Alþýðublaðið - 22.08.1944, Blaðsíða 8

8
AUÞYSiiBLAöí^
Þriðjudagur 22. ágúst 1944.
■TJ ARNAStBK) i
Sfefnumol í Berlín
(Appointment in Berlin)
Spennandi amerísk' mynd
um njósnir og leynistarf-
semi.
George Sanders
Marguerite Chapman
Mánudag:
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16
ára.
I
í
HEILSAÐ Á ÍSLENZKU. x
Jón A. Hjáltalín var lengi
bókavörður í Edinborg í Skot-
landi, áður en hann varð skóla
stjóri á Möðruvöllum. Jón Sig-
urðsson bjó þá í Höfn. En þeir
voru aldavinir. Jón forseti
skrifaði nafna sínum og sagð-
ist ætla að heimsækja hann á
vissum degi.
Hjaltálín hafði skozka ráðs-
konu, afarstóra vexti og vel í
skinn komna.
Hann segir henhi, að vinur
sinn sé að koma, og að nú sé
um að gera, að taka vel á móti
honum á íslenzka vísu. Svo seg-
ir hann henni hvernig hún eigi
að heilsa honum á íslenzku, og
gefur henni daglega æfingu í
því, og býr hana að öðru leyti
rækilega undir móttökurnar.
Nú rennur upp dagurinn,
þegar forsetans var von. Ráðs-
konan hafði ekki augun af
hliðinu, og þegar hann kemur
hleypur hún á móti honum
með útbreiddan faðminn, kyss-
ir hann og vefwr að sér, og
segir: „Komdu blessaður og
sæll, elskan mín“.
Síðar fékk hann að vita,
hvernig stóð á þessari óvæntu
kveðju, og minntust þeir vin-
irnir oft á þennan atburð síðar.
„Þeir ætluðu að fara að
prenta leikskrárnar,“ isagði bann
,,Og ég segi, að iþú (hétir Carrie
Madenda. Var jþað ekki gott?“
„Jiú, ég býst við því,“ sagði
'vinkona 'hans og leit á 'hann.
■Henni fannst þetta dlálátið skrít
ið.
„Ef þér gengi eitthvað illa
þú skilur,“ hélt hann áfram.
„Jlá, það var gott,“ svaraði
hún, og nú var hún ánægð yfir
varkárni hans. Þetta var hugs-
unarsemi hjá Drouet.
„Ég vildi heldur ekki kynna
þig sem konuna mína, því að 'þá
iþætti þér það leiðinlegra, ef þér
mistækist. Þeir þekkja mig svo
vel. En þér mistekst ekki. Að
minnsta kosti kemur það varla
til, að þú ihittir þetta fólk aft-
ur“
„Jæja, sama er mér,“ sagði
Carrie örvæntingarfull. Nú var
hún fastákveðin að reyna þenn-
an heillandi leik.
Drouet varpaði öndinni létti-
lega. Hann hafði óttazt, að þau
lentu í deilum um hjúskapar-
málið.
Þegar Carrie fór að athuga
hlutverkið, öá hún, að það var
mjög átakanlegt og, grátlegt.
Þetta var hreint tilfinningahlut
verk, raunalegt 'látbragð, titr-
andi rödd iog áhrifamiklar setn-
ingar.
„Veslings maðurinn,“ las
Carrie upp úr textanum með
samúðarfullri röddu. „Martin
gefðu honum glas alf víni, éður
en hann fer.“
Oún var undrandi yifir, hve
hlutverkið var stutt, því að hún
athugaði ekki, að hún varð að
vera á sviðinu meðan hinir töl-
uðu, og ekki nóg með það, held-
ur varð Ihún að hrífast með af
atburðum leiksins.
„Ég held, að ég geti þetta,“
sagði hún að lökum.
Þegar Drouet kom daginn eft
ir, var hún mjög ánægð yfir
hlutverkinu.
„Jæja, Carrie, hvernig geng-
ur lþað?“ spurði hann.
„Ágætlega,“ sagði hún og hló.
„Ég held, að ég kunni það næst-
um því“.
„Það er gott,“ sagði hann.
„Láttu mig heyra eitthvað af
því.“
„Ó, ég' 'veit ekki, hvort ég get
staðið upp log leikið það hérna,“
sagði hún délítið feimnislega.
„Því ættirðu ekhi að geta það.
Það er þó auðveldara hér en
íþar.“
„Það veit ég ekki,“ svaraði
hún.
Loks byrjaði hún á atriðinu
í danssalnum með mikilli til-
finningu, og þegar hún kom
lengra inn í hlutverkið, gleymdi
hún Drouet og öllu umhverfis
sig og lék af vaxandi tilfinn-
ingu.
,,Qott“ sagði Drauet. „Ágæt
Fyrirtak. Carrie, þú ert prýði-
leg, ég segi það alveg satt.“
Hann hrærðist raunverulega
af 'hinni ágætu framsetningu
hennar og allri framkomu þess-
arar raunamæddu, litlu kven-
veru, sem riðaði og féll loks
í öngviti lá gólfið. 'Hann stökk
upp ftil þess að grípa hana og
hélt henni nú hlæjandi í fangi
sér.
„Ertu ekki hrædd við að
meiða þið? spurði hann.
„Ekki hið allra minnsta“
„Þú ert sannarlega undur. Ég
hef aldrei vitað, að þú hefðir
svona góða hæfileika.“
„Ekki ég heldur,“ sagði
Carrie fjörlega, og andlit henn-
ar roðnaði af gleði.
„Jæja, þú getur reitt þig á,
að þú ert góð,“ sagði Drouet.
Þér er óhætt að trúa mér, þér
mistekst ekki.“
iSEYTJÁNDI KÁFLI.
Þessi leiksýning, isem var svo
miklivæg fyrir Carrie, átti að
fara fram í Avery við langtum
athyglisverðari ' aðstæður en
fyrst háfði verið ibúizt við. Litla
leikkonan hafði skrifað Hurst-
wood isama morguninn og hún
hafði ifengið hlutverkið, og sagt
honum, að hún ætti að leika
með í sjónleik.
„Það er satt,“ iskrifaði hún
svo að hann héldi efcki, að hún
væri að gera að gaanni sínu.
„Ég er búin að fá hlutverk, upp
á æru og trú.“
iHurstwolod brosti með um-
burðarlyndi, þegar hann las
þetta.
„Hvað skyldi það nú vera?
Það verð ég að sjá.“
Hann svaraði bréfinu strax
og kom með fjörlegar athuga-
; semdir í sambandi við leikhæfi-
| leika hennar. „Ég efast ekki um,
■ að þú stendur þig vel. Þú verð-
' ur að kom í skemmtigarðinn í
j fyrramálið log segja mér al'lt
af létta.
■ NTJA BiÖ
Heljur herskólans
(The Gentlemen from
West Point)
Söguleg stórmynd frá byrjun
19. aldar.
Aðalhlutverk:
Maureen O’Hara
John Sutton
George Montgoomery
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
3örn innan 12 ára fá ekki aðg.
Sala hefst kl. 11 f. h.
!Carrie samþykkti það með
gleði og hóf nú mjög nákvæma
frásögn af fyrirtækinu eins og'
hún leit á það.
„Já,“ sagði hann. „Þetta er
ágætt. Þetta gleður mág að
heyra. Auðvitað getur þú gert
það, þú ert svo dugleg.“
Hann hafði aldrei áður séð
hana svona fulla af áhuga. Hinn
raunalegi svipur hennar var al-
veg horifinn í foili. Augu henn-
ar ijómuðu, og foún ivar rjóð
í kinnum. Hún geislaði frá sér

GAMLA BiO ma
!
Stjörnurevýan j
(Star Spangled Rhythm)
BING CROS8Y * 603 HÖP£ ★ FðlO
MqcMURRAY *r fRAhJCHOT ÍONE * RAY
MJUANO * VlCTOk MOOCt * OOROTMY
tAMOUR * PAúlETTS GODDARQ ★ VÉRA
ZORiNA tr MARY MáRYIN * OlCK
POWEtl * UETTX KUTTON * £DOIE
SRACKEN * VERÖNICA CAKE • AlANt.
1*00 • ROCMÉSTER #
Sýnd klukkan 5, 7 og 9.
ánægjunni yfir þessu fyrirtæki.
Þrátt fyrir allar áhyggjur foenn-
ar, sem voru margar og mikl-
ar, var hún hamingjusöm. Hún
gat ekki bælt niður gleði isína
yfir lítilræði, sem sérfoverjum
óbreyttum manni foefði fundizt
aLveg þýðingarlaust.
Hurstwood var vissulega
foreykinn yfir þeirri uppgötvun,
að Carrie hefði meiri hæfileika
en almennt gerðist. Það er
ekkert í lífinu, sem er eins upp-
örvandi og sanngjarn metnaður,
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
fjölyrða um. Hann kom'st til dæmis þannig að orði, að það
ætti að hætta að skylda fólk til þess að greiða prestinum
sérstaklega fyrir þjónustu eins og giftingu, skírn og ferm-
ingu. Það yrði aðeins til þess að granda sambandi prests-
ins og safnaðarin's.
En eigi að síður gerði séra Þórkell mun minna að því
að reka áróður meðal safnaðarins en Ruggaard aðstoðar-
prestur. Og þótt undarlega megi virðast, varð Þorkeli það
til óheilla að hafa gefið í skyn, að hann væri mótfallinn
því að prestarnir tækju á móti greiðslum fyrir þjóðnustu
slíka sem giftingu, skírn og fermingu. Slíkur prestur hlaut
þó að vera eitthváð skrítinn í kollinum, það 'hlaut hver
maður að Sjá.
Þegar 'hinn örlagar'íki dagur nálgaðist, tóku ýmsir fylg-
ismenn séra Þorkels að draga sig í 'hlé. Þá gerðist Þorkell
æfur og bar þeim sviksemi á brýn, en það gerði aðeins illt
verra. Og einmitt þegar Þórkeíl þurfti helst fylgis með,
IF ONE OF THESE Y LRO'; ".,. \P
WRECKS FROAA \ GNE OF THESE
BERCHTESðADEM ] PON'T, YOU'LL BE
EVER FLIES AGAíN,/ HAPPY TO HAVE
I'LL EAT MY... )\ THAT MUCH TO
EAT J
WgM • .;■f'1% is‘ ■
I, - 1 KSJ jy- /v-
THE FUSELAGE, RIGHT ENGINE ^
AND WIN6 ONTHIS ONE LCOK PRETTy]
GOOD/ C'MON, HANK...THE SOONER
WE GET STARTEP THE SOONER WE
6ET BACKTOOUR BASE/AND I’P
SURE Ll KE TO SEE KATHY AGAIN !
yæm
J
6EE/ I HOPE I'AA
NOT FIGURING THE
KID WRONG/ BUT.,.
BUT SHE'S BEEN
SEEIN6 A LOT OF
DR. NORTH
WHATTAYA
EXPECT HER
TO DO,..
SPEND THE
RESTOFHER
^LATELY/ ANP...
SWELL WORK HERE,
KÆTHY/ THE BOYS
ARE CRAZY ABOUT...
WHAT'S THE MATTER ?
OH, STILLTHINKIN6
ABOUT... I'M
SORRY, KIP...
BACKAT FIELDM...A WEEKLATER... YOU'VE BEEN DOINGV/ IT'S OKAY,
JIM / IT’S JUST
THAT...THAT
WHENABOY’S
8R0UGHT1N...
WOUNDED...
ÍNSTEAD CFHIS
FAŒ, IGEE
GQMEONEELSESj
MYNDA
SAG A
Örn og Hank foafa farið upp á
flugvöllinn úr neðanjarárbyrg-
inu og eru nú að skoða flug-
vélarnar, sem allar eru meira
■ og minna skemdar.
HAMK: „Ef nokfcur þessara
fugla frá Berehtsgaten geta
mofckru sinni flogið aftur þá
get ég gleypt sjálfan mig . . .!“
ÖRN: „Jæja, vinur kær, ef okk
ur tekst ekki að koma ein-
hverri þeirra á loft, þá muntu
líka þurfa að leggja þér
margt til munns. Þessi hérna
og þessi þarna, hægri vélin af
þessari og annar vængurinn á
þessari er nothæft. Ágætt,
Hank, komdu nú, við skulum
byrja sem allra fyrst — því
fyrr sem við byrjum þess fyrr
komumst við heim — og mig
langar nokkuð mikið til að
hitta Kötu aftur!“
Viku seinna á M-flugvellinum:
STÚLKA: „Ég vona að mér
skjátlist ekki, en Kata hefur
verið töluvert með North
lækni upp á síðkastið og . . .“
ÖNNUR STÚLKA: „Hvað viltu
eiginlega að hún geri. Viltu
að hún eyði lífi sínu í sorg?“
NORTH LÆKNIR: „Þú he:L
unnið ágætt starf, Kata. Strák
arnir eru allir i sjöunda himni
Hvað er að? Ó, þú ert enn að
hugsa um. Mér fellur þetta á-
kaflega illa, barn.“
KATA„ Það er allt í lagi, Jim.
Það er bara þetta, að þegar
komið er með særða pilta, þá
hef ég alltaf annan fyrir aug-
unum.“