Alþýðublaðið - 11.03.1944, Blaðsíða 8

ti

Langaidagar 11
1944,
■TJARNARBtðl
Æskan vfll syngja.
(En trallandi j»»te)
Sœnsk sömgvamyiad
Alice Babs Nilsson
Nils Kililberg
Anna-Lisa Ericson
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðasala frá kl. II.1
REYKVÍKINGUR nokkur
hafði fengið sér einum um of
á dansleiknum um kvöldið.
Undir morgun hittir lögreglu-
þjónn hann, þar sem hann ligg-
ur á hnjánum f-yrir utan Hótel
Borg og þuklar gangstéttina
mjög vandlega, eins og hann
væri að leita að einhverju. —
„Hvað hefir komið fyrir?“
spyr lögregluþjónninn, „hafið
þér týnt einhverju?“
„Já, er það ekki hræðílegt?“
segir náunginn og horfir blóð-
skotnum augum á laganna
vörð, „ég hefi tapað hundrað
krónaseðli“.
„Það var leiðinlegt. Hvemig
má slíkt hafa slceð?“
„Gat á vasanum. Gat á vas-
anum. Alveg hræðilegt. Voða-
legt.“
„Söknuðuð þér hans fyrst
núna; einmitt hér á þessum
stað,“ spyr lögregluþjónninn,
sem farinn er að hjálpa til við
leitina.
„Nei, ónei. Ég týn'di honum
úti við Iðnó alveg ábyggilega.“
„Nú, hvað á það þá að þýða
hjá yður að vera að leita hans
hér?“
„Það er miklu betra Ijós hér
heldur en þar útfrá“ sagði hinn
rólegur mjög
» * *
PRÉDIKARINN, sem varla
heyrir til sjálfs sín fyrir hávaða
á samkomunni:
„Þið pörupiltar, þið guðlausu
ungu menn, sem eruð að klípa
og kreista stúlkurnar þarna úti
í horninu, kannske þið vilduð
hætta. þessu, svo ég geti lcom-
izt að.“
SMCKÍwAUM*- 'f
í sfraumi örlaganna
skapur, fyndni og persónuleg
sérkenni nutu sín aldrei betur
en í slíkum viðræðum. Og þegar
hann hafði náð tilætluðum á-
rangri og kom heim með sölu-
inn minnti hann á sigurvegara.
Þessar söluferðir drógu okk-
ur inn í andrúmsloft karlmanns
ins. Það var mikið drukkið af
sterkum drykkjum, mikið spil-
að, stöðug langlínusamtöl nótt
og dag við aðalskrifstofuna, sí-
fellt glamur í ritvélinni, alls-
konar orðasveimur, samkeppni
og st.j órnmálaref.j ar. Oft furðaði
ég mig á því, hvers vegna Jón
tók mig með sér í þessi ferða-
lög. Hann fullyrti, að það væri
af því, að ég væri verndarvætt-
urin, sem færði sér heill. — Ég
hefði aldrei selt þessar vélar í
Moskva, ef þín hefði ekki notið
við, sagði hann við mig aftur og
aftur. —< Og sjáðu bara þennan
snotra samning, sem við gerð-
um við Kemal Pasha. Vertu
svo ekki að segja, að ég þurfi
þin ekki með.
En ég hygg, að hann hafi
þurft mín með til að efla sjálfs-
traust sitt. Stolt hans var enn
sært og þarfnaðist hjúkrunar
og umhyggju dag og nótt. Karl-
mannsstolt er viðkvæmt hvar
sem er, en í Amríku er því sér-
staklega hætt. Ég komst að raun
um, að þar er það viðkvæmt
einþ og skrautlegur fið(ríldiis-
vængur.
Tvisvar á ári ókum við í bíln
um okkar aftur og fram um
OBandaríkin til þess að 1-íta eft-
ir framkvæmd verka, er fyrir-
tækið hafði tekið að sér að fram
kvæma víðs vegar um landið.
Þetta gerði það að verkum, að
í mínum augum var landið allt
eign Jóns. Eg hafði óljósa hug-
mynd um, að hann kynni því
ekki vel að hafa mig með sér,
þegar hann ferðaðist um í þess-
um erindum. Að minsta kosti
faldi hann mig vandlega í gisti-
húsunum, þegar hann ræddi við
trúnaðarmenn sína og aðra
starfsmenn á þessum stöðum.
En í þessu tilliti var ég ósveigj-
anleg. Ég vildi sjá hvern skika
af þessu nýja lándi mínu, sem
ég unni svo mjög. Og Dinky
var svo vinsamleg að gefa okk-
ur tilefni til að heimsækja hina
sérkennilegustu staði, þar sem
straumlínulagðar , járbrautar-
lestir lögðu ekki leið sína,
flugvél hafði aldrei setzt og
vatnspósturinn var miðstöð
þorpsins. Þessi ferðalög sköp-
uðu mér skilyrði til að sjá víð-
lend svæði landsins. Sum stað-
ar var landslagið draumfagurt
og unaðslegt. Annars staðar var
það hrikalegt. Þar gat að líta
auðnir og ægifegurð hárra og
hrjóstrugra fjalla. Ég kynntist
líka fólkinu, störfum þess og
lífsviðhorfum, og menningar-
einkennum hinna ýmsu ríkja.
Ég kynntist líka atvinnulífi
landsins og hinni margvíslegu
framleiðslu þess,
— Konan mín hefir aldrei
heyrt getið um Kólumbus, sagði
Jón við vini sína. — Hún gerir
allt, sem í hennar valdi stend-
ur til að finna Ameríku.
•Það var ekki auðvelt við-
fangsefni að finna Ameríku, og
ég lagði hart að mér til að
verða góður, amerískur borgari,
verð þess að vera eiginkona
Jóns Sprague. í Evrópu hafði
lífið verið þröngt en djúpt. Hér
var það breitt en grunnt. Okkur
hafði verið kennt að spara,
draga við okkur, aura saman og
lifa við sem naumastan kost.
Hér var þessu gagnstætt farið.
Hér lifðu menn fyrir að eyða,
veita sér alls konar munað,
kaupa og koma í lóg eins fljótt
og unnt var, kasta hlutunum
frá sér og kaupa nýja. Það hafði
sömu, óþægilegu áhrifin á mig,
þegar ég sá brauði og smjöri
kastað í sorptunnuna, ónotaða
frjómoldina í Oklahoma eða
miskunnarlaust skógarhöggið í
norð-vestur ríkjunum. Hugtakið
íhaldssemi hafði ekki enn náð
rótfestu á þessu meginlandi. —
iStundum óttaðist ég þá al-
mennu siðvenju að gera nýjar
krófUr og meiri kröfur sí
og æ. Það var viðtekin
regla að reyna að vekja
óánægju viðskiptavinarins í því
skyni að láta hann fýsa að
kaupa þetta eða hitt til þess að
koma peningunum í umferð.
Umhverfis mig sá ég fólk, sem
lét einskis ófreistað til að afla
fjár, aðeins til þess að kasta því
aftur frá sér eins og það væri
skítur. Jón reyndi að útskýra
hagfræðikerfi þeirra fyrir mér.
Sumt af því skildi ég, en það
hélt áfram að vera framandi
fyrir mér. Þrátt fyrir það féll
mér land og þjóð því betur í
geð sem ég kynntist því meir.
Hin skyndilega og ástríðu-
þrungna ást, sem ég festi á nýja
landinu mínu, brann út og
breyttist í stöðuga, innilega
hlýju. Og eftir nokkra hríð var
ég ekki síður gift Ameríku en
Jóni Sprague. __
Ég man gerla, hversu óvænt
mér kom hið mikla umrót og
móðursýkiskennda æsing, sem
greip um sig í landinu árið 1932.
Þá átti að kjósa nýjan forseta.
Ég man líka vel, hversu ánægð
og hissa ég varð, þegar hin æð-
isgegna kosningabarátta endaði
ekki með borgarastyrjöld, eins
og ég hafði búizt við samkvæmt
reynslu minni frá Evrópu, held-
ur með einskonar hveitibrauðs-
dögum. Bláa örnin blasti hvar-
vetna við augum og kjörorð ný-
■ NYJA BtO S I Flugsveitin JErafr" Eagle Sqadron) B mikilfengleg stórmynd Robert Stack g Diana Barrymor* M Jon Hall. Sýnd kl. 5, 7 og 9 Böm fá ekki aðgang. i 1 SB 8AMLA BM S Ztegfeld-stjðraur fZiegfeld Gk-1) James Síewart Lana Turaec Judy Garlaad Hedy Lamair Sýnd kl. 9.
Bamasýning kl. 3. | Raddir wrsins Fálkinn í lífshæffu
með i Leynilögreglumynd með 1 Tom Conway
B Dianna Durbin. Sýnd kl. 3 og 5.
1 Aðgm. seldir frá kl. 11. i ||Bönrn innan 12 ára fá ekki aðgang
Ikosna .forsetans var málað á
alla vagna. Það var líka alls-
herjar bjórdrykkja til hátíða-
brigða og öldurnar hafði lægt
með öllu. í Þýzkalandi hafði
hinsv'egar þinghúsbruninn átt
sér stað og bylting orðið í
landinu. Og ég hældi sjálfri mér
fyrir að finna þessa atburði á
mér og forða mér og drengjun-
um úr þessu dauðadæmda
landi, áður en það varð um
seinan.
Þegar ég hugsa um Elm-
ridge, finn ég alltaf eim af
brunnum viði. Eldstóin í stof-
unni, þar sem við sátum venju-
lega á kvöldin, reykti ekki
beinlínis, en hún trekkti heldur
ekki vel og það var jafnan
reykjarangan í húsinu. Það var
einnig eldstó í svefnherberginu
okkar, og mér þótti mjög gam-
an að virða fyrir mér flöktandi
eldbjarma á loftinu, eftir að
ljósið hafði verið slökkt. Þá
fannst mér ég vera lítil og ör-
ugg. Vor og haust hvein vind-
w/ma
i
r-s.
Ú ’
r
^IEBAL BLAMANNA
<, EFTIR PEÐERSEN-SEJERBO
Og nú.
Páll hafði hlaupið brott frá félögum sínum og hafði nær
hrópað upp yfir sig af gleði. Þarna vaggaði flekinn á öld-
unum borinn uppi af hinum hamramma sæ en eins og fangi
í hlekkjum.
Þess varð skammt að bíða, að þeir félagar væru komn-
ir út á flekann. Brátt stefndi flekinn brott frá ströndinni
knúinn rösklegum áratökum.
En þetta þurfti svo sem ekki að þýða það, að mann-
raunum þeirra félaga væri lokið. Ef til vill myndu enn
margar hættur og erfiðleikar mæta þeim. En þeim hafði
tekizt að bjarga sér úr dauðans greipum að þessu sinni, þeg-
ar öll sund höfðu þó virzt þeim lokuð.
En það gat líka svo farið, að ferðin gengi þeim að
óskum — með guðs hjálp.
Páll var svo glaður, að hann gat ekki neitað sér um það
að raula gamalkunnan sjómannasöng fyrir munni sér. ‘Tár
blikuðu í augum Hjálmars. Hann hafði aldrei lifað hátíð-
legri stundu til þessa.
Þeir ’ hugðust leggja flekanum við tangann skammt
frá höfðanum, ef verða1 mætti, að þeim auðnist að ná ein-
hverju af birgðum sínum og munum úr hellinum og flytja
þær um borð.
Þeir höfðu það einnig í huga að jarðsetja hina dauðu,
því að enda þótt hér væri um villimenn að ræða, sem hefðu
Sandwiched in lavers of cloud,
HIGH OVER THE AEGEAN SEA,.A
AH-H-H/ QUIET TRIP/AND
t T'OUGHT I'D GIT A CHANS
TO USE DEAA LITTLE POPóUNS
ON A MESSYSCHMITT/ f*
BOY, I k\N JUST IMAGINE 'EW/
SIXTY ÉNEMY PLANES/ UH-UH-UH
T MOW 'EW DOWN/ )---------
Z002AP FoatureSl
MYNDA-
, IA(iA
FLUGVÉL þeirra félaga hefur
lent í skýjaþykknum yfir
Eyjahafi.
SAMMY: „Þetta ætlar að
verða rólegt ferðalag — og ég
sem hélt þó að við myndum
komast í færi við þýzkar
flugvélar! Strákar! Ég gat
alveg hugsað mér þær: Sexrtíu
óvinaflugvélar! Drottinaa
minn! Niður með þær allar
saman!