Alþýðublaðið - 06.09.1944, Blaðsíða 8

s
Miðvikudagur 6. sept. 1944

ri^TJARWftÍSBiÓMn
Viðureign á g
Norður-áfSanfshaii
(Action in the
North-Atlantic)
Spennandi mynd um þátt
kaupskipanna í baráttunni
um yfirráðin á höfunum.

Humhrey Bogart
Raymond Massey
Sýnd kl. 4, 6,30 og 9
önnuð börnum innan 12 árai
I
FYRIR RÉTTI staðhæfði eitt
vitnið, sem var ungfrú í þokka
bót, að hún væri aðeins 43 ára
að aldri. Þar eð dómaranum
þótti þessi aldur kvemnannsins
nokkuð ótrúlegur, fletti hann
upp í bókum sínwm og
sagði síðan: ,,En þetta
er sami aldur sem þér gáfuð
upp, er þér voruð leiddar sem
vitni hér í réttinum fyrir 3 ár-
um síðan“.
Kvensniftin sneri nú þótta-
lega upp á sig og sagði: ,,Já,
haldið þér, herra dómari, að ég
sé ein af þeirri tegundinni, sem
segi eitt þennan daginn og ann
að hinn?“
* * *
PRANGARI NOKKUR mælti
mjög með undralyfi því, er
hann var að selja: „Lítið þið
bara á mig. Ég hefi lifað í 300
ár og er ennþá eins frískur og
fjörugur og unglamb.“
Kona nokkur, sem ekki var
sem trúuðust á þennan háa ald-
ur mannsins, sneri sér að ung-
legum aðstoðarmanni prangar-
ans og spurði hann, hvort prang
arinn væri i raun og veru eins
gamall og hann vildi vera láta.
„Ég get því miður ekkeri full
yrt um það, frú mín góð“, sagði
unglingurinn, „ég hefi i aðeins
unnið hjá honum síðustu hundr
að árin.“
* • *
VIÐ PIERRE í Dakotaríki í
Bandaríkjunum liggur alltaf
ryklag á Missouri-ánni, sem or-
sakast af sandi, er skefur út á
ána. — I gamla daga var sagt,
að áin væri of þykk til þess að
hægt væri að synda í henni, en
of þunn til þess að hægt væri
að rækta hana.
fann aðeins þjónustustúlkuna,
sem var að taka til.
,,Haltó,“ sagði :hann næstum!
við sj.ál'fan sig. ,,Er Carrie far-
in?“ '
„Konan yðar? Já, hún er ný-
farin út.“
„Það er skrýtið," hugsaði
Drouet. „Hún minntist ekki á
á það við mig. Hvert skyldi hún
hafa farið?“
Hann fór að róta i hirzlum
sánum eftir &kjöl'unum, og loks
fann ihann þau og stakk þeim
í vasann. Því næst beindi 'hann
atíhygli sinni að þjónustustúlk-
unni, sem var sn.otur og tals-
vert hlynnt honum.
,.Hvað eruð þér að aðlhafast?“
sagði hann brosandi.
,,Ég er bara að taka til,“ svar
aði hun o.g isnéri aílþurkunarklút
milli handanna.
,,Er það ekki þreytandi?"
„Eklu svo m,jög.“
,,Á ég að sýna yður dálítið,“
sagði hann vingjarnlega og gekk
til ihennar og tók lítið, litprent-
að spjald, sem einhver tóbaks-
sala haifði sent út í auglýsinga-
skyni, upp úr vas sínum. Á
spjaldinu var mynd af laglegri
stulku, sem hélt á marglitri sól-
hláf, en það vax hægt a£> breyta
litunum ií henni í rautt, gult,
grænt og bllátt með .þvi að snúa
HtiOi kringlóttri skifu á kort-
inu.
„Er þetta ekki laglega gert?“
sagði hann og sýndi henni,
hvernig hún átti að fara að.
„Hafið iþér noklcurn tíma séð
svona lagað?“
„En thvað þetta er fallegt,“
sagði hún.
„Þér megið eiga það, ef þér
viljið,“ sagði hann .
„En ihvað þér eruð með fall-
egan hring,“ sagði hann og
snerti hversdagslegan hring,
sem prýddi höndina, sem héld
um spjaldið.
„Finnst yður það?“
„Já, það finnst mér,“ svaraði
hann og notaði það sem yfir-
skin til að gripa um hönd henn-
ar. „Hann er fallegur.“
Þegar hann hafði brotið ís-
inn, h.élt hann áfram að tala og
þóttist gleyma að hann hélt enn
um hönd hennar. En hún kippti
henni fljótt að sér og gekk nokk
ur skref aftur á þak og hallaði
sér upp að gluggakarminum.
„Ég hefi ekki séð yður svo
lengi“, sagði thún og leit hýrt
til hans uim leið og hún veik
undan tilleitni hans. „Þér hljói
ið að hafá verið í burtu.“
..Ég var það ltíka,“ sagði
Drouet.
„Fariðt þér i Iöng ferðalög?"
,,Já, nokkuð löng.“
„Finnst yður það skemmti-
legt?“
,Ekki beinlínis. Það er þreyt-
andi til lengdar."
„Ég vildi, að ég gæti ferð-
azt“, sagði stúlkan og horfði út
um gluggann.
„Hvað er orðið af herra
Hurstwood, vini yðar“, spurði
hún skyndilega. Henni hafði
dottið hann í hug, og eftir henn-
ar áliti hlaut hann að vera
skemmtilegt umræðuefni.
„Hann er hér í borginni.
Hvernig datt yður hann í hug?“
„Ég veit það ekki, en hann
hefur aldrei komið hingað, síð-
an þér komuð heim.“
„Hvernig stendur á því, að
þér þekkið hann?“
„Ég fór ekki svo sjaldan með
nafnspjald hans upp í siðasta
mánuði.“
„Vitleysa“, sagði farandsa1'
léttilega. „Hann hefur ekki
| komið nema nokkrum sinnum,
| síðan við fluttum hingað.“
| „Ekki það, nei?“ sagði stúlk-
i an og brosti. „Þér vitið ekki
j annað.“
I Drouet varð litið eitt alvar-
legri. Hann visssi ekki vel, hvort
; hún talaði í gamni eða alvöru.
j „Stríðnisgoggur", sagði hann.
„Hvers vegna brosið þér * á
þennan hátt?“
„Ég er ekkert að brosa.“
„Hafið þér séð hann nýlega?'1
„Ekki síðan þér komuð heim.“
„Én áður?“
,,Það er nú líklega.“
„Hve oft?“
„Nú, næstum því á hverjum
degi,“
Iiún var illgjörn blaðurskjóða
og henni var forvitni að því
að sjá afleiðingar orða sinna.
„Hvern var hann að finna?“
spurði farandsalinn vantrúað-
ur.
„Frú Drouet.“
Hann varð hálf aulalegur við
þetta svar hennar, en reyndi
að herða sig upo, svo að hann
gerði sig ekki að fífli.
.:Nú“, sagði hann. „Hvað er
með það?“
„Ekki neitt“ svaraði stúlkan
og hallað.i daðurslega uridir
flatt.
..Hann er gamall virmr okk-
ar“, hélt hann áfram og varð
enn meira hugsi.
Hann hefði daðrað leneur vio
hana, en nú var hann alveg bú-
inn að missa lön?unina til
þess. Honum létti, þegar kall-
að var á stúlkuna af neðri hæð-
inní.
..Ég sé big seinna“, saeði
hann. og lét sem honum leidd-
ist að samræður beirra skvldu
NTJA BÍO
GAMLA SíS
'Tt F ] í 1
AsHr skáldsins Huldi fjársjóSur -
(The loves of Edgar Aallan Tarzans
Poe) * (Tarzan’s Secret Treasure)
Aðalhlutverk: Johnny WeissmtiIIer.
John Shepperd Maureen O’SulIivan.
Virginia Gilmore John Sheffield.
Linda Damell Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 Börn innan 12 ára fá ekki
■ /
Sala hefst kl. 11 f. h. a m i I aðgang.
vera truflaðar.
Þegar' hún var farin, gaf
harin tilfinningum sínum laus-
an tauminn. Hann gat aldi'ei
fullkomlega stjórnað andlits-
svip sínum, og nú sýndi hann
allan þann innri glundroöa,
sem hann fann til. Var það
mögulegt, að Carrie hefði tekið
á móti svona mörgum heim-
sóknum og ekkert minnzt á
það? Var Hurstwood að Ijúga?
Hvað átti þjónustustúlkan við
með þessu? Honum hafði fund-
izt eitthvað undarlegt við fram-
korriu Carrie um þetta levii.
Því varð hún svona vandræoa-
leg á svipinn, þegar hann spurði
hana, hve oft Hurstwood hefði
komið? Já, hamingjan góða, nú:
mundi hann það. Þetta hafði
allt verið svo undarlegt.
i Hann settist í ruggustólinn.
til þess að íhuga þetta. Hann

fÆ/a/'ékrét íiljPP 7///a////a r~ •' r *> \
GOTUDRENGURINN
eftir ELISE MÖLLEE.
Maðurinn skellti hendinni á læri sér, og lét svo sem:
hann væri alveg undrandi:
„Groll dáin, ert þú sonur hennar? Guð komi til,. svo
þá er ég afi þinn, drengur minn. Komdu nú með mér, þrátt
fyrir það þótt ég sé fátækur, skal ég sjá um að sonur hennar
Groll þurfi ekki að líða skort“
Bob varð ekkert sérlega uppnæmur af gleði yfir þess-
um óvæntu tíðindum. Honum féll maðurinn ekki í geð, en
þegar hann leyfði að hann mætti hafa Rib með sér, gekk
hann á stað með hinum nýfundna afa sínum og hinum
manninum, sem honum var sagt að héti Jack og væri
frændi hans.
Þeir gengu til eins bæjarhlutans, sem Bob var alger-
lega ókunnur í, og loks fóru þeir inn í stofu ,,afans“, sem
var fátækleg, þótt bún að vísu væri ekki eins skuggaleg og
súðarherbergi þeirra Groll. Snemma næsta morgun fengu
Bob og Rib fyrst fyrir alvöru innsýn í það líf, sem þarna beiþ
þeirra. Rib var settur fyrir lítinn vagn, og þegar hann
reyndi að þrjórkast við að draga hann, dundi svipuól
húsbændanna á honum. Bob vildi hlýðnast því sem hon-
um var boðið til þess, að verða ekki fyrir sömu útreið og
hundurinn, félagi hans og vinur. Og þannig urðu þtir að
rölta frá húsi til húss allann daginn, því þessir méöá liöfðu
það að atvinnu að brýna skæri og önnur eggjárn fyrir
^CORCHy ANP HANK
AI?E ABOUT TO TAKE. OFF
IN A 6ERMAN PLAN’E
WHEN POUNCED UPON
3YA POUSLAS HAVOC...
BEFORE rrCAN PO
PAAAA6E,THE HAVOC15
ATTACKEP BY AN
ME-I09...
y/Z^/THAT
WAS CLOSE/
L.
[Mi
Req. V S Pal Of.
AP fcatu'i
MVNDA-
SAG A
í FLUGVÉLINNI: „Hvert þó í
Logandi. Þarna munaði mjóu!“
HAiNÍK: „Bölvaðir nazistarnir! ÖRN:
’Þeir hafa eyðilagt vélina.“ það
„Flyttu þér út, Hank
logar í vélinni.“
HAíNK: „Ekki alveg strax —
Mig langar að gefa bölvuðum
þrjótunum í netfið!“