Alþýðublaðið - 15.06.1944, Blaðsíða 8

ALÞYQUBLAÐSP
Fimmtudagur 15. júní 1944.
rss TiARNARBlðS:
Undir döpn |
(Edge ot Darkness)
Stórfengleg mynd um bar-||
áttu norsku þjóðarinnar: ™
Errol Flynn
Ann Sheridan
Walter Huston
Nancy Coleman
Bönnuð börnum innan 16 árai
Sýning kl. 4, 6,30 og 9 i
Sala aðgöngum. hefst kl. 111
MMwwi>3B^agBaas!ag»aBgigi|qg^v^i
NÝI TÍMINN
KENNARINN: „Hver var
Kristín drottning?“
María litla: „Greta Garbo.“
* * *
FAÐIRINN (öskuvondur):
„Ég skal kenna yður að biðla
til hennar dóttur minnar, karl
minn.“
Ungi maðurinn: „Það vildi ég
að þér gerðuð það. Mér gengur
ekki svo vel að koma henni
til!“
* *
— ÞOLINMÆÐI er sú list
að vera vongóður.
Vauvenargues.
* * «
TUMI er að tala við afa sinn,
sem er sköllóttur:
„Afi, hvernig ferðu að vita,
hve langt þú þarft upp á höf-
uðið, þegar þú ert að þvo þér í
framan?“
* * *
FJÓRTÁN ÁRA gömul stúlka
í Þýzkalandi, hafði orðið harns-
hafandi. Faðir hennar ávítaði
hana harðlega fyrir þetta at-
hæfi, en þegar hann loks þagn-
aði, mælti stúlkan með miklum
þjóðemis-jafnaðarmennskusvip:
„Hvemig dirfist þú að tala í
þessum tón við þýzka móður?“
* * *
ÓVILJAVERK
DÓMARINN: „Þér brutuð
þessa skál með því að henda
henni í höfuðið á konunni yðar.“
„Já, en ég gerði það óvilj-
andi.“
„Nú, ætluðuð þér ekki að
henda í höfuðið á henni?“
„Jú, en ég ætlaði ekki að
brjóta skálina.“
„Þetta er stórborg“, sagði
hann. ,,Þú hlýtur að fá atvinnu
eftir nokkra daga. Allir fá eitt-
hvað að gera.“
Það var talið sjálfsagt án þess
að um það væri talað að Carrie
ætti að fá sér vinnu og borga
uppi'hald sitt. Hann var einhliða
og sparsamur að eðlisfari og
hafði nú í marga mánuði borgað
vissa upphæð inn á tvær lóðir
vestast í borginni. Takmark
hans var að geta með tíð og
tíma byggt þar hús.
Meðan verið var að útbúa
matinn fékk Carrie tima tií að
skoða sig um í íbúðinni. Hún
var nokkuð athugul og var í rík-
um mæli gædd hæfileika, sem
kemur í ljós hjá flestum konum
— eðlishvöt.
Hún fann hversu lamandi á-
hrif það hafði að lifa við svona
slæm kjör. Veggirnir voru þakt-
ir smekklausu veggfóðri. Á gólf
unum voru simiámottur og á
ganginum var gamall, slitinn
renningur. Húsgögnin höfðu
verið tínd saman úr öllum átt-
um, þau voru illa smíðuð og
vafalaust keypt með afborgun.
Hún sat í eldhúsinu hjá
Minnu og hélt á barninu, þang-
að til það byrjaði að gráta. Þá
stóð hún upp og söng til að
þagga niður í því, en það trufl-
aði Hanson í lestrinum, svo að
hann kom og tók það sjálfur.
Nú kom í ljós skemmtileg hlið
í lunderni hans. Hann var þol-
inmóður. Það var auðséð, að
hann hafði miklar mætur á af-
kvæmi sínu.
„Svona, svona“, sagði hann og
gekk um gólf. „Ussu, ussu“, og
nú kom greinilegur sænskur
hreimur fram í rödd hans.
„Þig langar auðvitað til að
litast um í borginni“, sagði
Minna, meðan þau voru að
borða./„Þá getum við farið á
sunnudaginn og skoðað Lincoln
Park.“
Carrie tók eftir því, að Han-
son sagði ekkert við þessu. Hann
virtist vera að hugsa um allt
annað.
„Já“, sagði hún. „Það er bezt
að ég leiti mér atvinnu á morg-
un. Eg hef föstudag og laugar-
dag fyrir mér, og ég vona, að
það gangi vel. Hvar er annars
verzlunarhverf ið ? ‘ ‘
Minna ætlaði að fara að lýsa
því fyrir henni, en Hanson tók
að sér þennan hluta af samræð-
unum.
„Það er í þessa átt“, sagði
hann og benti í austur. „Þetta
er austur. Síðan hélt hann þá
lengstu ræðu, sem hann hafði
haldið til þessa, um legu Chica-
go'borgar. „Það er bezt fyrir þig
að leíta fyrir þér í verksmiðj-
unum við Franklin Street, hin-
Ium megin við ána“, sagði hann
að lokum. „Þar vinna margar
ungar stúlkur. Þá væri lika
stutt fyrir þig að fara á milli.“
Carrie kinkaði kolli og spurði
systur sína um nágrennið. Hin
síðaarnefnda talaði lágri röddu
og sagði henni það litla, sem
hún vissi um það, en Hanson
annaðist barnið. Að lokum stökk
hann á fætur og rétti konu sinni
barnið.
„Ég verð að fara snemma á
fætur á morgnana, svo að það
er bezt fyrir mig að fara að
hátta“, síðan gekk hann út úr
stofunni og inn í litla, dimma
svefnherbergið hinum megin
við ganginn.
/,Iíann vinnur í sláturhúsun-
um“, sagði Minna. „Hann verð-
ur að fara á fætur klukkan hálf
sex.“
„Hvenær þarft þú þá að fara
á fætur til að útbúa morgun-
matinn“, spurði Carrei.
„Svona tuttugu mínútur yfir
fimm.“
Þær hjálpuðust að því að
ganga frá, Carrie þvoði diskana,
en Minna háttaði barnið og kom
því í rúmið. Framkoma Minnu
bar vott um ástundun og iðju-
semi og Carrie sá, að henni féll
sjaldan verk úr hendi.
Hún sá fram á, að 'hún varð
að slíta kunningskapnum við
Drouet. Hann gæti ekki komið
hingað. Hún las út úr framkomu
Hansons, niðurbældu látbragði
Minnu og úr öllu andrúmsloft-
inu þarna inni, ákveðna and-
stöðu gegn öllu nema heiðarlegu
striti. Ef Hanson sat á hverju
kvöldi í setustofunni og las blöð-
in, ef hann háttaði klukkan níu
og Minna nokkru seinna, hvers
væntu þau þá af henni? Hún sá
það, að hún yrði fyrst af öllu
að ná sér í atvinnu o" +—
það, að hún gæti borgað, og þá
fyrst var hugsanlegt, að hún
eignaðist kunningja af einhverju
tagi. Þetta litla daður hennar
við Drouet virtist nú vera hrein
fjarstæða. I
„Nei“, sagði hún við sjálfa sig. f
„Hingað getur hann ekki kom- f
ið.“
Hún bað Minnu um ritföng,
sem voru á arinhillunni í borð-
stofunni, og þegar systir henn-
ar var farin að hátta um tíu-
leytið, niáði hún í nafnspjald
Drouets og skrifaði honum.
„Þér getið ekki heimsótt mig
hingað. Þér verðið að bíða, þang
að til að þér 'heyrið aftur fná
mér. fbúð systur minnar er svo
lítil.“
Hún velti fyrir sér, hvort hún
ætti að skrifa eitthvað meira.
Hún vildi gjarnan minnast á
kunningsskap þeirra í lestinni,
en hún var of feimin. Hún end-
S NYJA BIO SS
| SkemmlislaSur
hermanna
(„Stage Door Canteen“)
Sýnd klukkan 6,30 og 9.
RfleS lögum skal
land foyggfa
Cowboysöngvamynd með 1
Tex Ritter ogBill Elliott p
Börn fá ekkki aðgáng Lj
Sýning kl. 5: 1
SS GAMLA Blð SS
1 SöitpafléS
Susan Hayward
John Carroll
ásamt hljómsveitum
Freddy Martins og
Count Basie’s
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn
Ey|a leysidar-
dómanna
Frances Bee
Tom Conway.
IBörn innan 12 ára fá ekki
aðgang. |
Sýnd kl. 5
Síðasta sinn
? ■A8Bil«B».im» JI u.KW. «imwwbi««wmí«
aði með því að þakka honum
fyrir nærgætni hans á klunna-
legan hátt og var svo alveg í
vandræðum yfir því, hvernig
hún ætti að skrifa undir. Loks
ákvað hún að skrifa „virðingar-
fyllst“, en breytti því í „yðar
einlæg“. Hún lokaði umslaginu
og skrifaði utan á það, síðan fór
hún inn í setustofuna, en þar
var lokrekkjan, sem hún átti að
sofa í. Hún dró eina ruggu-stól-
inn í stofunni út að glugganum
og sat þar þögul og undrandi
og þorfði út í nóttina og niður
á strætið. Lbks var hún orðin
þreytt af hugsunum sínum og
fór að dotta í stólnum. Þá stóð
hún upp, náði í náttkjólinn sinn
og háttaði.
Þegar hþn vaknaði klukkan
áttta mlorguninn eftir var Hanson
farinn. Systir hennar var önn-
um kafin við sauma í setustof-
unni, sem var líka borðstofa.
Þegar hún var búin að klæða
BJÖRNim
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
Þarna í sókninni var þó gömul kona, sem heita átti ráðs-
kona á prestsetrinu. En séra Miiller hafði sagt henni stríð á
hendur strax fyrsta daginn og hann kom í byggðina, og við
það hafði ávallt Setið. Hann leyfði henni ekki einu sinni að
íramreiða matinn handa sér og því síður að koma inn í stofu
sína. Og hann varð meira en lítið gramur, þegar hann þótt-
ist verða þess var einhverju sinni, að hún njósnaði um hann.
Hén var svo sem öllum öðrum kvenmönnum lík.
Þegar hann dag nokkurn — í sínu bezta vetrarskapi —
kominn í stofu sína, nam hann að vanda staðar á þrepskild-
inum til þess að sannfærast um, að ekki hefði verið snert
við neinu og allt væri með kyrrum kjörum frá því, að hann
fór út. Þegar hann hafði gengið úr skugga um, að ekkert
grunsamlegt var á seiði, fékk hann sér í nefið og tók því næst
til við að framreiða sjálfur málsverð handa sér. Hann lét
Skálina með kálleifunum og súpunni inn í ofninn og néri á-
nægju'lega saman hendurnar, þegar súpan tók að hitna og
sæta matarlyktina lagði út úr ofninum.
Al'lt í einu datt honum nokkuð í hug. Hann gekk að
hengiskáp, sem komið hafði verið fyrir á veggnum úti í einu
horninu. Hánn opnaði hann með kímilegt bros á vörum og
tók út úr 'honum flösku, sem hann hellti í glasið. Því næst
barði hann í loftið með einhverju, sem líktist helzt tönn úr
náhveli, er hann geymdi bák við legubekkinn, og lét sig því
eOT THENA, 6C0RCH/
I'LL SWITCH VOU IM/
,-ea.wc
MEANWHILE, BAOC WITH 5CORCHY...
THANK5,HAMK/
5AMMY, ESTABLISH
CONTACT WITH
THE FIELD...FIND
OUT WHAT C00K5/
WE RE NOW 725
MILES FROMTOWN M
...SHOULD BETHERE
IN FORTY-FIVE
MINUTES/ sÆ
... RAT-TAT-TAT,. .VERDAMMTE
AMERIIfANERS... RAT-TAT... STAY
AWAY FROM FIELD.,, RAT-TAT-TAT-
CAUÚHTYOU FLAT-FOOTED,YANJKS, JA/
, BEIN6 ATTACKED... tfTÁY
Amy/ OHHH..
í FLUGVÉL AiRNÁR: „Örn:
„Við erum. niú 225 míliur frá
biorginni M. — Við ættum að ná
þangað eftir 40—45 xmnútur.
Amerákanamir. Burt með ykk-
ur! Rat—tat—tat. Við gríp-
um ykkur glóðvolga, burtu með
ykkur æ — óh!“
Állt í 'lagi, Hank. Siammý.
S'ettu þig í samlband við fluig-
völlinn.
SAMMY! ,/Þetta er B. 25569.
Ég skipti! „Ég .hef niáð sam-
bandi við þá. Taktu sambandið!
OG ÖRN HEYRIR í tækinu:
,yRat—tat—tat—tat— Bölvaðir