Tíminn - 05.06.1963, Blaðsíða 15

V
MINNING
Sigrún Sigurðardóttir
Fædd 21. júní 1892
I>áin 26. maí 1963
„Að hryggjast og gleðjast hér
um fáa daga,
heilsast og kveðjast það er
lífsins saga“.
Það var í maí 1943. Við vorum
tvær skólasystur staddar í ibúð
skólastjóra Samvinnuskólans í
Sambandshúsinu. Samvinnuskól-
inn var þá þar til húsa. Við vorum
að æfa okkur fyrir hjúkrunar-
próf í Kvennaskólanum. Okkui'
vantaS; sjúkling til þess að æfa
okkur ít Eg fór fram í skóla og
spurði konuna, sem var að gera
þar hreint, hvort hún mætti sjá
af ofurlitiíli stund handa okkur
og leika sjúkling. Hún fór að
hlæja, lagði frá sér afþurrkunar
klútinn með það sama og kom
inn til okkar. Við komum henm
fyrir á legubekk og þar með hafði
hún á samri stundu skipt um úr
annríkinu í að verða sjúklingur,
sem við gætum æft okkur á ómjúk
um höndum. Þetta var Sigrún Sig-
urðardóttir Viðimel 21, sem nú
hefur lagt frá sér verkefnin hérna
mggin tjaldsins mikla, og efalaust
tekið brosandi við þeim, sem biðu
hennar hinum megin við það. Vin
átta okkar hefur haldizt alltaf síð
an. Það var gæfa hvers og eins,
sem kynntist henni það var alltaf
sólskin þar sem hún var. Sigrún
stóð ætíð mitt í önn dagsins, en
gaf sér jafnframt ævinlega tíma
til þess að sinna því, sem hún var
beð'in að gera náunganum til geðs,
hvort sem það var að leika sjúk-
ling ofurlitla stund fyrir kvíða-
fullar skólastúlkur, eða hún þurfti
að ganga til móts við veigameiri
viðfangsefni, hún taldi sér jafn
skylt að verða við bóninni hver
sem hún var, og innti hana af
höndum með kostgæfni og skyldu-
rækni og slakaði aldrei á samvizku
seminni. Hún bjó sér, manni sín-
um og dóttur óvenju fallegt heim-
ili, þar voru vinir hennar og ætt-
ingjar ætíð velkomnir og tekið
með kostum og kynjum á hvaða
tíma dags sem var. Það var alltaf
jafn mikið' tilhlökkunarefnii að
heimsækja hana. Hún og maður
hennar voru svo samvalin í gest-
risninni, þau voru sérstaklega
bamgóð og nutu ekki sízt systkina
börn hennar góðs af því. Hún var
þeim alltaf eins og sönn móðir,
hjálpaði þeim þegar þau þurftu
á að halda og agaði þau þegar
henni þótti þess þurfa með, en
gaf þeim samt alltaf beztu ráðin
sem hún kunni, betri vin getur
enginn kosið sér.
Hún var hreinlynd og trygglynd
ÁVARP TIL KJÓSENDA
Kramha.r " H ,-iðu
Þess vegna berjumst við
Framsóknarmenn gegn ehiræði
og ófrelsi kommúnismans í
hvaða dulklæðum sem haem
reynir að leynast.
Þess vegna berjumst við
Framsóknarmenn gegn ófrelsl
stórkapítalismans og alvaldi fá-
mennrar sérhagsmunaklíku,
sem ætlar, til þess að styrkja
vald sitt, að innlima fsland i
Efnahagsbandalagið.
Við berjiimst fyrir umbóta-
bióðTélagi frjálsra þegna í
frjálsu landi. Þjóðfélagi þar
sem hver einstaklingur fær
tækifæri tll menntunar og
þroska og jafnrétti til að nota
hæfileika sfna.
íslendlngur!
Þetta er þitt framtíðarþjóðfé-
lag. — Vilji í verki og elnihg
nægilega margra er allt sem
þarf.
og vildi alltaf bera klæði á vopn-
in og sætta ef eitthvað bar á milli,
hún vildi hafa friðsemd og gleði
í kringum sig.
Hún var greiðug og hjálpsöm
en vildi ekki láta mikið' á því bera.
Systursonur hennar sagði eitt
sinn um hana svo ég heyrði: „Það
var eitt, sem við bræðurnir viss-
um að mundi aldrei bregðast á
jólunum, þegar við' vorum litlir
heima og ekki úr miklu að moða,
en það var jólapakkinn frá Rúnu
frænku" Þessar örfáu línur eru
ofurlítið þakklæti tii hennar fyrir
ómetanlega vináttu í tuttugu ár.
Hún átti í miklum veikindum síð
ustu áiin, og var alveg rúmföst
á sjúkrahúsi síðustu 14 mánuðina.
En henni var það' svo meðfætt að
taka vel á móti vinum sínum og
gleðja aðra, að jafnvel á bana-
sænginni var hún veitandinn hvað
það snerti, hún barðist eins og
hetja fram á síðustu stund. Eg
bið góðan guð að blessa henni
heimkomuna hinum megin tjalds-
ins, þar sem efalaust bíða henn-
ar ný og betri viðfangsefni.
Guðrún Þorvaldsdóttir.
íl>róttir
Framhald af 5. síðu.
hans mesta afrek. Rétt á eftir
varð Gunnar Fel, að yfirgefa völl-
inn vegna meiðsla, og þá leystist
raunverulega KR-liðið upp, og
fleiri urð'u ekki upphlaup liðsins.
Og rétt fyrir leikslok skoraði út-
herjinn Koll annað mark Holstein
Kiel úr vítaspyrnu, sem Magnús
dómari Pélursson dæmdi á hinn
unga, efnilega framvörð KR, Þórð
Jónsson, fyrir meinta hendi inn-
an vítateig. Mjög strangur dómur
svo ekki sé meira sagt, og mistök
hjá Magnúsi, sem annars dæmdi
af miklum myndugleik.
Þýzka liðið er nokkuð jafnt og
ekki hægt að segja að nokkur
skari verutega fram úr nema
markvörðurinn. Vörnin virðist tals
vert opin, og miðvörðurinn réði
ekki við Gunnar Felixson, og með
betri útherjum hefð'i KR-liðið á-
reiðanlega getað gert meiri usla
þar, en þess má geta, að bæði
Sigurþór og Ellert Schram vantaði
að þessu sinni hjá KR. Og þrátt
íyrir tapið mega KR-ingar vera
ánægðir með leikinn. Þeir eru á
réttri leið og verða áreiðanlega
erfiður keppinautur í sumar, þó
byrjunin í vor hafi verið sérlega
slæm. Nokkrir efnilegir nýliðar
hafa byrjað að leika með liðinu,
og hinir eldri og reyndari eru að
ná sér á strih á ný. — hsím.
VIÐTAUÐ VIÐ EYSTEIN
Framhald af 1. síðu.
Mér virðist hvergi talið til
stórtíðinda, þótt nú komi í ljós,
að kommúnistar eru búnir að
slíta út úr Finnboga Rút og
hafi náð Gils í staðinn. Hann
kom víst þaðan um árið. Menn
eru líka orðnir svo vanir þess-
um endalausu samfylkingar-
„kúnstum" kommúnista, að þær
vekja ekki mikla athygli len.g-
ur. Eg held að Þjóðvarnarmönn
um þyki það yfirleitt ekki lík-
leg þjóðvörn að kjósa komm-
úmista á þing.
Enn fremur tel ég að þeim
fari fækkandi en ekki fjölgandi,
sem álíta að sá flokkur geti
haft forustu um utanríkismál
íslands, og sé fyrir þeim trú-
andi, sem vill innlima ísland
í Sovétblokkina og myndi leiða
þjóðina inn í Efnahagsbandalag
Á EINUðA HREYFLI
Framhald af 8. síðu.
Nú kom ábyrgðartilfinningin að
nýju upp i flugumferðarstjórun-
um. — Hvernig gat þér dottið í
hug að gera þetta? Ef eitthvað
hefði komið fyrir þig, hefð'i eng-
inn vitað að þú varst á ferðinni
og engin leit verið hafin að þér
fyrr en aílt of seint.
— Til hvers hefði það verið? Eg
hefði ekki lifað lengi í köldum
sjónum hvort eð var. Nei, ann-
ars veit ég það, ég hefði ált að
láta vita.
— Hefurðu farið í slíkar ferðir
áður?
— Ekki þessa leið, en ég hefi
áður ferjað eins hreyfils flugvcl-
ar yfir hafið, þá frá Nýfundna-
íandi til Shannon með viðkomu á
Azoreyjum Það' er aðeins um hálf
ur mánuður síðan ég fór mcð þá
síðustu.
— Ertu kvæntur?
— Já, og á þrjú börn, 19, 16 og
8 ára.
— Hvað segir fjölskyldan vi'ð
þessum ferðum þínum?
— Eg hef það fyrir vana, að'
segja henni ekki frá þeim, fyrr en
þeim er lokið.
— Ekki er ég hissa á því, skaui
einn flugumferðarstjórinn inn í.
— Hvar heldur þitt fólk að þú
sért núna?
— í Nevv York. Konan og börn-
in eru í Svíþjóð, svo þau verða
undrandi á því að sjá mig.
— Hvers vegna í ósköpunum
flytjið þið' svona flugvélar ekki
með skipi yfir hafið?
— Það er dálítið dýrara.
— Og dáHtið öruggara líka,
er það ekki?
— Jú.
— Hvað ertu búinn að fljúga
lengi?
Austur-Evrópu, ef hann mætti
ráða. Margir gera sér ljóst, að
úrslitaákvarðanir um afstöðuna
til EBE og utanríkismálanna
yfir leitt verða á hinn bóginn
teknar í Framsóknarflokknum,
ef stjómarflokkarnir missa
meirihlutann. Þangað snúa því
þeir sér, sem vilja hafa áhrif
á þau mál og treysta ekki
stjórnarflokkunum.
Nokkra athygli hefur vakið,
að Brynjólfur Bja.mason er
kominn á oddinn aftur og ráð-
leggur mönnum að ganga í
Sósíalistaflokkinn til að vera
þar sem úrslitin eru ráðin, eims
og hann rökstyður það. Þetta
sýnir dálítið hvað Alþýðubanda
lagið er.
Kjaramál og kommúnismi
Telja kommúnistar sig ekki
dugmikla í kjaramálum?
Jú, þeir telja það sjálfir. —-
En mér finnst ég verða var við
fleiri og fleiri, sem sjá stór-
felld missmíði á því að hnýta
kjaramálin aftan í kommúnism-
ann, eins og þeir gera í Alþýðu
bandalaginu.
Hafa ekki síðustu atburðir í
landhelgismálinu vaklð mikla
athygli?
Mjög mikla og áreiðanlega
rifjað rækilega upp, að stjórnar
flokkunum er ekki trúandi fyr-
ir lamdhelgismálinu. Menn
vænta ekki góðs í því mikla
máli frá þeirra hendi, sem ekki
vildu vera með útfærslunni
1958 og kölluðu hana mál
kommúnista, stóðu fyrir undan-
sláttarsamningum við Breta og
nú síðast Milwood-stefnunni í
landhelgismálinu.
Gleyma hvor öðrum af ótta
við Framsóknarflokkinn
Hvað finnst þér um horfurn-
ar?
Bezt er að spá sem minnstu
En mér dylst ekki fremur en
öðrum, að alHr hinir búast við,
að Framsóknarflokkurinn vinni
mikið á. Það .sýnir málflutning-
ur þeirra. í ósköpunum út af
þessu hafa kommúnistar sem
næst gleymt íhaldinu o.g stjórn
arstefnunni ogíhaldið nær alveg
gleymt kommúnistum, enda
vilja þeir nú ekki meiða þá um
of fremur en endranær á ör-
lagastundum. Eg vona að hug-
boð manna um ávinning Fram-
sóknarflokksins rætist og okk-
ur auðni'St að beita vaxandi á-
hrifum til góðs fyrir land og
þjóð.
Að lokum vil ég nota þetta
tækifæri til að minna menn á,
að enginn kosningasigur vinnst
án mikillar vinnu, og enginn
vinnur kosningasigur á bjart-
sýninni einni, þótt hún sé góð,
því enginn stekkur lengur en
hann hugsar; eins og þar stend
ur. Þess vegna vil ég nú eggja
rnenn lögeggjan að ganga fast
fram og spara sig í engu til að
vinna að glæsilegum sigri Fram
sóknarflokksins um allt land við
þessa.r kosningar.
Menn verða að minnast þess,
að til mikils er að vinna, því
takist Framsóknarmönnum að
sækja enn rösklega fram í fram
haldj af glæsilegum sigri í bæj
arstjórnarkosningunum fyrir
einu ári, þá erum við á góðum
vegi með að gerbreyta flokka-
skipun landsins og þar með öllu
stjórnmálalífi þjóðarinnar í
heppilegra og heilbrigðara horf.
í LÉTTUM TÖN
fT í'mIjí af h siftu
Gunnar um ágæti sjálfs sín, on
ef til vill óttast hann, að þurra-
fúi sé kominn í Ólaf, Bjarna og
Ingólf.
„Áróður Framsóknari(
Það sést á viðtalinu við
Gunnar, að íhaldsforkólfarnir
hafa raunar ekkert séð í þess-
ari kosningabaráttu en „áróð-
ur Framsóknar", og ótbast
hann eins og heitan eldinn.
Blaðamaður Vísis spyr:
„Hvað vilt þú að lokum segja
um áróður Fram'sóknarflokks-
ins og kosningahorfumar?"
Og Gunnar svarnr:
„Famsóknarforystan rekur
magnaðan, fjármagnaðan blekk
ingaáróður. Ilún er lævís og
lipur. Það er eins og hún berj-
ist fyrir lífi sínu. Það má vel
vera, að Iíf henniar liiggi við.
En líf Framsóknarforystunnar
er of dýru verði keypt, ef það
á að kosta líf viðreisnarinnar".
Þarna skilur og skynjar
Gunnar réttilegia það, sem kosn
ingarnar snúast um, þó að
hann oúði það á sinn hátt. Það
er kosið um það núna, hvort
Framsóknarflokkurinn sigrar,
cða „viðrelsnin“ heldur áfram.
Það er ekki hægt að kveða nið-
ur „viðreisnina" nema með
sigri Framsóknarflokksins.
ÞAKKARÁVÖRP
— Síðan 1939, þá gekk ég i
sænska flugherinn. Nú rek ég mitt
eigið fyrirtæki úti í New York.
Það heitir Goestas Aviation Ser-
vice og við tökum ag okkur að'
ferja flugvélar, eins og ég er að
gera núna.
— Flaugstu ekki lágt?
— Jú, það gerði ég, enda varð
6g að gera það, þar sem ég hafði
ekki tilkynnt um ferðir mínar.
— Ertu með afísingartæki?
— Nei, engin.
— Hvað sagðist þú hafa viljað
borga tíu dollara fyrir, þegar þú
komst hingað inn, spurði flugum-
ferðarstjórirm.
— Ha, hvað, það man ég ekki,
lú uss nei, við sleppum því.
— Hann sagðist hafa viljað
borga 10 dollara fyrir það eitt að
komast á klósettið, en hann þrætir
nú fyrir að það hafi verið hin
raunverulega ástæða.
Kaffið var búið úr bollanum og
Mogginn og Vísir komnir á vett-
vang og öll hersingin fór út og
Sten Englund stillti sér upp í dyr
unum á vélinni, svo unnt væri að
taka af honum mynd.
Innilegt þakklæti til barna minna og tengdabarna,
ásamt til frænda og vina, fyrir góðar gjafir og hlýjar
kveðjur á 70 ára afmæli mínu, 13. maí s.l.
Bergþór Bergþórsson, Laugavegi 49
Hjartanlegar þakkir færi ég börnum mínum og barna-
börnum svo og öllum þeim vinum mínum og kunningj-
um, sem minntust mín á 70 ára afmælinu 2. júní s.l.
með heimsóknum, kveðjum og gjöfum.
Guð blessi ykkur öll.
Sigursteinn Þorsteinsson Djúpadal
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við fráfall og jarðar-
’ ■ oH<ar og fósturmóður
Halldóru Jónsdóttur
Gunniaugur Pétursson, Lára Þórðardóttir,
Ásvegi 10
Móðir mín
Sigurborg Geirmundsdóttir
lézt 25. f. m. Jarðarförin hefur farið fram. Þakka auðsýnda sair‘l"J
Sigurður Jónasson.
11 1 111 ......I II i i i i ■ ' ...... ........
T I M I N N, miðvikudagiir 5. jú«í 1963. —