Alþýðublaðið - 26.08.1944, Blaðsíða 7

Líuigardagur 26, ágúst .1944.
ALÞYÐUBLAPIO
i
Bœrinn í da^
Næturlæknir er í Læknavarð-
stöfunni, sími 5030.
Næturvörður er í Reykjavíkur
apóteki.
Næturakstur annast B. S. R.,
sími 1720.
8.30
12.10-
15.30-
19.25
19.50
20.00
20.45
21.15
21.50
22.00
24.00
Morgunfréttir.
-13.00 Hádegisútvarp.
-16.00 Miðdegisútvarp.
Hljómplötur: Samsöngur.
Auglýsingar.
'Fréttir. ,■
Upplestur: Sögukafli (Guð-
mundur G. Hagalín rithöf-
undur).
Hljómplötur:
a) tónverk eftir Mozart og
Haydn.
b) Svíta nr. 3 eftir Bach.
Fréttir.
Danslög.
Dagskrárlok.
Sjötugur í cfag:
Björn Björnsson verkamaður
Hallgrímssókn.
Messa í Austurbæjarbarnaskól-
anum kl. 11 f. h., séra Sigurbjörn
Einarsson.
Hjónaefni
Nýlega opinberuðu trúlofun
sína ungfrú Hulda Valdís Þor-
steinsdóttir, Laufásvegi 24 og Þor-
steinn Erlingsson, sjómaður í Hafn
arfirði.
Frá Mæðrastyrksnefnd.
Konur þær sem eiga að fara á
vegum Mæðrastyrksnefndarinnar
innar að Laugarvatni, mæti mánu
daginn 28. ágúst í Þingholtsstræti
18 kl. 9.30 árd.
Samúðarverkfall
Frh. aí 2. síöu.
með Framsókn en Dagsibrún.
Félagskonur Framsóknar vinna
í Niðursuðuverksmiðju S í. S.
I>ar vinna ekki félagar úr Iðju
og hafa eklki unnið. Félagskon
ur Framsóknar hafa ekki unnið
í öðrum fyrirtækjum, sem í deil
unni standa.
í sambandi við þessa ákvörð-
un, sem Dagsbrún ihefir verdð
neydd til að taka, til þess að
bjarga iðaðarverkafólkinú, enda
má svo sem segja að ýmsir félag
ar í stjórn Dagsbrúnar beri á-
byrgð á handapati Björns
Bjarnasonar, imiá .benda á það,
að öll þessi deila væri nú leyst,
ef farið ihefði verið að náðum
Alþýðublaðsins — og þá hefði
Dagslbrún ekki þurít að grípa
til þessa óyndisúrræðis. Ef Iðja
hefði verið lögð niður og félag-
arnir gengið í Dagsbrún og
Framsókn, þá væru þeir nú farn
ir að vinna samkvæmt samning
um beggja þessara sterku og
gömlu félaga — og tfyrir hærra
kaup, en Iðjufólkið mun fá, þó
að Iðja fengi öllum sínum kröf-
um fullnægt og þó að Dagsbrún
, takist að knýja fram samninga
fyrir iðnaðarverkafólkið. Og
að mun hefna sin að leysa þetta
vandræðamál ekki á þennan
hátt, það mun ekki aðeins hefna
sín fyrir iðnaðarverkafólkið
heldur og tfyrir Dagsibrúnar-
menn, því miður — og jafnvel
alla verkalýðshreyfingun a hér
í Reykjavík. Bröltið og handa'-
patið, þetta óhjákvæmilega flan
Björns Bjarna.sonar hetfir jafn-
vel spillt fyrir þeirri baráttu,
sem járnsmiðir og prentarar
eiga í vændum.
Björn Bjarnason, fylgihnött-
ur Brynjólfs Bjarnasonar — og
málpípa hans í valdabaráttunni
, jnnan kommúnistatflokksins, nýt
ur, einskir trausts jafnvel ekki
meðal flokksfélaga sinna, sem
taka þátt í verkalýðsmálum ann
arra stéttarfélaga. Hann hefir
sjálfur skapað sér þessa einangr
un með tflani sínu í málefnum
þess verkalýðsfélags, sem hon-
um hefir verið trúað fyrir að
stjórna, en sem hann hefdr sýnt
og sannað að hann hetfir verið
ófær til.
BJÖRN BJÖRNSSON verka-
maður er fæddur í Bakkar-
holtspai'ti í Ölveisi 26. ágúst
1'874 og er því 70 ára í'dag.
Björn fluttist til Reykjavík
árið 1908 og hefur unnið ýmist
sjó- og landvinnu en nú allmörg
síðasliðin ár hjá Eimskipafé-
iaginu.
Hver sem sæi þennan aldna
eljumann taka mat sinn að
morgni og fara niður að höfn til
vinnu, mundi vart geta trúað að
hann ætti sjötíu ár að baki sér.
Þrátt fyrir það þó hin
gengna braut hafi oft verið
ströng og mikið átak hafi þurft
til að sjá fyrir framfærslu sex
barna, þá hefur Elli kerling
enn þá ekki tekizt að þreyta
við hann þau fangbrögð, sem
hann hefur ekki staðizt.
Ég, sem þessar línur rita,
hef ekki þekkt Björn nema
síðastliðin sex ár, svo ég hef
ekki aðstöðu til að færa í letur
hér æviágrip hans. Vænti þess
að það verði gert af mér kunn-
ugri og færari manni.
Björn er maður vinsæll svo
af ber og hrókur alls fagnaðar
í vinahóp. A það rót sína að
rekja til sérstaklega góðrar og
léttrar lundar, enda býr Björn
yfir allmikilli kímnigáfu, sem
hann notar þó aðeins innan
takmarkaðra vébanda.
Ef ég væri spurður • hvað
væri sérkennilegast í fari
Björns og myndi hafa bægt
árafjöldanum frá að rista sínar
ferlegu rúnir í skapgerð hans
og útlit, þá myndu tvö svör
vera efst í huga mér. Það fyrra
að hafa tileinkað sér lífsreynslu
Benjamíns Franklíns, að tala
aldrei illa um nokkurn mann,
en segja allt gott um hann það
ég veit. Því að festa hugann
einungis við það bezta og göf-
ugasta í fari samborgara sinna
hlýtur að lyfta sérhverjum yfir
meðalmennskuna og útiloka
skilyrði til að þroska það. lága
innra með sér.
Hitt svarið væri það, að
Birni hefði ávallt auðnazt að
taka sínum örlagadómi með
réttsýni á hverjum tíma. Því
vitað er að enginn siglir öllum
skipum drauma sinna þöndum
seglum, án þess að eitthvert
þeirra brotni á hörðum klett-
um veruleikans og ná því
aldrei strönd hins fyrirheitna
lands. Þá er það ekki skipbrot-
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
P'rh. aí 4. sihu.
þingmaður ekki viljað kannast við
að hafa framsett þau ummæli,
sem eftir honum voru höfð. Með
því er þetta atriði úr sögunni ,og
verður að líta á það sem ýktan
fréttaflutning amerískra blaða-
manna.
En þótt þingmaðurinn hafi ekki
viðhaft þessi ummæli, sem ek1
skal efast um, þá er ástæða til aö
minna .á, að ummæli svipuð þess-
um hafa áður komið fram opin-
berlega í Bandaríkjunum og sætir
furðu, að slíkar bollalegggingar
um ráðstöfun á landi fullvalda
þjóðar, skuli fram koma opinber
lega hjó vinveittu og lýðfrjálsu
'landi. Virðist óstæða til að láta
það í Ijós í fullri aivöru, í eitt
skipti fyrir öll, að íslendingar hafa
ekki hugsað sér að afsala landi
eða réttindum á landi til nokk-
urrar þjóðar, eftir að núverandi
herverndarsamningur er útrunn-
inn og útlendur her horfiim úr
landinu, samkvæmt ákvæðum þess
samnings.“
Undir þetta geta allir tekið,
nema þá sú fámenna klíka, sem
vill allt til vinna að efla á'hrif
austræns einræðisríkis hér á
landi.
ið sjálft, heldur frá hvaða
sjónarmiði litið er á hinn orðna
atburð, hvort heldur eru veik-
indi eða vinamissir, þá hefur
hann fundið og tileinkað sér þá
staðreynd, að: Bak við heilaga
harma er himininn ætíð blár.
Björn er giítur Margréti
Jónsdóttur frá Heiði í Holtum,
sérstakri myndar- og ágætis-
konu. Hafa þau hjón verið gift
í 36 ár og orðið átta barna auð-
ið, en tvö þeirra dóu í æsku.
Auk þess hafa þau alið upp
einn dótturson sinn.
Ég veit að færri en vildu
eiga þess kost að þrýsta hönd
þessara ágætu hjóna í dag og
óska þeim til hamingju með
daginn, en þeir hinir sömu
senda þær óskir samt eftir
þeim leiðum, sem fjarlægðin
fær ei aftrað.
Vinur.
Leikkonan og sjóliðinn
Aðaífundur Læknafé-
Satjs ísiands stendur
yfir
IGÆRDAG kl. 4 hófst aðal-
fundur Læknafélags ís-
lands í fyrstu kennslustofu Há-
skólans.
Ýms viðfangsefni og vanda-
mál læknastéttarinnar verða
rædd á fundunum auk venju-
legra aðalfundastarfa.
Kosin verður nefnd til að
fjalla um bréf, sem borizt hef-
ir frá landlæbni varðandi fóstur
eyðingar. Þá verður og rætt
um kjör héraðslæknu og ann-
arra embættislækna og samn-
inga héraðslækna við sjúkra-
samlögin. Þá flytur Sigurður
Sigurðsson erindi um berkla-
smit á íslandi, og Páll Sigurðs-
son mun ræða um nýskipan
læknishéraða og læknisskort í
sveitahéruðum.
Ennfremur mun rætt um
sjúkrahússskort og sjúkrahúss
þörf og frú Sigríður Eiríksdótt
ir mun ræða um hjúkrunarmál.
Ðagsbrún efnir til
berjaferða fyrir
félaga sína
T^AGSBRÚN hefir ákveðið
að efna til berjaferða fyr
ir félagsmenn sína og konur
þeirra.
Hetfir félagið útvegað sér
leyfi til berjatínslu í Heiðar-
bæjarlandi í Þingvallasveit, en
þar er sagt mjög gott berjaland.
Dagsbrún ráðgerir að þessar
berjaferðir hetfjist um miðja
næstu viku og geta félagsmenn
snúið sér til skrifstotfu félagsins
þessu viðkomandi.
Hér á myndinni sést sjóliði í ameríska flotanum og kvikmynda-
leikkonan Alixis Smitih, sem er mjög vinsæl meðal sjóliðanna og
hefir verið kjorin „uppáhaldsstúlka“ skipshafnar á einu herskipd
Bandaríkjaflotans
SLANNES A HORNINU
Frh al 5. siftu
bre“ framar, heldur lent á
,„Sprengisandi“ og komið við á
Borginni til þess að fá sér iðraró
eftir allt hnjaskið ög hið ,,holla“
ket, auðu seðlana og sönglistina í
bílunum að norðan. Hvílík bless-
un með nýfengið lýðræðið upp á
vasann, er sýndi. það, að nú gæti
hver búið að sínu án þess að að'ra
varðaði nokkuð um það. Því mið-
ur hafði mikil pappírsekla verið
á suðurleiðinni, því enginn sá ér í
bílunum hafði verið, •• átti neinn
„auðan seðil“ til þess að bjarga
sér við undir rimabörðunum og
eftirlitsmaðurinn og_ félagi hans,
,,vertinn“, voru ekki betur á vegi
staddir en hinir. „Auða seðla“ má
oft nota sér til ýmissa þæginda
og einkum til þess að afla sér að-
dáunar og virðingar samborgara
sinna. Menn ættu að hafa nóg af
þeim í vösum sínum, ef .þeir eiga
von á aþ koma á Þingvöll eða fara
norður.“
„ÁÐUR EN ég yfirgæfi fasta-
landið og leggði út á Faxafenið
fékk ég vel að borða hjá þingmann
inum og kaffi með kleinum á eftir,
en það undraði mig, að ó svo fín-
um bæ, þar sem matseðill fylgir
hverri máltíð, að matseðillinn
(Menu) var „auður seðill“. Þegar
yfir Fenið var komið þótti rriér
nú gauragangurinn, dynkirnir og
skruðningurinn ætla að verða
nokkuð mikill: Katla var að gjósa,
eld^læringarnar sáust úr hólunum
að heiman frá mér og skruggur
heyrðust úti fyrir, svo að ég fór
að hugsa sem. svo: „Nú hvað er
þetta? Eru bílarnir að norðan
komnir hingað með alla kjötsjúk-
lingana að norðan?“ En svo sá ég
í blaðinu einu að þetta var bara
venjuleg prentvilla í blaðinu eða
línubrengl handa lesndunum til að
skenimta sér við og ráða fram úr
eins og. væri það „fró öðrum
stjörnum", sem snarvitlaus heimsk
ingi væri að spreyta sig á, eins og
að flétta reipi úr sandi, og vita
allir hversu það er þroskandi fyr-
ir skilning marina að vera að
dútla við það.“,
„J'ÆJA,, ÉG VARÐ feginn að
ekki var „eldur kominn upp“ í
Rauðhólana mína. Hitt. var lítið
gleðiefni fyrir mig, að nú var all-
ur ,,Svarti-dauði“ þrotinn. Einhver
í útvarpinu hafði náð í hann með-
an ég var ekki við, og gert svo
útaf við hann, að setja þurfti alla
skrúfnagla, sem til voru á staðn-
um í flöskustútana, svo að eitt-
rvað bjargaðist af öllu því „synda
flóði“, er þá ætlaði að flæða yfir
landið hérna í kringum Hólana.“
„ÞAÐ HEFUR áreiðanlega ver-
ið sama „forsjónin“, sem bjargaði
,,foringjanum“ og sem hlífði mér
við öllum þessum árásum: Ketinu,
auðu seðlunum, Kötlugosinu og
ljósaganginum, stjörnublindunni
og allri þeirri vitleysu, sem hún
hefur valdið. Ég læt því engan
hengja, engan grafa upp og engan
skjóta, heldur „náða“ þá alla, að
minnsta kosti alla stórsyndara,
það er að segja ef ég ætti ráð á
því, en þau fæ ég nú bráðum „úr
austri“, enda hefur sólin allt af
komið upp í þeirri átt. Fer ég þá í
,,sólardans“ á Ðorginni að lokinni
,,þjónustu“ í dómkirkjunni, eins
og plagar að vera áður en gengið
er til Lögréttu og þar drýgðar
allar mestu dáðirnar fyrir þjóð-
ina. — Það verða nú dáðir, ef að
vanda lætur.“
Hannes á horninu.
Gróðurhúsin
Frh. af 2. síðu.
þeim á annað borð sköpuð þau
skilyrði, sem með þarf til þess
að slíkar byggingar, en þær
reynast oft kostnaðarsamar,
geti borgað sig, en verði braut-
ryðjendunum ekki fjárhags-
baggi, sem erfitt kynni að
verða að rísa undir.“
— Hvað má svo rækta' í
þessum smágróðurhúsum?
„Allt þaðj sem ræktað er
annars staðar á landinu við
sömu aðstæður, fáist aðeins
nægjanlegur hiti. T. d. tómata,
melónur, ertur, baunir og vín-
ber. Einnig sojabaunir, en þær
í eru álitnar og eru eflaust frá-
bærlega holl fæða og innihalda
mjög mikil fjörefni. Seinni
part vetrar má svo rækta salat
og .hreðkur og enn fremur
plöntur til gróðursetningar í
garða að vorinu.“
Messur á morgun.
Fríkirkjan kl. 2, séra Árni Sig
urðsson.
Úfbreiðið
Álþýðublaðið