Alþýðublaðið - 27.07.1944, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 27. Júlí 1944
ALÞYÐUBLAÐiP
*
Ekki veldur sá er varar — Umferðin um Ölfusárbrú og
ráðstafanirnar, sem þarf að gera — Gamalt slysamál,
sem hægt var að fyrirbyggja rifjað upp.
AÐ EB SAGT að við íslend-
ángar séum hugrakkir og
stundum fífldjarfir. Þetta mun
®kki vera sleggjudómur. Við tefl-
um oft á tæpasta vað, sjáumst
ekki fyrir og höfum oft orðið að
greiða fyrir það dýru verði. Var-
úðarleysi og fyrirhyggjuleysi
er eltki lmgrekki, heldur fiflska,
sem er okkur til skammar. Þetta
ættum við að hafa í huga — og
hreyta um.
AÐVÖRUNIN hér í blaðinu í
gær viðvíkjandi ásigkomulagi Ölf-
usárbrúar er, að því er kunnugir
fullyrða, orð í tíma talað. Brúin
er orðin ákaflega léleg og viðsjár-
verð og þó förum við um hana
eins og ekkert hafi breyst — al-
veg eins og áður, allt að 30 sam-
an í stórum flutningabifreiðum,
fyrirhygjulausir og syngjandi eins
og engin hætt sé framundan og
allt. „í þessu fína lagi“ eins og
strákarnir segja.
BIFREIÐASTJÓRI, sem fór með
fulla stóra farþegabifreið um
brúna á sunnudaginn var, lét þau
orð falla að hann hefði aldrei orð-
ið eins hræddur eins og þegar hann
var staddur á miðri brúnni með
þennan dýrmæta farm. Brúin
svignaði og það brakaði í henni.
Hann sagðist hafa skolfið og titr-
að af skyndilegum ótta. Hann
fann hvað brúnni leið, en undir
var grængolandi hringiðan með
straumkasti og hömrum til beggja
hliða.
BANDARÍKJAMENN HÖFÐU
verði ,við báða brúarsporða meðan
þeir voru og hétu þarna eystra.
í>að er ekki nóg að við tökum
upp þá reglu. Meira þarf að fylgja.
Það verður að setja verði við brú-
arsporðana og það verður að fyr-
irskipa að bifreiðarnar, sem flytja
fólk í tugatali skuli fara tómar
um brúna. Ég veit að ef þetta verð
ur ekki gert, þá mun verða haldið
uppteknum hætti. „Það voru að-.
eins tveir úr minni bifreið, sem
vildu ganga“, sagði bifreiðastjór-
inn. Það vill enginn — eða sára-
fáir — farþegi taka upp hjá sjálf-
um sér að vilja ganga. Þeir ótt-
ast að á það yrði litið af samferða
fólkinu eins og hugleysi og ræfii-
dóm. Það verður því að fyrirskipa
þetta, leggja blátt bann við því
að fólk sitji í bifreiðunum yfir
brúna.
SUMUM FINNST ef til vill að
þetta sé of mikil hræðsla. Það er
oft sagt við þá, sem vara við hætt-
unni. Ég gleymi því aldrei, er ég
skrifaði oft um þá hættu, sem staf
aði hér um árið af hitaveitugryfj-
unum. Maður sem ég mætti eitt
sinn í Ingólfsstræti, sagði við mig
að þetta væri allt of mikið „nerv-
ösítet“ í mér. Börnin myndu aldrei
fara í þessar gryfjur.
ENDA VAR EKKERT ^ert til
að verja gryfjurnar. Þær voru
næstum því mannhæðardjúpar og
stóðu fullar af vatni. Og næsta dag
flaug sú fregn um bæinn, að lítill
drengur hefði fundist liðið lík í
grýfjunni, sem var við hornið á
Hofsvallagötu og Hringbraut. Og
þá urðu allir vitrir. Þá sögðu all-
ir: Þetta er ekki nema eðlilegt,
eins og búið hefir verið um þessar
gjótur. Og þá var undir eins haf-
ist handa með að byrgja holurnar.
Litli drengurinn virtist þurfa að
láta lífið til þess að menn sæju.
EKKI VELDUR sá er varar. Það
átti við um hitaveitugryfjurnar og
i það á við um Ölfusárbrú. Vonandi
verða þær ráðstafanir gerðar sem
taldar eru bezta tryggingin gegn
því að slys verði. En þessar ráð-
stafanir þarf að gera strax í dag,
á morgun getur það verið of seint.
Hannes á horninu.
vanfar okkur nú þegar fil
bera út i nokkur kverfi
í bænum.
Hátt kaup.
Aiþýðublaðið. — Sími 4900.
Akranes -- Hreðavafn
Áætlunarferðir heí ég 22. þ. m. alla daga eftir
komu m/s Víðir kl. 12.30 frá Akranesi, — kl. 15,30
frá Hreðavatni, nema ipugardaga, þá 15,30 frá
Akranesi og 18,30 frá Hreðavatni.
Þ. Þórðars&n
Sími 17 — Akranesi.
Þetta er eftir af klaustrinu fræga á Cassinofjalli.
Enn hefir hvergi verið barizt af annarri eins heift á Ítalíu og um bæinn Cassino og fjallið
þar hjá með Benediktínaklaustrinu fræga, sem þar var stofnað árið 529 e. Kr., enda er lítið
eftir af hinni fornfrægu byggingu, eins og myndin sýnir.
Sigrid Undsef:
Framtið Byðinga
GREIN ÞESSÍ, sem er eftir hinn heimsfræga norska kven-
rithöfund og Nobelsverðlaunahöfund, Sigrid Undset og
hér er þýdd úr tímaritinu World Digest, fjallar um framtíð
Gyðinga, en Sigrid Undset lætur mál þeirra sig miklu varða.
Hún bendir á það, að þess megi vænta, að Gyðingaofsókn-
irnar í Þýzkalandi haldi áfram eftir stríð og þess vegna beri
nauðsyn til þess, að Gyðingar geti eignazt sérstakt ríki og
unað því þjóðskipulagi, er hugur þeirra stefni til. Greinin
var upphaflega rituð fyrir málgagn Gyðinga í Lundúnum,
en er hér stytt.
EG ER þeirrar skoðunar, að
brýn nauðsyn beri til
þess, að búið verði þjóðar-
heimili hinum landalausu
Gyðingum og öllum þeim Gyð-
ingum, sem ekki kjósa að vera
borgarar annarra ríkja að
ráðnum úrslitum styrjaldar
þeirrar, sem nú er háð. Ég ótt-
ast sem sé, að eftir stríð muni
kynflokkahaturs enn gæta og
Gyðingar verða ofsóttir og
hraktir, ef ekki verður efnt til
aðgerða, er tryggja og treysta
öryggi þeirra og líf.
Hinar sameinuðu þjóðir eru
þess fullvissar, að þær muni
sigra í styrjöldinni. Sigur þeirra
mun eigi aðeins þýða ósigur
stríðsvélar Þýzkalands og naz-
istaflokksins — hann mun og
þýða sigur lífshugsjóna þjóða
sem einstaklinga, sem eru ó-
samrímanlegar þeim hugsjón-
um, er Þjóðverjar hafa tamið
sér um nokkurt skeið og hafa
valdið því, að þeim hefir verið
örðugt eða ógerlegt að finna
nokkurt það, er gæti verið þeim
fagnaðarefni í sögu sinni á liðn
um árum og öldum. Því að
skoðun okkar er sú, að lífshug-
sjón Þjóðverja síðustu tvo ára-
tugina hafi vitnað um van-
sæmd og spillingu. Sú er að
minnsta kosti skoðun hinna nor
rænu þjóða — því að þær hafa
ávallt talið réttlætið heilagt en
hatað lögleysi, glæpi og grimmd.
En allar þjóðir skyldu telja
sér fagnaðarefni að minnast
sögu sinnar. Raunar munu sögu
spjöld allra þjóða vera að ein-
hverju leyti flekkuð — það er
okkur skylt að játa, og hafi þjóð
okkar orðið eitthvað á, er okk-
ur skylt að játa það hreinskiln-
islega. En hafi einhver þjóð á-
stæðu til þess að 'blygðast fyrir
alla fortið sina, fyrir sögu sína
og hugsjónir forfeðra sinna —
þá hlýt ég að telja hlut hennar
hinn dapurlegasta. Flestum okk
ar mun það í blóð borið að
elska og virða foreldra okkar.
Við teljum minninguna um for-
eldra okkar og bernskuheimili
'helgan dóm. Ef við ekki elsk-
um og virðum mann þann, er
gat okkur og konu þá, er fæddi
okkur, hljótum við að vera |
sem rótslitnir kvistir og aumk- 1
unarverðir. Sterkasta sönnunin t
fyrir því, að þessi skoðun hafi
við rök að styðjast, er sú að
öll trúarbrögð heimsins leggja
áherzlu á það að boða mönnum
þessar dyggðir og hvetja þá til
að rækta þær og varðveita af
sem mestri kostgæfni.
*
r ,N í ÞÝZKALANDI munu
•*-* verða milljónir æsku-
manna, sem ekki geta virt og
ólskað foreldra sína, þvi að það
væri hið sama og minnast með
hlýhug manna, er frömdu við-
urstyggilega glæpi, virtu loforð
að vettugi, forsmáðu sannleik
og réttlæti, beittu hina sigruðu
og þá, sem voru miður sín,
miskunnarlausri grimmd og
harðýðgi og kölluðu ógnir pynd
inga og ofsókna yfir menn, kon-
ur og börn, sem, ekkert höfðu
til saka unnið. Hér á ég við
syni og dætur liðsforingjanna
og Gestapomannanna, mann-
anna, sem pynduðu, ofsóttu og
myrtu Gyðingana og frömdu
aðra þá g\æpi, sem mannkyns-
sagan mun fordæma sem hin
svívirðilegustu óhæfuverk og
niðingsbrögð.
Ef lífshugsjónir okkar eiga
að sigra, hljóta hinir þýzku
æskumenn að hata og fyrirlíta
feður sína og oft og tíðum mæð
ur sínar einnig. Að minnsta
kosti hafa Norðmenn, sem kom
izt hafa af landi brott, haft þá
sögu að segja, að fjölmargar
þýzkar konur hafi setzt að í í-
búðum norsks fólks, sem varð
að flýja að heiman með ör-
skömmum fyrirvara og gat að-
eins haft örfáa eignarmuni á
brott með sér. Konur þessar
hafa hagnýtt sér eygur þessa
fólks og fest kaup á eignarmun
um þess, er sdldir voru fyrir
gjafverð á upþboðum, er haldin
voru af umboðsmönnum hinnar
þýzku nýskipunarstefnu. Og
við getum verið þess fullviss, að
í Þýzkalandi, Póllandi og öðr-
um hinna hernumda landa, er
fjöldinn allur af slíkum þýzk-
um konum, sem í dag una glað
ar í húsakynnum Gyðinga, er
myrtir hafa verið, og hagnýta
sér búsáhöld þeirra, húsgögn
og aðra eignarmuni. Og vissu-
lega verður þeim mikill vandi
á höndum, ef þeim verður gert
að skila aftur cttlu þýfi sínu í
stríðslok. Ég er þess fullviss,
að þúsundir Þjóðverja munu
telja sig píslarvotta, ef þeim
verður gert að skila aftur, þótt
ekki væri annað en títutprión-
um úr fötum þeim, er þeir hafa
rænt og áður voru í eigu fá-
tækra Gyðingabarna. Þeir
munu telja það óréttlæti og
grimmd, því að þeim finnst
þýfið réttmæt eign þeirra.
*
VIÐ SKULUM gera okkur
glögga grein fyrir því í
öndverðu, að milljónir Þjóð-
Framhald á 6. síðu.