Alþýðublaðið - 21.07.1944, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐiÐ
Föstudagur 21. júlí 1944.
VTMilNAraHlB
Minnisstæð n'él! I
(A Night to Remember) 1
Bráðskemmtileg gaman- I
og lögreglumynd.
Loreíta Young,
Brian Aherne.
Sýnd klukkan 5, 7 og 9. |
STERKASTA BARN í HEIMI.
NATALIE OWENS í Los
Angeles í Kaliforníuríki er álit
in vera sterkasta barn á sínum
aldri í allri veröldinni. Hún er
einungis 9 ára gömul, og samt
getur hún hæglega lyft manni,
sem vigtar 175 pund. Faðir
hennar hefir mjólkurbú, og
þessi dóttir hans lyftir upp og
færir til mjólkur-hylki af allri
stærð sem vigta um og &fir 100
pund jafn léttilega og sterkustu
vinnumennimir á búinu. í
bamaskólanum, sem hún geng-
ur á, er hún fljótari að hlaupa
en nokkur drengjanna, á hvaða
aldri og hvað stóxir sem þeír
em, og hún hefir við og getur
barið hverja tvo af þeim, þeg-
ar henni ræður svo við að
horfa. Hún hefir oft leikið sér
að því. Natalie er grönn vexti,
ekki há eftir aldri og vigtar ein
ungis 61 pund, og samt leikur
hún sér að því að lyfta upp
hlutum, sem hver meðalmaður
á full-erfitt með að láta vatn
renna undir, og hún gerir þetta
jafn léttilega og fullvaxinn
kvenmaður lyftir lítilli eggja-
körfu.
(Syrpa 1920).
* * *
FYRIR 300 ÁRIJM,
Þetta sumar kom sótt út á
Eyrarbakka, þá óvenjuleg hér
á landi, liverja Danskir nefna
messling (þ. e. mislingar), og
gekk yfir allt landið, varð mjög
m annskæð.
(Skarðsannáll).
1. panparl jPL
, J
„IíugsaÖu þér,“ sagði hún
einu sinni við mömmu sína.
„Herbert Crane var að reyna að
komast í kynni við mig.“
„Hver er það, góða mín?“
spurði frú Hurstwood.
„Hann er svo sem ekki neitt,“
sagði Jessica og setti stút á
munninn. „Hann er einn af nem
endunum. Hann á ekki eitt.“
í hinum flokknum var Bly-
ford yngri, sonur Blyfords sápu
framleiðenda, sem fylgdi henni
' einu sinni heim. Frú Hurst-
wood sat í ruggustólnum sín-
um uppi á þriðju hæð og var að
lesa, en leit út um gluggann af
hendingu.
„Hver fylgdi þér heim, Jess-
ica?“ spurði hún, þegar Jessica
kom upp.
„Það var herra Blyford,
mamma,“, svaraði hún.
„Er það satt?“ sagði frú
Hurstwood.
„Já, og hann var að biðja mig
að ganga með sér út í skemmti
gerðinn,“ sagði Jessica, sem var
dálítið rauð í andliti af því að
hlaupa upp stigana.
„Jæja, góða mín,“ sagði frú
Hurstwood. „Vertu ekki mjög
lengi.“
Þegar unglingarnir gegnu nið
ur götuna, horfði hún með á-
huga út um gluggann. Þetta
var skemmtileg sjón, já sannar-
lega ánægjuleg.
í þessu umhverfi hafði Hurst
wood lifað árum saman og ekki
gefið því neinn 'gaum. Það var
ekkx eðli hans að þrá neitt betra
nema hann hefði það beint fyr
ir augunum og gæti séð mis-
muninn. Eins og ástatt var, þá
gaf hann og tók á móti. Stutid-
um var honum skapraunað af
hinu sérgóða kæruleysi fjöl-
skyldu hans, en stundum var
hann hreykinn af fegurð þeirra
og skrauti, sem sýndi svo vel
stöðu hans í þjóðfélaginu. En líf
hans ií drykkjustofunni, sem
hann var forstjóri fyrir, var þó
aðalatriðið fyrir honum. Þar
eyddi hann tímanum að mestu
leyti. Þegar hann kom heim á
kvöldín, fannst honum heimili
sitt þægilegt. Með nokkrum
undantekningum var maturinn
prýðilegur að svo miklu leyti
sem venjuleg vinnukona getur
gert hann úr garði. Hann hafði
ánægju af að tala við son sinn
og dóttur, sem voru alltaf vel
útlítandi. Frú Hurstwood var
hégómleg í klæðáburði og gekk
í áberandi fötum, en Hurstwood
fannst það mun betra en fátæk-
legt útlit. Það var engin ást
milli þeirra. Það var engin sér-
stök ánægja heldur. Hún hafði
ekki óvæntar skoðanir á neinu
máli. Þau töluðu svo lítið sam-
an, að þau lentu aldrei í deil-
um. í stuttu máli sagt, þá hafði
hún sínar hugmyndir og lét
hann hafa sínar í friði. Stöku
sinnum kom það fyrir, að hann
mætti konu, sem með æsku
sinni fegurð og glaðværð varp-
aði skugga á mynd konu hans,
en sú stutta óánægja, sem hann.
fann til við slíkt tækifæri, var
þögguð niður af stöðu hans í
þjóðfélaginu og af hyggindum
hans. Hann vildi hafa einkalíf
sitt lýtalaust, svo að það spillti
ekki sambúð hans við húsbænd
urna. Þeir vildu ehgin hneyksl
ismál. Maður í hans stöðu varð
að hafa virðulega framkomu,
flekklaust mannorð og virðing-
arvert heimilislif. Af þessum á-
stæðum var hann varkár í öllu,
sem hann tók sér fyrir hendur,
og þegar hann sást á vegum úti
seinni 'hluta dags eða á sunnu-
dögum, þá var hann með konu
sinni og stundum með bömun-
um. Hann fór stundum til
skemmtistaðanna í Wisconsin,
dvaldist þar nokkra daga og
heimsótti staði, sem aðrir heim
sóttu, og gerði nákvæmlega það
sem aðrir gerðu. Hann vissi, að
það var skylda hans.
Þegar eirihverjir sæmilega
efnaðir menn úr meðalstétt,
sem hann þekkti, lentu í
klandri, þá var hann vanur að
hrista höfuðið. Það þýddi ekki
að ræða um slíkt. Ef það barst
í tal hjá þeim mönnum, sem
hann var handgengnastur, þá
lét hann vanþóknun sína í ljós.
„Það var ekkert athugavert við
þetta — þetta gera allir — en
því í ósköpunum var hann ekki
nógu gætinn. Menn eru aldrei
of gætnir.“ Hann misti alveg
samúð með manni, sem lenti á
villigötum, ef það komst upp
um hann.
Af þessum ástæðum fórnaði
hann nokkru af tíma sínum í
það að skemmta konu sinni —
og sá tími hefði vissulega verið
þreytandi ef hann hefði ekki
hitt fleira fólk og skemmt sér l
við hitt og annað, sem var á eng f
an hátt bundið návist hennar j
eða fjarveru. Hann virti hana j
stundum forvitnislega fyrir sér, 1
því að hún var ennþá vel útlít- ?
andi á sinn hátt, og karlmenn
horfðu oft á hana. Hún var trú
gjörn. hégómleg og veik fyrir
smjaðri, en hún hafði enga þá
kosti til að bera, s.em gatu unn-
ið traust og aðdáun manns af
hans tagi. Meðan 'hún elskaði
hann innílega, gat hann borið
traust til hennar, en nú tengdi
ástin bau ekki lengur saman —
og bað var líklegt, að bráðlega
gerðist eitthvað óvænt.
Síðustu tvö árin virtust, út-
NYJA B23
. ■ Kflf _ ■

i ysaunBll ESI&iBBJ>
(Foothght Serenade)
Skemmtileg dans- og
söngvamynd, með
Betty Grable
Jehn Payne.
Victor Mature
Sýnd klukkan 9.
SlierBock H®imes
og ógrsarröddin
Spennandi leynilögrcglu-
mynd með:
Basil Eathbone og
Nigel Bruce.
Börn yngri en 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd klukkan 5 og 7.
I
Flugskylta
(AERIAL GUNNER)
Richard Arlen,
Chester Morris,
Lita Ward.
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
I
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
gjöld fjölskyldunnar hafa auk-
izt að mun. Jessica vildi fá falleg
föt, og frú Hurstwood vildi ekki
láta dóttur sína skyggja á sig
og endurnýjaði því iðulega fatn
að sinn. Hurstwood hafði ekk-
ert sagt við þessu fyrst í stað,
en dag nokkurn fánnst horium
þó nóg komið.
„Jessica þarf að fá nýjan
kjól í þessum mánuði,“ sagði
frú Hurstwood.
Hurstwood var að klæða sig
fyrir framan spegilinn.
„Er hún ekki nýbúin að
kaupa kjól“ sagði hann.
„Jú, en það var bara kvöld-
kjóll,“ sagði kona hans rólega.
„Mér finnst,“ svaraði Hurst-
wood, „að hún hafi keypt býsna
marga kjóla í seinni tíð.“
„Hún er líka farin að fara
meira út,“ sagði kona hans að
siðustu, en hún hafði tekið cft-
ir hreimnum í rödd hans, sem
hún hafði ekki heyrt áður.
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
af draumi. Máninn varpaði töfrabjarma á hvítar tennur
hennar og augu hennar, sem voru lítil, spegluðu grænleitan
blæ hans- , mé
— Er þetta þú, góða?
Já, auðvitað var það hún. Hún var heldur þurr á mann-
inn og hló og þreif í skeggið á honum. Hafði hann ekki heyrt,
þegar hún kom?
— En ástin mín. Þú ert svo fín. Þú hefir prúðbúið þig.
Komdu og setztu hjá mér.
Nei. Hún gat ekki verið hjá honum í dag. Hún átti bara
að bera honum kveðju og segja honum, að pa'bbi hefði veitt
vel og nú væri mamma hennar í óða önn við matreiðsluna.
— Hvað segir þú? Fékk pabbi þinn steinbít?
Jú, það var svo. Og hann ætti bara að flýta sér, því að
það væri beðið eftir honum. Og án þess að hlusta á mótbár-
ur þær, sem hann kynni að bera fram, sfcreið hún inn í kof-
ann hans, slökkti á lýsislampanum, sem brann þar yfir ryk-
sleginni bófc, lokaði hurðinni og rétti honum höndina bros-
andi.
Þorkell tók hana í faðm sér og kyssti hana af innileik
rnarga kossa. Hann sveigði höfuð hennar aftur' og þrýsti
heitum ko'ssum á varir hennar.
Hún varð ’í fyrstu nokkuð undrandi yfir þessum óvæntu
blíðuhótum hanS, en þegar hún hafði áttað sig, þar sem hún
HOLV COIY/ now wprp i
tNFORíT/j6URVIVORSOFONé /
OF THE SHIF5 \NB BOMBEP/ IF A
THEY <3ET THEfl? HANPS ON US.«/
WELL...WE CAN*T QJAliB
BACRUP/SOéEf REAÐV
T0PR0PCLEAR0F10UR
T- 7 CHtrre/ r—jy-~
TH5B0V5 ARE ANP WE BETTbR T
50ING TO BE \ START WORRY1N6...
AWFUL WORKIEP/ ABOUT WHATS UNPER
ABOUT 05/ TH!5 aOUD LAYER/
HANK: „Drengirnir rnunu á-
reiðanlega hafa miklar á-
hyggjur af okkur.
ÖRN: „Ætli það væri ekki rétt-
ast fyrir okkur að fara að
hugsa um það, sem við tekur,
þegar niður kemur!“
HAN'K: „Heilagi Sýrak! Nú fá-
um við að kenna á því. Þarna
eru þeir, sem af komust af
einu skipinu, sem við vörpuð-
um sprengjum á. Ef þeir ná
okkur — þá . .. .“
ÖRN: „Ja — við því er ekkert
að gera! Ekki getum við aftur
klifrað upp. Flýttu þér að búa
þig undir það að losa þig við
fallhlífina!“
’f/M1