Alþýðublaðið - 20.07.1944, Blaðsíða 8

8
Fimmtudagur 20. júlí 1944.
ALÞYÐUBLAgtP
WTJARNARBIOS.
Saísara
Spennandi sjónleibur frá|
hernaðinum í sandauðrunnil
sumarið 1942.
HUMPHREY IÍOGART
Sýnd kl. 5, 7 og 3.
Bönnu‘börnum innan 16 ára.l

OtferelSid álþýMa!
G'UÐRÍDUR húsmóðirin á
Felli hafði geysiháa söngrödd,
en iíla tamda og átti það til að
fylgjast illa með orgelspilinu,
þegar hún söng við messu í
súknarkirkjunni, en það gerði
hún ávallt þegar hún unnars
fór til kirkju.
Nú varð sú breyting á, að
gamli organistinn lét af starfi
sínu og við organistastarfinu
tók ■ nýr og hálærður orgelleik
ari.
Næst þegar messað var, kom
Gvðríður til messu og söng svo
mikið, að kirkjan nötraði og
skalf, en alltaf í humátt á eftir
orgelspilinu. Þegar gengið var
úr kirkju hafði presturinn orð
á því við hana, a8 söngur henn
ar hefði fylgt illa orgelspilinu
og hefði það spillt mjög söngn-
um.
Guðríður brást illa við þess-
um ávítunum og svaraði með
þjósti:
„Þetta er ónýtur organisti,
sem anar og ganar á undan
söngfólkinu, en sá sem 'við
höfðum áður var sannur snill-
ingur og fór að öllu gætilega,
hann var alltaf á eftir söngfólk
inu og pá um að enginn dræg-
ist aftur úr.“
♦ * *
1. STÚLKA: Ég ætla mér
ekki að giftast fyrr en ég er
orðin þrítug.
2. stúlka: Og ég ætla mér
ekki að verða þrítug fyrr en ég
er gift.
svo nð vel færi. Kann var eng
an veginn málugur. Hann vildi
ekki deila v;ð fóIV og ræddi
sjaldan um áhugamál sí-
var ekki laus við að vera
kreddufullur. Hann leiddi allt
hjá sér, sem hann hafði ekki
fullkomið vit á. Honum hætti
við að láta sér sjást yfir það,
sem ókleift var.
Á tímabili hafði hann verið
ákaflega 'hugfanginn af Jess-
icu, dóttur sinni, en þá var
hann yngri og ekki eins vel
stæður. En nú var Jessica á
seytjánda árinu og hafði tamið
sér ihroikafull og kæruleysis-
legt látbragð, sem hafði ekki
beinlínis örvandi áhrif á föður-
ástina. Hún var ,í framhalds-
skóla, og í lífsskoðun her’
var spegilmynd af lífsskoðun
burgeisanna. Hún elskaði falleg
föt og var sífellt að biðja um
þau. Hugsanir hennar snerust
sífellt um ást og glæsileik. í
skólanum kynntist hún ungum
stúlkum, sem áttu sterkríka
foreldra eða feður þeirra voru
hluthafar eða eigendur stórra
fyrirtækja. Framkoma þessara
stúlkna var þannig, að það var
auðséð á þeim, að þær komu
frá auðugum heimilum. Þær
voru hinar einu, seni Jessica
bar virðingu fyrir.
Hurstwood yngri var tuttugu
ára gamall og var þegar kom-
inn í framtíðarstöðu hjá góðu
fyrirtæki. Hann borgaði ekkert
heim til sín, en foreldrar hans
héldu, að hann legði peninga
sína fyrir til að geta gripið til
þeirra seinna. Hann hafði nokk
urn dugnað til að bera, var á-
kaflega hégómagjarn og
skemmtanfýsn hans var mikil,
en hafði þó ekki enn spillt
skyldurækni hans. Hann kom
og fór, gerði algerlega það sem
honum sjálfum sýndist, talaði
stundum nokkur orð við móður
sína eða sagði föður sínum frá
ein'hverju smáatviki, annars lét
hann sér nægja að leggja stöku
sinnum orð í belg, þegar sam-
ræðurnar kröfðust þess. Hann
ræddi ekki áhugamál sín við
hvern sem var. Hann fann held
ur engan í fjölskyldu sinni, sem
hefði kært sig um það.
Frú Hurstwood var ein af
þeim konum, sem leitast af
fremsta megni við að láta á sér
bera, en 1 'jast þó af þeirri
staðreynd . aðrar konur eru
þeim mikiu iiömri. Lífsskoðun
hennar var að öllu ley-ti miðuð
við lííssköðun þeirrar stéttar,
sem hún tilheyrði ekki — en
þráði af öllu hjarta að komast
í. En 'hún var þó þegar búin að
gera sér grein fyrir, að það var
gersamlega ókleift, hvað hana
sjálfa snerti. Hún vonaði, að
dóttur sinni gengi betur. Með
aðstoð Jessicu gæti hún ef til
vill komizt lítið eitt hærra. Ef
Georg yngri yrði einhvern tíma
áberandi maður í viðskiptalíf-
inu, gæti hún máskp fengið ým-
iss konar sérréttindi. Hurst-
wood var sjálfur vel á vegi
staddur, og hún var mjög á-
fram um, að hann yrði heppinn
í fasteignabraski sínu. Eignir
hans voru ekki miklar enn sem
komið var, en hann hafði góðar
tekjur, og hann var í öruggri
stöðu hjá Fitzgeráld & Moy.
Og hann naut vináttu og næst-
um trúnaðar beggja þessara
manna.
Allir hljóta að skilja, hvernig
heimilijsllfið var þarna. 'Það. kom
fram í fjölda mörgum smá sam
tölum, sem snerust öll um þáð
sama.
„Ég ætla upp að Fox Lake á
morgun,“ sagði George yngri
við borðið eitt föstudagskvöld-
ið.
„Hvað er um að vera
þar?“ spurði frú Hurstwood.
„Eddie Fahrway er búinn að
fá sér nýjan bát, og hann ætlar
að sýna mér hann.“
,,Hvað skyldi hann hafa kost-
að?“ spurði móðir- han%
„Svona rúma tvö þúsund doll
ara. Hann segir, að hann sé fyr
irtak.“
„Fahrv/ay gamli hlýtur að
græða einhver ósköp,“ skaut
Iiurstwood inn í.
,,Já, það hlýtur að vera. Jack
sagði mér, að þeir væru komnir
í samband við eitthvert verzlun
arfélag í Ástralíu núna.“
„Hugsið ykkur,“ sagði frú
Hurstwood. „Og fyrir aðeins
fjórum árum bjuggu þau í kjall
ara í Madison Street.“
„Jack sagði mér, að þau ætl-
uðu að byggja sex hæða hús í
Robey Street næsta vor.“
„Er það virkilega,“ sagði Jess
ica.
Við þetta sérstaka tækifæri
vildi Flurstwood fara snemma
að heiman.
„Ég þarf að fara út í bæ,“
sagði hann og reis á fætur.
„Eigum við ekki að fara í
McVincker á mánudaginn?“
spurði frú Hurstwood án þess
að rísa á fætur.
„Jú,“ sagði hann kæruleysis-
lega.
Þau héldu áfram að borða, en
hann fór upp og sótti hatt sinn
og frakka. Skömmu seinna
heyrðu þau hurðarskell.
„Nú er paibbi víst farinn,“
sagði Jessica.
Jessica hafði fréttir að færa
úr skólanum.
„Það á að fara að sýna leikrit
!
NYJA BIÖ BS
í glaumi lífsins.
(Footlight Serenade) /
Skemmtileg dans- og
söngvamynd, með
Betty Grable
John Payne.
Victor Mature
Sýnd klukkan 9.
Sherlock Holmes
og ógnarröddin
Spennandi leynilögreglu-
mynd með:
Basil Rathbone og
Nigel Bruce.
Böæn yngri en 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd klukkan 5 og 7.
á fyrstu hæð í Lyceum“, hafði
Jessica sagt dag nokkurn. „Og
ég á að leika.“
„Nei, er það satt?“ sagði móð
ir hennar.
„Já, og ég verð að fá nýjan
kjól. Margar af allra laglegustu
stelpunum úr skólanum eiga að
leika. Ungfrú Palmer á að leika
Portiu.“
„Nú, já,“ sagði frú Hurst-
wood.
„Þessi Martha Griswold á
biö
I
Flugskyfla
(AERIAL GUNNER)
Richard Arlen,
Chester Morris,
Lita Ward.
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
■.mmmmmmmmm^mmmmmmtmmm}
víst að leika aftur. Hún heldur,
að hún sé einhver leikkona.“
„Fjöls'kylda hennar er ekkert
sérlega vel stæð, eða hvað?
sagði frú Hurstwood með sam-
úð. „Eru þau ekki fátæk?“
„Jú,“ svaraði Jessica. „Þau
eru fétæk eins oig kirkjurott-
ur.“
Hún skipti ungu mönnunum
í skólanum í tvo flokka, en
margir þeirra urðu hrifnir af
fríðleika hennar.
BJÖRNINN
eftír HENRIK PONTOPPIDAN
í land. Sérhver maður nýlendunnar hafði rokið upp til handa
og fóta til þess að tryggja sér hlu'ta af feng þessum. Þorkell
hafði tékið þátt í starfa þessum af miklum áhuga. Hann hafði
hlutað hvalinn í sundur og skipt honum milli hlutaðeigenda.
Eftir að hann hafði verið svo lengi meðal blóðs og spiks sá
hann nú aðeins rautt fyrir augum sér.
Hinn dimmblái himinn hvelfdist yfir höfði hans, og hin-
ar stóru, gullnu stjörnur skinu þar hver við aðra. í austri
færðist tunglið upp á himininn. Það var nú komið upp fyrir
fjallabrúnina og varpaði hinu mjólkurhvíta skini sínu yfir
nýfallinn snjóinn. Öðru hverju þutu bragandi norðurljós um
geiminn.
Neðan frá sjónum barst háreysti og fagnaðaróp. Byggð-
armenn voru auðheyrilega glaðir og reifir yfir feng þeim, er
þeifn hafði hlotnazt. Fólkið þaut út og inn í kofana. Jafnvel
hundarnir kunnu sér ekki læti fyrir fögnuði.
Allt í einu heyrði Þorkell hljóð skammt frá sér.
Hann leit upp. Þarna í tunglskininu stóð ítebekka og hló
við honum. Hún var klædd nýjum, hvítum grænlenzkum
búningi, sem bryddaður var um háls og úlnliði svörtu hunda-
skinni og skreyttur rauðum böndum. Auk þess var hún í
marglitum selskinnsbuxum, sem voru mjög skrautlegar. Þá
haíði hún og gulllitað band um hárið.
Hann horfði lengi á hana eins og hann væri að vakna
S AG A
WOW/THAT PELAYEP
OPENING ALMOST
PULLED AAE APART/
BUT H Ií'EPT US FROAA
BEIN6 STRAFEP/ HOW’S) SECBON IN
WITH YOU.HANK?
’ JUST 1
HAPPV TO’VE
60TTEN OUT
OFTHATNOSE
BUTTSTILL
CANT UUPERSTANP
HOWWEGOTOUTOF,
THATCPACK-UPi
AUVE/
YEAH/HMM...
IFSOMEONE PUT
THISINA COMIC
STRIP...NO ONE
WOULD BELIEVE
IT/
ÖRiN: „Drettinn minn! Ég næst
um því slitnaði í sundur um
leið log vélin klofnaði. En það
varnaði okkur þó frá skothríð
inni. Hvernig Mður þér Hank?“
HÁNK: „Ég þykist biara hólp-
inn fyrst ég slapp í heilu lagi
út úr nefi vélarinnar.“
HiANK: ,,Já, ef einhver setti
þetta í myndasögu, þá myndi
engin trúa því.“
ÖRN: „Ég iskil ibara -ekkert í
því hvernig við fórum að því
að sleppa lifandi.“