Alþýðublaðið - 17.08.1944, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 17. ágúst 1944.
ALSÞYÐUBLMKC3
5
\
Aukið grænmetisát í Reykjavík — Heilbrigði og græn-
metisframleiðsla — Hitaveitan og gróðurhús — Græn-
metið og verðlagið Hvar er maðurinn? — Tjarnar-
brúin og Skothúsvegurinn — Flugvélar yfir smáþorpi.
GRÆNMETISNEYZLA færist á-
kaflega í vöxt með hverju ári
sem líður. Mæíti þetta verða til
jþess að bæta heilsufar Reykvík-
inga, sem virðist vægast sagt vera
hálf bágborið. Maður hittir varla
svo nokkurn mann, að hann telji
sig ekki þjást af taugagigt, maga-
kvilla eða öðru slíku góðgæti.
Fólk hefur trú á grænmetinu, enda
er mikið búið að skrifa um gæði
þess fyrir mannslíkamann og það
er því eðlilegt að allt sé gert tíl
þess að auka neyzlu þess.
EN ALLS KONAR grænmeti er
ægilega dýrt. Það virðist vera ein-
hver dýrasta fæðutegundin. Þetta
kemur og í Ijós er maður athugar
grænmetissalana. Þeim hefur tek-
ist að margfalda framleiðslu sína
á fáum árum og gefur það íil
kynna hversu arðvænlegur þessi
atvinnuvegur er. Vitanlega er ekk-
ert nema gott við því að segja, ef
jarðræktarmenn og ávaxtafram-
leiðendur hafi gott kaup og geti
aukið atvinnuveg sinn, ef ekkí er
um hreint og beint okur að ræða.
En það á verðlagseftirlitið að fyr-
irbyggja.
UM ÞETTA EFNI fékk ég eftír-
farandi bréf í gær frá ,,Kálætu“:
„Ég kom í kjötbúð í rnorgun og
ætlaði að kaupa blómkál, voru þar
til örsmáir hausar á 4.25 stykkið!
Það þótti mér nokkuð mikið' verð
á -svo litlum hausum og fór því í
aðra búð, þar kostaðí stykkið ekki
nema 3.25 og voru meir en helm-
ingi stærri. Eftir þetta hringdí ég
í „Verðlagseftirlitið“, en fékk það
svar, að þeim kæmi verð á þess-
ari vörutegund ekkert við. Það
væri grænmetisverzlunín sem ég
ætti að tala við, ég hríngdi þang-
að. „Okkpr varðar ekkert um
þetta“, svara þeir. „Það er Sölufé-
lag garðyrkjumanna, sem ræður
því!“ Jæja, ég hringdi þangað ;og
ekki stóð á svari: „Maðurinn sem
veit um þetta er ekki við.“ Já,
Hannes minn! Hvar er maðurinn?“
MIKIÐ HEFUR verið talað um
það, að hitaveitan opnaði nýja
möguleika fyrir Reykvíkinga til
ræktunar grænmetis. Enn er lítil
sem engin reynsla fengin fyrir því,
en vonandi verða allir möguleik-
ar í þessu efni athugaðir, jpví að
hér er um 'störkostlegt hagsmuna-
atriði að ræða fyrir bæjarbúa. Vel
má vera að þeir geti við hús, sín
og í húsum sínum ræktað græn-
meti, svo að þeir þurfi ekki að
kaupa það frá öðrum.
, ÉG GEKK um Tjarnarbrúna í
gær og sá brúnir Skothúsvegarins
beggja vegna. Mér datt í hug
hversu þarft verk það væri að
hefjast handa um að byggja upp
vegarbrúnirnar á smekklegan
Mtt. Ætti svo að setja hríslur.
beggja vega og blómabreiður. Það
myndi gera allt þarna miklu feg-
urra og hlýlegra.
‘SVO FINNST MÉR líka að það
ætti að steypa allan Skothúsveg-
inn frá Fríkirkjuvegi og upp að
Bjarkargötu. Vilja hú ekki vega-
lagningaryfirvöldin í bænum at-
liuga þetta.
EYRBEKKINGUR skrifar mér
aftur og segir: „Við hérna þökk-
um þér fyrir bréfið um daginn um
flugvélapláguna. En jíví miður hef
ur þetta ekki borið árangur. Flug-
vélarnar hendast hérna fram og
aftur yfir reykháfunum og stríða
okkur og egna til reiði eftir öll-
um kúnstarinnar reglum. Það, virð
íst sanriarlega svo að það þurfi
önnur og bitmeiri vopn en penna
til að kenna þessum herrum.“
Hannes á horninu.
i
Skrifstofa flokksins á efstu hæð Alþýðuhússins
Sími 5020.
Skrifstofutími kl. 9—12 og 3—7 alla virka daga
nerna laugardaga kl. 9—12 f. h.
AlþýSuflokksfóBk utan af landi, sem
til bælarins kemur, er vinsamlega
beði0 að komá tii viðtals á flotkks-
skrifstofuina.
Bátur fil söhi
í Hafnarfirði, tveggja manna
far með 2]/2 Göta.
Uppl. Suðurgötu 11, Hafn
arfirði kl. 6—9 e. h.
Nokkur
falleg
rósótt
KJOL 2FNI
NÝKOMIN
Skólavörðustíg 5. Sími 1035.
Hrísgrjónarækt fyrir bandamenn.
.4 mynd þessari sjást kínverskir bændur vinna að hrísgrjónarækt fyrir flugmenn banda-
manna, er hafa aðsetur í vestur-héruðum Kína og fara þaðan til árása gegn Japönum.
EGAR skuggi hins verð-
andi ósigurs Adolfs Hitl-
ers, fellur yfir þriðja ríkið, vakn
ar ný von í brjóstum þeirra,
er hafa háð baráttuna fyrir
lýðræðinu sem huldumenn und
ir hakakrossfánanum. En jafn-
framt mun honum fagnað af
öðrum félagsskap, sem hefir
enga ást á lýðræðinu eins og við
þekkjum það og leggur engan
veginn haturshug á Hitler —
leynifélagsskap keisarasinnanna
þýzku.
Enda þótt hreyfing keisara-
sinnanna sé svo að segja ó-
þekkt utan landamæra Þýzka-
lands, er hún elzti og bezt skipu
lagði félagsskapur, sem er í
andstöðu við Hitler og stjórn
hans og efalaust jafnframt sá
félagsskapur á Þýzkalandi sem
nazistar hafa haft mestan beyg
af. Keisarasinnarnir gera sér
von um þaðj að þeim muni tak-
ast að skipa sér fremst í fylk-
ingu þeirra, sem móta framtíð
Þýzkalands.
Daginn, sem Vilhjálmur ann-
ar flýði yfir landamærin og
kom sér fyrir á öruggum stað í
Hollandi, rann sú stund upp, að
keisarasinnarnir þýzku hlutu
að velja þann kostinn að láta
lítið á sér bera. En margir júnk
arar, sem áttu mikil landflsémi,
iðjuhöldar og fjármálafröm-
uðir tóku þegar að vinna að því
að efna til hreyfingar, sem að
sönnu hefði það ekki að stefnu
máli að styðja Vilhjálm annan
aítur til valda heldur að reka
áróður fyrir því, að keisara-
stjórn yrði aftur komið á í
Þýzkalandi. Þeir, sættu sig sæmi
lega við Weimarlýðveldið, en
reyndu þó að grafa undan því
og biðu þess að tími kæmi til
þess fyrir þá að koma fram á
sjónarsviðið. Þeim tókst að
treysta vel aðstöðu sína innan
hersins með því að fá mikinn
hluta fcringjaliðs hans í lið með
sér. Þeim var það mjög að skapi,
að lýðræðisflokkarnir ættu í
strangri baráltu við kommúnist
ana, því að þeir gerðu sér vonir
um það, að úrslit þeirrar bar-
áttu yrði» feigð lýðræðisflokk-
anna og kommúnistanna, og í
raun og veru munu þeir hafa
-talið sér og hagsmunum sínum
stafa mesta hættu af jafnaðar-
mönnum. En klíka Hitlers, sem
vildi koma á einræði í Þýzka-
landi varð keisarasinnunum að
sjálfsögðu mjög að skapí, eigi
hvað sízt, er það vai'ð Ijóst, að
REIN ÞESSI, sem er eft-
ir Albert A. Brandt og
þýdd úr vikublaðinu TheNew
Leader, fjallar um keisara-
sinnana þýzku, en þeir hafa
með sér skipulagðan félags-
skap og stefna að því að end
urreisa keisaradæmið þýzka.
Keisarasinnarnir gera sér von
um það, að þeim muni bjóð-
ast íilvalið tældfæri til þess
að láta drauma sína rætast,
þegar Hitler hrekst frá völd-
um, og ef til vill eru þeir sá
aðili í Þýzkalandi, sem bezt
stendur að vígi að hreppa
völdin eftir hrun nazismans.
nazistum myndi brátt hlotiiast
fjöldafylgi. Og Hitler sannfærði
keisarasinnana um það, að keis
arastjórn væri hæglega samrým
anleg stefnu þjóðernisjafnaðar-
'manna.
Þegar ríki Hitlers hrynur að
grunni, gera keisarasinnarnir
sé vonir um það, að hið mikla
og langþráða tækifæri bjóðist
þeim. Þeir telja, að bandamenn
hljóti að freista þess að hefja
viðræðúr og samningaumleitan
ir við, einhvern viðurkenndan
og áhrifaríkan stjórnmálaflokk
í Þýzkalandi að unnum sigri til
þess að forða almennu öng-
þveiti. En í Þýzkalandi er nú
raunverulega aðeins um tvo
skipulagða félagsskapi að ræða.
Annars vegar er herinn, sem er
keisarasinnaður, enda þótt marg
ir nazistar séu innan vébanda
hans. Hins vegar eru S.S. sveit-
ir Hitomlers, Gestaponienn háns
og aðrar lögreglusveitir. Þar eð
það mun aldrei koma til mála,
að bandamenn hafi nokkur
skipti við nazista, hlýtur her-
inn að verða fyrir valinu.
Keisarasinnarnir innan hers-
ins eru fjarri því að vera ein-
hverjir somadrengir, sem skylt
sé að vænta góðs af. Þeir hata
ekki Hitler og iðju 'hans. ÖðTu
nær. Hið eina, sem ber á milli
þeirra og foringjans er það, að
Hitler skyldi mistakast það fyr-
irheit sitt að leggja heiminn und
ir Þýzkaland. Ástæðan fyrir því
að þeir eru andvígir skipulagi
því, sem Hitler hefir á komið,
er fyrst og fremst sú, að Hitler
tókst ekki að framkvæma það,
sem hann ætlaði sér í skjóli
þessa skipulags síns. Mörgum
þeirra hefir þó aldrei getizt að
skipulagi og stjórn Hitlers. En
þeir eru fyrst og fremst Þjóð-
verjar og meta hagsmuni Þýzka
lands mest af öllu. Þegar þeir
réttu fram hægri handlegginn
og hylltu hakakrossfánann,
hugsuðu þeir lítt um það, að
raunverulega var Hitler að
stæla stjórnaraðferð hinna fornu
Rómverja, sem hugsuðu mest
um það að veita fólkinu „brauð
og leiki.“ Þeir veittu nazism-
hnum brautargengi vegna þess,
að þeir töldu að hann væri bezt
til þess fallinn að láta draum
þeirra rætast, og sá draumur
var að endurreisa keisarastjórn
á Þýzkalandi.
*
KEISARASINNARNIR 1
þýzku hafa fundið rnikla
hvatningu í síðustu orðum hins
gamla stríðsgarps, Paul von
Hindenburg. Skoðun hans var
sú að Þýzkaland ætti hið fyrsta
að verða keisaradæmi að nýju,
og hann taldi það skyldu sína
sem forseta að vinna að því, að
svo mætti verða. „Um þessar
mundir,“ skrifaði Hindenburg,
„hafa nýjar stjórnmálaskoðan-
ir og ný félagsleg viðhorf vald-
ið því, að hinu forna þýzka ríki
hefir verið hrundið úr sínum
fyrri skorðum. Það er engu lík-
ara en öllum hinum heilögu
þýzku erfðavenjum hafi verið
grandað. En þetta mun gerbreyt
ast fyrr en síðar. Úr þjóðarhafi
voru í komandi framtíð mun
ghæfa tignarlegur og traustur
klettur, þar sem vonir forfeðra
vorra höfðu bjargfestu og fram
tíð þjóðar vorrar og ættlands
áður fyrr byggðist á. Þessi klett
ur er hið þýzka keisaradæmi."
Menn geta bezt séð, að nazist-
arnir hafa gert sér glögga grein
fyrir því, hvers keisarasinnarn-
ir máttu sín, á því, að þeir völdu
þann kostinn að flytja allar
myndastyttur af þýzkum keis-
urum burt af torgum landsins.
Fyrirskipanir voru gefnar um
það, að jarðarfarir fólks úr keis
araættinni skyldu fara fram í
kyrrþey. En efalaust mun naz-
istum það ríkt í minni, þegar
milljónir Berlínarbúa flykktust
út á stræti borgarinnar daginn,
sem Friðrik Vilhjálmur prins,
elzti sonarsonur Vilhjálms ann-
ars, var borinn til grafar. Og
nazistarnir sáu um það af kost-
Framhald á 6. síðu.