Alþýðublaðið - 15.03.1944, Blaðsíða 8

AL>^PIMHAO
Miðvikudagur 15. oaarx 19M
TJARNARBIön

Þessl Heyfer
(This Man Reuter)
Amerísk mynd um ævistarf
Reuters, stofnanda fyrstu
fréttastofu í heimi.
Edward G. Robinson
Edna Best.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GÓÐUR SÖLUMAÐUR
ÞAÐ FARA ekki margir sölu
Tinenn í fötin hans Harvey’s sál-
uga Firestone, hins heimskunna
hjólbarða-framleiðanda. Henry
gamli Ford, bílakóngurinn,,
hafði ekki roð við honum í
þeirri íþrótt, og var hann þó
enginn skiissi sem sölumaður
heldur. Einu sinni voru þeir
Firestone og Ford saman á
ferðálagi vestur í Indíána-
byggðum Ameríku. Þeir veðj-
uðu þá um það, hvorum þeirra
tækist betur að selja vaming
sinn gömlum auðugum Indí-
ána, sem þeir heimsóttu vestur
þar.
Ford tók Indíánann fyrst af-
síðis, en hvernig sem hann
gyllti bíla sína og hrósaði
ágæti þeirra, neitaði Indíáninn
kaupunum: Hann átti engan bíl
og kærði sig ekki um að eign-
ast slíkt farartælci.
Þá fór Firestone gamli á
stúfana. Hann talaði við Indí-
ánann undir fjögur augu, og að
stundarkorni liðnu kom hann
sigri hrósandi aftur: Hann
hafði selt Indíánanum hjól-
barða — þótt hann ætti engan
bílinn — sem leikfang handa
syni hans!
* <■ *
ÁFENGIÐ hefur ýmist grand
að eða gereytt fleiri nytsemd-
armönnum þýzku þjóðarinnar
á síðustu 100 árum, en allar
styrjaldir á sama tíma (þar með
talin styrjöldin 1914—1918).
Adolf Hitler.
* * *
DRAMBSEMI er undanfari
tortímingar og oflæti veit á fall.
(Orðskviðir Salómons).
* * *
GOTT mannorð er dýrmæt
ara en mikill auður. _
(Orðskviðir Salómons).
ekki til að hagnast á. En reyndu
bara að koma manni eins og
föður mínum í skilning um það.
Að halda því fram brennimerk-
ir mann sem glæpamann í þessu
dásamlega og frjálsa landi.
— Nú ýkir þú, Jonni.
— Jæja, geri ég það? En
hvað um Sacco og Vanzetti?
Hvað um Mooney? Hvað um
alla þá menn, sem hafa verið
ofsóttir og vikið úr götu, til
þess að kapitalistarnir og fas-
istarnir geti verið óáreittir. En
sá dagur mun koma---------
Þetta snerist upp i heilmikla
prédikun hjá honum og ég hélt
áfram að koma fyrir blómun-
um mínum. Þetta eru Ijótu
vandræðin, hugsaði ég. Og það
hefir komizt yfir Atlantsh Vr
Maður verður að vera annað-
hvort kommúnisti eða fasisti,
eins og ekkert skyldi vera þar
á milli. Heimurinn verður ó-
skemmtilegur staður, þegar bú-
ið er að skipta tmannkyninu í
tvær fylkingar, sem liggja
undir vopnum. En haltu bara
áfram, talaðu, Jonni, hugsaði
ég. Léttu á hjarta þínu, ef þér
þá líður betur. . . .
Hann fylgdist með mér, þeg-
ar ég fór inn í stofurnar aftur
með blóm. Ég tók ávallt sjálf
til á skrifborði Jóns. Það hafa
sennilega verið áhrif frá þeim
tíma, þegar ég var einkaritari.
Jonni hætti ræðu sinni jafn-
skyndilega og hann hafði byrj-
að og horfði á mig þurrka
rykið af borðinu. — Ég býst
við, að þér finnist það ekki
fullkomlega heiðarlegt að taka
afstöðu gegn pabba, sagði hann
allt í einu.
— Ó, Jonni, sagði ég. — Mér
hefir aldrei látið vel að taka
afstöðu. Faðir þinn á við ýmsa
örðugleika að etja, og ég vona,
að þú verðir ekki til að auka
á þá. Honum þvkir mjög vænt
um þig.
— Að vissu leyti þykir mér
einnig vænt um gamla mann-
inn, sagði Jonni grafalvarlegur
eins og unglingar eru oft. —
Ég er ekki að segja, að hann
hafi rangt fyrir sér. Það er
skipulagið, sem er rangt, og
það vill svo til, að hann er hluti
af skipulaginu. En þú gætir
fengið hann til að líta einnig
á okkar sjónarmið.
Svo að þetta er okkar sjónar-
mið, hugsaði ég undrandi. —
Ég skal gera mitt bezta, Jonni,
sagði ég. — En það er slæmur
tími núna til að hefjast handa.
Við skulum bíða, þangað til
faðir þinn kemur aftur frá
Washingto'n. Hann fer þangað
til að semja um eitthvert verk
fyrir Dinky — —
Jonni varpaði þungt öndinni,
og af því komst ég --------- um,
að hann var ekki heldur ókunn-
ugur Dinky. Hann nam staðar
frammi við dyrnar. — Þakka
þér fyrir, að þú nlustaðir á mig,
sagði hann. — Þykir þér nokk-
uð lakara, þó að ég kalli þig
Marion? Hann roðnaði og sparn
opinni hurðinní með fætinum
eins og hans var vani.
Ég býst við, að Jonni hafi
verið fremur einmana eftir
'hinn óvænta og ógæfusama
dauða móður hans, þrátt fyrir
alla hina vinstri sinnuðu kunn-
ingja hans. Ef til vill hefir hann
einangrað sig sjálfur. Að
minnsta kosti þáði hann vin-
áttu og aðdáun Martins eins
fúslega og hún var boðin hon-
um.
Martin átti eina ósk og eitt
takmark: Að gerast ósvikinn
amerískur drengur eins fljótt
og unnt var, eins fullkomlega
og ósvikið og framast var kost-
ur. Hann vildi gleyma Þýzka-
landi til fulls og verða hluti af
þessu nýja landi, 'sem í hans
augum var paradís. Undraverð-
ir hlutir skeðu fyrir augum
mínum. Eldri drengurinn minn
breyttist ekki aðeins dag frá
degi, héldur klukkustund frá
klukkustund. Þetta var eins og
kraftaverk. Jonni var fyrir-
mynd og leiðtogi drengsins.
Martin dáði hann og þreyttits
aldrei á að læra af honum mál-
ið og öðlast leikni í amerísk-
um íþróttum og leikjum. Og
Martin eignaðist brátt marga
vini. Hann var vel hlutgengur
í nýja heiminum og átti hvergi
frekar heima en þar. Hann var
mér til ómetanlegrar hjálpar
fyrstu árin. Ég veit ekki hvern-
ig ég hefði farið að því að stýra
heimilishaldinu á Elmridge
fyrst í stað án hinna daglegu
ráðstefna við drenginn. Hann
var sjóður af gagnlegri þekk-
ingu og ráðum. Fyrsta gjofin,
sem hann bað stjúpföður sinn
um, var áskrift að ritinu „Cön-
sumer’s Research.“ Hann þaul-
las það, skrifaði minnisgreinar
og safnaði sér fróðleik, sem
hann síðan lét í té og kom gest-
gm okkar oft mjög á óvart með
þekkingu sinni. Bráðlega ,voru
honum ljósir leyndardómarnir
við framleiðslu ýmissa eftir-
sóttra snyrtivara.' Hann vissi,
hvaða tegund af kaffi var bezt
og hvers vegna. Hvaða wisky
ætti að gefa Jóni á afmælisdag-
inn hans. Hvernig ætti að búa
til verulega góða rétti til mat-
ar. Hugur hans var völundar-
hús, fullt af hinum marwvís-
legasta og ólíkasta ' fróðleik.
Hann gleypti í sig hvert einasta
tímaritshefti, sem hann komst
höndum yfir, og trúði hverju
einasta orði, sem hann las í
þeim. Mótsagnir í þeim lét
hann sér aldrei á óvart koma.
Hann hrærði því bara sarnan
S NTJA BS® B
Flogsveitta „Ernir"
Eagle Sqadron.)
Miikilfengleg síórmynd
Robert Staek
Diana ffarrymora
Jon Hall.
Börm fá ekki aðgang.
fBlessuð fjölskyidan.
(„The Mad Martindales“)
Gamanmynd með:
Jane Withers og
Alan Mowbray
Sýnd kl. 5.
og skapaði sér með því skýra
og skemmtilega heimsmynd. —
Það er eins og að prenta með
þremur litum, útskýrði hann
einu sinni fyrir mér. — Ef
maður hlustar aðeins á eitt við-
horf, sér maður allt í hvítum
eða svörtum lit. Prentaðu svo
það sama í grænum og rauðum
lit og blandaðu því saman. Að
lokum lítur þetta vel og trúlega
út, heldurðu það ekki? Jæja,
svona lít. ég nú á hlutina og ég
býst við, að Ameríkumenn geri
3S GAMLA Bfð 5
Ziegfeid-sfjömur
(Ziegfeld Girl)
James Stewart
Lana ’f urner
Judy Garland
Hedy Lantarr
Sý»d kl. 6% ®g 9.
ÚTLAGAR
EYÐIMERKURINNAR
Outlows of the Desert).
William Bovd.
Sýnd kl. 5.
það líka. Hugsaðu þér blara,
mamma, hvað við höfum lifað
í mikilli heimsku fyrir handan.
Ég minnist þess, að dag nokk-
urn fór hann í skemmtiferð
með bekknum sínum. Hann,
kom heim um kvöldið með
nefið rautt af sólbruna, rispað-
ur á höndum og óhreinn. —
Hvernig gekk, sonur, spurði
Jón 'hann. — Prýðilega, svar-
aði Martin. — Ég vona bara, að
þið hafið nú ekki drukkið ykk-
ur fulla, sagði Jón. Hann hafði
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDESSEN-SEJEBBO
skildu. En þegar öskur villimannanna kváðu við að nýju
og enn tryllingslegri og óhugnanlegri en fyrr, skildist þeim
félögum, að hann hefði verið að draga dár að þeim fyrir-
hina árangurslausu fyrirhöfn þeirra.
— Öskrið þið bara, öskuraparnir ykkar, hrópaði Hjálm-
ar og skaut ör að hópnum, án þess þó að hæfa nokkum.
villimannanna. >
Margir Ævillimennirnir æddu út í sjóinn til þess að
reyna að ná til flekans, en hættu þó brátt við svo búið, er
þeir sáu hversu sú tilraun þeirra var vonlaus með öllu.
Geltið í hundinum mun eigi hvað sízt hafa valdið því,
að villimennirnir hættu við að synda út til flekans. Það
var enn sem fyrr engu líkara en þeim stæði mun meiri ótti
af huhdinum en mönnunum.
Wflson og Páll horfðu alvarlegir í bragði á það, sem
fram fór, meðan flekann bar lengra og lengra brott frá hin-
um hamslausu villimönnum.
— Svona fór þá í þetta sinn, varð Wilson að orði. Við
fengum þó bjargað vatnsgeyminum, öxinni og eldspýtunum
og dálitlu meira.
Þegar Páll þagði sem fyrr. hélt Wilson áfram máli sínu.
— Ertu eitthvað óánægður við mig, Páll?
— Það væri meira en lítið vanþakklæti af mér, ef ég
væri það.
NEVER MSND/ NO TiME/
TLL TAKE ‘EM MYSELF/
OPEN FIRE, KID/
YNDA-
SA6A
FLUGSTJÓRINN: „Þrjár —
fjórar Messerschmitssflugvél
oT-t Qammv komdu þér aftur
að byssunum. Allt í lagi. Það
er enginn tími til þess. Ég
skal sjá um þær. Skjótttu
strákur!
í EINNI ÞÝZKU FLUGVÉL-
INNI: „Setjum okkur í fylk-
ingu. Ég held að þeir hafi
ekki enn séð okkur!“