Alþýðublaðið - 14.03.1944, Blaðsíða 8

HL>YP UBLiSJH^
Þriðjudagur 14. marz 1944,
1 DUMNO/ I WA5 JU5T SITTIM’
MERE MAKIN’ BELIEVE... AN'I
TALKED MYSELF IMTO SEEINI’ THE
WHOLE LUFTWAFFE / Esad
I MUST BE GOIN'
7-T HEY// w.
. * a e a
MYNDA-
SAMMY (hálfringlaður): „Ég
hugsaði svo sterkt um þýzku
flugvélarnar — að ég sá þær.
. . . Ég held ég sé að verða vit-
laus
— Sjáið!
ITJARNARBI6HS
(This Man Reuter)
Amerísk mynd um ævistarf
Reuters, stofnanda fyrstu
fréttastofu í heimi.
Edward G. Robinson
Edna Best.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
MAÐUR nokkur var ákærð-
•ur fyrir að stela hesti, en hann
fékk góðan lögfræðing sér til að
stoðar og með hjálp hans var
maðurirm sýknaður. — Síðar
sama dag kemur náunginn, sem
ákærður hafði verið, þjótandi
til dómarans og kallar upp:
„Þér verðið að taka mála-
flutningsmanninn, þennan, sem
■varði mitt mál í morgun, fast-
an.“
„Hvað eruð þér að segja mað-
ur? í morgun vinnur hann mál
yðar og frelsar yður þannig frá
því að lenda í tukthúsinu, og
■nú komið þér og heimtið að
hann sé tekinn fastur. Hver er
ástæðan eiginlega fyrir þessari
einkennilegu hegðun yðar?“
„Jú sjáið þér til. Ég hafði
-ekki næga penginga á reiðum
höndum til þess að greiða mann
fjandanum fyrir málflutning
hans. Og hverju haldið þér að
helvítið taki upp á? Hann fer
út í hesthús og tekur hestinn,
sem ég var húinn að hafa fyr-
ir að stela, upp i laun sín.“
* * *
TVEIR PRESTAR mættust
fyrir utan hús eins mesta vel-
gjörðamanns safnaðarins, N. N.
ríka, og var annar þeirra að
koma út frá N. N. ,sem lengi
hafði legið veikur. Spyr þá sá,
sem að kom:
„Hvenær heldur þú nú, kæri
kollega, að við fáum ánægjuna
af því að sjá N. N. aftur?“
Hinn stundi þungan og sagði
með grátstafinn í kverkunum:
„Aldrei framar, aldrei aftur
fáum við að sjá þennan ágæta
■mann oftar. Hann er nú kom-
inn til himnaríkisi“
Jonni þoldi það illa, að honum
skyldi aldrei takast að reyta
föður sinn til reiði. — Þetta er
frjálst land, sagði Jón honum.
— Það er hverjum einum
frjálst að fara fram hverju því,
sem honum sýnist. Ég held ann
ars að það væri góð hugmynd,
að þú færir að vinna í verk-
smiðjunni. Ég held því alltaf
fram, að þú getir ebki orðið
góður kommúnisti nema þú
hafir unnið erfiðisvinnu. Þú
þarf að finna það af eigin raun,
hvað bakverkurinn er magnað-
ur eftir átta stunda vinnu, áður
en þú getur farið að halda fram
gröfunni um frjörutíu stunda
vinnuviku. Þetta gerði langafi
þinn, skaltu vita.
Jonni var þá vanur að laum-
ast út úr herberginu með sama
ólundarsvipinn á andlitinu,
sem ég hafði fyrst veitt athygli
á myndinni af honum í Moskva,
og Jón var harla brosleitur.
— Þessir ungu apar, sagði
hann, er ekki gaman að þeim?
Ég býst við að það þurfi til
þess talsverðan þroska að öðl-
ast hugrekki til að verða
maður sjálfur og hætta að sýn-
ast. Hann er ennþá á millistig-
inu. Hann hefir fætur og sporð
og lungu og ugga, og honum
finnst það fjiári óþægilegt að
vera hvorki fiskur né froskur.
Jæja, ég minnist þess, að þegar
ég var á hans aldri, langaði mig
itil'að verða eins ríkur og J. P.
Morgan og byggja mína eigin
járnibraut. Á sama hátt langar
hann til að verða Trosky
Ameríku. Það er tízka eins og
hvað annað.
Ágreiningurinn milli þeirra
stóð um það, að Jón vildi
láta Jonna fara á YaSehá-
skóla og taka við rebstri verk-
smiðjunnar síðar meir. Jonni
hélt hins vegar fast við að fara
á Columbiaháskólann og gerast
blaðamaður. Síðan ætlaði hann
sér að skrifa fyrir vinstriblöðin
og afhenda rekstur verksmiðj-
unnar í hendur verkamannanna
jafnskjótt og hann hefði vald
til þess.
—i Ef þú ætlar að brjótast
gegnum skólanám af eigin ram-
leik, hefi ég ekkert yfir því að
segja, hvaða nám þú leggur
fyrir þig, sagði Jón. — En með-
an ég styrki þig og greiði fyrir
skólavist þína og framfæri, á-
skil ég mér rétt að ráða nárni
þínu. Hvað finnst þér um þetta,
Marion?
— Ég veit ekki svaraði ég og
var í slæmri klípu. — Mér er
ekki Ijóst hvaða munur er á
þessum háskólum. En ég hefi
aldrei haft góða trú á að skipa
drengjum fyrir. Ef ekki er hægt
að sannfæra þá, gefst ég upp.
— Jseja, félagi, sagði Jón
góðmannlega. — Vesalingur-
c^CORCHY’S BOMBER
HEADS OUT OVER. THE
AEGEAN SEA...SAMMY
IS LOUNGING ÍN THE
TOP-TURRET, SIGHTIMG
AT IMAGIMARY ENEMY
PLANES, WHEN HIS
IMAGIMATION SEEMS
TO RUN AWAY WJTH
HIM...
inn ég, aleinn á heimili með
eintómum rauðliðum. Hann
rélti brosandi út höndina og lét
lófann snúa upp — það var
hreyfing, sem var einkennandi
fyrir hann — og beið þess, að
ég legði höndina í hönd hans.
Mér þótti vænt um þessa
hönd. Hún var hlý og þurr og
stór og ég nauðþekkti hverja
línu hennar. Hún var mér sem
heimili. — Drengirnir voru nú
gleymdir í bili.
Þegar ég var að koma blóm-
unum mínum fyrir morguninn
eftir, kom Jonni til mín. Hann
tók upp rós, lék sér að henni
stundarkorn og lagði hana
síðan niður aftur. —- Þykir þér
verra, að ég horfi á þig? spurði
hann.
— Þvert á móti svaraði ég.
— Það ýtir undir skreytingar-
gáfu mína. Ég tók nokkrar
greinar og lét í vasa. Daggar-
dropar sátu á laufinu. Ef mað-
ur leit í þá, gat maður séð ör-
litla mynd speglast i hverjum
þeirra. Dyraumgerðina, mjólk-
urhvítt ský á himninum. Loft-
ið var þrungið blómaangan.
— Svona gerirðu þetta,
sagði Jonni, þegar hann hafði
horft á mig stundarkorn. — Ég
hefi oft velt því fyrir mér.
Hvar ætlarðu nú að láta þenn-
an vasa?
— Á borðið í forsalnum,
sagði ég undrandi yfir þesáari
skyndilegu vinsemd hans. Hann
bar inn vasann meðan ég að-
greindi túlípanana. Jonni kom
aftur og horfði á mig.
* — Þú veizt sitt af hverju
um blóm?. sagði hann. —- Er
það ekki? Ég hefi aldrei séð
neinn jafn handlaginn við þau
eins og þú ert.
— Það er af því að ég vann
einu sinni í blómabúð til þess
að háfa ofan af fyrir mér, sagði
ég. — Það er þaðan, sem það
kemur.
— Martin hefir sagt mér, að
þú hafir kynnzt pabba í
Moskva. Er það satt? sagði
Jonni allt i einu.
— Já, hvers vegna spyrðu
að því?
— Hvað varst þú að gera
þar?
— O, bara að sjá mig um.
Mig langaði til að kynnast við-
horfunum þar. Ég er fremur
forvitin manneskja, skaltu vita.
— Þangað langar mig,
Moskva, Rússland, sagði hann
og blés vindlingareyknum úl
um nefið.
— Ég er hrædd um, að þú
yrðir fyrir vonbrigðum, sagði
ég. — Það mun taka þá mörg
ár að komast á það stig, sem
Ameríka er nú á. Ef þeir þá
nokkru sinni komast þangað.
— Ég myndi ekki verða fyrir
vonbrigðum, sagði Jonni. —
5SS NYJA BIA SSi S6AMU Blð
Hiipwin „Ernlr" 1 1 Zlegfeld-stjöniar
Eagle Sqadron)
mikilfengleg stórmymi
Rofoert Stack
Diana Barrym*r«
Jon HaU.
Böm fá ekki aðgang.
(„The Mad Martindales")
Gamanmynd með:
Jane Withers og
Alan Mowforay
Sýnd kl. 5.
Ekki ég. Ég á marga vini, sem
hafa komið þangað. Þeir telja
allir, að það, sem þar er að ske,
sé svo dásamlegt, að þeim hrýs
hugur við obkar eigin þjóð-
félagi.
Ég hafði ekkert að segja og
Jonni tók upp blóm og velti
milli fingra sinna.
— Þykir þér nokkuð verra að
ég er kommúnisti sagði hann
og kastaði blómunum frá sér
aftur.
— Ég var það víst líka, þegar
(Ziegfeld Girl)
James Stewart
Laaa Turnejr
Jndy Garlaad
M«dy Lamarr
Sýad kl. • % «g 9.
ÚTLAGAR ,
E YÐIMERKURINN AR
Outlows of the Desert).
William Boyd.
Sýnd kl. 5.
ég var á þínum aldri, svaraði
ég. — Það er ekki óeðlilegt, þó
að ungt fólk sé róttækt í skoð-
unum.
— Sumt af því, er þú sagðir 1
gærkveldi eru fyrstu skynsam-
legu skoðanjrnar, sem hreyft
hefir verið á þessu heimili,
sagði hann með sannfæringar-
krafti.
—Hvað sagði ég? spurði ég
undrandi.
— Þú talaðir um framleiðslu
til að uppfylla þarfirnar en

MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDEKSEN-SEJERBO
En tíminn leið án þess að þeir yrðu nokkurs grunsam-
legs varir. Þeir töldu sér því óhætt .að fara aftur til hellis-
ins. Þangað var hvort sem var stutt leið og fljótfarin.
En af því varð þó ekki, sem betur fór, að þeir legðu
af stað.
Hjálmar hafði stokkið út af flekanum og var að vaða
í land og Páll gerði sig líklegan til þess að fylgja honum
eftir, þegar Kaliano hljóp í veg fyrir þá og gaf drengnum.
merki um að fara aftur út á flekann. Þegar Hjálmar hafði
hlýðnazt vísbendingu hans, leysti Kaliano flekann og ýtti
honum rösklega frá landi.
Því næst þreif hann eina árina og gaf Páli bendingu
um að gera slíkt hið sama.
Allt þetta hafði aðeins tekið örfá andartök, og hinir
skildu vart, hvað um var að vera fyrr en þeir urðu þess'
varir af því. hvers uflekinn valt til, að þeir voru á leið til
hafs.
En brátt varð þeim ljóst, hvað um var að vera.
í næstu andrá kom hópur villimanna æðandi út úr
skóginum. Þéir veifuðu vopnum sínum hátt yfir höfðum sér
og létu hið dólgslegasta. Þeir ráku upp tryllingsleg öskur,
þegar þeir sáu, að bráðin hafði sloppið úr greipum þeirra.
Spjótin skullu í sjóinn, nokkur þeirra aðeins örskammt
frá flekanum.
Kaliano hrópaði eitthvað, sem hvítu mennirnir ekki
Wvmt)