Tíminn - 05.06.1963, Side 8

Framsokn til
Stetnnnn] í kjaiamáinm
mótmælt.
„FlokksþingiO mótmæJir etn-
dregið þeirri stefnu £ launa- og
kjenamá'lum, sem núverandi stjóm
arflokkar hafa fylgt, síðan þeir
tóku við vöidum í desember 1958
og leitt heftir til stórfelldrar
kjaraskerðingar alls þorra þjóðar-
nvnar".
Ályktun síðasta flokksþings
Fnamsóknarflokksins í lauraa- og
kjaramálum hefst á þessum orð-
um. SSfan er minnt á eftirfarandi
atriði:
★ Að tvær gengislækbanir ásamt
möngum ráðstöfunum öðrum,
hafa nnagnað nýja og geigvæn:
lega dýrtíðaröadu.
Á- Að það er háskaleg þróun, að
launamenn verða sífeflt að
lengja viranudag sinn tfl þess
að geta framfleytt sér ag sín-
um.
■Á Að þeSsari þróun verður að
snúa við og stytta vinnutím-
ann hliðstætt því sem tíðkast
hjá nágrannaþjóðum, án þess
að hefldartebjur skerðist.
Með þessum ályktranum benti
þingið á þá geigvænlegu þróun,
sem orðið hefur síðustu árin og
þrengt hefur kosti launþega mjög,
þannig að þeir hnfa sifellt orðið
að bæta við vinnndag simt tfl þess
að afla ltfvænlegra tekna. í marz
1959 varð fyrirvinna vísitölufjöl-
skyldunnar að vinna 2338 stundir
til þess að afla þeirra lífsnauð-
synja, sem taldar eru í þeim reikn-
ingi, en í marz 1963 varð sami
maður o/S viuraa 2736 Stundir fyrir
sömu nauðlsynjuni. Beint vinnu-
álag „viðreisnarinnar" er því 398
sttmdir á ári eða 17% bein skerð-
ing támakaupslns. Þannig hefur
átta stunda vinnudagur raunveru-
lciga verið afnuminn. Þessari öfug-
þróun verður ekki mótmælt of
harðlega, því að hún er smáraar-
Mettur á íslenzku þjóðfélagi á ár-
inu 1963, þróun, sem gengur í öf-
uga átt við nágrannalöndin.
Forganga samvinnumanna.
Kjianaskerðin/gin var svo hat-
rammleg þegar á fyrstu missirum
„viðreisnariranar“, að hún reið sem
þungt högg á launþega. Óvenju-
legt góðæri í aflabrögðum hefur
síðustu tvö árin gert launþegum
fært að vinna upp kýaraskerðirag-
una með yfirviranu og sflengdum
vinnutíma, og hefur það gengið
svo úr hófi, að ekki verður kallað
annað en vinnuþrælkun.
Árið 1961 var kjanaskerðingin
orðin slík, að launþegiun var ekki
lengur sætt, og hófust þá mikil
verkföll, sem stefndu átvinnulífi
landsmanna, t.d. a'llri sumarsfld-
arverfcíðinni, í beinan voðia. Rflris-
stjórnin stóð sem þvara oig ætlaði
að láfca allt sigla í Strand. Sam-
vinnumenn beittu sér þá fyrir þvi
að leysa verkföllm með hóflegri
hauphækkun, 9—10%, enda lá þá
notfæra sér þetta tækifæri, var
sem stjómin sturlaðiist, og hún
skellti á hefndargengislækkuninni
frægu, sem varð eins rag olía á
eld upplausnarinraar að nýju. Á-
taldi flokksþingið þessar aðgerðir
ríkisstjómarinnar harðdega.
Réttur launþega.
í ályktun flokksþingisins er lögð
áherzla á, að samninigsrétt og fé-
lagafrelsi verbalýðsfélaganna megi
afls ekkt skerða, og lögS álierzla
á eftirfarandi atriði:
lausn verkfaflanna 1961.
★ Þingið beindi því til þessara
sterku ' lalmannasamtaka að
beina samtakamætti sínum sam
eiginlegia til efnahagslegrar
framþróranar, þannig að launa-
menn beri fullkomlega úr být-
um sinn hluta af arði þjóðar-
búsins.
•k Þingið hvatti til að leitað yrði
nýrra Ieiða til betri hagnýting-
a.r atvinnutækja og vinnuafls.
Að stefnt verði að víðtækri
vinnuhagræðingu í samráði við
Stytting vinnutíma
án tekjusker ðingar
fyrir, að atvinnuvegimir gátu orð-
ið við henni, ekki sízt ef ríkis-
stjómin hefði stutt að með skyn-
sarralegum ráðstöfunum, svo sem
vaxtalækkun. Leystu samvinnu-
menn þarna mikinn vandia og
lögðu grundvöll, sem stjórnarvöld
landsins hefðu getað byiggt á til
jafnvægis «g festu í atvinnu- og
efraahagslífinu. En í Stað þess að
•fc Að kjarasamningar verði geið-
ir tffl lengri tíma.
★ Að réttur liaunþega til uppsagn-
ar samniraga, ef verðlagshækk-
anir fara fram úr ákveðnu
marki, verði betur tryggður.
★ Þingið beindi sérstöku þakk-
læti til samvinnuhreyfingar.
iranar oig verkalýðsfélaganna
fyrir heilladrjúga fongöngu um
Iaunþegasamtökin og kannað,
hvers konar vinnutilhögun
geti leitt tfl mesta kjarabóta
fyrir hinar vinnandi stéttir.
Vr Loks lýsti flokksþiagið stuðn-
ingi sínum við þá sjálfsögðu
kröfu að komið verði á fullu
jafnrétti karla og kveraua í
liaunamálum og jöfnnm rétti
tW cfíjrfíi
YFIR ATLANTS-
HAF Á 1 HREYFLI
MB-Reykjavík, 4. júní
Klukkan 11,25 í gærkvöldii bað
norsk flugvél fslenzku flugum-
ferðarstjómina um leyfi til lend-
ingar á Reykjavíkurflugvelli. Flug
vélin var þá stödd yfir Vestmanna
eyjum og var að koma frá Amer-
íku. Leyfið var veitt, en flugum-
ferðarstjórarnir vora mjög undr-
andii á ferðnm vélarinnar, sem
bafði alls ekki tilkynnt flug um
þetta svæði. Er þeir spurðu flug-
I manninn nánar um ferfflr hans,
kvaðst hann koma frá St. Pierre,
sem er lítil frönsk eyja, skammt
sunnan Nýfundnalands, og farkost
urinn væri Beechcraft-flugvéL
Klukkan fimmtán mínútur yf-
ir tólf kom flugvélin svo yfir
Reykjavíkurflugvöll. Og þá ætl-
uðu augun út úr höfðum flugum-
ferðarstjóranna, sem höfðu talið
víst, að hér væri um tveggja
hreyfla flugvél að ræða. Hér var
sem sé á ferðinni Beechraft Musk-
eteer, eins hreyflils flugvél, sem
hafði verið flogið þessar 2000 míl-
ur yflr úthafið, án þess að til-
kynnt væri um ferðir hennar.
Fréttamaður Tímans kom suður
I Flugtum skömmu eftir að flug-
vélin lenti. Þar var flugmaðurinn
í þessari aevintýraferð og var að
steðja forvitni flugumferðasjtjór-
anna og hressti sig á sjóðandi
sterku kaffi.
Hann reyndist vera sænskur að
þjóðerai, en hefur verið búsettur
í Bandaríkjunum síðustu árin.
Hann heitir Sten Englund.
— Hversu gamall ertu?
— Of gamall. Og mér er engin
þægð í því að fara að gera þetta
Þrýstiloftsþyrilvængja frá
bandarfska flughemum flaug í
fyrsta sklptl yfir Grasnlandsjök
nl um helgina og lentt á Kefla-
víkurflugvelli é mánudaginn, eft
ir 716 mílna flug frá Syðra
Straumflrðl. Þyrlan, Otis Falc-
on, fór frá Otis Air Force Base,
Mass. 26. maí álelðis til Parísar,
þar sem hún mun taka þátt f
alþjóðlegri flugsýnlngu síSar í
þessum mánuði. Óhagstætt veð
ur hefur tafíð för vélarinnar,
sem nú hefur lagt að bakl sér
2,800 sjómílna leiS með við-
komu í Goose Bay á Labrador,
Froblsher Bay, Bafflnslandl og
að blaðamáli. Annars er ég 45
ára.
— Hvenær lagðirðu upp í þessa
íerð yfir hafið?
— Klukkan 18 í gærkvöldi frá
St. Pierre.
— Hvers vegna fórstu þangað?
— Vegna þess að St. Pierre er
írönsk eyja og Kanadamönnum
er ekkert um það gefið, að eins
hreyfils flugvélar leggi upp frá
þeim yfir hafið.
— Hann lofaði yfirvöldunum í
St Pierre að hafa samband við
Gander á Nýfundnalandi og gefa
þeim upp fhigáætlun, en minn
maður hélt bara sitt strik og hafði
ekki samband við neinn, sagði
einn flugumferðastjórinn og hristi
höfuðið.
— Og þú hefur frá upphafl ætl-
að að fara til Reykjavíkur?
— Nei, alls ekki. Eg ætlaði að
fara alla ieið til Oslóar. Þangað
á vélin að fara. En þegar ég var
kominn eitthvað um 80 mílur aust
ur fyrir Vestmannaeyjar þá var
ég búlnn að fá svo mikinn mót-
vind um 20 hnúta, að fér fannst
ráðlegast ag fara hingað.
Framhald á 15. stSu.
Straumfirðl. Næsti viðkomustað
ur verður Prestwlck I Skotlandi,
en þaðan verður floglð til París
ar og verður flugleiðln þá orð-
ln 3,900 sjómílur. Þyrlan er af
geríVlnrai Sikorsky CH-3 B. Full
hlaðln vegur hún 8 lestir og
hámarkshraðl hennar er 150
hnútar. Flutningaflugvél, C-54,
fylgdi Otls Falcon yfír græn-
Iandsjökul. — Á myndinni eru
(f.v.) höfuðsmennimir J.D. Art
hurs flugmaður, W.B. Leman,
aðstoSarflugmaður og W.A.
Scatt sigflngafræðingur, að
stíga úr vélinni.
Ljósm.: TÍMINN—GE
.................J
VIUA AUKIÐ FRAMLAG B0RGAR-
INNAR TIL HALLGRÍMSKIRKJU
Kvenfélag Hallgrímsklrkju í
Reykjavík hélt aðalfund sinn sí'ðast
IiSinn fimmtudag í Iðnskólanum.
Á fundinum var m.a. rætt um
stuðning við byggingu Hallgríms-;
kirkju, og voru félagskonur mjög
ánægðar með þá áætlun, sem gerð |
hefur verið, um að byggja kirkj-1
una i áföngum. Samþykkti fundur
inn, að kvenfélagið skyldi gefa 250
þúsund krónuf fil byggingarinnar.
Á liðnu starfsári hafði félagið gef-
ið kirkjunni nýjan hökul og altaris
klæði. Með þessu hvoru tveggju
minnfist félagið tuttugu ára afmæl
is síns.
Fyrir fundinum lágu upplýsing
ar um gjafir og framlög til Hall-
grímskirkju á síðustu árum, og enn
fremur um umsókn sóknamefndar
innar fil borgarstjórnar um aukn-
ingu á framlagi til Hallgrímskirkju
af því fé, sem úthlutað er til kirkju
bygginga í Reykjavík. Var sam-
þykkt tillaga um að skora á borg
arstjómina að verða við ósk sóknar
nefndarinnar og veita svo mikið
fé til byggingariinnar, sem framast
er mögulegt.
8
T I M I N N, miðVikudagur 5. júní 1963.