandalagig samkvæmt sér-
SEINNI HLUTI
stökum tollasamningi en það skipt
ir vitanlejju minnstu máli hver
röðin er.
Það sýnast geta verið nokkur
úrræði, svo að íslendingar séu
ekki tilneyddir að gefa mál sín á
annarra vaid um aldur og ævi.
Hér er komið að því sem við
eigum að kjósa um öðru fremur:
Eiga íslendingar að ráða því
sjálfir og einir hvað eru lög á ís-
landi eða biðja aðra að sjá fyrir
því?
Eigum við að fela utanríkismál
okkar mönnum sem eru kunnir
að undanlátssemi við erlendar
þjóðir’eða öðrum, se'm' haldaTkst
á íslenzkum málstað?
Eigum við að þora að vera sjálf
stæð þjóð og semja hverju sinni
sjálfir um okkar mál, eiga gott við
allar þjóð'ir og standa við öll okk-
ar orð en muna þó jafnan að í
samningum við þær verðum við
sjálfir að sjá um okkar hag?
Heróp Sjálfstæðismanna
1959
Þegar menn hugleiða hvernig
þeir eiga að greið'a atkvæði á þess
um grundvelli geta þeir haft til
hliðsjónar þessi atriði úr landhelg-
isbaráttu Sjálfstæðisflokksins m.a.
Á land§fundi Sjálfstæðisflokks-
ins á útmánuðum 1959 var gerð
samþykkt um landhelgismálið þar
sem flokkurinn hét því að láta
sokn í því máli ekki falla niður
íyrr en fullnaðarsigur væri unn-
inn. Landgrunnið allt.
Tveimur árum síðar 1961 stend-
ur Sjálfstæðisflokkurinn ag samn-
ingi við Breta, þar sem því er heit
íð að íslendingar skuli aldrei helga
sér meira en orðið sé af land-
grunninu án þess að bera það fyrst
undir Breta og ef Bretar mótmæli,
skuli engu breytt fyrr en alþjóða-
dómstóll bafi dæmt um málið.
Elestir munu vita að mikill mun
ur er á þar sem ákvæð'i eru miður
glögg hvort alþjóðadómstóll á að
segja.fyrir fram að útfærsla hafil
tvímælalaust verið ólögleg. Al-
þjóðadómstóllinn í Haag myndi |
hvorugt hata sagt um útfærsluna
1958. íslendingar vissu, að hún
hefði naumast verið dæmd ótví-
ræð fyrir fram. Bretar vissu, að
hún hefði ekki verið dæmd ólög-
leg eftir á.
En svona framkvæmdi Sjálfstæð
isflokkurinn sóknina miklu sem
hann boðaði í landhelgismálinu
fyrir síðustu kosningar. Þá laust
hann upp herópi: Fullnaðarsigur.
Landgrunnið allt.
Og þessi er efndin:
Bretar segi til hvað yið megum.
Sjálfstæðisflokkurinn telur sig
hafa unnið mikinn sigur í landhelg
ismálinu, en kallar hann þó ekki
fullnaðarsigur.
Nú er hijóðnað herópið góða:
Landgrunnið allt.
Samvinna íslendinga við vest-
rænar þjóðtr er ekki til að hafa a'ð
fíflskaparmalum fremur en land-
helgi íslands. Og þó að Sjálfstæð-
isílokkurinn reki upp eitthvert her
óp í tilefni hennar eftir páskana
ætti það ekki að vera til annars nn
minna á hið fyrra heróp og efnd-
ir þær sem eftir þvi fylgdu.
Landgrunnig allt, —
ef Bretinn vill.
íjjróttir
Tónlistarfélagið efndi til ljóða-
kvölds í Austubæjarbíói 11. þ.m.
og var gestur félagsins tékkneski
söngvarinn Jirí Koutný. Þetta er
ungur maður að árum, en er nú
fastur starfskraftur við Karlin-1
óperuhúsið i Prag og hefur hann '
hlotið ýmsa viðurkenningu fyrir:
sina frammistöðu bæði i Vínar-
borg og Berlín, svo og í sínu heima
iandi.
Söngvarinn hélt sig eingöngu við
ijóðasöng og var efnisskráin helg-
uð helztu ijóðakomponistum og
hcfst á lagaflokknum Liederkreis
op 39 eftir Schumann. Sú er þetta
ritar minnist þess ekki, að hafa
heyrt þennan ljóðaflokk sunginn
í heild á tónleikum hér í borg, og
var því ánægjulegt að hlýða á
þetta samfellda undurfagra verk.
Söngvarinn Jiri Koutný hefur
ekki mikla rödd að magni til en
vel þjálfaða og skilur til hlítar
s:tt hlutverk, sem ljóðasöngvari,
og flytur Ijóð og lag á hógværan
og látlausan hátt og spennir
aldrei bogann hærra en hann get-
ur staðið við.
Þá voru fjögur sönglög eftir F.
Schubert einkar fallega tjáð af
söngvaranum.
Hugo Woif er ævinlega sú upp-
tpretta sem veitir manni ánægju
of vel er a haldið, og af þrem
sönglögum hans má sérlega gela
Verschwiegene Liebe, sem var
rajög innilega túlkað. Sígenasöngv
ar A. Dvoraks, heyrast oftar spil-
aðir en sungnir og því ekki ófróð-
legt að kynnast þessum ástríðu-
tullu söngvum, ásamt öllu þeirra
litaflúri í ágætri með'ferð söngvar
ans.
Ámi Kristjánsson lék undir á
pianóið og verður ekki um hann
sagt, að það sé bara undirleikur,
heldur skynjar hann og skilur,
hvern þann tón í píanóröddinni,
sem máli skiptir og þar sem höf-
undur sleppir lagi og ljóði, tekur
píanóið við, og þar gefur Árni
sér þann tíma sem þarf til að segja
pau lokaorð, sem höfundur átti eft
ir ósögð.
Unnur Arnórsdóttir
Framhald af 5. síðu.
or vitað hvort menn sjást nokk
urn tíma aftur.
Ekki er beinlínis unnt að
segja, að menn hafi átt auðvelt
að sofna þetta kvöld. Enda stóð
það heima, að þeir, sem síðast-
ir voru í svefninn, voru rétt
sofnaðir, er allir voru vaktir
aftur klukkan hálf fimm. Sum-
ir spruttu upp sem stálfjaðrir,
en aðrir vildu helzt sofa á-
fram. Gekk jafnvel mjög erf-
iðlega að vekja suma og lá við,
að tæma þyrfti þrjár vatnsföt-
ur til þess að vekja þá, sem fast
ast sváfu. Loksins tókst að
vekja alla og létti þá mörgum.
Klukkán hálf sex voru svo flest
ir nokkurn ve.ginn vaknaðir eft-
ir að leitað hafði verið að lykl-
um, skóm og buxum o. fl. eins
pg oft vilb verða, er lagt er af
fetlað snemma morguns. Hófst
þar með heimferð'in, og var
ekki létt fyrr en í Kaupmanna-
höfn samdægurs um kl. 2. —
Skellti hópurinn sér inn á hót-
el hið bráðasta og lögðust
menn í rekkju til þess að safna
kröftum fyrir kvöldið.
Um kvöldmatarleytið risu
menn aftur á fætur hressir og
endurnærðir. Var þá haldið í
matarleit og bar sú leit góðan
árangur. Ag kvöldverði snædd-
um héldu menn svo til athug-
ana á veitingastöðum stórborg-
arinnar. Tvístra'ðist hópurinn
nokkuð, en það varð þó úr, að
flestir ætluðu ag líta inn á
„Nelluna", sem flestir íslend-
ingar þekkja, sem i Kaupmanna
höfn hafa verið. Var ekki laust
við, að ýmislegt merkilegt
kæmi fyrir suma, er „Nellunn-
ar“ leituðu. Einn hafði t. d.
gleymt sér svo algjörlega fyrir
framan búðarglugga fullan af
kræsilegum snittum o. fl„ að
hann týndi félögunum alveg.
Er hann loksins rankaði eitt-
hvað við sér, sá hann auðvitað
engan, sem hann þekkti. Hann
mundi þó, að strákarnir höfðu
! talag um að skella sér á „Nell-
j una“. Vissi hann nokkurn veg-
2» síðan
ist líkaminn vera síðasta vopnið,
sem hún gæti gripig til, til að
sigrast á heiminum.
Skömmu síðar var hún rekin
úr hlutverki sínu, og það hefur
iíklega gert út um örlög hennar,
þar sem að hún var ekki of
iterk fyrir.
Tveimur mánuðum eftir 36
ira afmælisdaginn sinn fannst
hún látin. Hún hafði tekið of
rmkið af svefntöflum, og þannig
stytt þá þjáningabraut, sem lífið
var henni.
inn hvar staðurinn var, og er
hann taldi sig vera kominn í
námunda við ákvörðunarstað-
inn, réðst hann í að spyrja einn
virðulegan vegfaranda á sinni
beztu dönsku hvort hann vildi
vera svo góður að segja sér
hvar „Nellan“ væri. „Blessað-
ur vertu ekki að þessu rövli
strákur, talaðu bara íslenzku
eins og maður“, hljóðaði svar-
ið. Varð strákur all-hvumsa við,
en jafnaði sig þó brátt, og kom
þá £ ljós, að „Nellan“ var ekki
langt undan.
Morguninn eftir var svo •
kuldi meginlandsins kvaddur
og haldið til fslands í „sumar
og sól“. Samdægurs vorum við
svo aftur komnir í „saltfiskinn
og súrmjólkina“ eftir skemmti-
lega ferð.
Að vísu var mest allur flokk-
urinn í lamasessi. Þrír voru
meiddir, og nokkrir með flenz-
una eða kvefaðir, en samt er
mjög vafasamt, að nokkur sjái
eftir því að hafa farið þessa
ferð. Ofan á þ?ssi veikindi
voru auðvitag allir mun fátæk-
ari að veraldlegum fjármunum,
en þeim mun meiri var höfuð-
stóll andlegra verðmæta orð-
inn, a. m. k. hvað tekur til
ljúfra endurminninga og vin-
áttuþels. Er þá allt þetta 'e'rf-
iði langrar ferðar ekki unnið
fyrir gýg.
Fríkirkjusöfnuðurinn í Reykjavík

safnaðarins verður haldinn n.k. sunnudag,
24. marz, kl. 3 e.h. —
FUNDAREFNI:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Safnaðarstjórnin.
FERMINGARGJÖf!.
KO DAK CRESTA
MYNDAVÉL
FLASHLAMPI Krppf
Hans Pfetersen h.f, *
Sfmi 2-03-13 Bankastræti ;4< Á-'Áw
T f MIN N , fimmtudagiinn 21. marz 1963 —
13