Alþýðublaðið - 12.08.1944, Blaðsíða 8

YOU ACT SO FOOU5H!
YOU THINK SEK/VWNS
LEAVE GOOP PLANES
HEKE ? rwá'V
áSS3E2te
ALÞÝÐUBUÐIÐ
L,augardagur 12. ágúst 1944
iTjAKrsassSó
HappafæSur
(Lucky Legs)
Amerísk gaman- og leik-
húsmynd.
Jinx Falkenburg.
Leslie Brooks.
Kay Harris.
Sýnd kl. 3, 5, 7, 9.
ÚR RITDÓMI.
„Smámunum“ Símonar Dala-
skál&s var yfirleitt ekki vel tek-
ið á sínum tíma. Hér fara á eftir
nokkrar glefsur úr ritdómi í
Tímanum 1874:
„Það er mesta furða, að Norð-
lendingar, sem þó án efa eru
margir bæði vel menntaðir og
vel hæfir til að- rita, skuli líða,
að frá vísindastofnun þeirra, nl.
'prentsmiðjunni, skuli birtast á
prenti annað eins rit og þetta.
Það mun óhætt að fullyrða, að
engin bók hefur verþð prentuð
hér á landi, sem er þjóð vorri~
til meiri minnkunar (fyrir ut-
an Telimann og hovísu), og er
það allt of ‘sannur vottur um
smekkleysi þeirra, sem til þess
hjálpa að útbreiða önnúr eins
rit....
Það er eigi nóg, aðj kvæði
þessi — ef annars má gefa öðru
eins bulli það nafn — eru full
af vitleysum og fleiru því, er
óprýtt getur kveðskap, heldur
er þar í meiðandi illyrði um
nafngreinda menn. Þó yfirtek-
ur klám það sem þar er alls
staðar í og með, því að Símoni
er orðið það svo eiginlegt og inn
gróið, að hann gerir varla svo
hálft erindi, að það sé ekki sett
inn í einhver Venuskenning.
Að endingu vil ég svo vara
alla feður og húsmæður við, að
þeir láti ekki börn og ungmenni
lesa eða heyra rit þessi eða önn-
wood og átti 'við leikhúsferðina
um kvöldið.
„Þd imát't iþú 'heldur ekki horfa
sivona á mig,“ sagði hún og hugs
aði um. Ihið sterka bg rífandd
augnaróð hans.
,,Ég skal ekki gera það,“
sagði hann og iþrýsti hönd henn
ar d kveðjuskyni ög leit á hana
msð þessu augnaráði, sem hún
varjeinmitt að vara hann við.“
„Þarna sérðu“, sagði hún
hlæjandi og benti á hann.
„Leikritið er ekki byrjað enn
þá“, sagði hann.
Hann ' horfði á eftir henni
með ástúðlegu augnaráði. beg-
ar hún gekk frá honum. Æska
og fegurð töfruðu hann meira
en Ijúffengasta vín.
I leikhúsinu gekk allt Hurst-
wood í vil. Carrie hafði mæt-
ur á honum áður, en nú féll
hann henni æ betur í geð. Töfr-
ar hans voru enn hættulegri,
því að nú fann hann, hve hún
var móttækileg fyrir þá. Carrie
horfði með velþóknun á hverja
hreyfingu hans. Hún gleymdi
næstum veslings Drouet, sem
hélt áfram að rausa og rausa,
eins og hann væri húsráðand-
inn.
Hurstwood var of slun<rir^
til að láta á neinu bera. Hann
sýndi vini sínum jafnvel enn
meiri alúð en endranær, en leit-
aðist þó á 4 engan hátt við að
gsra hann hlægilegan í augum
! áistmeyjar sinnar, sem hinum
heppna elskhuga veitist annais
svo létt. Ef til vill fann hann,
hversu ósanngjarnt þetta var,
og hann var ekki svo auðvirði-
legur, að hann vildi smána
kenpinaut sinn á nolckurn hátt.
! En leikritið sjálft gerði að-
| stöðu beirra dálítið kýmilega,
; og það var Drouet einum að
j kenna. ,
J Á leiksviðinu var eiginkona
| að hlusta á hin tælandi orð
elskhugans meðan maður henn-
ar var úti.
! „Þetta var rétt á hann“, sagði
i Drouet seinna. „Ég hef enga
! samúð með manni, sem hagar
sqr svona drumbslega eins og
þessi.“
„Það er aldrei að vita“. sagði
Hurstwood blíðlega. „Senni-
lega hefur hann haldið, að hann
hefði á réttu að standa.
j „Já, en maður verður að sýna
konu sinni meiri kurteisi, ef
hann ætlar ekki að missa hana
að fullu.“
ur þvílík, því að þetta er víst
hið skaðlegasta sæði í hjörtum
hinna ungu.......“ 1
Þau voru komin út úr saln-
um og ruddu sér nú braut í
gegnum hinn glæsilega mann-
fjölda í ganginum.
j „Herra minn“, sagði maður
við hliðina á Hurstwood. „Vilj-
ið þér ekki vera svo góður að
gefa mér fyrir næturstað?“
Hurstwood var upptekinn af
: samræðum sínum við Carrie.
1 „Eins og guð er yfir mér,
herra minn. Ég hef ekkert
húsaskjól."
Þetta var horaður maður um
þrítugt, sem grátbændi hann,
— ömurlegt dæmi um örbirgð
og sárustu eymd. Drouet var
fyrstur til að sjá hann. Hann
rétti honum tíu cent, gripinn af
I innilegri meðaumkun. Hurst-
wood tók varla eftir þessu at-
viki. Carrie gleymdi því brátt.
FIMMTÁNDI KAFLI
Fálæti Hurtswood gagnvaxt
sínu eigin heimili óx í sama
hlutfalli og ást hans á Carrie.
Framkoma hans við fjölskyld-
una varð hálf — vélræn. Hann
borðaði morgunverð ásamt konu
sinni og börnum, niðursokkinn
í draurna sína, sem lágu langt
fyrir utan svið -áhugamála
þeirra. Hann las blaðið sitt,
sem honum fannst langtum at-
ihyglisverðara en hinar inn-
haldlausu samræður sonar hans
og dóttur. Milli hans og konu
hans var algert afskiptaleysi.
Nú þegar hann hafði komið
auga á Carrie, var ekki laust
við, að hann væri hamingu-
samur aftur. Honum Var ánægja
| að því að ganga niður í borg-
! iría síðari 'hluta dags. Þegar
■hann gekk um í skammdeginu,
þá fannst honum götuljósin
ljóma fjörlega. Hin löngu
horfna tilifinning, sem herðir á
■fótataiki elshugans, vaknaði aft-
ur hjá honum. Þegar hann
ihorfði á hin glæsilegu föt sm,
sá hann þau með augum henn-
ar — og augu hennar voru ung.
IÞegar ihann var niðursokkinn
í sllíkum tilfinningum og heyrði
rödd konu sinnar, þegar hinar
áleitnu kröfur hjúskaparins rifu
hann upp úr draumum sínum
til napurs hversdagsleikans, þá
léit það hörmulega illa í eyr-
um. Hann fann, að þetta var
Ihonum aðeins fjötur um fót.
„George,‘“ sagði frú Hurst-
v.--xrl í þs.im tón, Asm elkki
þoldi mótmæli. „Við þurfum að
fá kort fyrir veðreiðamar.“
„Ætjið þið að htöÍTfa á 'öíll
hlaupin?“ sagði hann og brýndi
ósjálfrátt raustina.
,,Já“ svaraði hún.
6UECS NOT... 60T SO EXCITED
WHEN YOU SAID "PLANES?..
DIDN’T STOP TO THINK/ OKAY,
SO WE'VE HAPA GOOD LAU6H
ON US. NOW TAKE US TO
YOUR LEADER
■■ NYJA B3Ó
Lislamanna iíf.
(„Hello, Frisco, Hello).
Skemmtileg musikmynd í
eðlilegum iic ÍuH.
ASalhlutverk:
Alice Faye
John Payne.
Sýnd kl. 7 og 9
Hver var söku-
dólgurinn?
Spennándi leynilögreglu-
mynd með
Lloyd Nolan og
Marjorie Weaver.
Síðasta sinn.
Sýnd kl. 3 og 5.
Þessar veðreiðar áttu &ð faefj
ast innan skaimms í isuður-
hlutanum á Washington Park,
og voru á'litnár tölverður við-
iburður meðai þeirra sem
hvorki voru of trúaðir né of
íhaldssamdr. Frú Hurstwood
ihafði aldrei beðið áður um
heilt kort, en núna voru ýms-
ar ástæður, fyrir því, að hún
tók þessa ákvörðun. Tii dæm-
is höfðu nábúar 'hennar, herra
Œtamsey og frú, sem höfðu grætt
talsvert á kolabraski, keypt
GAMLA SíO ■
Lokavlðweignin.
(The Round Up).
Richard Dix, Patricia
Morison, Preston Foster
Sýnd kl. 7 og 9.
Bannað fyrir börn innan
16 ára.
Heind.
(The Avenging Rider)
Cowboy-mynd með
TIM HOLT.
Sýnd kl. 3 og 5.
Bannað fyrir börn innan
12 ára.
kort. 1 öðru lagi hafði Beale,
læknirinn hennar, sem hafði..
miklar imætur á hestum og veð-
málum, taiað við haua um þá
ákivörðun sína að senda tveggja
éra fola, sem hann átti, með í
veðreiðarnar. í þriðja iagi vildi
hún gjarnan hafa Jessicu með
sér, sem varð nú fegurri og
glæsilegri með hverjum degi,
og hún gerði sér vonir um, að
hún giftist efnamanni. Og loks
var löngun hennar sjálfrar tiil
að taka þátt í slíku og um-
BJÖRMm
\
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
t
Já, hann kæri séra Múller ókkar! tók hann þá jafn-
an til máls og var hinn búralegasti eins og manni af bænda-
ættum raunar hæfði. — Bara að hann vildi unna sér dálít-
illar hvíldar og næðis! Það munu fáir vita betur en ég,
hversu mikilhæfur maður séra Muller er, en ég hygg líka,
að fáir viti mér betur, hversu mjög hann þarfnast bess að
fá notið hvíldar og næðis. En allt ráð vort er í hendi drott-
ins. Ef til vill er hér aðeins um tímaspursmál að ræða!
En þó reyndist hann ekki nægilega slóttugur. Þvi
fór sem sé alls fjarri, að sóknarböm séra Þorkels hefða
vanþóknun á hinum nýja sið, sem hann hafði innleitt. Þvert.
á móti. Sóknarbörn hans voru staðráðin í því að vísa á bug;
sérhverri tilraun, sem gerð yrði til þess að bola honum
frá starfi sínu, Og það orsakaðist ekki af vorkunnsemi eða um
burðarlyndi, heldur því að fólk þetta hafði sannfærzt um það,
að séra Þorkell væri bezti sáluhirðir, sem því gæti hlotnazt.
Og eftir því, sem andstaða klerkyfirvaldanna gegn séra
Múller jókst, jókst og fylgi hans og lýðhylli. Og séra Múller
varð staðráðinn í því, að sigrast á sérhverri ofsóknartilraurt
og bera sigur af hólmi í hverri viðureign, sem hann yrði til
að efna vegna þessa. Þess varð líka skammt að bíða, að að-
stoðarprestinum færi ekki að lítast á .blikuna. Hann hafði
r
ALTO'
PAROLA?
MYNDA-
SAG A
GIACOMO: „Þið segið tóma
vitieysu! Þið haldið að Þjóð-
verjar skilji eftir góðar flug-
vélar!“
ÖRN: „Já, það getur verið. Við
urðum svo æstir. Þegar þú
nefnir flugivélar gátfuim við
okkur.ekki tíima til umhugsun-
ar. Jæja, Iþetta er allit í -lagi. —
Farðu með okkur til foringja
þíns.“
ViARÐMAÐUR: „Staðnæmist!
Segið inngangsorðið!“
GIACOMO: „Garibaldi!“