Alþýðublaðið - 17.06.1944, Blaðsíða 3

r
Bróðurlegt orð
Snorra land Saxa grund
sendir,
samskipta vorra sé endir
bróðurlegt orð.
(Mattiúas Joehumssoa.)
AlþúðubLMb
XXV. árgangur.
17. júní 1944
132. tölublað.
Starfið er margt, en eitt er
bræðrabandið,
boðorðið, hvar, sem þér í
fylking standið,
iivernig, sem stríðið þá og
þá. er blandið,
það er að elska, byggja og
treysta á landið.
(Hannes Hafstein.)

VERÐLAUNAKVÆÐI ÞJÓÐHÁTÍÐARNEFNDAR
17. JÚNI 1944
HEILL, feginsdagur, heill frelsishagur.
Heil, íslenzka ættargrund.
Heil, norræn tunga með tignarþunga,
hér töluð frá landnámsstund.
Heil, öldin forna með höfðingja horfna
og heilir, þér góðu menn,
er harmaldir báruð, sem svanir í sárum
og sunguð, svo hljómar enn.
Skín, blessaða frelsi, um fjörð og dal.
Við fögnum þér, ljósið hreina,
sem allt gerir bjart í bæ og sal
og brauð gefur fyrir steina.
Við unnum þér heitt frá ómunatíð
gegnum allt, sem við hlutum að reyna.
í úthafi bláu lá ónumið land,
vþar alfrjálsir straumar sungu.
Einn dag lentu hugdjarfar hetjur við sand
með hrundir og börnin sín ungu.
Þeir námu héruð og nefndu allt
á norrænni skáldatungu.
Og eylandið fagra varð ættjörð góð
þeim unga og týhrausta lýði,
EF.TIR HULDU
Heil, nútíð fögur, með söng og sögur
og sumar um dal og strönd,
með ættstofn vænan- óg gróður grænan
og hróður um höf og lönd.
Heil göfgum fræðum og fögrum kvæðum,
heill framtaki, útsjón og dug.
Heill bóndans garði og úthafsins arði
og sjómannsins hetjuhug.
sem gaf á móti sinn ásthug og óð
og örlög — í friði sem stríði.
Þeir hófu upp Alþing við hásumarsdýrð
í hraunsalar fagurprýði.
Þó háfossar tímans hrynji í sæ
af heimi ei gleymist sú tíðin.
Það eyland varð sælt, við eld og snæ
og alfrjálsan hetjulýðinn.
Það land er Island — er okkar land.
Og enn þá er fegurst „Hlíðin“.
Þú heilaga jörð með sögu, söng
og sólstafi frelsis bjarta.
Hve örlög þín síðar urðu ströng
við ánauðarmyrkvann svarta.
Kom blessuð, stund, þegar björg og grundir
bergmála fagnaðarsöng.
í öllu landi að sjávarsandi
er sungið af barnanna þröng:
Heil, móðir góða! Þú landið ljóða
og laga — nú ertu frjáls.
Syng, foss og lind, syngið sumarvindar
og svanur með hvítan háls.
Sem djúpsærð hetja þú varðist varg,
með vordraumsins ljós í hjarta.
Og aldir liðu með álög mörg. —
En eilíf er frelsisþráin,
sem nam ókkar land við brim og björg
og blessaði skipgengan sjáinn.
Hún geymdi sín vé og hof og hörg
unz harðstjórn og fals voru dáin.
Skín, blessaða frelsi, um ísland enn.
Við elskum þig, morgunstjarna.
Þér heilsa fagnandi frjálsir menn
og fagurskær söngur barna.
Við heitum að vernda þig ókomin ár
og örlagaslysum varna.
Hver á sér fegra föðurland,
með fjöll og dal og bláan sand,
með norðurljósa bjarmaband
og björk og lind í hlíð?
Með friðsæl býli, ljós og ljóð,
svo langt frá heimsins vígaslóð.
Geym, drottinn, okkar dýra land,
er duna jarðarstríð.
Hver á sér meðal þjóða þjóð,
er þekkir hvorki sverð né blóð,
en lifir sæl við ást og óð
og auð, sem friðsæld gaf?
Við heita brunna, hreinan blæ
og hátign jökla, bláan sæ
hún unir grandvör, farsæl, fróð
og frjáls — við yzta haf.
Ó, ísland, fagra ættarbyggð,
um eilífð sé þín gæfa tryggð,
öll grimmd frá þinni ströndu styggð
og stöðugt allt þitt ráð.
Hver dagur líti dáð á ný.
Hver draumur rætist verkum í,
svo verði íslands ástkær byggð
ei öðrum þjóðum háð.
Svo aldrei framar íslands byggð
sé öðrum þjóðum háð.
Syng, frjálsa land, þinn frelsissöng. Syng unaðssöngva, íslenzk þjóð, Syng íslands þjóð — og þakka afl Syng frelsissöngva, frjálsa þjóð,
Syng, fagra land, þinn brag syng um þitt föðurland, í þúsund ára raun. við fánans bjarta þyt.
um gæfusumur, ljós og löng, með fornar sögur, frægan óð, Við ólög þung og ölduskafl Lát aldrei fölskvast æskuglóð,
um laufga stofna, skógargöng hið frjálsa Alþing, mennta sjóð var unnið þinnar gæfu tafl ver öllu þjáðu mild og góð. \
og bættan barna hag. og norrænt bræðraband. og langþreyð sigurlaun. Lát ríkja ró og vit.
S
s
s
*
s
*
s
s
s
s
*
s
s
*
s
s
s
s
s
s
s
s
<
*
s
s
*
*
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
s
*
l
s
s
s
s
s
\
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
«
s
s
s
s
sS
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
*
s
s
s
*
s
s
s
$
I
■*✓*✓*✓*✓•*✓•*✓«✓*✓