Alþýðublaðið - 14.04.1944, Blaðsíða 5

Fösfudagur 14. april 1944.
n; !*Tmmf * DJO
Um sölu aðgöngumiða að kvikmyndahúsunum — Þröng
og bifreiðabvarg — Samtal við 9 ára dreng — Gott skyr
og slæmt skyr.
AHORFANDI“' skrifar mér
um kvikmyndahúsin, a'ð-
göngumiðasöluna og þröngina við
dyrnar á kvikmyndahúsunum: „Er
alveg ómögulegt að taka upp ein-
hvern nýjan sið um sölu aðgöngu-
miða að kvikmyndahúsunum? Mér
finnst að ástandið í þessum efnum
sé alveg óþolandi. Þetta á ekki
sérstaklega við um eitt kvikmynda-
hús heldur öll.“
„UM PÁSKANA var þetta sér-
sstaklega áberandi. í Gamla bíó var
sýnd ákaflega vinsæl mynd,
„Bambi“ eftir Walt Disney og þar
var þröngin því langsamlega mest.
Ég gekk fram hjá kvikmyndahús-
tnu klukkan 8.30 um morguninn á
annan í páskum og þá var lestin
komin alla leið að gluggum Jóns
Bjiömssonar & Co. Nokkru síðar,
-eða hálftíma áður en sala aðgöngu-
miða átti að hefjast, var lestin
komin niður í Bankastræti."
„ÞAKNA GEKK á ýmsu. Þrír
lögregluþjónar voru þama en réðu
ekki við neitt. Kaðall var strengd-
ur meðfram margfaldri röðinni til
þesis að reyna að halda uppi reglu,
■en það tókst misjafnlega og e:n-
hver dóni gerði sór lítið fyrir og
skar á kaðalinn. Við þetta k > nst
■enn meiri ringulreið á allt.“
„VIÐ NÝJA BÍÓ var þröngin að
vísu ekki alveg eins mikil, en þó
alveg nóg og meira en það. Um
klukkan 11, eða um sama leyti og
sala aðgöngumiðanna hófst, voru
þeir öftustu í lestinni við sýning-
arglugga Árna B. Björnssonar.
J>ama er þó heldur betri aðstaða
en við Gamla Bíó, það er að
eegja, ef lestin nær þá ekki alveg
að BSR.“
„MÉR FINNST að stór hætta sé
samfara þrönginni við Gamla Bíó.
Þegar bifreiðar komá niður Lauga-
veg og sveigja inn í Ingólfsstræti,
koma þær í miklum boga og fara
ósjaldan alveg upp á gangstéttina
við Jón Bjömsson & Co. Hins
vegar nær þröngin stundum út á
aðalgötuna og auk þessa er v a 5
altítt að bifreiðar standa við Fé-
lagsprentsmiðjuna og auka stcir
kostlega á þrengslin.“
„SÍÐASTLIÐINN þriðjudag gekk
ég niður Hverfisgötu. Við hlið mér
gekk lítill drengur og hélt á að-
göngumiðum í hendinni. Ég spurði
hann, hvenær hann hefði farið
niður eftir til þess að ná sér í miða.
,,Ég fór klukkan hálf átta,“ var
svarið. „En ég var fyrstur og varð
því afgreiddur íyrstur," bætti hann
við. Þarna hafði hann því staðið í
kulda og roki í rúmlega þrjá og
hálfan tíma.“
„ÉG VEIT EKKI hvort kvik-
myndahúsin geta tekið upp aðra og
heppilegri aðferð með þessa að-
göngumiðasölu. En ég yil spyrja-
Geta þau ekki byrjað aðgöngu-
miðasölu strax klukkan 8 á morgn-
ana? Ég býst við, að ýmsir muni
segja sem svo, að þá myndi íó!k
bara koma klukkan 6 á morgnana,
en ég efast um að þetta sé rétt. —
Það er eðlilegt, að fólk vi.lji sjá
kvikmyndir — og það er sjálfsagt
að gera því það eins létt og mögu-
lcgt er. En þetta ástancl, sem ég
hef nú lýst er alveg ómöguiegt."
HÚSMÓÐIR SKRIFAR mér um
skyr. Hún segir: „Hvemig stendur
á því, að Borgarfjarðarskyrið er
margfalt betra en anmað skyr, sem
selt er hér í bænum? Það er nú
komið svo, að ef við fáum ekki
Borgarfj arðarskyr þá kaupum við
alls ekki skyr, því að svo oft höf-
um við verið sviknar á öðru skyri.
Þetta er mjög slæmt því að Borg-
arfjarðarskyrið fullnægir ekki
markaðinum — og skyr verðum
við að fá, því að það er holl og
góð fæða.“
„ÉG ER EKKI að skrifa þér
þetta, Hanoes minn, vegna þess að
ég sé með undirróður fyrir Borg-
arfjarðarskyrinu, því að engra
hagsmuna hef ég að gæta í fram-
leiðslu skyrs, en þétta mál er all-
mikið rætt meðal húsmæðra — og
þú ert okkar athvarf í fjölda mörg-
um greinum — og ef þú gætir
komið því til leiðar, að þeir, sem
framleiða skyr fyrir Reykjavíkur-
markaðinn athuguðu, hvað er' að
framleiðslu þeirra, þá eignast þú
enn meira af ást okkar og aðdáun."
ÞAÐ VILDI ÉG GJARNA — dg
vona ég nú að skyrið batni sem
allra fyrst.
Hannes á horninu.
Ég vil hérmeð þakka Búnaðarsambandi Suðurlands
fyrir þann mikla vinar og virðingarvott sem það sýndi
mér með þeim höfðinglegu gjöfum, sem formaður Sanm-
bandsins, Guðmundur Þorbjarnason Stóra-Hofi, afhenti/
mér 4. þ. m.
Guðríður Eiríksdóttir frá Þjórsártúni.
Orðsending
til afgreiáslumanna Alþýðublaðsins úti á landi.
Vinsamlegast gjörið sem fyrst skil fyrir 1. árs-
fjórðung blaðsins.
Alþýðublaðið. - Slml 4900
Hershöfðinginn og fallni óvinurinn.
Á mynd þessari sést Douglas Mac Arthur hershöfðingi (til vinstri) virða fallinn Japana fyrir
sér. Myndin var tekin, er hersshöfðinginn heimsótti hersveitir sínar, sem þá fyrir skömmu
höfðu ráðizt til landgöngu á Los Negros- ej'juna í Kyrrahafi.
Inflúeuza og varnir geqn henni
A FJÓRÐA ÁRI heimsstyrj-
aldarinnar fyrri, geisaði
inflúenza um heiminn. Einn af
hverjum fimm íbúum veraldar
þjáðist af hennar völdum, og
tuttugu og ein milljón manna
lét lífið. Enginn vissi, hvað
þetta var né hvaðan það kom
eða hvernig
Nú, á fjórða ári heimsstyrj-
aldar þeirrar, sem nú er háð,
hefir nýr inflúenzufaraldur
geisað u<m Stóra-Bretland og
Bandaríkin. Að þessu sinni hefir
hún þó verið • næsta væg. Því
fer alls fjairi, að hún hafi látið
eftir sig mikinn val og ferleg-
an. En mun hún fyrr en síðar
taka á sig sama ægisvip og árið
1918? Eða hefir ei^thvert vopn
gegn. inflúenzu verið fundið
upp síðustu tuttugu og fimm
árin? Hvað höfum við mennirn-
ir lært í þessum efnum með
ramnsóknum okkar síðasta ald-
arfjórðunig?
Vísindamönnum er nú um
það kuranugt, að inflúenza er
margir sjúkdómar, en ekki einn
sérstakur sjúkdómur. Tvær teg-
undir — A og B — hafa verið
uppgötvaðar og rannsakaðar.
Hinir hlutar sjúkdómsins eru
enn vísindamönraum huldir.
Vísindamenn hafa komizt að
raun um, að inflúenza er sjúk-
dómur, sem stafar af sýklum.
Þeir hafa einnig fundið upp
bólusetningarefni, sem tengir
þessa sjúkdóma saman, en það
getur þó ekki, að minnsta kcsti
enn, komið almenningi að not-
um.
Rannsóknir ‘hafa vísað þeirri
bábilju á bug, að inflúenza sé
sjúkdómur, sem geti dregið
menn til dauða. Ekkert dauðs-
fall hefir til komið af völdum
inflúenzu einraar eftir því, sem
bezt er vitað.
Ilið mikla mannfall árið 1918
orsakaðist af lungnabólgu og
öðrum slíkum sjúkdómum, er
báru sjúklinga þá, sem þegar
höfðu veikzt af inflúenzu, ofur-
liði. Eftir það hafa mjög örugg
lyf verið fundin upp gegn
lungnabólgu. Eftir að lungna-
bólgan 'hefir verið sigruð að
svo miklum mun er inflúenzan
aðeins óþægilegur en engan
veginn lífshættulegur sjúk-
dómur.
Það gætir mikils misskilnr
,i«gs..„ag, hipdwryitna, varðándi
OREIN ÞESSI, sem f jallar
um inflúenzu og varnir
| gegn ihdnni, ,er eftjr Lois
Mattox Miller og þýdd úr
tímaritinu Reader’s Djgest.
Upplýsir höfundurinn, að in-
flúenza sé ekki lífshættulegur
sjúkdómur ein sér, en hins
vegar fylgi oft hættulegir
sjúkdómar svo sem lungna-
bólga í kjölfar hennar. Ýmsar
vamir hafa verjð fundnar upp
gegn inflúenzunni, en þó fer
því fjarri, að enn hafi verið
sigrazt á sjúkdómi þessum.
inflúenzu. Fólki á Bretlandi
var til dæmis gert aðvart um
það í desembermánuði síðast-
liðnum, að vægur inflúenzufar-
aldur myndi ganga yfir. —
Jafnframt var þess getið, að
fólki myndu tilkynntar varúðar-
ráðstafanir.ef skæðari faraldur
myndi fylgja í kjölfar hins. En
sannleikurinn er sá, að vísinda-
mönnunum hefir til þessa reynzt
ógerlegt að uppgötva skyldleika
og samband þeirra tveggja
tegunda inflúenzu, sem þeir
þekkja. Enginn maður sýkist af
inflúenzu sömu tegundar, nema
að minnsta kosti sex vikur
líði á milli. En maður getur
orðið heill af annarri tegund
inflúenzu og sýkzt af hinni á
örskömmum tíma.
Sú skoðun, að inflúenza
gangi á tuttugu og fimm ára
millibili, en það myndi þýða,
að hættulegur inflúenzufar-
aldur væri nú í vændum, er f jar
stæða samkvæmt upplýsingum
heilbrigðisyfirvaldanna. Inflú-
enza geisar engan veginn á
vissu millibili. Það er einnig
fjarstæða, að inflúenzufarald-
ur fylgi í kjölfar allra styrj-
alda.
Það er engin lækning til við
inflúenzu. Engin læknisaðgerð
læknar sjúkdóma, er stafa frá
sýklum. Hressingarlyf eins og
aspirin lækka raunar sótthita og
gera líðan inflúenzusjúklings-
ins bærilegri, en þau stytta
ekki sjúkdómstímann um svo
mikið sem eina klukkustund.
Sjúklingurinn kemst til heilsu
á sama tíma, þótt hann hafi
engra hressingarlyfja neytt. En
sérhver sá, er veikist af inflú-
enzu, skyldi leita læknis. Hlut-
verk læknisins verður þó ekki
það að lina þjáningar sjúklings-
ins, heldur að fylgjast með því,
hvort hann veikist af lungna-
bólgu.
Það er eins örðugt að segja
fyrir um inflúenzufaraldur nú
og árið 1918. Sjúkdómurinn er
landlægur, það er að segja,
hans gætir aUtaf öðru hverju.
Síðustu tíu árin hafa inflúenzu-
faraldrar gengið yfir á Bret-
landi með tveggja ári millibili.
Þó hefir ekki verið um skæða
faraldra að ræða fá því árið
1918. Þó er vitað um, að annar
jafnvel enn skæðari faraldur
geisaði árið 1890.
Sjúkdómseinkennin ávallt
hin sömu hjá öllum þeim, er
veikjast af inflúenzu. Þeir fá
háan hita og þjást af verkjum
og þrautum í öllum vöðvum
líkamans. Flestir erp þeir haldn-
ir Veikinni um vikutíma. Eng-
inn læknir getur sagt sjúklingnr
um, hvaða tegund af inflúenzu
hann er haldinn, enda má með
sanni segja, að það skipti
minnstu máli.
Varúðarráðstafanir gegn in-
flúenzu eru taldar koma að litlu
gaigni. Veikin leggst þungt á
suma, en aðrir verða aðeints
lítillega lasnir áf hennar völd-
um, án þess að unnt sé að skil-
greina,, hvað því veldur. Margt
fólk er haldið inflúenzusýklum,
án þess að það geri sér þess
raökkra grein. Maður, sem gerir
sér allt far um að forðast þá,
sem veikir eru af inflúenzu,
Igetur eigi að síður smitazt af
einhverjum, sem virðist vera
við beztu heilsu. Sú er löngum
raunin um sjúkdóma, er stafa
af sýklum.
Vísindamönnum hefir reynzt
örðugt að gera tilraunir með
inflúenzusjúklinga, því að h.xn
er allra sjúkdóma duttlungar-
fyllst og óútreiknanlegust. En
þó getur fólk fylgzt nokkuð
með inflúenzu, ef það gerir sér
allt far um það, þótt örðugt sé
að verjast berarai. Hættutíma-
bil af völdum inflúenzu nær
yfir tólf til fjörutíu og átta
kluklcustundir, og hafi þeir, sem
Frh, á 7. síðu.