Alþýðublaðið - 05.01.1944, Blaðsíða 8

ALE>YPUBLAÐIÐ
Rfiðvikudagur 5. janúar 1944.
TJARNARBlðOi
Trfiðalff. ,
(The Wagons Roll at Night)
Spennandi amerís-kur sjón-
leikur.
Humprey Bogart
Silvia Sydney
Eddie Albert
Joan Leslie
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12 ára
HEYKRÓKUR.
Einu sinni hafði biskup lát-
ið það boð út ganga um biskups
dæmi sitt, að hann myndi ríða
á útmánuðum í vísitaziu. Leið
nú að þeim tíma, er biskups
var von. Bóndi einn bjóst við
því, að biskup myndi koma við
hjá sér; enda lá þjóðbraut um
hlaðið hjá honum. Bjó hann sig
undir að taka á móti biskupi,
sem bezt hann kunni.
Um sumarmálaleytið, þegar
bóndi var að láta í kýrmeisana,
dettur lionum í hug, að hann
þurfi að vera viðbúin að geta
heilsað biskupi sæmilega. Hef-
ir hann engin umsvif á því, að
hann stingur heykróknum í
heystálið og lætur sem þar sé
biskupinn. Tekur hann síðan
ofan tóttarhettuna, gengur að
heykróknum og segir: „Sæll og
blessaður, heykrókur góður.“
„Ja, eitthvað mun honum nú
þykja að því ama, blessuðum,“
segir hann við sjálfan sig. Fer
hann svo til aftur og segir:
„Sælir og blessaðir, heykrók-
ur góður.“ — „Nei ekki er
þetta gott heldur, og skal ég
hafa það enn fullkomnara,“
tautaði bóndi og segir síðan:
„Alla tíma sælir og blessaðir,
heykrókur góður.“
En rétt í þessu mundi bóndi
eftir því, að einn meisinn var
enn úti í fjósi. Hleypur hann
eftir honum, en um leið og hann
kemur út úr hlöðunni ríður
biskup í hlaðið. Vindur bóndi
sér þegar að honum og segir:
„Alla tíma sælir og blessað-
ir, heykrókur góður!“
vanizt birtunni af jöklinum, gat
hún greint lítinn, dökkan blett,
sem mjakaðizt yfir hinn dökk-
bláa híuta jökulsins. Kristófer,
Kris, vinur minn, hugsaði hún
hamingjusöm. Hún dró djúpt
andann og gerði eina af sinum
misheppnuðu tilraunum til að
hóa. Henni hafði aldrei lærzt
að gera það, svo að vel væri.
Það hljómaði eins og ungur nani
væri að gera tilraun til að gala,
hugsaði hún og brosti að sjálfri
sér. Þegar hún hvessti augun
aftur, en sjón hennar var engan
veginn jafn skörp og vant var,
sá hún depil annars staðar á jökl
inum. Loks sá hún þrjá depla
í röð, sem væntan'Lega væru
tryggiiega bundnir saman með
reipum. Þetta minnti á flugur,
sem væru að skríða yfir afmælis
köku.
Marion hafði til þessa fylgt
götusióðanum, en nú varð hún
að yfirgefa hann, þegar hún færi
niður á jökulinn. Hún minntist
hinna sérkennilegu kietta, þar
sem leggja skyldi á jökulinn,
ef velja átti auðveldustu leiðina
yfir hann. fcegar hún nálgaðist
jökulbreiðuna, varð hún meira
vör kuldans. Hún nam staðar,
klæddi sig í jafckann og bar feiti
á andlit sitt til að verja það
ibruna. Hún var óðfús að hefja
jökulgönguna og kenndi einskis
ótta við að leggja upp á jökul-
inn ein saman, enda þótt hún
hefði vissulega mifclu fremur
kosið að gera það í fylgd með
Kristófer. Síðustu fimmtíu fet-
inn rann hún niður brekkuna
en möl og grjót hrundi undan
fótum hennar niður á jökulinn.
Hún nam staðar og kastaði mæð
inni. Hún kenndi nokkurs' beigs,
er hún leit jökulröndina, úfna
og óslétta. Henni varð fyrst fýrir
að grípa til ísaxarinnar, eins og
sérhverjum vönum fjallgöngu-
rnanni, til þess að hafa hana til-
toúna, ef hún þyrfti að höggva
spor í jökulinn. Síðan hóf hún
hægum skrefum för sína yfir
jökulinn.
í fyrstu var jökullinn auðveld
ur yfirferðar. Það var auðvelt
að rekja slóð þeirra, sem á und-
an henni voru, og Marion þurfti
ekki annað en fylgja henni. Svo
laut hún niður til að svipast eft-
ir slóð Kristófers. Hún þekfcti
slóð haris og hann þefckti slóð
hennar. Það gátu þau með því
að athuga naglaförin í snjón-
um. En það var svo að sjá sem
rnargir hefðu verið á ferð yfir
jökulinn þennan dag. Það var
Biskup brosti við og svaraði:
„Allir .eiga. leiðrétting. orða
sinna,“ kvaddi bónda og reið
brott.
meira að segia svo að sjá sem
heil hjörð af fílum hefði troðið
slóð yfir hjarnbreiðuna. Marion
rétti sig upp, andvarpaði og
þrammaði af stað. En von bráðar
fór jökullinn að verða ósléttari
og erfiðari yfirferðar. Þröngar
jökulsprungur, sem engan veg-
inn voru hættulausar yfirferðar
tóku nú að verða á vegi hennar.
Marion tók vaðsefckinn af herð-
unum ti'l þess að ná í snjógler-
augun. Þá mundi hún allt í einu,
hvar hún hafði skilið þau eftir.
Á þessari stundu lágu þau á
veggsvölunum heima hjá
henni. Þar hafði hún lagt þau,
þegar hún kom úr fyrsta sól-
baðinu um sumarið. — Skoll-
inn sjálfur, tautaði hún, því að
þetta kom sér mjög illa. Hún
horfði á sólbjartan flöt jökuls-
ins framundan sér og braut
heilann um, hverning hún ætti
að komast yfir hann án gler-
augnanna. Það er ekki neitt
hugsaði hún. Tuttugu mínútna
óþægindi og annað ekki. Hún
teygði hattbarðið niður fyrir
augu og hélt ferðinni áfram.
Hún gekk hægt og gætilega og
var gripin djúpri þakklætis-
kennd til skónna sinna. Þeir
mundu bera hana örugglega á
fund Kristófers. Hún fann,
hvernig þeir gripu í ísinn
traustum og öruggum tökum.
Öðru hvoru nam hún staðar til
að höggva sér spor 1 hjarnið.
Eftir nokkra hríð sprungu báð-
ar blöðrurnar á hægri hendi
hennar og ný tók að myndast.
Hún varð að nema staðar aftur
og aftur til að loka augunum
og hvíla þau eftir áreynsluna.
Einu sinni teygði hún höfuðið
aftur á bak til að horfa upp á
Grauhorn. Það var fallegt fjall,
mikilúðug og ögrandi, þar sem
það reis upp úr hjarnbreiðu
jökulsins. Léttar skýjaslæður
léku við efsta tind þess. Marion
gat ekki lengur greint rétta liti
vegna áreynslunnar við að
horfa á hvítan flöt jökulsins.
Henni virtist himinninn þarna
uppi næstum því svartur og
snjórinn á fjallinu ekki hvítur,
heldur rauður. Jafnvel þegar
hún lokaði augunum sá hún
enn fyrir sér þennan rauða
lit.
Þar kom, þegar Marion var
stödd uppi á hæð á jöklinum,
að hún var fyllilega sannfærð
um það, að dökka þústin, sem
hreyfðist yfir hjarnbreiðuna á
undan henni, væri Kristófer.
Hún setti vinstri höndina fyrir
munninn og kallaði nafnið
hans. Kallið barst til hennar
aftur í fjórum bergmálum. Hún
I kallaði aftur. Litla dökka þúst-
in nam staðar. Marion kallaði
enn einu sinni. Dökka þústin
svaraði með því að hóa. Það
hlýtur að vera Kristófer, hugs-
SS NYJA BIO BB S j SS GAMLA BIO SS
Svarti svanurinn Móðurás!
(The Black Swan) BLOSSOMS IN THE DUST
Stórmynd í litum, eftir Sýnd klukkan 9.
sögu Rafael Sabatini.
Aðalhlutverkin leika: TARZAN
Tyrone Power. hinn ósigrandi.
Maureen 0‘Hara. (Tarzan Triumphs).
kl. 5, 7, 9: Bönnuð börnum yngri en 14 ára. Sala hefst klukkan 1. Sýnd klukkan 5 og 7. Börn innan 12 ára fá ekki aðgang. Aðgöngum. seldir frá. kl. 1.
aði hún glöð í toragði. Ég bíð
þangað til hann kemur og sæk-
ir mig. Á þeirri stundu varð
hún sér þess vitapdi, að hún
var þreytt, að augu hennar
voru óáreiðanleg vegna áreynsl
unnar ög að henni bjó dulinn
uggur í brjósti við að þurfa að
leggja ein leið sína til sælu-
hússins að Arli. Það var auð-
velt að fara yfir jökulinn en
erfitt að klífa klettana. Það var
sérstaklega á einum stað, sem
erfitt var að komast leiðar 'sinn
ar án reipis og aðstoðar félaga.
Hún beið, kallaði og beið aftur.
Þá sá hún, að Kristófer — ef
þetta var þá Kristófer —- sneri
ekki aftur, heldur hélt áfram
og hvarf bak við hæð á jöklin-
um. Marion andvarpaði og hélt
áfram. Ég get alltaf beðið eftir
leiðsögumanninum og beðið
hann að hjálpa mér upp klett-
ana, sagði hún við sjálfa sig.
Skugginn yfir hálfum jöklinum
MEÐAL BLÁMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Smám saman komu þéir sér upp nokkrum vopnabirgð-
um. Þeir höfðu þegar verið vel birgðir af kastspjótum og
örvum. Oddana í spjótin og örvamar smíðuðu þeir úr járn-
gjörðum og nöglum, og skefti spjótanna vöfðu þeir bastviðj-
um.
Sem gefur að skilja æfðu þeir sig í því að beita þessum
vopnum. Hjálmar reyndist brátt frábær bogaskytta. Hann
lék sér að því að hæfa kráku á flugi. En skotfimin hafði
engan veginn æskileg áhrif á skaphöfn drengsins.
Hann tók sér fátt annað fyrir hendur en reika um á
veiðiferðum. Verst var þó það, að hann skaut á allt það, sem
hann fékk færi á, og hlífði ekki smáfuglum, þótt alls enginn
fengur væri að því að ráða þeim bana. Það kom og fyrir, að
hann særði dýr, án þess að hafast frekar að.
Tilmæli Wilsons um það að bana aðeins þeim dýrum,
sem fengur væri að og særa aldrei dýr höfðu engin áhrif
á Hjáimar að því er virtist.
En annað var þó mun verra, sem lengi hafði verið á
næsta leiti og kom í ljós dag nokkurn.
Þegar Páll fór út, fylgdi Bob honum ávállt fast eftir.
Hann var og fylgispakur við Wilson, en Hjálmar fékk ekki
rakkann til þess að fylgja sér, hvaða bragða, sem hann neytti
enda þótt hann væri annars óðfús að fara á veiðiferðir og fá
sem beztan feng.
Hjálmari gramdist þetta mjög og fékk eigi dulið bræði
STEFFI: „Framköllum! Þetta
er auðvelt!
AP Fcatures j
þessa hlið á ljósmyndinni!
MAX: Þetta er kort!
MAVBE OUR BOYS CANl
FI6URE OUT WHO'S UNDER
THIS FAKE SPINACH / X’LL
MAK£T A COUPLE OP £N~
LACGEMENTS/.JU9T GET
THIS PHOTO O~
geti komist að raun um hvað
sé á bak við þessa fölsun! Ég
amr! Viljiö þér ná þessari Ijós
mynd af vegabréfinu.
RETOUCHED/WHAT
AN EASY WAY TO
DISGUIS E,
MAX: „Kanske hinir piltarnir
ætla að gera nokkrar stækk- STEFFI: „Max! Bíðið! Sjáið