Alþýðublaðið - 26.08.1944, Blaðsíða 8

fl
MTMRN£StCIO.M
0»
f
Vitlausa fjölskyldang
(Snurriga familjen)
Bráðfjörugur sænskur gam-
anleikur
Thor Modéen
Áke Söderblom
Eivor Landström
AaukamyAd:
NORSKAK KORVETTURÍ
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 i
Sala aðgöngum. hefst kl. lli
„VIRÐINGAR-ÁT.
Lengi hefur það viðgengizt
að éta mönnum til virðfngar.
En mjög er sá siður nú að
hverfa — hvarvetna nema á ís-
landi........
Nú er nýafstaðin ein fjölmenn
stóreflis-átveizla. 1 þetta sinn
var étið í tilefni af því að kon-
ungur vor átti þá afmælisdag.
Mjög er Fjallk. fjarri skapi
að amast við því, að konungi
vorum sé sýnd sæmd. En vér
fáum ekki með nokkru móti
séð, að honum sé nein virðing
að því, að t. d. Jón Olafsson éti
í eitt skipti meira og drekki
meira af áfengi en hann er van
ur. Né heldur getum vér séð,
að konungi muni þykja nein
virðing að þvi að aðrir geri
það........
Finni menn hvöt hjá sér til
þess að gera sénr dagamun á
afmælisdegi konungs — og vér
viljum alls ekki segja, að það
sé ékki vel til fundið — þá ætti
óneitanlega betur við, að stofn
að væri til einhvers mannfagn-
aðar, sem alþý ð a m anna
gæti tekið þátt í sér til ánægju.
Nú hefur hún ekki annað að
segja af þeirri sæmd, sem menn
þykjast vera að sýna konungi
vorum, en þá að standa úti á
götunum og horfa á, hvernig
veizlugestirnir eru búnir....“
Fjallkonan 1906.

hún iþráði að hitta Hur.stwood.
Nú fannst henni hann vera
eini sanni vinnur faennar. Morg-
uninn eftir var Drouet aftur
búinn að fá áfauga, en iþá var
það of seint.
Hún fékk indælt bréf frá
Hurstwood, og í því stóð að
faann biði eftir thenni í skemmti-
garðinum, þegar hún fengi
bréfið. Þegar faún kom, ljómaði
■hann eins og sólin.
„Jæja, vina mín/1 s-purði
hann. „Hvernig stóðstu sig?“
„Svona sæmilega," sagði hún
dálítið niðurdregin eftir fram-
komu Drouets. ,
„Segðu mér frá því. Var það
sk emmtilegt ? ‘ ‘
Carrie sagði honum frá æfin-
unni og varð þeim mun faýr-
ari, sem lengra leið á frásögn-
ina.
„Nú, þetta er dásamlegt,“
sagði 'Hurstw-ood. „Mikið er ég
feginn. Ég verð að koma og
faonfa á þig. Hvenær æfið þið
næst.?“
„Á þriðjudaginn,“ sagði Carrie
„En þeir. faleypa engum áhprtf-
endum inn.“
„Ég 'býst við, að ég gæti kom-
izt inn,“ sagði Hurstwood drýld-
inn. ,
iHún var alveg heilluð af hugs
unarsemi faans, en fékk faann
samt til þess að löfa henni því
að koma ekki.
„Jæja, þú verður að gera þitt
bezta til þess að iþóknast mér,“
sagði hann uppörvandi. Mundu
bara, að ég þrái af heilum faug,
að þér gangi vel. Við skulum
gera þessa leiksýningu einhvers
•virði. Þú lætur þitt ekki etftir
líggjai“
„Eg skal reyna,“ sagði Carrie,
ljóanandi af ást og ákafa.
„Þetta líkar mér,“ sagði Hurst
wood innilega. „Mundu nú,“
sagði faann og otaði fingri að
faenni. „Þú gerir þitt bezta.“
„Það skal ég gera,“ svaraði
faún og leit til baka.
Allur faeimurinn ljómaði atf
sólskini þennan morgun. Hún
tifaði áfram og fainn dimmblái,
faeiði faiminn stafaði bláma sín-
um inn í sál faennar.
ÁTJÁNDI KÁFLI.
Um kvöldið þann sextánda
kom það í, ljós, faversu miklu
Hurstwood faefði tfengið áorkað
í kyrrþey. Hann hafði lætt því
inn meðal vina sinna — og þeir
voru margir og áhrifamikíir —
að það væri rétt fyrir þá að
vera viðstaddir þessa sýningu,
og af því leiddi, að sala að-
göngumiða faefði verið mjög
mikil. 1 öllum falöðum faöfðu
birzt smáat/hugasemdir. Hann
hefði komið því í kring með að-
stoð vinar síns, faerra Harry Cc
Garren, sem var blaðamaður við
„Tihe Times“
„Heyrðu, Harry,“ sagði Hurst
wood eitt kvöldið, þegar fainn
síðarnefndi stóð við drykkju-
borðið og staupaði sig, áður en
faann faélt faeim. „Þú getur
hjálpað strákunum, býst ég
við.“
„Hvað er það?“ sagði McGarr-
en, sem var hreykinn af því að
vera ávarpaður atf þessum glæsi-
lega forstjóra.
„Guster stúkan ætlar að fara
að faalda leiksýningu til þess að
ná í iítið eitt af peningum, og
þeir vildu gjarnan lláta tilkynna
það í blöðum á einfavern faátt.
Þú veizt, hvað ég á við — smá
atfaugasemd um það, að leik-
sýningin íari tfram.“
„Já vissulega,“ sagði McGarr-
en. „Eg get fcomið þessu í kring
fyrir þig, George.“
En allan tímann lét Hurst-
wood sem minnst á sér bera.
Regluibræðurnir í Custer stúk-
unni gátu varla iskilið, hvers
vegna þessi litla kvöldskemmt-
un þeirra vakti svona mikla at-
hygli. ýlerra Quincel var álitinn
fareinn snillingur við að skipu-
leggja.
Og loks þann sextánda voru
allir vinir Hurstwood reiðúbún-
ir eiris og Rómverjar eftir skip-
un öldungaráðsmanns. Hann
faafði í, raun og veru tryggt sér
•yel klædda, góðlynda og (hlynnta
áfaorfendur um leið og faann á-
kvað að fajálpa Carrie.
Lítla leikkonan faatfði nú feng-
ið fullt vald á falutverki sínu,
enda þótt faún kviði sáran fyrir
ir þeirra stund, þegar faún átti
að standa tframmi fyrir öllum
ófaortfendunum. Hún reyndi að
hugga sig við það, að það var
heill hópur atf öðru fólki, mönn-
um og konum, sem voru óstyrk
og kvíðafull, þegar þau faugs-
uðu til árangursins atf ertfið-
leikum sínum, en samt gat faún
ekki varizt því að ifaugsa um
•hina persónulega áfaættu sína.
Hún vaf dauðhrædd um, að faún
myndi gleyma því, sem faún átti
að segja, að faún gæti ekki leitt
fram þær tilfinningar, sem faún
þurfti að Ifinna til í ihlutverki
sínu. Stundum óskaði faún, að
faún faefði aldrei lagt sig í þetta,
stundum ^skalf hún af ótta við
það, að faún yröi lömuð af
skelfingu og stáeði náföl með
■ NYJA Blð
Á vængjum
vindanna
(Thunder Birds),
Skemmtileg og spennandi
mynd, í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk::
Gene Tierny
Preston Foster
John Sutton
Sýnd kl. 3, 5, 7, 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
öndina í faálsinumi og eyðilegði
alveg sýninguna.
Annars var faerra Bambergen
faonfinn úr leikendahópnum.
Veslings maðurinn faafði lyppazt
•niður undir gagrýni leikstjór-
ans. Erú Morgan var þarna enn-
þá, en faún var ötfundsjúk og
ákveðin að reyna að minnsta
kosti að jafnast á við Carrie.
Einhver iðjulaus atvinnuleikari
faefði verið fenginn til þess að
Laugardagur 26. ágúst 1944.
■ GAMLA SíO «
Stjörnurevýan -
(Star Spangled Rhythm) §
8ING CSÖS8Y * 808 HOP£ ♦ MID
MacMURRAY * fRANCHOt TONE * RAY
MltLAND A VICTOk MOOfiE * DOROTHY
IAMOUR * PAUtETTEGODDARD * VERA
ZORiNA * MARY MARTIN * OlCIC
poweu » öErír hutton » eddie
8RACKEN ♦ VERÖNICA tAKE * ALAK
LxDO * RCCMES.TER *
Sýnd kl. 7 og 9.

Villimaðurinn
frá Borneo
(The Wild Man of Borneo)
Frank Morgan
Bonita Granville
Sýnd kl. 3 og 5.
taka að sér hlutverk Ray, og
þótt faann faefði litla faæfileika,
þó þjáðist faann ekki af neinm
iþeim kvillum, isem kom fram
fajá iþeim, sem faafa aldrei stað-
ið á leiksviði. Hann hafði verið
varaður við að taía um fyrri
reynslu sína, en hann var svo
þóttafullur og drýgindalegur í
iframkomu, að allir hlutu að fá
grun um það.
„Þetta er- svo auðvelt,“ sagði
BJÖRNINN
eftir HENRIK PONTOPPIDAN
„Að faugsa sér aðra eins frekju!“ faélt faann áfram máli
sínu, og rödd faans titraði af gremju >og vanþóknun. „Nú
vantar klukkuna aðeins tvær mínútur í tíu, og hann hefir
enn ekki látið sjá sig. Ja, þér fáið áreiðanlega að sjá það,
Mortensen, að faann veldur einhverju hneykslinu faér í dag.
Hann kemur hingað til ’þess eins að gera uppþot, ef hann
lætur þá sjá >sig. Hann kvað faafa verið viti sínu fjær heima
hjá sér í gærkvöldi og nótt, hefi ég heyrt. Aðstoðarprestur-
inn sagði, að hann faafi verið á fótum langt fram á nótt og
ætt fram og aftur eins og hann væri genginn af vitinu. Já,
þið getið sagt ykkur faað sjálfir, að faonum hefir verið
meira en lítið niðri fyrir fyrst hann missti svona stjórn
4 sjálfum sér. — En, guð minn góður, Mortensen, þarna
kemur þá vagninn, eða ég sé ekki betur. Jakob! Hringdu!
Hringdu! Hver djöfullinn er þetta maður, hringdu!
Klukkan tók að hringja, og í næstu andrá komu prest
arnir út undandi og ráðvilltir á svip. Hvað átti til bragðs
að taka? Séra Muller var enn ókominn. Það var fáheyrt
hneyksli. Það varð að gera boð eftir faonum þegar í stað.
Þegar hér var komið sögu, staðnæmdist vagninn ut-
ah við kirkjuna.
SAG A
*