Alþýðublaðið - 27.05.1944, Blaðsíða 6

AtÞYBOBlADIÐ
iLaagaxdagar 27. maí 1944.
Skip fil

46 smál.«að staerð með 110 hesía Junemunktelvél frá 1939,
raflýstur, með móttökutæki, aðeins ársgömlu stóru Boston-
togspili ásamt gálgum og rúllum, eins og skipið kemur nú
af togveiðum. Fylgifé bátsins er einnig: ágæt herpinót, sterk,
nýviðgerð, herpinóíabátar og síldardekk og skilrúm að
að mestu ný frá s. 1. ári.
jW'WWg'Mfya ■ -w * ... ■«..
ÓSIÍAR HÆLLDÓRSSON, Sími 2298.
Skipstjóra- og stýrimannafélagið Grótta
Félagsfundur
verður haldinn n. k. mánudag 29. maí (2 hvitasunnudag)
í Kaupþingssalnum (Eimskipafélagshúsinu) kl. 2 ef h. Mörg
mál á dagskrá.
Félagar! Fjölmennið og mætið stundvíslega.
STJÓRNIN
F.Í.A.
. .\ííW'*rsr,i]
■ •.-••wJtóiauaaSfefci
DANSLEIEÍU
í Tjarnarcafé á II. Hvítasunnudag.
Dansaðir bæði gömlu og nýju dansamir.
'i ,
Dansað bæði uppi og niðri.
Aðgöngumiðar seldir í Tjamarcafé frá kl. 5 á II. Hvíta-
suimudagö
Einiskipafelagið og
Frh. af 4. sflhi.
Viðskiptaráðið var, eins og allir
vita, stofnað til þess að vaka yfix
verðlaginu í landinu óg farm-
gjöldunum til landsins í því skyni
að halda dýrtíðinni í skefjum. En
á þessum þýðingarmikla verði
hefur það ekki verið betur vak-
andi en svo, að Eimskipafélag Is-
lands getur á einu einasta ári
grætt 24 miljónir króna á farm-
gjöldum til landsins, þó að ailt sé
á sama tíma að sligast af völdum
dýrtíðar innanlands!
Hvernig eiga menn að skýra
annað eins fyrir sér?
Kappreiðar Fáks
fara fram annan í hvítasunnu kl. 3
e. h. á Skeiðvellinum við . Elliðaár.
Verða þar 26 gæðingar reynidr, 5
skeiðhestar og 21 stökkhestur. Veiting-
ar verða á staðnum eins og venjulega
og veðbankinn starfar á meðan veð-
reiðamar standa yfir.
ÞjóðaratkvæfSagreiðslan:
Kosninganefndin
þakkar Reykvíkingum
REYÍKJAVÍKUŒtNEFND lýð
veldisbosninganna þakkar
öllum iþeirn, sem störfuðu að
ko'sningunuiin eða á annan hátt
stóðu að hinni glæsilegu kosn-
ingaþiátttöku. |
Vissulega vann >hver og einn
fyrir sjálífan sig og þjóðariheid-
ina, eigi að síður telur nefndin
sér skylt að þakka, hve allir
brugðust vel við tilmælum henn
ar um störf og hve frábærlega
samvizk'Usamlega hver og einn
framkvæmidi iþað verk, sem hon-
um eða henni var falið. Þetta
á jafnt við um hverfistjóra, bif-
reiðastjóra, iþá sem lánuðu bif-
reiðar sínar, Iþá sem unnu á
skrifstofum, lögregluna og yfir-
leitt alla, sem ttil starfs og að-
stoðar voru kvaddir.
Mætti gifta þjóðarinnar vera
svo mikil að ætíð verði svo vel
Konráð sigurðsson,
verkstjóri á Akureyri, er
sjötugur á morgun. Hann er
fæddur 28. maí 1874 að Kollaleiru
í Reyðaríirði, sonur hjónanna, er
þá bjuggu bar, Sigurðar jám-
smiðs Oddssonar og Eygerðar Ei-
ríksdóttur. Þs.u hjón eignuðust
11 börn og eru 5 þeirra á lífi.
Konráð Sigurðsson fluttist
ungur til Fáskrúðsfjarðar og
dvaldi þar þangað til árið 1917, er
hann fluttist til Reykjavíkur.
Árið 1922 flutti Konráð til Ákur-
éyrar og hefir verið búsettur þar
síðan.
Á Fáskrúðsfirði var K. S. verk-
stjóri hjá „Hinum sameinuðu ís-
lenzku verzlunum“ um 10 ára
skeið, en þegar hann kom til
Reykjavíkur, varð hann förmað-
ur við síldar- og fiskverkun Th.
Thorsteinson. Þegar K. S. fór til
Akureyrar, réðist hann til Ás-
geirs Péturssonar útgerðarmanns
og hjá honum var K. S. verk-
stjóri í 18 ár, fyrst við síldarverk-
un og frá árinu 1930 einnig við
frystihús, hvorttveggja rekið á
Siglufirði, og þar var K. S. lang-
dvölum þann^ tíma, sem hann
starfaði hjá Ásgeiri Péturssyni.
Síðasthðin 3 ár hefir K. S. verið
verkstjóri við nótavinnu hjá Ola
syni sínum, útgerðarmanni á Ak-
ureyri.
Verkastjórastaðan er ábyrgðar-
mikil, þreytandi og, stundum ó-
vinsæl. Verkstjórinn er tengilið-
ur vinnuveitanda og verkamanna
og verður því að þjóna tveimur
herrum. Vinsældir hjá öðrum að-
ilanum hafa ósjaldan í för með
sér óvild hins.
K. S. sigldi fyrir þessi sker.
Haím vár vinsæll í stárfi sínu og
útan þesS1 af þeim, er honum
kynntust, því að þeir vissu mæta
vel, að hið hrjúfa viðmót, sem
stundum bar á í fari K. S., huldi
giaðværð og góðlyndi. Enda var
jafnan skammt eftir brosi að
bíða, og hjplpfús var K. S. þegar
til hans var leitað. Mig skortir
þekkingu til þess að dæma um
hversu K. S. hefir farið verk-
stjóm úr hendi. Hins vegar veit
ég af kunnugra manna sögn, að
hann rækti starf sitt af einstökum
áhuga og dugnaði. Hann var ár-
vakur og árrisull með afbrigðum
og hefði ég viljað nota hið gamla
og fallega orð „ármaður“ um K.
S. í starfi hans. K. S. hefir gegnt
verkstjórastörfum á fjórða tug
ára, og hefir margur hlotið lof
fyrir minna ævistarf. En það er
stxmdum hljótt um þá menn, sem
vinna störf sín þegjandi. Samt
eru þeir flestum þegnum þarfari,
í hópi þessara manna er K. S.
Þótt nafni hans hafi ekki verið á
lofti haldið, getur hann ánægður
litið yfir farixm veg og þarf ekki
að óttast samvizkúbit af því, að
hafa gleymt skyldum sínum við
þjóðfélagið. Slíkir menn mættu
gjarnan vera fleiri með hinni ís-
lenzku þjóð. ,
Konráð Sigurðsson kvæntist á
Fáskrúðsfirði 1898, Guðlaugu Ól-
afsdóttur frá Ormsstöðum í
Breiðdal, hinni mætustu konu.
Þau hjón eignuðust fjögur böm,
sem öll eru á lífi. Konu sína
missti Konráð í ársbyrjun 1943,
og býr hann nú með dætrum sín-
um tveimur í Glei'árgötu 8 á Ak-
ureyri.
Ég þakka Konráð Sigurðssyrii
fyrir góða kynningu og óska hon-
um til hamingju með langt og
ti’úlega unnið ævistarf. /
Bárður Jakobsson.
s/varað, þegar ísland kallar.
Reykjavík, 25, máí 1944.
Guðm. Benediktsson,
Sifús Sigurlijartarson,
G. Kr. Guðmundsson,
Haraldur Pétursson.
Verkamaður krefst
skaðabóta af Ájfrýðu-
sambandinu
nnutaps í Vegavinna-
verkfallinu.
Merekki
oft að bók, sem lýsir lífxnu und-
ir einhverjum vissum kring-
xxmstæðum, er jafn ósnortin 'af
þeim og bókin: Meðan Dofra-
fjölí standa . . . sem út kóm á
þjóðhátíðardegi Norðmanna, 17.
maí Sv l. hér á landi, í þýðingu
séra Jakobs Jónssonar.
AÐ AFLOKINNI iþeirri deilu
sem Alþýðusaanbandið
Bókin er; þrátt fyrir það, að
hún er skrifuð í miðri rás við-
óitti i yi.ð níkisstjórnina, og lauk
með fullum sigri samitakanna,
fékk stjórn Állþýðusambandsins
í ábyrgð svcihljóðandi bréf:
„Háttvirt stjórn AJþýðusam-
bands íslands!
burðanna, þ. e. á þeim tíma,
sem ' járnhæl þýzka innrásar-
hersins er stígið sem þéttast að
hálsi Norðmanna og kúgunin
nær hámarki sínu, þá ér bókin
, Þár sem ég, þann iþriðja iþessa >
ímánaðar, ér rekinn heim frá
virinu minrii af fúlltrúxim Al-
þýðusamlbandsins, og ibönnuð
vinna við mitt verk, xim óákveð-
inn tíma, og þar sem hinn óá-
kveðni tími reyndist að verða
12 dagar (virkir) og skaði minn
við þetta verður sam næst 800
kr. — átta hundruð krónur, sem
er stónfé á minn, mælikvarða,
og þar sem nú þetta athæfi er
állt óloglegt, iþá leyfi ég mér
Ihér með að krefjast fullra bóta
fyrir það tjóri, er ég hefi af <
tþessu hLotið eða kann að hljóta.
Mjög væri æskilegt að heyra
svar ykkar við fyrsta, tækifæri, ‘
því jhin lagalega leið er oft
seinfarin, en hana legg ég út
á, ef mót von minni þið neitið
ibóta.
í rauH og Veru alveg laus við
þann stýrjaldaráróðúr, sem nú
ætlar allt að kæfa.
Bókin lýsir ástandinu • > í
Noregi, á þeirri mestu ógnar-
öld, sem yfir norsku þjóðina
hefir gengið, blátt áfram, ýkja-
laust og án allrar yfirborðs-
mennsku. Staðreýndirnar blása
við manni,, grár veruleiki
hversdagsins, líf alþýðu manna
baráttan fyrir daglegu brauði
og vonin um sigur frelsisins að
afléttu myrkri mannúðarleys-
isins og villidýrsháttarins. —
Eðlilegt er að sjálfsögðu að
bókin lýsi afstöðu fólksins til
hinna sturluðu grimmdarseggja
sem málum hafa átt að ráða í
Virðingarfyl'lst.
Undirskrift.
Vegna þess að haldið var, að
maður þesisi hefði gert kröfu
til skaðabóta í algeru athuga-
leysi, eða verið att til 'þess af
sér verri mönnuiri, vár hann
heðinn að koma til viðtals í skrif
stofu samibandsins, hvað hann
og gérði. Var manninuiri gefinn
'kostur ó að fá bréfið til baka,
án þess að Iþað væri ibirt í 'blöð-
um eða sent til verkalýðsfélag-
anna þeifri til athugunar, en því
boði haf naði miaðurinn, og vildi .
fá annaðhvort já eða nei um
það hivort. skaðabætur yrðu
greiddar. Áð sjálfsögðu var
xnánninum gefið neitandi svar.
Maður þessi, sem er bílstjóri,
segist vera félagslbundinn í
V©rkamannaifélagin;u ,JBóran“
á Eyrarbakka, og gæti ég foúist
við, að verkamönnum þar þyki
sér lítill sórni sýndur með fram-
ikomu þessa félaga síns, enda
eiga þeir óreiðanlega enga sök
þess, að krafan er fram koanin.
iFyrirbrigði sem þetta rriá
heita aiveg einstaikt.í >sögu verka
lýðssamtakanna íslenzbu, að
verkamaður geri kröfu til sam-
takanna um skaðalbætur vegna
vinnutaps á verkfalli, og þá sér-
staklega þar sem fyerkfallið
færði vegavinnumönnum víða
xxm land stórhækkað kaup, og
þeim öllum að einhverju leiti
auknar kjaribætur.
Að svo istöddu verður nafn
Noregi að undanförnu, en lýs-
ingin er aðeins sönn, ekki
fjálgleg mælska ura djöfulæði
Þjóðverja, og heldur ekki afsök
unarbeiðni þeim til handa,
aðeins afstaða þjóðai’innar,
hvers einstaks lítilmagna,
hvernig hann snýzt til sókridr
og varnar.
Bók, sem allir þeir, er vilja
fá sanna lýsingu á ástandi lýð-
frjálsrar þjóðar sem lendir í
vargsklóm innrásarhers, manna
sem ekkert skynja nema blinda
hlýðni við valdboð öfan frá,
sem hugsunarlaust vega konur
og börn, án frekari athugunar
á grimmd sinni og fúlmennsku.
Adv.
Konan sem klæðlr
kvikmyndastjörnnmar
Frh. af 5. aiðu.
ganga vel til fara. Og hún er eþþ.
síður smekkvís í vali klæða handa
sjálfri sér en öðrum. Og hún hef-
ur mikil áhrif á klæðaval ann-
arra kvenna en þeirra, sem leika í
kvikmyndum. Að minnsta kosti
munu margir eiginmenn og feður
amerískra kvenna geta um það
borið.
mannsins ekki birt, en ef hann
gerir alvöru úr bótun sinni um
málshöfðun, mun það að sjálf-
sögðu gert öllum skipulags-
bundnium verkamönnum til fróð
leiks. \
Jón Sigurðsson.
Avarp frá landsnefnd
lýðveldiskosninganna
Irene ber sama kjólinn mörgum
sinnum. Hún er jai-phærð, og hún
leggur mikla rækt við að snyrta
og búa um hár sitt. Hún hefur
barizt fyrir því, að konur beri
síða kvöldkjóla. Hún hefur mik-
inn áhuga fyrir því, að konur
beri þá, einkum þó á stríðstímum.
Hún vinnur þarft verk fyrir rík-
isstjóm Bandaríkjanna með því
að hvetja konur til þess að gæta
sparsemi í fatakaupum. Jafnframt
bendir hún á það, að sérhver kona
eigi að minnsta kosti einn kvöld-
kjól í klæðaskáp sínum. Því þá
ekki að klæðast honum?
LANDSNEFND lýðveldis-
kosninganna vill hérmeð
færa öllum héraðsnefndum lýð
veldiskosninganna, svo og öðr-
um trúnaðar- og stanfsmiönnum
beztu þakkir fyrir ágæta sam-
vinnu og framúrskarandi fyrir-
greiðslu við lýðveldiiskosning-
arnar.
Landsnefnd lýðveldiskosning-
anna.
Dugnaður hennar og starfsþrek
er einsdæmi. Hún hefur aðeins
einu sinni orðið veik um ævina.
Það gerðist í fyrra. Hún varð
rauðeyg og máttfarin. Hún hélt
að þetta væri aðeins. einhver
linnka í sér og hélt ótrauð áfram
að vinna. Nær viku síðar kom í
ljós, að Irene hafði mislinga!
Hún fékk.sér lyf að sönnu, en
hélt þó áfram vinnu siimi eins og
ekkert hefði í skorizt.