Tíminn - 28.09.1963, Qupperneq 2

Töldu sig sek
- segja Dionne-fimmbur
arnir um foreldra sína
Oionne-fimmburarnir lýstu því fyrir skömmu y
fir í blaðagrein, a9 heimili jseirra og uppeldi hefði
verið hreinasta martröð, og foreldrar þeirra heföu
komið inn hjá þeim sektameðvitund, en svo lýsir
faðirinn því yfir, aS þefta sé ailt saman lygi frá upp
hafi til enda, og dæfur hans hafi einungis gert þetta
í ágóðaskyni.
Fyrir nokkru lýstu fjórir
af Dionnae-fimmburunum í
Kanada því yfir á prenti, að
bernska þeirra hefði verið
mjög óhamingjusöm og það
hefði allt verið foreldrum
þeirra að kenna. Þeir hefðu
aldrei meðhöndlað þá eins og
persónur og satt að segja
hefðu foreldrarnir komið í
veg fyrir það, að fimmbur-
arnir ættu nokkra eðlilega
bernsku.
Þessa yfirlýsingu var að finna
í nokkurs konar sjálfsævisögu,
sem kvennablaðið McCalls birti
viku eftir að Fischer-fimmbur-
arnir fæddust í Suð'ur-Dakota.
Þar segja fimmburarnir enn
fremur. að æskugleði þeirra hafi
veriS eyðilögð vegna þeirrar
sektármeðvitundar, sem foreldr-
arnií-hafi komið inn hjá þeim.
Og ailir lýstu fimmburarnir því
yfir, að heimili þeirra í Corbeil
hefð'i verið samastaður sorgar og
sektarmeðvitundar.
Dionne-fimmburarnir eru, eins
og flestir muna, fimm stúlkur,
en ein þeirra er dáin. Annette,
Marie og Cecilie eru nú giftar
og til samans eiga þær 9 börn,
en Yvonne er nunna. Systurnar
eru nú 29 ára að aldri.
Þær hafa kallað sjálfsævisög-
una, Við ólumst upp við erfið-
leika, og þær segja m. a., að
móður þeirra hafi fundizt hún
vera útvalin af guði til að vinna
þetta kraftaverk, en um leið
var hún hrædd um það, að fólk
mundi líta á hana og mann henn
ar sem skepnur, vegna fimm-
burafæðingarinnar. Hún hafði
sagt fimmburunum síðar, að það
fyrsta, sem hún hefð'i sagt við
mann sinn eftir fæðinguna, hefði
verið, að nú mundu allir tala
um það, að þau hjónin væru eins
og svín.
Systurnar segja einnig, að for-
eldrarnir hefðu komið fram
hvort við annað eins og þau
hefðu framið glæp með því að
eignast fimmbura, og þau hefðu
alltaf kennt fimmburunum um
allt ósamkomulag í fjölskyldunni.
— Mamma og pabbi, segja
systurnar, komu fram vig önnur
börn sín eins og þau tilheyrðu
íjölskyldunni en litu á okkur
sem einhvers konar sérflokk.
Það var farið með okkur eins og
eina heild, eins og við værum
fimm börn, sem værum svo lík,
að ekki væri hægt að grema á
milli persónulegra óska okkar
eða smekksatriða. Einnig var
okkur mnprentað það, allt frá
iæðingunni, að við hefðum syndg
um að vaxa'upp, þekktum við
erigá unga drengi og við fengum
enga frekari menntun, svo að
við værum betur undir lífið bún-
ar.
Stuttu eftir að þessi sjálfsævi
saga birtist í McCalls og hafði
verið endurprentuð'í dagblöðum
úti um allan heim, lýsti faðir
fimmburana, hinn 59 ára gamli
Ovila Dionne, því yfir opinber-
lega, að dætur hans hefðu bak-
talað foreidi’a sina á almannafæri
og gert grín að þeim í ágóða-
skyni.
— Hvers vegna ættu þau að
ásaka foreldra sína um þá ó-
hamingjusömu bernsku, sem þær
egjast hafa átt, og það væri ekki
i ágóðaskyni, sagði faðir þeirra,
þegar hann hafði lesið sjálfs-
ævisöguna.
Hann sagði, að Annette, Marie,
Cecilie og Yvonne yrðu 30 ára
gamlar í mai n.k. og hann sagðist
Hinn iangþráði ríkisarfi írans, Reza Pahlevi prins, sonur Farah Diba
og íranskéisara,' hefói' þegar fengið slnh eigin IffvörS. Hér er hann
aS gera liðskönnun og eins og sjá má'tékur hann verk sitt mjög
alvarlega.
alls ekki skilja, hvers vegna þær
allt í einu rykju til og niðurníddu
foreldra sína á almannafæri.
Dionne viðurkenndi, að hann
og kona nans, — þau héldu ný-
lega hátíðlegt 38 ára brúðkaups-
afmæli sitt — hefðu kannski
ekki venð hinir fullkomnu for-
eldrar, þau hefðu áreiðanlega oft
gert vitleysur eins og flestir
aðrir foreldrar, en að öðru leyti
væri samvizka þeirra alveg hrein.
Söguna í McCalls sagði Dionne
algjörlega ósanna frá upphafi
til enda, en hann vildi ekki tala
nánar um það, því hann áliti
heimilið heilagan hlut, sem ekki
ætti að draga niður í svaðið og
það opinberlega.
Foreldrar Dionne-fimmbur-
anna lifa nú rólegu lífi á hinu
nýja heimili sínu, en það er
ekki langt frá sveitasetri því, er
fimmburarnir fæddust á. Þau
,'Oru að sögn meira undrandi en
reið yfir þessu ósamkomulagi, en
annar sona þeirra, sem enn þá
býr heima, hinn 25 ára gamli
Victor, áleit þetta mál vera ergi-
'egt og niðurlægjandi.
Fimmburarnir hafa viðurkennt
að þeir hafi fengið mjög góða
borgun fyrir ummæli sín í Mc-
calls, en Victor bróðir þeirra
iýsti því yfir, að þessi ummæli
væru ósönn og þegar blaðamenn
settu sig í samband við elztu
systurina, Rose Marie, á heimili
hennar við Nigagara-fossana í
Ontario, þá sagði hún, að þær
fimmburasysturnar hefðu átt
hamingjuríkt bernskuheimili.
úr öðrum iöndum
úr öðrum löndurn
Sl@pptifi mér en
haltu mér þó
Gaman er að lesa lýs'inigar
Frjáisrar þjóðar á samstarfs-
mönnunum í Alþýðubandalag-
inu, þ.e. félöiguinum í Sósíalista-
flokknum. Skrif blaðsins eru
örvæntingar og aðvörunarhréip
tH manna um að samfylkja aldr
ei með kommúnistum, þelr séu
bæði óalandi og óferýandi og
hafi alltaf með gleði blessað
hélsprengjuna væri hún í hendi
Rússa cig þjónsafstaða beirra
gaignvart Rússum væri „bæðl
særand'i og óeðlileg í hæsta
máta“. En jafnframt því að
vara menn við áð elga samstarf
við kommúnista, virðast Frjáls-
þýðingar í öðru orðlnu telja
það htaa mestu heppni, ef þeir
gætu að fullu sameiniazt þéim
öngu þrjótum. En lýsir þó skor-
inort yfir, a® það sé engin leið
fyrir lýðræðissinnaða vinstri
menn að vinna með Sósíalista-
flokknum og Þjóðviljaklíkunni.
Mikið eiga aumtngja mennimir
bágt.
Til að gefa lesendum Tímans
örlít'ð sýnishom af h'inum óg-
urlegu komplexum, sem nú
kvelja varamann Einars Oligeirs
sonar á þingi, skal þetta tilfært
úr síðasta tölublaði Frjálsrar
þjóðar:
Bágt áttu Beggi minn
„Sósíalistaflokkurinn hefur í
vaxandi mæl'i rækt einmitt þá
ókosti Kommúnistaflokksins,
sem gerðu hann óhæfan ein-
ingargru,ndvöll íslenzkar al-
þýðu og annarra, sem aðhyll-
ast sósíalisma.
Fyrst ber að nefna: allt of
gagnrýnislausa afstöðu Jeiðtoga
Sósíalistaflokksins oig málgagna
hans til manna og málefna í
Iöndum með marxiskt hag-
kerfi —.
Enn má telja; hi,n nánu og
a.'gerlega óeðlilegu tengsl Só-
síalistaflokksins við kommún-
istaflokka í öðmm löndum, sér-
staklega Kommúnistaflokk Ráð
stjómarríkjanna. Þótt ýmsir
yfirlýstir kommúnistaflokkar
hafi talið sér ókleift að fylgja
Moskvu að málum, hefur ís-
Ienzkl Sósíalistaflokkurinn allt
af getað dansað með, aldrei
lent í neinum árekstrum við
valdamenn þar, hverjir sem
þeir hafa verið og hvað sem
þeir hafa sagt eða gert, aldrei
sætt ámæli fyrir stefnu sína né
haft neinum svo alvarlegum at-
hugasemdum að hreyfa við orð
þeirra eða æði, að fulltrúar
hans hafi ekki verið aufúsu-
gestir á þeirra þinigum og get-
að setið þau með gleði, hvort
sem verið var að hylla elnhvern
hálfguð eða afhrópa hann,
hvort sem verið var að blessa
heimsfriðinn eða helsprengj-
una. Þessi auðmjúka þjónsaf-
staða er bæði særandi og óeðli-
Ieg í hæsta máta, þegar um er
að ræða flokk, sem hefur það
yfirlýsta markmið að sameina
íslenzka alþýðu o.g fylkja henni
til baráttu fyrir sósíal'isma,
einnig þeim hluta hennar, sem
kærir sig hreint ekki um að
vera i slagtogi við herrana í
Kreml.“
2
T f M I N N, laugardagur 28. september 1963. —