Alþýðublaðið - 03.09.1944, Blaðsíða 8

BUSTMMUF?
-fMAC/ t—
OUT OFTHE PLANE,
HANK/rrSOURONLY
--r ŒANCB/
WE'PE SUNK, SCORCH /
HE’SCOAAINGBACKFOK
US.—ANPTHIS TIME
HE’LL GETUS/
ÖRN: ,,Við skulum yfirgefa
ina Hank. Það er eina von
■iTJARNAKSm.
Viðureign á
Nor ður-Ailanfs hafi
(Action in the
Nortb-Atlantic)
Spennandi mynd um þátt
kaupskipanna í baráttunni
um yfirráðin á höfunum.
Humhrey Bogart
Raymond Massey
Sýnd kl. 4, 6,30 og 9
IBönnuð börnum innan 12 ára
Sala aðgöngum. hefst kl. lljg
HARSALA
FYRIR röskum 70 árum
sóttu útlendingar eftir því að
kaupa hér hár af fólki. Segir
svo um þetta í aðsendri grein
í Tímanum 1872.
„Á hinni miklu hársölu til
útlendinga, sem nú er farin að
tíðkast hér um Suður- og Aust-
urland, mun mörgum þykja
vel við eiga að vekja eftirtekt
seljendanna á, hversu það virð-
ist eiga illa við að láta slíka
kaupendur safna stórfé á ferða
lagi sínu hér, bæ frá bæ, við
að reyta af fólki eitt fegursta
skraut líkamans, nl. hárið. Oss
furðar stórlega, að fólk hér —
og það jafnvel heiðvirt kven-
fólk — skuli ekki bera meiri
virðingu fyrir höfuðhári sínu
en svo, að láta menn þessa vera
að fara höndum um höfuð sitt
til að svipta það hinum fegurstu
hárlokkum sínum. Með því er
líka horfin endurminningannn-
ar fagra hugmynd, sem inni-
falin er í því að geyma hárlokk
af sínum ástfólgnu til minning
ar um þá, en sem hverfur við
það, að vita þá í svo margra
höndum, sem hafa óverðuglega
aflað þessa. Óverðuglega af því
að þeir hafa ekki borgað þá sem
annars vera bæri, því skyldi
þessi hársala eiga sér stað, ætti
hvert „lóð“ af hárinu að kosta
4—5 rd.....“
* * *
ÞREKLEYSl konunnar er styrk
ur hennar.
Plautus.
að hann elskað hana, hvísla þvi
að henni enni, Hann stundi,
þegar hann sá vonir sínar verða
að engu. Hann varð meira að
segja að bjóða henni kvöidverð
og gera sér upp. Loksins fór
hann að hliðardyruunm og
spurði, hvernig það gengi. Leik-
ararnir voru allir á þönum, tal-
andi og hálfklæddir. Drouet
þvaðraði sífellt í ástríð”í"ri"'
hrifningu. Hurstwood gat með
aumindum 'haft stjórn á sér.
„Við borðum auðvitað kvöld-
verð saman,“ sagði hann með
rödd, sem hafði hjarta hans að
háði og spotti.
„Þökk fyrir,“ sagði Carrie
brosandi.
Litiu leikkonunni var undar-
lega innanbrjósts. Nú fann hún
fyrst, hvað það' var að láta
dekra við sig. Nú var það hún,
sem var dáð og eftirsótt. Sjálf-
stæði velgengninnar fór óljóst
að gera vart við sig. Allt var
orðið umbreytt, og hún leit nið-
ur á elskhuga sinn. Hún gerði
sér þó ekki fulla grein fyrir því,
en eitthvað í framkomu hennar
var óendanlega heillandi. Þegar
hún var tilbúin, fóru þau upp
i vagninn, sem beið, og óku nið-
ur í borgina. Aðeins einu sinni
fékk hún tækifæri til að láta
tilfinningar sínar í ljós, og það
var þegar Hurstwood fór inn í
vagninn á undan Drouet og
settist við hliðina á henni. Áð-
ur en Drouet var kominn inn,
gat hún þrýst hond Hurstwoods
blíðlega og innilega. Forstjór-
inn var alveg utan við sig. Hann
hefði getað selt sál sína til þess
að veya einn með henni.
Drouet rabbaði sífellt og hélt,
að hann væri miðdepillinn í
öllu saman. Hann eyðilagði
kvöldverðinn með hrifningu
sinni. Hurstwood hélt heim
gripinn af þeirri tilfinningu, að
hann dæi, ef hann gæt ekki lát-
ið ást sína í ljós. Hann hvísl-
aði ástríðufullt að henni: ,,Á
morgun,“ og hún skildi það.
Hann gekk burt frá farandsal-
anum og unnustu hans, og við
skilnaðinn fannst honum hann
geta rotað hann án þess að finna
til minnsta samvizkubits. Carr-
ie fann einnig til þunglyndis.
„Góða nótt,“ sagði hann með
uppgerðarró.
,,Gc|ða nótt,“ sagði litla leik-
konan innilega.
„Bölvaður asninn,“ sagði
hann fullur af hatri á Drouet.
„Þetta fífl. É.g get slegið honum
við ennþá. Á morgun skulum
við sjá til.“
„Fn hvað þú ert dásamleg,“
sagði Drouet ánægður og bn>sti
islegasta stúlkan á jarðríki.“'
TUTTUGASTI KAFLI.
Ástríðan verður alltaf ofsa-
fengin hjá manni eins og Hurst-
wood. Hún er engin drauni-
kennd aðdáun. Það er engin til-
hneiging til þess að syngja ástar
óð fyrir neðan glugga konunu-
ar — að vanmegnast og kvarta
yfir þessum grimmilegu örlög-
um. Um kvöldið leið langur
timi áður en hann gæti sofnað
vegna hugsana sinna, og um
morguriinn vaknaði hann
snemma og tók aftur til við
sömu hugsanirnar. Hann var í
uppnámi andlega og líkamlega,
því að nú hafði ást hans á Carr-
ie tekið á sig nýja mynd, og nú
stóð Drouet í vegi. Aldrei hef-
ir nokkur maður þjáðst meira
en hann af tilhugsuninni um
það, að ástmey hans væri í hönd
unum á léttúðugum og yfir-
borðskenndum keppinaut.
Hann vildi gefa, hvað sem vera
skyldi, fannst honum, til þess
að binda enda á þetta vandamál
— til þess að fá Carrie til að
ganga inn á tilhögun, sem gæti
losað þau við Drouet að fullu
og öllu. ,
Hvað átti hann að gera?
Hann hugsaði og hugsaði, með-
an hann klæddi sig. Hann gekk
um í sama herbergi og kona
hans án þess að taka eftir nær-
veru hennar.
Við morgunverðinn vaí hann
alveg lýstarlaus. Kjötið, sem
hann tók á diskinn sinn,
var tekið frá honum ósniert
Kaffið hans kólnaði, meðan
hann leit lauslega yfir blaðið.
Öðru hverju las hann smápóst,
en steingleymdi honum aftur.
Jessica var ekki enn komin nið-
ur. Kona 'hans sat við annan
endd borðsins og myndaði sér
sínar eigin hugsanir. Ný vinnu
stúlka var komin, og hún hafði
gleymt pentudúknum. Þess
vegna var þögnin rofin af of-
anígiöf til hennar.
,,Er ég ekki búin að segja
þetta oft, Magga,“ sagði frú
Hurstwood. „Ég vil helzt ekki
þurfa að minnast á það oftar.“
Hurstwood gaut augunum til
konu sinnar. Húh var yggld á
brúnina. Látbragð hennar þessa
stundina hafði frámunalega
leið áhrif á hann. Næstu athuga
semd hennar var beint' að hon-
um.
„Hefurðu ákveðið, George,
hvenær þú ætlar að taka þér
sumarleyfi?“
Þau voru vön að ræða um
sumarleyfið á þessum tíma árs.
„Ekki ennbá,“ sahði hann.
NYJA BiÓ
ásfir skáfdsins
GAMLA SjO
(The loves of Edgar Áallan
Poe)
Aðalhlutverk:
John Shepperd
Virginia Gilmore
Linda Damell
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
mmmmmmmmumaanmm
Þegar konur hiftasl
(When Ladies Meet)
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. h.
nuna.
„En þú verður nú bráðum að
fara að ákveða þig, ef við eig-
um yfirleitt að fara nokkuð'1,
sagði hún.
„Það gerir ekkert til í nokkra
daga,“ sagði hann.
„Hm,“ svaraði hún. „Við get-
um þó varla be'ðið, þangað til
sumarið er liðið hjá.“
Rödd hennar titraði af niður
bældri gremju.
„Byrjar þú einu sinni enn,“'
sagði hann. „Það litur helzt út
fyrir, að ég geri aldrei neitt
fyrir ykkur, eins og þú tekur-
til orða.“
„Jæja, ég vil nú samt gjarna
vita það,“ sagði hún þráalega.
„Það eru nokkrir dagar eftir
enn,“ endurtók hann. „Þú vilt
þó líklega ekki fara, fyrr ea
veðreiðunum er lokið.“
Honum gramdist, að hún.
GÖTUDRENGURINN
eftir ELISE MÖLLEE.
berginu, og hljóp því eins og fætur toguðu niður stií .unn, oý
um nóttina svaf hann í auðum skúr niður við höfnina. Tveir
dagar liðu, án þess liann hefði kjark til þess að fara upp í
súðarherbergið sitt, sem var eina heimilið, sem hann þekkti
A þriðja degi var hann gripinn þeirri tilfinningu, sem hann
gat ekki látið undan, og hann fór heim í súðarherbergið.
Því þótt hann væri aðeins fátækur götudrengur, sem aldrei
hafði átt annað heimili en óvistlegt súðarherbergi, átti hann
þó sínar tilfinningar. Og Groll var eina manneskjan í heim-
inum, sem nokkra umhyggju hafði sýnt honum, og þess
vegna þótti honum vænt um hana, þrátt fyrir þótt aðbúð
hans hjá henni hefði verið ábótavant.
En þegar hann kom inn í herbergið var það tómt, og
hann þekkti það varla aftur af því nú var það svo hreint og
fágað. Hann varð hryggur og læddist burtu einmana og yf-
irgefinn og hamn gat ekki reitt sig á neinn nema sjálfan sig.
Enginn ’hafði kennt honum, að einhver væri á himnum uppi,
sem skipti sér af örlögum lítils götudrengs.
í Lundúnum eru mörg veslings böm, sem hvergi eiga
heima, en leita sér næturstaðar úti í náttúrunni. Þetta varð
Bob nú líka að gera. Þegar hann um nóttina skreið inn í
opinn kofa sofnaði hann án þess að hafa lyst á að borða
brauðið, sem hann hafði keypt fyrir 50 aura, sem hann hafði
fengið fyrir að segja ókunnum sjómanni til vegar til bjór-
vCOOP GÆ/EFS
THEKE’S A NAZI JUMPING
IWYNDA-
SAG A
HANK: „Við erum fordæmdir,
Örn! Þeir eru að koma aftur
og nú raunu þeir hæfa okkur!“
ina Hank. Það er
ar!“
i „UÖLIU JJd
von okk nú fá það, Mac!
ÖRN: (sér aðra flugvél nálgast.
„Drottinn minn! Þarna kem-
ur nazistaflugvél og ætlar að
ráðast á felaga okkar.“
ALÞYDuBLAUt^
Sunnudagur 3. september 1944.