Alþýðublaðið - 15.08.1942, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 15. ágúst 1942.
8MBTJARWARBI0 ■
Lady HamiltOB
Aðalhlutverk:
Vivien Leigh
Laurence Oliver
kl. 9.
Kl. 3, 5 og 7.
FLÓTTI EIGINSMANNSINS
Aðallhlutverk:
Ingrid Bergman og
Leslie Howard.
Sala aðgöngumiða ihefst
kl. 11 f. h.
Ekki hægt að panta í síma.
KÖMMU aður en Róbert E.
^ Peary amðíráll fór í hina
frægu heimskautsför sína. var
hann á ferð í járnbrautarlest
frá New Orleans. Hann sat í
reyksalnum og var að reykja
vindil í makindum. Þá víkur sér
að honum ungur maður, flysj-
ungslegur, og tekur hann tali.
„Jæja,“ hóf hann máls. „Ég
er að leggja upp í langa og erf-
iða ferð.“
„Einmitt, er það svo?“ sagði
Peary hæversklega.
„Já, ég fer alla leið til Louis-
ville. En eruð þér langt að
halda?“
„Já, nokkuð langt.“
„Jæja, ég fer alla leið til
Louisville, eins og ég sagði áð-
an. Það er erfitt ferðalag —
alla leiðina frá New Orleans til
Louisville.“
„Því get ég trúað,“ sagði
Peary.
„En heyrið þér annars,“ sagði
ungi maðurinn, „þér sögðuð
mér ekki, hvert þér væruð að
fara.“
„Nei,“ sagði Peary. „Það er
alveg rétt, ég gerði það ekki.“
„Jæja, þér eruð sjálfsagt ekki
eins vanur langferðalögum eins
og ég,“ sagði ungi maðurinn.
„Hvert hafið þér eiginlega hugs-
að yður að fara?“
„Ég?“ sagði Peary. „O, ég er
bara að fara til Norðurheim-
skautsins.“
%
BRIGZLAÐU engum um
bætta sök.
svona, iþá er það svívirðilegt.
Mig furðar, að þið skulið ekki
kynoka ykkur við því að kenna
gúði ykkar um það. Hvernig
getið þið búizt við þ\fí, að ihann
sé svona miskunarlaus og
lákammsýnn. Ekki (ainit silnni
vers-ti og grimmasti maður í öll
um heimi mundi valda konu slík
um Iþjiáningum til þess eins að
skemmta sér við það. Ef guð
ykkar er sVona þá er hann
grimmur og ihefir nautn af
íþjáningum manna og dýra.
Ungfrú Glover spratt á fætur.
— Berta, sjúkleiki þinn er
engin afsökun fyrir slíku orð-
bragði. Þú hlýtur annaðhvort
að vera vitstola eða ákaflega
illa innrætt og spillt.
— Nei, ég er ekki vitlausari
en þú, æpti Berta. — Ég veit,
að enginn guð er til.
— Þá get ég ekkert haft sam-
an við þig að sælda framar.
Ungfrú Glover var blóðrjóð í
framan, þessi skyndilega
hneykslun hafði hrakið feimni
hennar burtu.
— Fanney, Fanney, hrópaði
bróðir hennar. — Stilltu þig!
> — O, það er ástæðulaust að
stilla sig, Charles. Það er
skylda manns að segja stund-
um eins' og manni ibýr í brjósti
Nei, Berta, ef þú ert guðleys-
ingi, vil ég ekkert hafa saman
við þig að sælda framar.
— Hún talaði í reiði, sagði
presturinn. — Þér ber ekki að
dæma hana.
— Það er skylda okkar að
mótmæla, þegar guðs nafn er
óvirt. Ef þú heldur því fram,
Charles, að ástand Bertu afsaki
guðlast hennar, þá máttu
skammast þín. En ég er óhrædd
við að segja það, sem mér býr
í brjósti. Já, ég vissi það fyrir
löngu síðan, Berta, að þú varst
þrjózk og drambsöm, en ég
bjóst við að þú mundir breyt-
gst með tímanum. Ég hefi alltaf
borið traust til þín af því að ég
ihélt, að þú værir góð inni við
beinið. En ef þú afneitar skan-
ara þínum, Berta, er engin von
fyrir þig.
— Fanney, Fanney, tautaði
presturinn.
— Lofaðu mér að tala, Char-
les. — Ég held, að þú sért vond
og spillt kona, og mig tekur ekki
lengur sárt tii þín, af því að ég
held, að þú hafir átt það skilið
að kveljast eins og þú gerðir.
Hjarta þitt er hart sem steinn,
og ekkert veit ég verra en for-
hertan kvenmann.
—- Fanney mín góð, sagði
Berta og brosti, — við erum
báðar heldur grátbroslegar.
— Ég mótmæli öllu gamni í
þessu sambandi. Ég sé ekkert
hlægilegt við þetta. Komdu,
Charles, við skulum láta hana
vera í næði með þessar ógeðs-
legu hugsanir sínar.
En þegar ungfrú Glover þaut
til dyra, snerist handfangið á
hurðinni og inn kom frú Brand-
erton. Þetta var mjög óþægi-
legt, einkum fyrir prestinn, sem
ekki treysti sér til að hendast
út án frekari umsvifa eins og
systir hans, en gat heldur ekki
fengið af sér að taka í höndina
á Bertu að skilnaði, rétt eins og
ekkert hefði í skorizt. Frú
Branderton sigldi nú inn í öll-
um glæsileik sínum og tign.
—- Ég sagði þernunni, að ég
rataði upp ein, Berta, sagði hún.
—■ Uér Glover og systir hans
— Sr. Glover og systir hans
eru rétt á förum, sagði Berta.
— Það var fallegt af yður að
koma.
Ungfrú Glover fleygðist á
dyr og reyndi að brosa til frú
Branderton, en það bros var lík-
ara grettu, og síra Glover tók í
hönd frúarinnar, mjúkur á
manninn og hæverskur að
vanda, og flýtti sér svo á eftir
systur sinni.
— En hve þau eru skrýtin!
sagði frú Branderton, sem stóð
við gluggann og horfði á eftir
þeim þegar þau gengu út úr'
dyrunum. — Sko, hún æðir á
undan honum, hann er að reyna
að hafa við henni. Það er eins
og þau séu í kapphlaupi. Þetta
eru hlægileg systkini. En að
hún skuli ekki fást til að ganga
í síðari pilsum. Öklárnir á henni
eru svo hræðilegir. En hvernig
líður yður, góða mín? Mér
finnst þér líta skár út.
Frú Branderton settist þann-
ig að hún gat séð sjálfa sig í
NYJA BIÖ ■
„Hit Parde“
Fögur og skemmtileg
músikmynd.
Aðallhlutverkin leika:
Kenny Baker
Hugh Herbert
Mary Boland
I og munnhörpuhljómsveitin
fræga undir stjórn
Borrah Minevitch
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
89
speglinum.
—■ En hve þér hafið jindæla
spegla í svefnheriberginu, góða
mín. Enda er ómögulegt að
klæða sig án þess að hafa góða
spegla. Það þarf nú ekki annað
en líta á aumingja Fanny
Glover til að sjá, að hún er
svo guðrækin, að hún lítur ekki
einu sinni í spegil þegar hún
setur upp hattinn sinn.
Frú Branderton rausaði við-
GAMLA BIÖ
DrengjaborgiB
(BOYS TOWN)
Amenísk stórmynd.
SPENCER TBACY
MICKEY ROONEY"
Börn innan 12 ára fá
ekkiaðgang.
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl.
31/2—6%.
Sumarjól.
(Christmas in July).
Ellen Drew og Dirk Powell
stöðulaust og hélt sig vera að
gera Bertu greiða með því.
— Þegar við konurnar erum
veikar, kærum við okkur ekki
um að fólk tali hátíðlega við
okkur. Ég veit bara að þegar ég
er veik, vil ég helz.t að fólk tali
við mig um tízku. Ég man, aB
þegar ég var ung og var lasin,
var ég vön að fara til síra
Crowhurst gamla og láta hann
lesa kvennablöðin fyrir mig.
HJALTI HJALPFÚSI
sagði Býflugna-Gunna döpur í
bragði. „Hann segist ekkert
kæra sig um neinn troðning í
húsinu, sem hann sé nýbúinn
að snyrta svo vel til í.“
Hjalti varð svö hissa yfir
þessari vonzku BeUna, að hon-
um varð alveg orðfall um
stund. „Hamingjan góða,“ hugs-
aði hann. „Jæja þá, þetta kost-
ar það, að Benni fær álfakon-
unginn í kaffi til sín. Auðvitað
fer margt aflaga heima hjá mér
við það, að ég tek að mér kon-
una og öll börnin. En það skipt-
ir engu máli. Ég geri það, sem
samvizka mín segir, að sé rétt.“
„Jæja, þó að Benni vilji ekki
hýsa þig í nótt, þá er þér guð-
velkomið að hýrast hjá mér, ef
þú getur gert þér það að góðu,“
sagði hann að lokum. „Komið
þið bara öll til mín.“
Þegar Býflugna-Gunna hvarf
inn fyrir hliðið á húsgarði
Hjalta, stóð Benni álengdar og
neri saman höndunum af á-
nægju. ,,Hæ,“ sagði Hann með
sjálfum sér. „Það verður þokka-
legt umhorfs — eða hitt þó
heldur — hjá honum Hjalta á
morgun! Ég er viss um, að kon-
ungurinn stígur ekki fæti sín-
um inn fyrir dyr hjá honum!“
Þegar inn kom, bauð Hjalti
Býflugna-Gunnu og öllum börn
unum sæti og hellti kakóinu í
bolla og setti fyrir þau og rétti
þeim hrauðið. Börnin ihresstust
og tóku brátt gleði sína, því að
þeim hitnaði vel af drykknum.
Þeim leið sem sagt ákaflega
riotalega. Svo fóru Hjalti og
Býflugna-Gunna að búa um
þau, svo að þau gætu farið að
hátta.
Það voru aðeins tvo herbergi
í húsinu, svo að þrengslin voru
mikil. Hjalti lét drengina þrjá
sofa í sínu rúmi, og hann breiddi
teppi á legubekkinn í eldhúsinu,
svo að stúlkurnar þrjár gætu
MIHDASifiA
Örn: Ef ég stekk af bílnum á
þessum hraða, er úti um mig.
WíUtS ÍCCÞCðY WITS RX
v-s *»© ro émpty
9JNAJWASTW YJiLL HAVg
TO Bi>" DL'H’/.RTiN
F V. SCORCHY’S
P'MX.rOklANOLBB,
FCOOO'TivO TH£ Tf?Alt££,
S(X VJ--13UT? P5£^P!NG TO
P>ÚA!Cú£POC< POWN
TH-P WWAMBVe 10
CRUSh TrietA...
Örn bíður eftir að benzín-
geymirinn tæmist, en uppi í
hlíðinni er Vilbur að setja af
stað skriðu.
Tóní og Lillí hafa séð til Vii-
burs.
Tóní: Vilbur, gefðu þetta
ekki.
Örn: Vesalings kjáninn, hann
er að setja af stað skriðu. Bíll
Dumartins kemst alls ekki
undan henni.
8UT/FITUMPAT TH.’S
48880. 1HAV£/V’T
•fmx.