Tíminn - 29.06.1963, Blaðsíða 9

Á föstadag f vikunni, sem
leið, gat að lfta svohljóðandi
fréttatilkynningu í Kaupmanna
hafnarblöðunum:
Sankthansfest i Tivoli
S0ndag aften fejres der
sankthansfest i Tivoli. Offer-
skálene vil lue fra koncertsal-
en, og kgl. kammersanger
Lauritz Melchior, der er
hjemme pá bespg, vii synge
„Midsommervisen" og „Flag-
et“ akkompagneret af Tivolá-
gardens musikkorps pS Plæn-
en kl. 21.
I koncertsalen er den is-
landske sanger Olafur Thor-
stein Jpnsson solist kl. 21.
Han har pá vej hjem til Island
fra et studieophold i Wien
gjort ophold í Kpbenhavn, og
ved koncerten spndag aften
synger han með Eifred Eck-
Hansen som dirigent ari-
er af PonchielM, Giordano og
Lehar.
Kl. 23,15 tændes bái pá s0-
en, og Tivoligardere blæser
pá de gamle liu-er. Aftenen
slutter kl. 23,45 med festfyr-
værkeri og heksefart.
Hafnarbúar halda sem sagt
upp á Jónsmessuna, sem þeir
nefna Sankt Hans-dag. Þeir eru
ekki vanir ag velja skemmtiat-
riðin af verri endanum, þegar
þeir efna til þessa fagnaðar.
En það sem athygli vekur að
þessu sinni, er að þeir tveir
tónlistarmenn, sem fengnir
voru til að láta ljós sitt skína
á þessum minningardegi Jó-
hannesar skírara voru frægasti
söngvari Dana, sjálfur Lauritz
Melchior, og íslenzkur tenór-
söngvari, sem Hafnarbúar
fengu nú að kynnast í fyrsta
sinn, Ólafur Þorsteinn Jónsson.
Þeir upphófu raust sina báðir
á slaginu níu, Melchior úti á
palli, en Ólafur inni í konsert-
salnum fína með undirleik allr
ar hljómsveitarinnar. Er ekki
að orðlengja það, að tónlistar-
gagnrýnendur Hafnarblaðanna
hófu Ólaf pp til skýjanna,
settu hann sem stjörnu á himin
sinn, og lét einn þeirra sig ekki
muna um að líkja honum við
Jussi Björling, þegar hann var
að byrja frægðarferil sinn.
Ólafur hefur stundað söng-
nám í Vín þrjú síðustu árin,
hélt fyrstu sértónleika sína í
haust á vegum Tónlistarfélags-
ins í Reykjavík með und-
irleik Rögnvaldar Sigurjónsson-
ar og í vetur var hann ráðinn
sem söngvari að óperunni í
Heidelberg á Þýzkalandi næsta
óperuár Ólafur er fæddur
Reykvíkingur, móðir hans, Auð
björg Jónsdóttir, er búsett hér
í bæ, ea föður sinn missti Ólaf
ur ársgamall. Hann hét Jón
Pétursson og starfaði síðustu
æviárin sem strætisvagnastjóri
hér f bænum, ók vagninum í
Sogamýri.
Óiafur er kominn heim úr
frægðarför sinni til Kaup-
mannahafnar, og hitti ég hann
að máli á heimili móður hans í
gær.
— Hver var aðdragandinn
að því, að þú varðst valinn til
að syngja á hátíðinni í Tivoli
þetta kvöld?
— í fyrsta lagi fór ég til að
syngja þar við annað tækifæri
og gerði það nokkrum dögum
áður í Ráðhúsveizlunni, sem
haldin er þar ár hvert um þetta
leyti, en þar eru aðeins boðs-
gestir saman komnir. Aðdrag-
andi þess er sá, að í fyrrasum-
ar var ég fenginn til að syngja
hér í Ráðherrabústaðnum í
fyrra í veizlu, sem haldin var
borgarstjórum frá Norðurlönd-
um, en þeir voru þá hér á fundi.
Þegar ég hafði lokið söng mín-
um þar, kom að máli við mig
borgarstjórinn frá Kaupmanna-
höfn og spurði, hvort ég mundi
þiggja boð um að koma að
sumri til Kaupmannahafnar og
syngja i hinni árlegu Ráðhús-
veizlu. Þegar ég hafði íhugað
málið, tók ég boðinu. Síðan þá
höfðu raðamenn í Tivoli kom-
izt á snoðir um þetta og barst
mér þá líka boð frá þeim um
að koma og syngja í konsert-
salnum á Jónsmessuhátíðinni
þeirra, Sankthansfest. Það varð
úr, að ég þáði líka boð þeirra.
Og út fór ég rétt eftir þjóð-
hátíðina hér, hafði þá dvalizt
hér nokkrar vikur frá því að
ég kom heim að loknu námi i
Vín.
— Komu fleiri söngvatar
fram I Ráðhúsveizlunni í Höfn,
eða hvemig fór hún fram?
— Þetta var feiknarmikil
veizla' fyrir 16—1700 boðsgesti
og dansað að lokum. Eg var
eini söngvarinn, sem kom fram
þarna, söng nokkur lög úti í
Ráðhúsgarðinum.
— Svo tók Tivoli við rétt á
eftir, hvemig lagðist þetta í
þig?
— Blessaður vertu, heldurðu
að maður hafi ekki verið á nál-
um, jú ég var skrambi ragur
við þetta. En það var annað
hvort að hrökkva eða stökkva,
það þýðir ekki annað en að nota
þá möguleika, sem bjóðast í
þessari iist. Og þetta fór betur
en á horfðist.
— Féll þér vel viö áheyr-
endur?
— Já, það var ákaflega gott
andrúmsloft í salnum.
-- Hvaða lög söngstu?
— Fyrst söng ég tvær óperu-
aríur, úr La Gioconda og Fed-
ora og síðan 3 óperettulög, úr
Paganini og Giudette eftir Le-
hár. Loks komst ég ekki hjá
að gefa aukalag og það var
var „Dein ist mein ganzes
Herz“.
— Hvernig varð þér við að
ÓLAFUR JÓNSSON óperusöngvari.
sjá það í blaðinu daginn eft-
ir, að þér var líkt við Jussi
Björling?
-— Eg get varla hugsað mér
meíra hrós, því að Jussi Björ
ling hefur alltaf verig einn af
eftirlætissöngvurum mínum.
En það er auðvitað full djúp:
tekið í árinni að líkja mér við
hann.
— Kynntist þú mörgum kol-
legum í ferðinni, t. d. Melchi-
or?
— Hrjnn var að syngja í garð
inum á sama tíma, en ég hitti
hann ekki. Það var ýmiss kon-
ar fólk að koma og heilsa mér
eftii konsertinn. Þeirra á með-
al var kona ein amerísk, sem er
formaður tónlistarfélags í
Florida Hún hældi mér þessi
lifandi ósköp, bauðst til að
koma mér í samband við tón-
listarmiðiara og stuðla að því,
ef ég hefði áhugá á að fara í
tónleikaför um Bandaríkin.
— Heíurðu máske hug á því?
— Þáð get ég ekki sagt um
að svo stöddu. Fyrst er að snúa
sér að því, sem þegar er um
samið Eg hef gert samning við
óperuna í Heidelberg og þang-
að íer cg seint í ágúst, óperan
byriar 1. september. Eg hef
GUNNAR BERGMANN
tveggja ára samning, sem ég
get þó sagt upp eftir eitt ár,
ef mér sýnist svo.
— Hvernig byrjaði það, að
þú varst ráðinn að Heidelberg-
óperunni?
— Þeir eru alltaf á höttun-
um út um hvippinn og hvapp-
irin í leit ag nýju söngfólki, og
það var m. a. einn frá Heidel-
berg-óperunni staddur í Vín í
fyrravetur, sem hafði heyrt mig
syngja og bauð mér að koma til
Heidelberg til prófunar. Eg
lét verða af því, og þá var þar
saman kominn fjöldi söngstú-
denta hvaðanæva að, og var
hver látinn syngja parta úr ó-
líkum hlutverkum svo hægt
væri að glöggva sig á söngstíln-
um. Úr þessum hóp voru svo
valdir nokkrir til ag koma i
lokapróíun, við vorum víst fjög
ur, sem komust í þau úrslit og
að því loknu voru okkur þrem
gerð tilboð og við síðan ráðin.
Hin voru amerískur baritón-
söngvan og þýzk sópransöng-
kona. Við byrjum svo þar í
haust.
— Hvenær byrjaðir þú að
læra að syngja?
— Mér finnst vera mörg ár
síðan. Fyrst fór ég að sækja
tíma hjá Sigurði Skagfield 18
ára gamall, var hjá honum einn
vetur, en þá fór Sigurður út.
Hann réð mér að halda áfram
að sækja ekki aðeins söngtíma,
heldur taka Ifka píanóleik og
leiklist. sem betra væri fyrr
en síðar að kynnast fyrir hvern
þann, sem ætlaði að verða sr
söngvari og Iffsnauðsyn fyrir 8
verðandi óperusöngvara. Næsta ffl
vetur lærði ég söng hjá Demetz 0
píanóleik hjá dr. Urbancic og fi
settist í leikskóla Þ.ióðleikhúss- u
ins, útskrifaðlst þaðan 21 árs, {]
komst þar á samning, en
nokkru síðar fór ég utan til
náms.
— Fórstu þá til Vínar?
— Nei, fyrst hélt ég til Salz-
burg, var þar vetrartíma en féll
ekki alls kostar vel, svo að ég
flutti mig til Vínar, hóf nám
hjá músíkhjónunum Lilly og
Marx Kundegraber, hún var áð
ur söngkona og hann hljóm-
sveitarstjóri. Frúin var síðan
kennari minn þangað til ég
lauK námi nú í vor.
— Þú hefur þá unað þér vel
í Vín?
— Hún hefur farið ósköp vel
með mig, ég get ekki hugsað
mér yndislegri músik-borg. —
Óperan þar er virkilega heims-
ópera, þar sem beztu kraftar,
sem völ er á, koma fram alls
staðar úr heiminum. Þar er
alltaf fullt hús á hverju kvöldi
ailan veturinn fram á mitt sum
ar, tíðast uppselt löngu fyrir g
fram. Auðvitað reyndi ég að 1
fara þangað eins oft og ég gat, i
en auraráðin leyfðu það ekki g
alltaf, og varg maður að gera U
sér að góðu að fá stæði. g
Framhald á 13 siðu 1
T í M I N N, iaugardagurinn 29. júní 1963.
9