Alþýðublaðið - 01.07.1944, Blaðsíða 8

ALÞYföUBáLAÐif)
Laugardagur 1. júlí 1944.
TWO BULLET WOUMDS/
/MUSTVE 60T H/T WHEN THE
AMBULANΠWAS STRAFED/
HE NEEPG HELP QUICK/ HOW
HE EVER KEPT GOINS THIS ,
----- LONG...? v—Æ
ANYOKIE ALIVE
F IN HERE ? w
X'VE 6QT TO FINP OUT
WHAT’S HAPPENED TO FIELD
M...AND RATHy/ jF )--
r THEY KNOWYET/ J
WHERE'RE
YOU SOING,
SCORCH/>
sjúkravagninn. Hann þarf
strax að fá hjálp . . . Hvernig
hefir hann getað haldið sér
uppi allan þennan . . .“
OAftNARBIOm
Á fæpasía vaði
(Background to Danger)
Spennandi mynd um viður-
eign njósnara ófriðarþjóð-
anna í Tyrklandi.
George Kaft
Brenda Marshall
Sidney Greenstreet
Peter Lorre
Sýnd laugardag og sunnu-
dag klukkan 9.
Krystallskúlan
(The Chrystal Ball)
Bráðskemmtilegur gaman-
leikur um spádóma og
ástir.
*
Paulette Goddard.
Ray Milland.
Virginia Field.
Sýnd kl. 3, 5, 7.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
og gat heil?að þeim þannig:
,,aœja gamii minn,“ og það var
þáttur í starfi hans. Hann fór
eftir niákvæm'U kerifi yfir vin-
gjarnleg og kunnugflieg ávörp
alllt frá: „Góðan daginn,“ sem
fál'l í skaut skrifstoifumiönnum
og aifgr'eiðslumönnum með.
fimmtán dollara á vilku og upp
í: „Góðan daginn, gamli minn.
Hvernig gengur það?“ sem
hann notað. við aucuga eða
þeikkta menn, sem könnuðust
við ihann og -voru vingjarnlegir.
En það voru tiil menn, sem voru
of rikir, oif frægir eða of mikils
megandi, til iþess að hann þyrði
að leyifa sér að vera kumpán-
'legur við þá, og við þá var hann
hugsunarsamur, alivarllegur og
viröuiegur og sýndi þeirn fuila
virðingu, sem gerði þá hlynnta
honum., án jþéss að það rýrði
hann á nokkurn 'h.átt. Loks voru
nokkrir menn, sem hvorki voru
ríkir né fátækir, hvorki frægir
né mikils megandi, sem hann
var mjög kumpánlegur við fyrir
vináttu sakir. Við þessa menn
átti hann í lön.gum og alvarleg-
um samræðum. Honum þótti
garnan' að tfara út og skemmta
sér stöku sinnum — fara á veð-
reiðar, í leikhús eða 1 einhvern
klúibfo. Hann átti hest og snotr-
an vagn, étti konu og tvö börn,
sem fojuggu í laglegu og þægi-
legu húsi við norðurhliðina á
Lincol Park, og þegar á allt var
litið var hann þægiilegt dæmi
um" mann úr hinni amerísku
yifirstétt — næsta stigi fyrir neð
an auðkýfingana.
Hurstwood haifði mætur á
Drouet. Honum. geðjaðist vel aö
hinni fjörugu framkomu hans
og gllæsillegu útliti. Hann vissi,
að Drouet var aðein^s farandsaili
— og það aðeins með nokkurra
ára reynslu — en Batlett, Cary-
oy & Gompany var s'tórt og auð-
ugt fyrirtæki, og Drouet- var vel
kynntur þar. Hurstwood var vel
kunnugur Caryoe og hatfði stöku
sinnum skáilað við hann, þegar
fleiri voru viðstaddir og sam-
ræðurnar voru ailmennar. Drou-
et hafði margt það- við sig, sem
var aðlaðandi íyrir farandsala,
hann kunni að meta spaug og
gat sagt góða sögu, þegar það
átti við. Hann gat talað um veð-
reiðar viö Hunstwood, sagt frá
sktmmtiileguim ævintýrum, sem
hann hsfði lenl I með bvenfólki
og ýrnisiu aSru varoandi hann
■ sjáJ.fa.n, taliað um verzilunariíf-
ið í þeim iborgum, sem hann
ferSaðist uirn, sv.o að hann kom
yfinleiít vei fyrir .sjónir. Þetta
kvöld var hann sérstaklega veil
fyxirkaiiaðtir, þar sem skýrsil'U
hans tiil fyrirtækisins haifði ver
:ó vel 't 'i i'>, I i. i ha'fú fengið
.'.'nishorn, sem hann var full-
koimllega ánægður með og ferða-
lög hans voru ákveðin í næstu
3£x vikur.
„Góða kvöldið, Charlie sæll,“
sagðd Hurstwood, þegar Drouet
koim inn iþetta kvöld um átta-
leytið. „Hvernig gengur það?“
Sailurinn var troðlfulllur af fólki.
Dro-uet tók í höndina á hon-
um, Ijómandi af ánægju, og þeir
gengu að drykkjufoorðinu.
„Alveg prýðilega.11
„Ég hefi ekki séð þig í sex
vikur. Hivenær komstu?“
„Á föstuidaginn,“ sagði Drou-
et. „Ferðin gekk ágætlega.“
„Gott er nú það,“ sagði Hurst
wboid og hin döikku augiu hans
Ijóimuðiu af óvanalegrli hlýju,
sem skein í ge.gn um hina venju
legu, kuldalegu alúð. „Hvað
viltu Æá?“ foætti hann við, þegar
veitingaiþjónninn í hvítúm jakka
og með hvítt bindi hallaði sér
fram á borðið.
„Einn sjúss,“ sagði Drouet.
„Einn handa mér líka,“ sagði
Hurstwood.
„Hvað verðurðu lengi í borg-
inni nún.a?“ spurði Hurstwood.
„ÞangaS til á miðvikuidaginn.
Éig á að fara til St. Pauil.“
„George Evans kom hingað
á laugardaginn og sagðdst hafa
séð þig í Milwaukee í síðustu
yiku.“
„Já, ég hitti George,“ svar-
aði Drouet. „George er indælis
náungi. Yið skemmtum okkur
ágætilega _ saman þar.“
Veitingdþjónninn setti flösku
og glöis fyrir framan þá, og þeir
blönduðiu sér sjúss, meðan þeir
tclluðu saman. Drouet fékk sér
þriðjung whisky, scm álitið var
hæifiiilegt, en Hurstwoiod fékk
örllítið og hellti sódavatni út í.
„Hivað er orðið af Caryoe?“
spurði Hiurstwood. „Hann hefir
ekki komið hingað í háifan mán-
uð.“‘
„Þeir segja að hann sé búinn
að vera,“ sagði Drouet. „Hann
er orðinn gamalt skar.“
„Hann hafði gott verzlunarvit
á sínum tíma, eða var það
ebki?“
„Já, það er vist ófoætt að
segja,“ sgði Drouet. „En hann
á ekki iangt eftir ófliifað. Hann
skreiðiist rétt niður í skrifstof-
una núna.“
„Á hann bara einn son?“
spurði Hurstwood.
„Já, og það er nú labbakútur
í lagi,“ sagði Drouet og kímdi.
„En hiann getur ekki eyðilagt
yerzilunina, fyrst hinir eru í
stjórninni.“
„Nei, það kem.ur varfla til.“
Hurstwood stóð með frá-
: hnepptan jakkan og með þum-
I alfingurna í vestisvösunum. —
Ljósið skein á skartgripi hans
og hringana á fingrunum, svo
nyja mm
(“It Ain’t Hay”)
Fjörug. gamanmynd
með skopleikurunum
Bud Abbott og
Lou Costello.
Sala hefst kl. 11 f. h.
SSAMLA «ÍO
Aody Hardy
kynnisl lífinu.
(Life Begins for Andy
Hardy).
Mickey Rooney.
Judy Garland.
Lewis Stone.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
að allir hlutu að taka eftir þeim.
Hann bar með sér hóglífi og vel
megun.
Fyrir mann, sem er ekki
hnei'gður fyrir sterka drykki og
er alvarlegur að eðflisfari, hlýt-
ur svona morandi, gjafllandi og
glitrandi salur að vera á ein-
hvern hátt fjarstæðukenndur, í
miótisögn við lófið og náttúruna.
Þarna koma melfílugurnar í ó-
endanlegum röðum til þess að
ffljúga um í eldsb j armanum.
Samræðurnar, sem fara þarna
fram, væru, hvað innihald
snerti, engin meðmæli fyrir stað
inn. Það er augljóst, að undir-
hyggj umenirnir kysu sér helid-
ur 'afskekktari stað tifl þess að
ieggja á ráðin, að stjórnmála-
mennirnir korna ekki hingað til
að ræða um annað en það, sem
aflllir miega heyra, iþví að hér
hafa vegigirnir eyru, ekki er
hægt að kenna þorstaruum um,
því að fllestir þeir, sem stunda
Y///M/
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
innar dró, gerðist fjörðurinn þrengri milli hárra brattra og
nakinna hamra og þar bar tindá við himin, sem virtust svo
háir, að þeir hurfu í skýin. En innst inni breikkaði fjörður-
inn og varð að lokum eins og hringmyndað stöðuvatn á botni
risavaxins klettaketils, en fjallshlíðarnar voru afþðandi
uppi af honum og þar mátti sjá græna eða gulleita skorninga,
sem stundum voru vaxnir krækiþerjalyngi, speglast í slétt-
um vatnsfletinum.
Stundum vildi það til á hinu stutta sumri, sér í lagi,
ef stormur var í aðsigi, að hvalveiðaskip leitaði þarna hælis
inni á milli fjallanna og þá mátti heyra bergmálið, er það
varpaði ekkerum eða af röddum áhafnarinnar .. eða ein-
hver hvalurinn villtist inn á milli skerjanna og lamdi sjó-
inn í bræði sinni, þar til honum tókst aftur að komast út með
buslugangi og hávaða. Annars ríkti kyrrð og friður þarna
milli fjallanna, dag og nótt án afláts .. og það var eins
og mýfluguhóparnir í miðnæturskininu mynduðu hljóm-
kviðu, en þeir voru eins og svartar dansandi slæður yfir
sjónum sem sólin stafaði geislum sínum á. Öðru hverju
heyrðist skvamp úti í djúpinu, þar sem svörtu gljáandi baki
skaut upp og hvarf. Breið og klunnaleg trýni sáust gæjast
upp úr sjónum til þess að anda, en hurfu síðan hljóðlega.
Niður fjallshlíðina kom hinn blágrái refur syfjulegur
í göngulagi. Hann nam staðar á sillu í hamrinum og glennti
upp ginið. Því næst hristi hann sig og hélt áfram för sinni,
HyMOA-
* A 6 á
KATA: „Hann var særður með-
an hann var að bjarga lífi pilts
ins. Tvö skotsár! Þeir hafa hitt
hann, þegar þeir réðust á
SJÚKRAÞJÓNN: „Er nokkur á
lífi hér?“
Á SAMA tíma hefir flugsveit
Arnar lent á flugvelli K.
SAMMY: ,Hvert ætlarðu, Örn?‘
ÖRN: „Ég verð að fá að vita,
hvernig farið hefir fyrir flug-
velli M — og Kötu, ef þeir vita
þá nokkuð núna.“ i
FRÚ GUÐRÚN hafði verið
svo heppin að ná í afbragðs
vinnukonu og var nú að útmála
fyrir noklcrum vinkonum sín-
merkileg hún
um, hve stúlkan væri frábæri-
lega skýr og skilmerkileg í stóru
um, hve stúlkan væri frábær-
og smáu. í sömu andránni kem-
ur stúlkan inn og segir, að kaff-
ið sé tilbúið, og frúin notar tæki
færið og segir:
„Heyrðu, Bíbí mín, viltu ekki
skreppa fyrir mig upp á loft og
sækja bréfið, sem ég gleymdi á
náttborðinu mínu.“
„Sjálfsagt, frú mín góð, en
hvort á það að vera bréfið um
hjónaskilnaðinn hans bróður
yðar eða síðasta krafan frá mat-
vörukaupmanninum okkar?“
* * * *
UNGUR MAÐUR kemur til
læknis og segir heldur gleið-
gosalegur á svipinn: Ég hefi
haft mikið gott af lækningum
yðar.“
„Nú, jæja, svo, hm, hafið þér
kannske verið sjúklingur hjá
mér?“ segir læknirinn.
Ungi maðurinn: „Nei, sei sei
nei, en karlinn hann föðurbróð-
ir minn var hjá yður, og ég var
einkaerfingi hans.“
* * *
NOUMDEDALLTHE
rlE WASTAKIN6
OFTHE KIDS/
CARE
MEANWHILE, SCORCHY'S squapron has
LANPEPATFIELPK... p ' ------