Alþýðublaðið - 05.07.1944, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐll)___________________MiSvikudagur 5. júií 1944.
I3BTJARNARBI0SSS
KryslaHskúlan
(The Chrystal Ball)
Bráðskemmtilegur gaman-
. leikur um spádóma og
ástir.
Paulette Goddard.
Ray Milland.
Virginia Field.
Sýnd kl, 5, 7 og 9
Úlbreiðið AiþýðublaðiS.
HUGVEKJA FRÁ 1872
„VÉR tslendingar erum fá-
tæk þjóS, sem allir vita; það
má líka játa það, en þó má
kenna oss að miklu leyti um ör-
birgð þá, er á oss hvílir. Það er
nú eitt meðal annars, sem eyðir
efnum vorum, sem vér tökum
eftir útlendri venju, nfl. sumt
kaupstaðarlífið, sem komið er
inn hjá oss, í ýmsum greinum,
og þessi útlendi sælkeraháttur.
Þetta mun þykja harðorðað, en
tína má til ýmiss konar dæmi
til sönnunar. Það er eitt, að
konur og karlar af bændastétt,
handiðnamenn, og enda fleiri á
sama stigi, vilja klæðast útlend-
um búningi, haldlitlum og ó-
hollum eftir loftslagi voru, og í
annan stað svo afkáralega, að
slíkt er til athlægis. Þar næst
má telja heimboð sí og æ og
daglegt ráp hver til annars,
sem eigi leiðir annað af sér en
ofneyzlu í kaffi og áfengum
drykkjum, iðjuleysi og þreytu
fyrir þá, er að því eiga að
standa, því að allt verður að
vera á reiðum höndum, borð-
búnaður og annað, er til þess
heyrir, er eigi kostar svo lítið,
ef allt skal líkjast kaupstaða-
„móð“ og útlendum. Þetta tjáir
eigi hjá oss, þar sem allt þarf
að spara og færa sér hin litlu
efni sem hyggilegast í nyt, og
verja hverri stundu til að iðja
eitthvað þarft, en hvíldardegin-
um til andlegrar og likamlegrar
endurnæringar.“
Tíminn 1872.
væri í sjöunda himni.
,,Jæja,“ sagði 'hann, þegar
hann kom inn úr ganginum í
vinnufötiunuim og leit inn um
borðstoíudyrnar. „Hvernig gekk
þér?“
,,Æ,“ sagði Carrie. „Þatta er
erfið vinna. Mér líkar hún ekki.“
Sivipur hennar sýndi greini-
legar en nokkur orð, að hún var
bæði þreytt og vonsvikin.
„Hvers konar vinna er það?“
spairðá hann og hinkraði við and
artak, áður en hann fór inn í
baðherbergið.
„Éig á að stjórna véi,“ svar-
aði Carrie.
'Það var augijóst, að honum
fannst þetta engu ma)Li skipta,
nema að jþví leýti, sem það
snerti affkomu heimálils hans,
Honum var dáiítið skapraunað,
því að þiað var alis ekki hægt
að ætiast tii, að Carrie yrði svo
heppin að lenda strax í góðri
stöðu.
Minna var ekki eins ánægð
ytfir vinnu sinni og hún hafði
verið, rétt áður en Carrie kom
'heim. Snarkið í kjötinu, sem hún
var að steikja, var ekki eins
giaðlegt, þegar Carrie var bú-
in að lýsa vonbrigðum sínuin.
Það eina, sem hefði getað hug-
hreytst Carrie eftir slíkafn. dag,
hefði verið sbemmtilLeigt heini-
ilá, hlýjar viðtökur, góður kvöld
matur og einhver, sem hefði
-sagt: „Reyndu að þola það s vo-
Mið lengur. Þú fserð áreiðan
lega eitthvað betra,“ en nú var
ekkert sem uppörvaði hana. Hún
fór að skilja, að þau héldu, að
kvartanir hennar hiefðu við ekk
ert að styðjast,' og þess var
vænzt, að bún hóldi áffxam að
vinna án þess að mögila. Hú.n
vissi, að hiún átti að borga fjóra
doilara fyrir fæði og húsnæði,
og nú fanin hún, að það yrði
ömurlleg tilvera innan um þetta
fólk.
Minna gat ekki verið systur
isinni vinkona — hún var of göm
uíl. Hiugsanir heninar voru þung-
Lamailegar og stirðnaðar ef tir um
bvenfinu. Eif Hamson bjó yfir
skemmtilegum hugsunum eða til
finninigum, þá leyndi hann því
vel. ílann virtist geta látið sér
það nægja að hugsa og finna til
án iþess að Dáta það í iljós á nokk
um hátt. Hann var þögull eins
og gröfin. Em Carrie var ung og
bdóðheit og fulil af ímyndunar-
a'fli. Húp hafði ekki emi orðið
ástfangin og ihana dreymdi um
■heililandi 'ævintýri. Hún gat hugs
að um ýmdisliegt, sem hana lang-
I aði tiil' að gera, um föt, sem 'hana
langaði til að eiga og um staði,
sem hún vildi gjarna koma á.
Hugsanir hennar snerulst um
þetta, og niú fann hún ekkert
annað en andstöðu allis staðar,
enginn haffði isamúð með henni
og enginn uppörvaði hana.
Meðan hún var að hugsa um
atbiurði dagsins og reyna að
skýra frá þeim, hafði hún
gleymit, að Ðrouet gæti komið.
En þegar hún sá, hve ófélags-
Lynt þetta fólk var, vonaði hún
'fastlega, að hann gerði það ekki.
Hún viissi ekki vól, hvað hún ætl
aði að gera eða hvernig hún ætl
aði að útskýra það fyrir Drouet,
eff hann kæmi. Hún iskipti um
fiöt eftir kvöldmatinn. Þegar hún
var is'æmilega klædd, leit hún
sannarlliega vel út: hún var lítil,
sruotur istúlka með 'stór augu og
raiunalagan mun. Svipur hennar
bar þess merki, að hún var von-
svikin, óámægð og niðurdregin.
Þegar bmið var að taka disk-
ana aff borðinu, rölti hún um, tal
aði dlálítið við 'Minnu og ákvað
síðan að fara niður og standa
úti á tröppum stundarkom. Þar
gæti hún mætt Drouet, ef hamn
kæmi. Hún var næstum ham-
ingjusöm á Isvipinn, iþegar hún
setti á Isig hattinn, áður en hún
fór niður.
„Carrie virðist ekki vera vel
ánægð með atvimnuna," sagði
Minna við mann sinn, þegar
hann kom ffram með dagMað í
hendinni til þess að sit ja nokkr-
ar míniútur ,inni 'í setustofunni.
„Hún verður nú samt að reyna
að þolla hana,“ sagði Hanson.
„Fór hún niður?“
„Já,“ sagði Minna.
„Bf ég vaeri sem þú, þá myndi
óg segja henni að vera þarna á-
ffram. Hún igæti verið isvo vikum
saman, að hún fengi ekkert ann
að að gera.“
Minna lofaði :þVí, og Hanison
fór að lesa blaðdð.
„;Ef ég væri sem þú,“ sagði
hann .nokkru seinna, „Iþá vildi <
ég ekki láta hana standa svona f
úti á tröppuim. Það ilítur ekki vel
út.‘ý
„Ég iskal isegja henni það,“
sagði Minna.
Oarrie ihaffði mjög gaman af
að virða fyrir isér umtferðina oig
götuliífið. Hún þreyttilst aldrei á
því að hugsa um, hvext fólkið
væri að fara í bílunum eða
hvernig það ætlaði að iskemmta
sér. ímyndunarafl hennar náði
mjög iskammt; það snerist ailltaf
um peninga, útlit, iföt eða
skemmtanir. Stöku sinruum datt
henni Ooilumbia City i hug eins
og’ eitthivað Æjariægt eða hún
fann til gremju yffir viðburðum
dagsinis, en annarls vakti þessi
litilii heirnur umlhverfiis baina alla
athygli henniar.
Hanison ibjó á þriðju hæð í
húsinu, en á ifyristu hæð var,
brauðsöluibúð, og meðan hún
stóð þarna, kom Hanson niður
tiL þess að kaupa brauð. H4n
tók ekki efftir honum, fyrr en
hann var alveg kominn að henni.
„Ég er að kanpa brauð,“ var
allt og 'sumt sem hann sagði.
Þarna fcom það ií 'ljóis, að hugs
SB GAMLA Blð CSS
I
Flugmærin
(Wings and the Woman)
Kvikmynd um flugkonuna
Anny Johnson.
Anna Neagle
Robert Newton
Sýnd kl. 7 go 9
HæturfSyg frá
Chungking
Robert Presto*
Ellen Drew
Sýnd kl. 5
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang
anir geta flutzt á mállJi manna.
Hanson var á raun og veru að
sækja brauð, en haun hugsaði
mleð sér, að hann skyldi athuga
um ieið, hvað Carxie væri að
gera. Hann var ekki tfyrr kom-
inn niálægt henni með þetta í
huga en hún fann það. Auðvitað
gat hún ekki skilið, hvers vegna
henni datt það í hug, en engiu
að síður vakti það hjá henni and
úð gegm honum. Hún fann núna,
að benni geðjaðist ekki að hon-
wia

BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
ar sátu yfir árum, brúnar á hörund og dökkeygar, og sumar
þeirra báru krakka í po'kum, er þær böfðu fest á bak sér. Og
allir voru bátarnir fullir af húðum, spiki, selsketi, fuglum
og hreindýrabjórum, sem fylltir höfðu verið méli, grjónum
eða baunum, er fólkið hafði keypt í kaupstaðnum.
Nýjar fjölskyldur komu á hverjum degi til byggðar-
innar. Það varð margt um manninn af masandi fólki klæddu
húðfötum þama í fjarðarbotninum. Fólk þetta var sem ölv-
að af sól sumarsins og veiðiferðunum, sem það hafði tekið
þátt í. Það varð að búa húsakynnin undir veturinn. Fólkið
tíndi steina og mosa. Húðir voru breiddar á klettana til þerr-
is. Vetrarforðanum var komið fyrir í grjótgröfum uppi í
hlíðinni og vandlega búið um bann með húðum og snjó. Og
' inni í bálfrökkri kofanna höfðust hinar aldurhnignu konur
við, breiddu húðirnar á rúmin og rnösuðu saman, fylltu lamp-
ann lýsi og hengdu upp pot'tinn.
Og sólin lækkaði síféllt á lofti, og mistrið Jiærðist yfir
úr norðri. Snjór féll og svalir heimssikautsvindar blésu dag
hvern.
Og jafnvel í hinu mánaðarlanga myrkri vetrarnóttanna,
þegar landið var hulið fönnum og hafið var hrannað ís, svo
ATTBA/T/ON/ \
ALL FUGKT OFFIŒRS OF r
SQUAPRON 32 REPORT AT
ONŒTO HEAPQUARTERS.'
COULD 6ET THERE IN THREE
HOURS... BE BACK BEFORE...
K£yS IN THE K3NITION...THAT
SETTLESIT/
Rog, U. S. Pat. 09
AP Fcatvrcs .
, HE ŒRTAINLy PUT IT ON THE
LINE...IF160 AWOL.TLLGETTHE
BUSJNE55... AND I'LL PESERVE IT/
BUT TVE 60TT0 SEE KATHY... J
THE POOR KID AAAY BE...
ÍF YOU COULD
ONLY 6IVE.AAE A
TWO-DAY PASS,
r CWT 6 : PONE.
IXSMITM/WE'RE
OM.A N56HT-AND-
DAY BOMBIN6
SCHEDULE HERE.,
PLEASE REMAIN
IUSTTO 60 70
FIELD M AND
FIND OUT
ÖRN: „'Hialdið þér að það sé
'mögiuíegt, að ég geti fengið
tveggja daga fní til að fara til
flugvallarins og atuga ástand-
ið?“
FLUGFORINGINN: „Það er
ekki hægt, liðsfforingi. Loftárás
ir verða gerðar nótt og dag. Þér
verðið ailt af að vera til taks.“
ÖRN — (nokkru seinna): „Hann
sagði það með skýrum orðum!
Elf ég fer, þá fiæ ég refsingu
og óg ætti hana sannarlega
iskilið, en ég mlá til að ffá að vita
hvernig farið helfir fyrir Köíu.
Ég get komist þangað á þnem-
ur tímum og aiftur hingað í
tæka tíð. Já, ég reyni það . . .“
ÓRN setzt í bílinn og ætlar að
ffara að leggja áf stað, en þá
er kallað fná hátatara: „Takið
eftir! Allir fflugf'oringjar í sveit
32 eiga að miæta þeigar í stað
í stöð sinni!“