Alþýðublaðið - 05.02.1944, Blaðsíða 8

AiÞYflUBLAÐIÐ
Lai^ardagur 5. febrúar 1944.
BTJARNARBIOH
Glæfraför
(DESPERATE JOURNEY)
Errol Flyim
Ronald Reagan
Raymond Massey
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn innan
16 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala aðgöngum. hefst kl. 11
ENGINN VEIT,
HVAÐ ÁTT HEFIR
Geir biskup Vídálín var mað-
ur hnittinn í tilsvörum, og lifa
mörg af tilsvörum hans. Ein
sagan er á þessa leið:
Guttormur Pálsson) er fyrr
var kennari í latínuskóla syðra,
síðar prestur og prófastur í
Vatnsnesi, spurði biskup eitt
sinn að því, hvað, þeir hefðu
gert með því að taka fjandann
úr fræðunum og setja hann inn
í þau aftur.
„Það skal ég segja þér, barnið
mitt“, svaraði biskup; „enginn
veit, hvað átt hefir fyrr en
misst hefir“.
* * *
VERRI SAGAN!
Skozk hersveit var nýkomin
aftur til stöðva sinna eftir
hættulega könnunarför inn fyr-
ir víglínur Rommels. Tölu var
kastað í hópinn, og það kom í
Ijós, að Jóa McTacish vantaði.
„Hann varð fyrir sprengi-
kúlu og sprakk bókstaflega í
táetlur,“ sagði einhver félag-
anna.
„Hver skrambinn!“ sagði San
dy McDermott, súr á svipinn.
„Það hefir víst enginn ykkar
rekizt á hausinn af honum. Ég
lánaði honum pípuna mína í
túrinn, þegar hann fór í morg-
un.“
* >:= <:
EKKI NÓG!
—- Sættu þig við það, sem
ekki verður hjá komizt, og
greiddu útsvarið þitt með bros
á vör.
— Það vildi ég mjög svo
gjarnan, en þeir heimta pen-
inga.
á nokkrum barnalegum leynifé-
lögum. Aldrei síðan á styrjaldar
ánunum hafði jafn litið veður
verið gert út af pólitísku morði.
Hjá okkur í Einsiedel varð að-
eins vart ógreinilegs bergmáls
af iþessum atburðum. Fjögurra
daga gömul blöð tjáðu okkur
tíðindin og lítils háttar var um
þau skeggrætt á hótelinu í Anz-
bach.
Tveim vikum eftir morðið
kom Hellmuth Klapphalz í ó-
vænta heimsókn til Einsiedel og
hreyfing- komst á atburðina. Ég
kom að honum þar, sem hann
sat á hornbekknum í dagstof-
unni okkar. Max starði tor-
tryggnislega á hann en drengirn
ir skriðu upp um hann allan.
Milky var sérstaklega hugfang-
inn og frá sér numinn af ánægju
yfir því að sjá Hellmuth aftur.
Mig furðaði á þessu því að dreng
urinn hafði verið svo ungur, þeg
ar við fórum frá Hahnenstadt,
og ég hafði ekki búizt við, að
hann myndi muna etfir Hell-
muth. En að var bersýnilega
öðru nær. Hann tók Hellmuth
með kostum og kynjum, hafði
frá mörgu að segja og talaði
eins og mikill veiðimaður, bóndi
og fiskimaður. — Góðan dag,
sagði ég steinhissa og setti frá
mér bláberjaílátin tvö, sem ég
hafði verið að tína í meðfram
stígnum. Hellmuth stóð upp og
heilsaði mér á sinn gamalkunna
hátt. — Góðan dag, María
frænka, sagði hann. —< Þú hefir
ekki átt von á mér eða var það?
— Ég hefði ekki þurft að
hleypa honum inn, en ég vissi
ekki, hvort þér félli vel í geð,
að ég væri að slást við hann,
sagði Max ólundarlega.
— Nei. þetta er allt í lagi, Max
sagði ég. — Þetta er — þetta er
frændi minn.
— Frændi, ha? sagði Max,
og það var augljóst, að hann
regndi mig. — Og ætlar hann
að dvelja hér?
— Það skiptir þig engu máli,
sagði ég, og Max labbaði þegj-
andi brott.
— Hver er þessi maður?
spurði Hellmuth og var órótt.
Það virtist næsta kynlegt, að
honum lægi ekkert fremur á
hjarta eftir hinn langa aðskiln-
að og óvæntu komu.
— Vinnumaðurinn okkar,
sagði ég.
— Var hann þátttakandi í ó-
friðnum?
— Nei, það held ég ekki.
— Er hann þá liðhlaupi?
— Vertu ekki með neina
flónsku, Hellmuth, sagði ég. —
Þetta er gamall maður, og
hann var einhvers staðar í
Austurlöndum, þegar stríðið
brauzt út. Hvaða máli skiptir
þetta annars fyrir þig? Hann
var i útlendingahersveitinni um
hríð, ef þér þykir það nokkru
skipta.
— Það er auðveldara um
samkomulag við fyrrverandi fé-
laga, sagði Hellmuth.
— En hreinskilnislega sagt
bjóst ég ekki við að hitta svona
vafasama persónu, þegar ég
kæmi hingað.
Ég virti hann fyrir mér.
Hann var ennþá í gamla storm-
jakkanum og hermannabuxun-
um. Hann var horaður í and-
liti og hakan virtist af þeim
sökum lengri en áður. Hann var
illa rakaður og strengilegur á
svip.
— Ertu svangur? spurði ég.
-— Já. Þakka þér fyrir. Þyrst-
ur sömuleiðis.
Ég sendi drengina niður í
kjallarann, þar sem við létum
mjólkina standa í grunnum
trogum til þess að geta fleytt
ofan af henni rjómann. Ég
opnaði búrskápinn og skar
nokkrar þykkar sneiðar af
heimabakaða brauðinu okkar,
smurði það með smjöri og skar
steik ofan á það. Drengirnir
komu til baka, trítlandi á ber-
um fótunum, og báru sína
mjólkurkönnuna hvor. Það
mildaðist ofurlítið úr svip
Hellmuths, þegar þeir klifruðu
upp á bekkinn, hvíldu olnbog-
ana á borðinu og horfðu á hann
eta og drekka. Mikael hellti
mjólk úr könnunni í krukku.
Það þurfti sérstakt lag til þess,
en hann hellti ekki miklu nið-
ur. Hellmuth fór að draga
upp myndir með vísifingrinum
í mjólkina á borðinu og var
annars hugar.
— Jæja, Hellmuth, sagði ég,
þegar hann hafði lokið snæð-
ingi. — Hvað veldur þinni hing
aðkomu? Þetta er dálítið úr
leið, finnst þér það ekki?
— Við erum á skemmtiferð,
sagði hann, og okkur datt í
hug, að það myndi vera gaman
að standa hér við í nokkra daga.
Ef það er ekki of frekt. Svona
er nú þetta, María frænka.
— Þú og hver annar?
— Andrés — manstu ekki
eftir honum? Andrés von Elm-
holtz greifi. Þú kynntist honum
í Hahnenstadt. Við komum
saman frá Rússlandi.
-— Hvar er hann?
-•—‘ Hann gekk hérna upp eft-
ir stígnum, sagði Hellmuth og
gerði óljósa hreyfingu í átt til
gluggans. — Ef þú féllist á að
lofa okkur að vera hér í nokkra
daga, átti ég að gefa honum
merki.
— Hvaða merki?
— Alveg sama hvaða merki.
Auðvitað áttum við ekki von á
þessum manni, sem er á höttun-
um í kringum þig. Okkur lang-
aði bara til að létta okkur upp
frá þessu öllu, sagði Hellmuth,
B NYJA BtÖ B SSGAMLA bió b
# Clli A|>1a(I
Til vígstöðvanna ,To the shores of Tripolú jJÖ iiyð orioii (SEVEN DAYS’ LEAVE) Amerísk söngva- og gam-
Gamanmynd í eðlilegum anmynd.
litum. Luciile Ball
\ Victor Mature
John Payne Mapy Cortes
Maureen O’Hara Danshl j ómsveitir
Randolph Scott Freddy Martins og
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Les Browns. Sýnd kiukkan 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h. Aðgöngum. seldir frá kl. 11
— Þú veizt, við hvað ég á,
sagði ég.
— Nei, ég geri það ekki, svar-
aði hann.
—Mikael og Martin, viljið
þið fara og sækja eggin frá í
dag? sagði ég við drengina,
sem gleyptu í sig hvert einasta
orð, er á milli okkar fór. —
Þið verðið að leita að brúnu
hænumii. Hún hefir farið eitt-
hvað burtu og falið eggin sín.
Hún hefir kannske farið upp í
klettana eins og síðast.
— Ég hefi engin leyndaar-
og hló stuttlega.
— Hlustaðu á mig drengur
minn, sagði ég, þegar ég var
búin að hlusta á allt þetta. —
Eruð þið í einhverjum vand-
ræðum? Og áttu við það, að
þið viljið'fá að dvelja hér til
að fela ykkur á mínu heimih.
— Ekki beinlínis það. Við
erum á skemmtiferð, það er
allt og sumt. Við erum aura-
litlir og þörfnumst nokkurra
daga hvíldar, áður en við höld-
um áfram — ef þú kallar það
vandræði ------
IVIEÐAL BLÁMANNA 1
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO ]
niður í gjána.
Á sillu þar niðri lá mannslíkami, nakinn og blakkur.
Þetta var auðsýnilega Ástralíublökkumaður og hafði rotazt
við fallið.
— Ég átti von á þessu, mælti Wilson, og það var eins
óg þungum steini hefði verið létt af brjósti hans. — En nú
verðum við að veita honum kristilega útför. Þó ekki væri
vegna annars en þess, að við losnuðum við þaþ að fá hanri
fyrir gest.
Það fór hrollur um Hjálmar.
— Ég skal reyna að sækja hann, mælti Páll festulegri
röddu en þó auðheyrilega mjög snortinn.
Það var auðsýnilega enginn hægðarleikur að komast
niður brattann. Þetta var þverhnípi, og Páli fannst jörðin
skjálfa undir fótum sér. Og hvernig átti hann að komast
upp aftur, ef hann kæmist nú niður að líkinu?
Nú stóð hann á gjárbrúninni.
Þá varð hann skyndilega altekinn áköfum ótta. Ef blökkn
maðurinn vaknaði nú til meðvitundar og réðist á hann?
Steinn hrökk undan fæti hans og valt niður þverhnípið.
Það bergmálaði óhugnanlega allt í kring. Páli fannst sem
skriða hefði fallið.
Hann varð að jafna sig. Hann leit til félaga sinna, og
fékk nú hamið ótta sinn. En hver getur lýst hræðslu þeirri
^EARCHINGTHE CIRCLBPm%.
AREA OF THE NAXI’S
MAP FOE 'SCORCHY,
, «TEFFI ANP HER FRIENPS
jGTOPAT A t-ITTLE INN.„.
' RE-EXANUNING THB MAPj
O’PAV SUPDENLN SEES |f
;f SOMBTHINS THAT
'J 'ÍSTARTL.es HIM,„.
I GOT JT/,,, ANP
”lT‘S SO SIMPLE
|'M ASHAMEO OF
**• MES/LFl
GrOT WHATP / L.OOK OUT
VNHAT'S SOj THS WINDOW
SIMPL&? \ ... THAT.1

!||
MYNDA
. SAGA
Eftir mikla, en árangurslausa
leit að Erni eru þau Steffi, Grisp
in og Dagur komin inn á kaffi-
húSj en við dyr þess hangir
mynd af nauti. Þau hafa verið
að ibrjóta heilann um merkin á
vegabréfinu. Allt í einu hrópar
Ðagur upp yfir sig: „Nú skil ég
það —! Bölvaður asni hef ég ver
ið. Þetta er svo einfalt!“
STEFFI: „Hvað skiljið þér?
Hvað er svona einfalt.
DAGUR: „Lítið bara út um
gluggann! Sjáið þetta!“