Alþýðublaðið - 18.08.1944, Blaðsíða 8

8
ALÞYDUBLAÐIO
Föstudagur 18. ágúst 1944
iTJASMftKSSé,
I
Saga lil næsia bæjarS
(Something to Shout About)
Skemmtileg og íburðarmikil
söngva- og dansmynd.
Don Ameche
Janet Blair
Jaek Oakie
Sýnd klukkan 5, 7 óg 9.
„VEI ÞEIM, SEM HNEYKSL-
L'NUM VELDUR“.
í Tímanum frá 1874 er harð
orð ádrepa um ættarnöfnin og
þau talin óþjóðleg og ósmekk-
leg. Segir í grein þessari m. a.
-á þessa leið:
„Kaupstaðirnir hafa það ver
ið, sem í þessu sem öðru hafa
atað og svívirt þjóðerni vort og
tungu. Reykjavík hefur og trú-
lega gengið í brqddi fylkingar,
og að flestu, sem óþjóðlegt er,
jafnan verið „sú spillta Babý-
lon“, enda er þar flest stór-
menni landsins saman komið.
Það er Reykjavík, sem vill
kallast höfuðstaður landsins,
sem í þessu, sem svo mörgu
öðru, hefur gert sig að úr-
þvætti landsins. Og maður
skyldi stundum halda, að allt,
sem er íslenzkt og þjóðlegt,
mundi verða útlægt þaðan.
En það er í þessu máli vert
að taka eftir því, gð það er hér
sem oftar hinn hégómlegi part
ur mannkynsins, kvenþjóðin,
sem hneykslunum veldur að
miklu leyti. Því að beri svo ó-
líklega til, sem fátítt er, að
nokkrum karlmanni hafi tekizt
að halda kristilegu skírnarnafni
sínu, m.eðal Reykjavíkurbúg.,
þá má hann þó eiga þess vísa
von, að það helzt ekki nema
um stund. Því að gangi hann
að eiga eina af Adamsdætrum,
íra, sem horfði öfundaraugum
á eftir þeim.
„Þetta er fínt fólk,“ sagðú
hann við isjálian sig. „Þau
hljóta a*5 vera rík.“
SEXTÁN'DI KAFLI
Meðan á dvöl Drouet í Chicago
stóð fór hann að rækja betur
skyldur sínar við leyniregluna,
sem hann var í. Á síðustu ferð
sinni hafði hann fengið nýtt álit
á mikilvægi hennar.
„Ég ska'l segja íþér,“ sagði
starfsbróðir (hans, „þetta er svo
lítils virði. Lítt'u á Hazenstab.
Hann er ekkert sórlega dugleg-
ur. Auðvitað vinnur Ihann ihjá
góðu fyrirtæki, en það hefir
minnst að segja. Hann er nefni—
lega háttisettur ifrímúrari, og það
er það sem gildir. Hann • hefir
eitthvert leynimerki, og það
opna.r honum alls staðar leið.“
um,“ sagði hánn fjörlega og
reis é fætur.
„Gott og vel,“ sagði Carrie.
Þau gengu fram hjá ungum
Droute ákvað strax, að hann
skyldi hugsa meira um þess
háttar mál eftirleiðis. Þegar
hann kom aftur til Chicago, fór
hann strax á fund í sinni stúku.
„Heyrið þér Drouet,“ sagði
Harry Quincel, sem var mjög
áberandi maður í „Elgsdýra-
stúkunni11. „Þér eruð einmitt
maðurinn, sem getur hjálpað
okkur.“
Þetta var eftir sjálfan fund-
inn, og nú ræddust félagarnir
við í bróðerni. Drouet rölti á
milli manna og rabbaði við
kunningja sína.
„Hvað er á seyði?“ spurði
hann fjörlega og brosti til reglu
bróður síns.
„Við erum að hugsa um að
færa upp leikrit eftir hálfan
mánuð, og okkur langaði til að
er nokkuð sé að manni í
Reykjavík, þá — já, þá vei
þeim kviði, sem hann bar, og
þeim brjóstum er hann mylkti,
þá er úti um ærlegt skírnar-
nafn hans. Þá ganga allar „te-
vatris“kerlingar bæjarins á
kjaftaþing, til að ráðgast
um, hvað nefna skuli nýju
,,maddömuna“ eða frúna. Og
að því má sá ganga vísu, sem
fyrir þessu verður, að þaðan
sleppur nafn hans ekki óspjall
að aftur.......“
vita, hvort þú þekktir enga unga
stúlku, sem gæti leikið eitt hlut-
verkið — auðvelt hlutverk.“
„Já,“ sagði Drouet. „Hvers
konar hlutverk er það?“ Hann
var ekkert að brjóta heilann
um, hvort hann þekkti nokkra,
en hin meðfædda alúð hans
gerði það að verkum, að hann
gaf jákvætt svar.
„Jæja, ég skal segja yður,
hverju við erum að brjótast í,“
hélt herra Quincel áfram. „Við
ætlum að reyna að fá ný hús-
gögn hér í salinn. Við eigum
ekki nægilegt fé sem stendur,
og við ætlum að reyna að vinna
okkur eitthvað inn með kvöld-
skemmtun."
„Prýðileg hugmynd," greip
Drouet fram í.
„Margir af bræðrunum hafa
dálitla hæfileika. Harry Bur-
beck er ágætur í gamanhlut-
verk. Mac Lewis er góður líka,
en það er frekar í alvarleg hlut
'verk. Hafið þér aldrei heyrt
hann lesa upp ,Qver the Hills‘?“
„Nei aldrei.“
„Hann gerir það stórfeng-
lega, skal ég segja yður.“
„Og ykkur vantar kvenmann
í eitt hlutverkið“, sagði Drouet,
sem var ákafur að binda enda
á þetta umræðuefni og taka upp
eitthvað annað. „Hvað ætlið
þið að leika?“
„ ,í bjarma gasljóssins', “
sagði herra Quincel.
Drouet hafði séö þetta leik-
rit fyrir nokkru.
„Já, það er ágætt,“ sagði
hann. „Það er gott leikrit. Það
dregur til sín áhorfendur. Þið
getið grætt heilmikið á því.“
„Við vonum það líka“, s'var-
aði herra Quincel. „Gleymið
bessu nú ekki,“ sagði hann að
lokum, þegar Drouet sýndi á
sér fararsnið. „Við verðum að
fá kvenmann í hlutverk Láru.“
„Já, já, ég skal sjá um það.“
Hann fór og gleymdi þessu
öllu í sömu andránni. Hann
hafði ekki einu sinni spurt um
stað eða tíma.
Nokkrum dögum seinna var
hann minntur á þetta loforð
sitt, þegar hann fékk béf, sem
tilkynnti, að fyrsta æfingin
færi fram "á föstudagskvöldið,
og hann var beðinn að gefa
strax upp heimilisfang ungu
stúlkunnar til þess að þeir gætu
sent hlutverkið til hennar.
„Hverja í ósköpunum get ég
bent á?“ sagði hann við sjálfan
sig og klóraði sér bak við eyr-
að. „Ég þekki enga sálu, sem
mm NYJA Blð
FI ó f I a f ó I k
(„The Pied Piper“)
Monty Woolley
Anne Baxter
Roddy McÐowall
Sýnd klukkan 9.
„Hi, Buddy“
klúbburinn
Skemmtileg dans- og
söngvamynd, með:
Harriet Hilliard,
Robert Paige,
Dick Foran.
Sýnd klukkan 5 og 7.
veit nokkuð um svona áhuga-
leikara.“
Hann fór í huganum yfir nöfn
kvenmanna, sem hann þekkti,
og loks einsetti hann sér að tala
við eina þeirra, aðallega vegna
þess, að hún átti heima á svo
þægiiegum stað í vesturhluta
borgarinnar. Hann ákvað að
fara til hennar um kvöldið. En
hann gleymdi þessu einu sinni
enn, en var minntur á van-
rækslu sína af smá pósti í
„Evening News“, þar sem til-
G&MLA 520 bkj
ást og hneykslismál
(Design for Scandal)
Rosalind Russell
Walter Pidgeon
Sýnd klukkan 7 og 9.

Draugaskipið
(The Ghost Ship)
Richard Dix
Edith Barrett
Sýnd kl. 5.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
kynnt var í dálkinum um leyni-
félög, að Custer stúkan í „Elgs-
dýrareglunni11 ætlaði að sýna
leikrit í Avery Hall þann 16.
og leikið yrði „í bjarma gas-
ljóssins.“
„Hamingjan góða,“ kallaði
hann up yfir sig. „Ég stein-
gleymdi þessu.“
Þau sátu við litla horðið í
,,Hverju?“ spurði Carrie.
herberginu, sem mátti nota sem
eldhús, og það kom fyrir, að
Carrie útbjó þar máltíð. Þetta
BJORMNN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
FJÓRÐI KAFLI.
Þegar áður en klukkurnar tóku að kalla byggðarfólk-
ið til tíða, var kirkjan þéttsetin fólki. Söfnuðurinn hafði
hvert sæti kirkjunnar önnur en þau, sem ætluð voru bisk-
upnum og fylgdarliði hans. Allir biðu með eftirvæntingu
og óþreyju eftir því, sem dagur þessi myndi bera í skauti
sínu. Margir sátu með spenntar greipar og horfðu í gaupn-
ir sér eins og þeir væru að rannsaka samvizku sína. Og
þeir, sem kunnugir voru í sókninni, gátu um það borið,. að
nokkrir helztu vinir og formæiendur séra Miillers létu sig
vanta.
Biskupsheimsóknin hafði og verið undirbúin af hálfu
■kirkjuyfirvaldanna og auðsjáanlega þannig að át-ti að
skjóta söfnuðinum skelk í bringu. Ruggaard aðstoðarprest-
ur og skólastjórinn í sókninni höfðu gengið á milli manna
alvarlegir á svip eins og þeir byggju yfir einhverjum meiri
háttar tíðindum. Það var sagt, að biskupinn myndi ekki
aðeiis heimsækja kirkjurnar og skólans í sóknum séra
I JU5T SAIP THAT IF WE WERE
THE GESTAPO WE'D PROBABLY
HAVE PAPERS TO PROVE WE’RE
AMERICAN5 ! WHAT'S 50
FUNNY ABOUTTHAT?/
NOT FUNNY BUT QUITE
LOGICAL / WHAT YOU'VE
UTTERED IN JEST HAS
5AVEP YOUR LIFE/ NOW
IDO BEUEVEYOU ARE
t AMERICAN5 /
HUH \
WELL OF
ALL... /

SIT DOWN,
FRIENPS/ I
THINK NOW WE
CAN ARRANGE
A WAY TO GET
YOU BACKTO
YOUR LINES/
5-291

w. «.5. 0. 5 *«*. o«
'lm. AU C - ~ -
SWELL/ CAN'T
WAIT TILLI GET
MY HAND5 ON A
PLANE AGAIN...HOW
LONG DO YOU FIGURE
IT'LL TAKE US TO
GET BACK ?
T
MYNDA
SAG A
ÖRN: „Ég sagði bara að ef við
værum Gestapomenn þá mynd
um við haifa skjöl til að sanna
að við værum Ameríkanar. Af
hverju verðið þér svona hissa
á því!“
FORENGINN: „Ég varð ekkert
hissa. Þetta er mikil sönnun.
Það, sem þér sögðuð hefur
ibj'argað lífi yðar! Nú trúi ég
iþví að þér séuð ameríkanar.“
ÖBN: „Það var sannalega gott,,
FORINGINN: „Fáið ykkur sæti,
vinir mínir. Ég hugsa að við

munum geta komið því svo fyr
ir að þið'komist aftur til bæki
stöðVar ykkar/
ÖRN: „Það er gott, því að mér
mun líða bölvanlega, þar til ég
get aftur fengið að fara hönd-
um um flugvél. Hvað haldið
þér að langt verði þangað til
við kotnumst aftur heim?“
FORINGINN: „Ekki mjög langt,
með tilliti til erfiðleikanna,
svona 2 til 3 mánuðir . . .“
ÖRN: „Hvað segið þér — tveir
til þrír mánuðir