Alþýðublaðið - 23.04.1944, Blaðsíða 8

J»TPHBL*PI5>
Sunnttdagur 23. apríl 1S4C
rJARNARBIÖBa
Silfurflofinn
(The Silver Fleet)
Aðalhlutverk:
RALPH RICHARDSON
Sýning kl. 7 — 9.
Kl. 3:
TaUð undir
(Priroties on Parade)
Amerísk söngva- og dans-
mynd
Ann Miller
Betty Rhodes
Johnny Johnston
Aðgöngumiðasala frá kl. 11.
I

Mánudag 5 7 og 9
Fjórar dæiur
(Four Doughters)
Amerísk músikmynd
Prascilla Lane
Rosemary Lane
Lola Lane
Gale Page
Jeffrey Lynn
Jolm Garfiels
Claude Rains
Síðar verður sýnd myndin
Fjórar mæður, sem er áfram
rald þessarar og leikin af
ísömu leikurum.
LÍFSSPEKI
Á ríkisskrifstofu einni hér á
Inndi voru einu sinni gjaldkeri
<ag tveir afgreiðslurnenn, allir
alþpkktir skapfantar og ónota-
þrjótar, sem skömmuðust og
rifust vi& alla er áttu erindi
þangað.
Einn góðan veðurdag kom
danskur maður inn í skrifstof-
una og átti erindi við gjald-
kera, en ekki leið langur tími,
þar til alli'r skrifstofumennirn-
ir voru komnir í hörkurifrildi
við þann danska. Yfirmaður
stofnunarinnar heyrði hávaðan
og og hleypur til Danans og af-
sakar framferði starfsmanna
sinna.
Danski maðurinn tók því vin-
gjamlega, en segir:
„Jeg forstaar det, Man skal
ikke drille Dyrene.“ (Maður á
ekki að erta dýrin).
í straumi ðrlaganna
Heitt súkkulaði? heita mjólk?
klukkan tvö. Nei, þökk fyrir.
— Nei, þökk fyrir, sagði hann
dauflega. — Það eina, sem mig
fýsir er að hátta niður í rúm og
njóta hlýjunnar.
— Hvers vegria gerirðu það
ekki? Ég er sjálf köld og þreytt.
Það var kalt í herbergjunum
okkar, en þungu fiðursængurn-
ar gáfu góð fyrirheit. Mikael
lokaði tréhlerunum fyrir glugg-
anum sínum og útilokaði birt-
una úr herberginu. Rúm-
ið mitt var hlýtt, enda þótt það
væri hart og regnið buldi í sí-
fellu á glugganum. Ég lá í móki,
þegar ég heyrði rödd Mikaels.
— Móðir--------kallaði hann.
— Móðir —
— Ég leit í flýti á armbands-
úrið mitt. Klukkan var ekki al-
veg orðin fjögur. Það var ná-
lega dimmt í herberginu. Ég
kveikti ljósið.
— Móðir--------kallaði Mika-
él til mín. Það var ákafi og inni-
leiki í röddinni. Hann kallaði
mig aldrei móður nema hann
væri í miklum vanda staddur
eða óvenjulega vel lægi á hon-
um. Ég sveipaði mig í slopp og
fór inn í herbergi hans. Einnig
hjá honum logaði ljós og hann
sat uppi í rúminu sínu og starði
á mig með sjúkum augunum,
eins og hann gæti samt ekki
séð mig.
— Hvað er þetta, Mikael?
spurði ég óttasleginn.
— Komdu hérna, mamma,
sagði hann. — Setztu hérna hjá
mér.
— Já, favað er það, Milky?
Ertu veikur?
— Það þurfti ékki sjötíu og
tvær klukkustundir, sagði hann.
— Við þurfum ekki að bíða svo
lengi.
Ég virti fyrir mér andlit
hans. Hann kinkaði kolli. Mað-
ur sér fólk brosa á heimskuleg-
ustu augnablikum. Hann ýtti
upp erminni á náttjakkanum
sínum og hélt uppi handleggn-
um fyrir framan mig. Það var
grannur og drengjalegur hand-
leggur. Hann hafði lyft upp
plástrinum á handleggnum. Þar
gat að líta smáertingu á húð-
inni, áþékkasta moskitóbiti.
— Er þetta allt og sumt?
spurði ég heimskulega.
— Já, þetta er allt og sumt,
sagði faann. —- Þetta er sönn-
unin. Það eru berklar.
— Það skiptir engu, svaraði
ég. — Þú verður jafn góður,
Milky. Læknarnir eru orðnir
svo góðir nú. Við leitum góðs
sérfræðings. Þú verður jafn góð-
ur. Við látum þig ekki verða
veikari. Við berjumst við þetta
og þú verður jaffa góður.
— Vissulega. Ég verð jafn
góður, sagði hann. — Ég .er á-
gætur. Komdu, vertu kyrr
hérna. Ég verð jafn góður.
Viltu gera svo vel og slökkva
ljósið. Mér fellur það illa. Þökk
fyrir.
Hann greip hönd mína í
myrkrinu og þrýsti hana fast.
Hönd hans var heit og þurr af
sótthita. Ég hélt eins þétt og
fast um hana og ég gat. Það
var hjð gamalkunna tak, þegar
við vorum að skipta um um-
búðir á særðum mönnum og
höfðum engin deyfilyf. Eftir
nokkra stund fór hann að
skjálfa og það marraði lítils-
háttar í rúminu undir skjálf-
andi herðum hans.
— Þetta er ekkert. Það er
bara kuldahrollur, hvíslaði
hann. Ég hélt enn um hönd hans
og hélt öðrum hnefanum upp
að munni hans, og hann beit í
hann, eins og hann hafði'verið
vanur að gera í bamæsku, þeg-
ar honurn leið illa. Svo smá-
minnkaði skjálftinn, og ég fann,
að drengurinn var að jafna sig.
Regnið skall á tréhlerunum fyr-
ir glugganum; einhver þramm-
aði eftir ganginum og glamur í
bollum og gítarspil blandaðist
saman.
— Skollinn hafi þetta, skoll-
inn eigi það, tautaði Mikael í
örvæntingu sinni.
— Nú er þetta búið. Við berj-
umst saman. Þú verður jafn
góður.
— Skrýtið. Nú.sé ég hina dá-
samlegustu liti — — hvíslaði
hann. — Miklum mun fegurri
en til eru í raunveruleikanum.
Hann tók nýju taki um hönd
mína og við urðum eins og tveir
hlekkir í járnkeðju. Tíminn leið.
Ég heyrði tifið í úrinu mínu,
sem virtist helzt vera að flýta
sér ofboðslega. Ég reyndi að
stilla andardrátt minn og haga
honum eftir andardrætti Mika-
els. Ég reyndi að bregða fyrir
mig listum fakírsins. Ég.gerði
tihaun til að safna allri orku
minni í höndina, sem snart hönd
Mikaels og veita til hans styrk,
hugrekki, von og trausti. Þetta
minnti helzt á þá stund, þegar
hann var nýfætt barn og teyg-
aði injólkina úr brjóstum mín-
um. Ég veit ekki, hversu lengi
við höfum verið í þessum stell-
ingum, En eftir langa hríð
hægðist andadráttur hans smátt
og smátt, og hann tók að anda
hægt og, rólega, eins og hann
skyldi vera fallinn í svefn.
Vagninn var settur í gang fyrir
utan húsið, og ég heyrði sköll
og *gleðilæti í fólki, sem var að
fara brott/ Svo ’hljóðnaði þessi
hávaði og aftrir rauf / ekkert
þögnina nema rigningin og tif-
ið í úrinu mínu. Ég var dofin í
handleggnum og höndin var að
finna eins og kalt, dautt lauf.
Ég kreppti hana ofurlítið, og
Mikael greip fingrunum um
hana.
— Farðu ekki mamma, sagði
NVJA bio
6AMLA BIO
Skærnhermenn Biily the Kid"
(Chetniks) Amerísk kvikmynd, tekin I eðlilegum litum
Anna Stne Robert Taylor
Philip Dorn Brian Donleuy
Bönnuð börnum innan 14 ára Sýnd kl. S, 7 og S. Barnasýning kl. 3 Mary Howard Bönnum börnum innan. 14 ára Sýnd kl. 5, 7 og 9. Aðgöngum. seldir frá kl. 11
/ ‘ . / „GÖG OG GOKKE,, og Tvíburasystur
galdrakarlinn meðGreta Garbo
Sala hefst kl. 11, f. h. Sýnd kl. 3 i síðasta sinn
1 Aðgöngum. seldir frá kl. 11.
hann í> lágum hljóðum. — Ég
þarfnast þín nú.
Þetfa var í eina skiptið, sem
hann bað mig hjálpar á þeim
örvæptingarþrungna og skugga
lega tíma, er fór í hönd. Eng-
inn kveinstafur kom yfir varir
hans, ekki vottaði fyrir sjálfs-
meðaumkun, ekki blikaði tár á
hvármi hans. Hann var ekkert
annað en hreystin og harkan.
Milky, drengurinn minn litli,
ég er stolt af þér.
10.
1 jökulsprungunni, þar se*»
Marion sat og hugsaði, reyktif
hlustaði og rifjaði upp liðin
æviár, brá allt í einu fyrir
björtum glampa ánægju og
hughreystingar.
— Já, guð, sagði hún. — Ég
gleymdi nóttinni, þegar ég ba§
til þín. Ég vildi gleyma henni.
Raunverulega átti ég ekki von
á því, að þú kæmir einn góðan
veðurdag með reikninginn.
iroAl BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Erx einn þeirra, sem viðstaddir voru, virtist ekki una
þessu sem bezt. Það var Talvoinn, sem hafði náð stúlkumií
á vald sitt.
Hann stóð grafkyrr og agndofa góða stund. En skyndi-
lega hljóp honurn roði í vanga og allt í einu réðist hann á
Kaliano fljótt eins og kólfi væri skotið.
Nú hófst trylltur bardagi.
Talvoinn var stærri og sterkari en Kaliano. Kal'iano
var hins vegar mun snarari í snúningum. Hann vék sér und-
an fyrsta högginu, sem honum var ætlað. En eftir að þeir
höfðu tekizt á fangbrögðum, barst leikurinn fram og aftur,,
og veitti Talvoinn og Kaliano ýmist betur. En hvort heldur
var tókst Kaliano jafnan að koma Talvoanum undir 'sig.
Til allrar hamingju tók hinn Talvoinn ekki þátt í bar-
daganum heldur stóð hjá og horfði á viðureignina án þess
að hafast nokkuð að.
Ög þótt vinir vorir hefðu verið af öllum vilja gerðir
til þess að skakka leikinn, hefði þeim verið það alls óger~
legt.
Þó fór svo að lokum, að Talvoanum auðnaðist að ná
slíku heljartaki á Kaliano, að hann mátti sig hvergi hræra.
En þegar sigui-vegarinn var í þann veginn að bíta andstæð-
ing sinn á barkann, þreif stúlkan viðardrumb og laust Talvo-
ann í höfuðið slíkt heljarhögg, að 'hann sleppti taki sínu.
gaf frá sér vein og hneig niður við hliðina á mótstöðumanni
sínum.
Kaliano skyggndist um eins og örvita væri. En þegar
hann sá vini vora, færðist bros yfir andlit hans, og hann lét
spjótið síga'
VP
YNDA
B A «B A
n 'r 0 Crk\° C-HOW
ARRiVES AT TríE E&VPTIAM
A/IR BþSE AT TME SAME
tpE SCORCHY AMD HIS
FRIEMDS REPORT BACK...
SCORCWV 19 AS9IGMED
TO GKÍP'9 AMD BUNYAM’5
UNIT AWAITIN& 0R.DER5...
[iED
FLUGFORINGINN: „Láttu al-
veg eins og þú sért heima hjá
iþér, Öm, þú mátt nota dótið
mitt, eins og þú vilt. Við skul-j
um laga okkur til og fara að
líta á stelpurnar."
ÖRN: „Vesalings Bungan. Hann
þótti svo vænt um skeggið sitt.
Það hafði svo mikil áhrif“.
HANK: „Hvaða skegg? Það
spillti bara fallegu andliti. Nú
ert þu eins og uppmálaður
manndrápari.“