Alþýðublaðið - 11.05.1944, Blaðsíða 8

8
ÆU»Y&UBL/MME
ftmmtndagiaa lí. maí 1844.
iS TUIMURBlðB
k fætur I
Reveille with Beverly
Ann Miller
Frank Sinatra
Mills-bræður
Hljómsveitir Bob Crosbys,
Freddie Slacks, Duke Elling-
tons og Count Basies
I sýnd kl. 5, 7 og 9. i
Á BÆ NOKKRUM á Suður-
landi var mikil laxveiði og var
heimilisfólkinu skammtaður
iax daglega allt sumarið.
Vinnuhjúin. , á bænum voru
orðin dauðleið á laxátinu og
sögðu margar tröllasögur af
því, hvað laxinn væri leiði-
ffjam.
Ein þeirra var sú, að hund-
arnir á heimilinu væru orðnir
svo þreyttir á laxátinu, að þeir
gengju út úr baðstofunni, ef
einhverjum yrði það á að nefná
lax.
m m *
AFÞAKKAÐI BOÐIÐ
PRESTUR nokkur var að
þjónusta kerlingu, sem lá bana-
leguna. Þegar hann hafði lokið
þjónustugerðinni, segir hann
við kerlingu:
„Svo óska ég yður góðrar
endalyktar, kona góð.“
Þá reis kerling upp í rúmi
sínu og svarar presti:
„Það vildi ég að þér bæðuð
skaparann þess ekld, því að slík
lykt hefir mér alltaf verið harla
ógeðfelld.“
* * *
STÓR LAX
TVEIR laxveiðimenn eru að
rabba saman og raupa af veiði
sinni. Annar er að lýsa því,
hvað hann hefði misst stóran
lax, og hinn segir þá:
„Hann hefir líklega verið á
stærð við hval!“
,J£g hafði hval fyrir beitu,“
svaraði hinn.
m m m
HUGREKKI mannsins held-
ur honum uppi í sjúkdómi
hans, en dapurt geð, hver fær
borið það?
Salomon.

í straumi örlaganna
Konrad var hætt svona skyndi-
lega. En lyfið hans var ekki leng
ur tid, og nú varð að gera það,
sem hægt var. Ég haÆði áhyggjur
af því, hvaða afleiðingar ger-
breytt lækningaaðferð myndi
hafa fyrir drenginn minn. í
munninum á mér var óþægilegt
bragð af svafnlyfinu. í>eir hafa
ekki aðeins eyðilagt rannsóknar
stofuna, hugsaði ég. Þeir hafa
líka eyðilagt augu drengsins
mins.
— Er þér sama, þó að þú sért
einn stundarkorn? Ég þarf að
fara og hitta Klöru, sagði ég og
uam staðar viðrnimstokkMikaels
Ég ihafði hugsað mér dálitla á-
ætlun um það, bvernig ég ætti
að kðma Klöru og Renate úr
landi, og vildi gjarnan ræða
hana við Mikael. Ég var áhyggju
full og ringluð. Nú voru áhyggju
efnin orðin svo mörg, að mér
fannist ég vera að missa alla fót-
festu.
— Get ég treyst á þig, ef nauð
syn krefur að þeim verði kom-
ið úr landi? spurði ég drenginn.
— Auðvitað geturðu það. En
hvað þetta var skrýtin spurning, ~
móðir kær.
— Ég veit ekki gerla, hvað
þú ert mikill nazisti enn. Eða
hefir þessi síðasta reynsla þín
breytt einhverju þar um?
— Ég er fylgjandi samein-
ingunni, ef það er það, sem þú
vilt fá að vita. Og sama máli
gegnir um flesta Austurríkis-
menn. Það var ekki fallegt,
þetta, sem kom fyrir í Alpenhof.
En iþú getur verið þess fullviss,
að ef Foringinn kæmist á snoð-
ir um slíka atburði, myndi hann
refsa harðlega þeim mönnum,
sem sekir eru. Það er ekki
hægt að sá akur án þess að bylta
fyrst jarðveginum.
— Það er bara heldur mikið
af því góða, að það skuli þurfa
að plægja niður mann eins og
dr. Konrad, eða er það ekki,
Milky?
— Það gleður mig, að lögregl
an skyldi taka hann í sína vernd,
áður en lýðurinn frá þorpinu bar
að garði. Ella væri hann ekki
í tölu lifenda. Skríllinn gerði
sér í hugarlund, að bann notaði
Aria fyrir tilraunadýr, sagði Mik
ael.
Ég -varp þungt öndinni yfir
þessu þrákelknislega barni
mínu. Mér fannst, að einmitt á
þessuim stað og þessari sund ætti
ég að reka þetta ú/t úr honum.
En þegar mér varð aftur litið
á andlit hans, markað þjáning-
ardráttum, brast mig hug til
þess, og ég lagði af stað til að
hitta Klöru.
Þetta var fagur, sólbjartur
dagur. Fuglasöngur kvað við í
loftinu og fólkið var glaðlegt
á svip. Þegar ég fór fram hjá
Ahmed, heilsaði hann mér ekki
eins og venjulega, heldur starði
beint fram undan sér, og engin
svipibrigði urðu greind á and-
liti hans. Þegar ég leit í sömu
átt og hann, sá ég bíl, sem stóð
hinum megin götunnar og inni
í hanum tvo meinleysislega
menn. Ég hafði hugsað mér að
taka bíl, en breytti nú þeirri
ákvörðun og neyddi sjálfa mig
til að ganga í hægðum mínum.
Eftir skamma stund nam ég stað
ar við búðarglugga. í gluggarúð
unni sá ég, að vagninn hafði
fylgt á eftir mér. Mér fannst ég
þegar hafa snöru um hálsinn.
Til þeissa hafði ég aðeins haft á-
hyggjur af vinum mínum. Nú
nálgaðist hættan mig sjálfa per-
sónulega. Þó var það svo, að enn
þá fannst mér það fjarlægt og ó-
raunhæft, að fólk væri dregið
niður í kjallara, barið, misþyrmt
og pyndað, jafnvel drepið. Ég
átti erftitt með að ímynda mér,
að nokkuð slíkt gæti hent mig.
Þetta skeði raunverulega aðeins
í ódýrum reyfurum. Ég var ó-
þolinmóð eftir að hitta Klöru og
ræða hugmynd mína við hana.
En nú skipti ég um skoðun. Ég
labbaði kringum Óperuna og
sneri svo við aftur. Ég átti erfitt
með að trúa því, að þetta væri
leiðin, sem ég fór daglega í skól
ann á æsku minni. Ósjálfrátt
beygði ég inn í hliðargötu. Þar
var skartgripabúð og klukka í
glugganum. Það hafði verið
venja mín á þeim árum, þegar
ég var seint fyrir, að líta fljót-
lega á þessa klukku. Búðin var
þarna ennþá, en klukkan var
horfin. Þarna var líka barkaríið
á sínum gamla stað og sams kon
ar góðgæti til sýnis í gluggan-
um og hafði orkað sem mest á
hug minn, þegar óg var sex ára.
Þegar ég skyggndist umhverf-
is mig, sá ég, að bíllinn 'hafði
numið staðar á hominu og ann-
ar maðurinn hafði farið út úr
honum. Ég gekk áfram án þess
að vita eiginlega hvert ég fór.
Þegar ég rankaði við mér, var
ég stödd á Sohillertorgi. Hjart-
að barðist í ibrjósti mínu, og ég
settist á bekk til að reyna að
jafna mig. Eplatréð, sem mér
hafði alltaf fundizt svo mikið til
um, stóð þar enn. Það var örlítið
farið að igrænka. Mig furðaði á
því, að trén og runnarnir virt-
ust ekki vera stærri en í barn-
æsku minni, jafnvel minni og
rýrari. Schiíler horfði fast til
jarðar af onarmarafótstallinum
sínum, eins og hann skyldi vera
önugur við mig. Maðurinn hafði
numið staðar og lézt fera að
feveikja sér í vindlingi. Á þess-
um grasfleti hafði Klara dans- ;
að berfætt fyrir mig. Nú ætl-
uðu þeir að fara að taka hana og
misþyrma henni. Óttinn við það,
að hvert skref, sem ég kynni að
stíga, kynni að valda örlagarík-
um mistökum, orkaði svo mjög
á mig, að mér lá við sturlun.
SS NYJA BIÖ BS
Hefndin bíður bðð-
uhins.
Brian Donlevy
Anna Lee.
Bönnuð fyrir börn.
yngri en 12 ára.
Sýnd kl. 9.
QAMLA BIÓ
KÍNA
(CHDJA)
AI.AN I.ADI)
Sýnd kL 7 og 9.
Bardagl við
smyglara.
Með TEX RITTEB
Sýnd tl. 5 og 7
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
Sfigamennimir
(Bandit Rangers)
TIM HOLT
Sýnd kl. 5.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
En eitthvað varð að gera. Ég gat
ekki bara setið á bekk á almanna
færi og látið taugarnar hlaupa
með mig d gönur. Undireins og
þessu er lokið tek ég fyrsta skip
til Bandaríkjanna, sagði ég við
sjálfa mig. Éftir atburðina í Alp
enhof var ekki neitt, sem tengdi
mig eða Mikael við þetta óeirða
'sama meginland.
Ég stóð upp af bekknum, veif
aði til leigubíls og ók beina leið
til heimilis Klöru. Þegar ég borg
aði ökumanninum og leit í
kringum mig, sá ég hvorki bíl
né mann, sem veitti mér eftir-
för. Ég hringdi bjöllunni hjá
Klöru en heyrði ekki neina
hringingu. Eigi að síður opnaði
Klara dyrnar tafarlaust og dró
mig innfyrir. Hendur hennar
skulfu. Það skaut mér meiri
skelk í bringu en nokkuð ann-
að, að sjá ‘hina sterku og stöðugu
hendur Klöru skjálfa.
— Ég vafði klæði utan um
uama/zaa
&
MEÐAL. BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
Kaliano og Búatýra leggja sig öll fram um að ryðja' hin-
um hvítu vinum vorum brautina. Það er eins og þistlarnir
vinni síður á hörundi þeirra. Þau bera sig að minnsta kosti
mun betur.
Eigi að síður drýpur blóðið úr fótum þeirra, og þau
reika í spori eins og þau séu komin að niðurlotum.
Allt í einu kveður hljóð við. Kaliano baðar út höndun-
um og bendir á sérstakan blett framundan.
Vinir vorir beina hinum sljóu sjónum sínum að stað
þessum. Hvað er þarna að sjá. Þeir nálgast trén, sem verið
hafa takmörk baráttu þeirra. En til hvers er það? Alls staðar
umhverfis getur aðeins þistla að líta. Vinin, sem þeir félagar
höfðu gert sér vonir um að væri handan trjánna, sést hvergi.
Og því síður vatn eða lind.
En hvers vegna hrópar þá Kaliano hátt og tryllings-
lega? Nú hleypur hann til þeirra félaga, þrífur öxina úr
höndum Páls og tóman vatnsgeyminn af Hjálmari. — Og
að því búnu geysist hann fram að nýju.
Þegar hinir hvítu vinir vorir komast loks á ákvörðunar-
staðinn örmagna af þreytu, bíða þau Kaliano og Búatýra.
þeirra. Gleðibros ljóma á andlitum þeirra, og þau rétta þeim
vatpsgeyminn.
Vinum vorum til undrunar og jafnframt ólýsanlegrar
gleði, er hann fylltur til hálfs af dýrlegum svaladrykk.
Draumur þeirra hefir rætzt. Þeim hefir hlotnast uppfylling
óska sinna og vona.
AP Features
FAKPOH
U6...
A POST-UP/ DI5 15 DA
PlíiNTNEQATIONOFA
BEAUTIFUL PAR.TV/
athy
KATA þýtur buxtu frá Erni.
HERMAÐUR: „Fyrirgefið.1
VIÐ BORÐ: „Hvað var þetta?“
-----,,Það slitnaði upp úr því,
svona fer það stundum.“
ÖRN (kallar) ,Kata!“
ÖRN: (uitan við sig) „Já, allt í
lagi — fyrirgefið.“