Alþýðublaðið - 18.08.1944, Blaðsíða 5

Föstudagur 18. ágúst 1944
ALI>YÐUBLAÐSÐ
5
Innheimtuóregla hjá hitaveitunni. — Vatnssveituverk-
fræðingi falið að athuga möguleika á stækkun vatns-
veitunnar — Heimsókn til skátanna að Úlfljótsvatni.
MíNN KVAHTA ákaflega und-
an því hvernig hitaveitan hag
ar innheimtu sinni. Menn geta
ekki séð vatnseyðslu sína, né livað
er fastagjald og hvað sé eyðslu-
gjald. Þetta veldur misskilningi
og óánægju hjá notendum vatnsins
og menn vilja eindregið fá þessa
innheimtu á sama liátt og er hjá
rafmagnsveitunni.
ÉG SÁ í fundargerð bæjarráðs
fyrir nokkru að vatnsveituverk-
fræðingi bæjarins hefur verið fal-
:ið að athuga möguleika á og gera
tillögur um* aukningu á vatns-
veitu bæjarins. ÍÞetta er orð í tíma
taíað. Vatnsleysið víða í bænum
er hreinasta plága og úr henni
verður að bæta, sem allra fyrst.
VINUR MINN M. G. fór að
Úlfljótsvatni fyrir nokkru og
.heimsótti þar skátana. Hann sendi
mér eftirfarandi pistil eftir þessa
heimsókn: „Það er fallegt útsýni
af veginum, sem liggur frá Skóga
fossi heim að Úlfljótsvatni. Ég var
nýlega þar á gangi í yndislegu
veðri. Bærinn á Úlfljótsvatni
blasti við ásamt lítilli kirkju á
fögrum hól. Vestan við bæinn er
brött og grænleit hlíð. Sunnan við
túnið stendur skátaskálinn. Ég
hugsaði mér að líta þar heim, enda
liggur vegurinn þar rétt hjá.“
„EK ÉG KOM að skálanum
voru þar fyrir margir léttklæddir
drengir, og ljómaði frá þeim fjör
og frískleiki. Foringi þeirra kom
á móti mér, og við heilsuðumst.
Það var knálegur og drengilegur
maður á bezta aldri. Ég spurði
hann að nafni. Kvaðst hann heita
Jónas B. Jónsson. Kannaðist ég
við hann sem kennara í Reykja-
vík. Hann spurði hvort ég vildi
ekki koma inn og fá brauðbita
og kakó. Þeir heföu verið að enda
við að fá sér eftirmiðdags hress-
ingn, og það myndi vera nóg til
eftir handa mér. Ég þáði boð hans
og gekk í skálann. Kom ég fyrst
í borðsalinn. Þar var langborð og
bekkir til beggja hliða, og þar að
auki tvö eða þrjú smáborð. Eg tók
nú að litast um í skálanum, sem
mér leist í alla staði vel og smekk
lega á.“
„BOBÐSALURINN var í miðj-
um skála, og náði að norður
stafni. Þar var stór gluggi fyrir
miðju, og blasti þar við hið feg-
ursta útsýni. Hið næsta lá túnið
með hólum og dældum, vafið í
grasi, þar sem ekki var búið að
slá. Niður undan lá vatnið speg-
ilslétt og hvarf langt inn í dal-
inn. A5 baki risu hin fögru Þing-
vallasveitarfjöll, sem eru öll
mj.ög ,,malerisk“ frá suðri séð.“
„Á GAFLVEGG borðsalsins,
gengt stafnglugga, hékk stækkuð
ljósmynd af dr. Helga Tómassyni
yfirskátaforingja. En á suðurvegg
var nýmáluð mynd af Jóni Sig-
urðssyni* forseta, gerð af einhverj-
um skátanum þarna. Úr borðsaln-
um lágu dyr inn í stofu við suð-
urstafn skálans, var hún allmikið
minni en borðsalurinn. Þar var
ýmisle^t inni tilheyrandi hinni
daglegu ’starfsemi skátanna. Leik-
fimisáhöld og táknmyndir uppi á
veggjum ásamt vélrituðum blöð-
um með ýmsum fróðleik fyrir
skátana. í stofu þessari var einnig
iítið iharmonium. Til hliðar við
aðalstofurnar voru svefnherbergi,
eldaskáli og fl. En þar fór ég
hvergi inn.“
„ER ÉG HAFÐI litast þarna
um í nokkrar mínútur kom einn
af drengjunum, • sem starfaði í
eldaskálanum og sagði að nú væri
kakóið tilbúið, og ég skyldi koma
að drekka. Var þá búið að berá á
eitt litla borðið disk með smurðu
brauði, og könnu með heitu kakói.
Var þetta mjog lystilegur réttur,
og hefði nægt hverjum einum, þó
að svangur hefði verið. — Voru
nú heima við aðeins þrír drengir,
sem störfuðu í eldaskála við upp-
þvott mataráhalda. Hinir voru
allir úti á túni að snúa töðuflekkj
um. Ég hélt nú af stað frá skál-
anum og gekk að drengjaflokki
þeim á túninu, þar sem ég sá Jón-
as B. Jónsson í fararbroddi við að
snúa töðunni. Hér eru margir að
starfi, sagði ég. „Já, margar hend-
ur vinna létt verk“, sagði hann.
ÉG ÞAKKAÐI honum svo fyr-
ir móttökurnar, kvaddi og hélt
mína leið. — Ská.tarnir á Úlfljóts
vatni hljóta að vera ánægðir með
lífið, þó að þeir hafi nóg að
starfa. Og það má vænta góðs af
þeim í framtíðinni.“
Hannes á horninu.
Gústav Svíak©giiiríg8Lir
Mynd þessi er af Gú'stav Svíakonungi, en hann er nú 84
lára .gamall.
Síðari grein:
Verður
keisaradæmi!
l' IiEin af fórnum stríðsins.
Á mynd þessari sést fallinn hermaður bandamanna á strönd Normandie. Andlit hans er í
sjó, þar sem hann liggur við girðingu, sem hefur verið komið fyrir til varnar innrásarsveit
um bandamanna. Börkurinn hefur fletzt af girðingunni, sennilega eftir einhvern innrásar-
bát bandamanna. Flóðið er í þann veginn að skala likinu á haf út.
ÞANNIG hefir keisarahyll-
• innar gætt í ríkum mæli
meðal heldra fólksins í Þýzka-
landi, en það telur sérhverjum
manni af æðri stéttum skylt að
vera jafnframt keisarasinni.
Sér í lagi eiga keisarasinnarnir
m-ikil ítök meðal foringjaliðs
hersins, og á heimavígstöðvun-
um eru áhrif þeirra mun meiri
en margur hyggur. Og keisara-
sinnarnir þýzku hafa lagt mikla
áherzlu á það að ná til f jöldans
með boðskap sinn um hið verð-
andi þýzka keisaradæmi, er eigi
að færa þegnum sínum frelsi og
mannréttindi að höndum. Þcir
leggja mikla áherzlu á það, að
endurreisn keisarastjórnarinn-
ar muni hafa í för með sér mikl
ar umbætur fyrir þjóðina á vett
vangi fjármála og félagsmála.
Sér í lagi freista þeir þess að
vinna fylgi bænda og verka-
manna með boðskap þessum. •
Keisarasinnarnir reka áróður
fyrir því að þjóðstjórn komist
til valda í Þýzkalandi. Þ~:- v
því, að trúarbragðafrelsi skuli
verða komið á að nýju og Gyð-
ingaofsóknunum linnt. Þeir
vilja hindra það, að Gyðingar
fái komið fram opinberlega sem
áhrifamenn og valdhafar, en
hins vegar vilja þeir gefa þeim
kost á að láta til sín taka á
vettvangi fjármála og atvinnu-
lífsins. Og sannleikurinn er sá,
að margir þeirra, sem til þessa
hafa fyllt flokk nazistanna, eru
nú fúsir til þess að koma til
liðs við keisarasinnana.
Keisarasinnarnir þýzku hafa
eigi aðeins reynt að fá áhrifa-
menn og bæridur meðal þjóðar-
innar í lið með sér til þess að
styðja keisarastjórn til valda að
nýju. Þeir hafa og lagt mikla
rækt við að reka áróður sinn
meðal iðnverkamannanna. Þar
eð kjör iðnverkamarm^"""
gerzt næsta kröpp á valdatíma
Adolfs Hitlers, hafa þeir óspart
verið minntir á það, að meöan
keisarinn sat að völdum hafi
Þýzkaland verið fremst í flokki
þeirra landa, sem unnu að fé-
lagslegum umbótum. Heilsu-
vernd var á háu stigi og slysa-
tryggingum, atvinnuleysisstyrkj
um og ellistyrkjum var þar á
komið.
Keisarasinnarnir gera sér
miklar vonir um fylgi kaþólskra
manna í Þýzkalandi, en þriðj-
ungur þjóðarinnar er kaþólskr-
ar trúar svo sem alkunna er.
Kaþólski flokkurinn hafi stutt
keisarann dyggilega áður en
Weimarlýðveldið kom til sögu.
Keisarasinnarnir eru þess full-
vissir, að kaþólskir menn í
Þýzkalandi, hvaða stéttar, sem
þeir eru, muni vera .fúsir til
þess að styðja keisarastjórn, þar
eð þeir telji hana líklega til
þess að koma í veg fyrir það„ að
kommúnistar hreppi völdin í
landi þeirra. Einnig gera þeir
sér miklar vonir um það að af-
staða mótmælenda muni verða
áþekk.
Það verður ekki um það ef-
azt, að margir stóreignamenn
þriðja ríkisins hafi ákveðnar
fyrirætlanir í huga, hvað fram-
tíðina varðar. Adolf Hitler hefir
unnið markvisst að því að hafa
sem sterkust tök á fjármálum
og iðnaði Þýzkaiands. Iðiuhöld
arnir hafa því smám saman orð
ið handbendi hans og þjónar.
Fn þegar valdatími Hitlers er
liðinn, munu þeir leggja ofur-
kapp á það að ná sinni fyrri að-
stöðu í þjóðfélaginu. Þeir óttast
lýðræðisflokkana ef til vill ekki
síður en kommúnistana og
myndu því fagna því af heilum
hug, að keisarastjórn yrði end-
urreist í Þýzkalandi hið fyrsta.
Allt til þessa hefir það háð *
hreyfingu - keisarasinnanna
mest, að það hefir reynzt mjög
örðugt að ná samkomulagi um
keisaraefni. En nú fyrir skömmu
hafa borizt fréttir um það, að
meiri hluti keisarasinnanna
muni koma sér sarnan um það
að styðja Lúðvík Ferdinand,
son ríkisarfans, til valda. —
Hann er ungur maður og gervi-
legur og virðist vera vel valinn
fulltrúi þýzku keisaraættarinn-
ar jafnframt því, sem líklegt má
telja, að hann eigi fylgi að fagna
innan lands og utan. Hann hefir
starfað í verksmiðjum víðs veg-
ar í Ameríku og Evrópu, og vin
átta hans við Henry Ford og
Lily Damita hefir valdið því,
að blöðin hafa látið mikið með
hann. Það er sízt að undra, þótt
þessi maður eigi lýðhylli að
fagna. Hann er mikillar ættar,
hefir ratað í ýmis ævintýri og
hefir nýlega fengið göfugs kvon
fangs. Skömmu eftir að hann
hvarf aftur heim til Evrópu,
gekk hann að eiga Kýru, dóttur
arftaka kórónu Romanoffánna.
Hann er a'lnafni Lúðvíks Ferdin
ands prins, sem féll í Napole-
onstyrjöldunum —• og hann ber
það heiti með sæmd. Hann hef-
ir aldrei verið viðriðinn hneyksl
ismál. Vissulega virðist mikill
ástæða til þess að ætla, að hann
sé sá af niðjum He>'—
er standi næstur því ad hreppa
keisaratign í Þýzkalandi.
*
SIJMIR hinna þýzku keisara
sinna mun þó helzt vilja
styðja Vilhjálm, elzta son keis-
arans sáluga og fyrrverandi
ríkisarfa, tií valda. Én það er
ólíklegt, að hann reynist sigur-
stranglegur í baráttunni um
kórónuna og valda því í senn
afskipti hans af opinberum mál
um, svo og einkalíf hans. Hubert
prins, næstelzti sonur hins látna
keisara, er foringi í hernum en
hefir engin afskipti haft af
stjórnmálum og er talinn alls
ólíklegur til þess að hafa hug
á því að komast til valda. Þriðji
sonurinn, Friðrik, hefir lengst-
um dvalizt á Englandi og er
talinn stuðningsmaður Lúðvíks
Ferdinands.
Sá bróðir ríkisarfans, sem
Framiiald á 6. síðu.