Alþýðublaðið - 13.09.1944, Blaðsíða 8

■
ifc L ^ ? I•«*
MiSvikudagur 13. sept. 1944
■MTJASNAÍtSteaa
Eldabuska
(My Kingdom for a Cook)
Bráðskemmtilegur amerísk-
ur gamanleikur
Charles Coburíi
Marguerite Chapman
Bill Charles
Sýnd kl. 5, 7 og 9
MARK TWAIN fór þess ein-
hverju sinni á leit við nágranna
sinn, að fá lánaðar nokkrar bóka
hans. „Þú mátt lesa þær eins
og þig lystir í bókasafni mínu
og á kvaða tíma sem þú vilt“,
svaraði nágranninn, „en ég hefi
gjört mér það að reglu að lána
aldrei bækur mínar út úr hús-
inu.
Nokkrum vikum síðar bað
þessi sami nágranni Mark
Twain að 'lána sér nýja sláttu-
vél, sem Twain átti.
Þessari bón nágrannans svar
aði Twain á þennan hátt:
„Þér er meira en velkomið
að fá lánaða sláttuvélina mína,
en þar sem ég hefi gjört mér
það að reglu að lána hana aldrei
út af mínum eigin slægjum, þá
neyðist þú víst til að nota hana
á minni landareign.“
* * *
— HANN segir, að föður-fað-
ir-faðir-faðir sinn sé enn á lífi.
— Þá lýgur hann.
— Nei, hann stamar.
* * *
ÞAR, sem eru braúðmolar,
þar eru líka mýs.
Rússnéskur málsháttur. ■
* * *
ÞEGAR reiðin og hefnigirnd-
in ganga í hjónaband, fæðist
grimmdin.
Rússneskur málsháttur.
wood hafði gleymt. í borðstof-
unni hafði verið lagt á borðið,
dúkuinn var mjallhvítur,
pertludúkarnir sömuíeiðis og
allt Ijómaði af glerá >og mál-
uðu .póstulíni. — Gegnum
opnar dyr feá hann inn í eldhús
ið, þar sem eldurinn logaði glað
iega í stónni, og kvöldverður-
inn var kominn vel á veg. Úti
í garðinum lék George yngri
sér við hvoip, sem hann var ný
búinn að kaupa, og í setustof-
unni var Jessica að leika á p’í-
anóið, svo að ómarnix af fjörug-
um va'lsi bárust um allt húsið
Allir virtust vera í indælu
skapi eins og hann sjálfur, ung-
ir, glaðir og hamingjusamir.
Hann vildi vera hlýlegur við
alla, og hann leit með velþókn-
un á dúkað borðið og gliáfægð
húsgögnin, áður en hann fór upp
til þess að lesa blaðið sitt í þægi
legum hægindastól í dagstof-
unni uppi, sem vissi út að eöt-
unni. En þegar hann ikom bang
að inn, sá hann konu sína standa
fyrir framan spegilinn og ‘bursta
á sér hárið skuggalega á svip.
Hann gekk léttilega inn og
vildi mýkja allar þær illu til-
finningar, sem enn kynnu að
vera eftir, með vingjarnlegum
orðum og fúsum loforðum, en
frú Hurstwood sagði ekkert.
Hann settist i stóra stólinn og
kom sér vel fyrir, opnaði blaðið
og byrjaði að lesa. Nokkru
seinna var hann farinn að brosa
glaðlega yfir fjörlegri frásögn af
fótboltákeppni miili flokka frá
Ohicago og Detroit.
En á meðan virti frú Hurst-
woöd hann fyrir sér í speglin-
um. Hún tók eftir hinu glaðlega
og fjörlega látbragði hans, glæsi
leik hans og góðu skapi og henni
gramdist það. Hún furðaði sig á
því, að hann skyldi geta hag-
að sér svona í návist hennar;
eftir alla þá kaldhæðni, kæru-
leysi og vanrækslu, sem hann
hafði sýnt henni undanfarið.
Hún hugsaði um, hvað hana
langaði til þess að segja hon-
um það •— hvað hún skvldi
leggja mikla áherzlu á staðhæf
ingar sínar, hvernig hún skyldi
haga sér í þessu máli. þangað
til hún væri búin að ná sér
niðri. Það mátti ekkert út af
bera til þess að reiði hennar
fengi útrás.
En Hurstwood var að lesa
skemmtilega grein um ókunn-
ugan mann, sem hafði komið til
borgarinnar og komizt í kast
við einhverja þorpara. Hann
skemmti sér konunglega yfir
henni, og loks sauð niðri í hon-
um hláturinn. Hann hefði gjarn
an viljað vekja athygli konu
sinnar á greininni og lesa hana
upp fyrir hana.
,,Ha, ha,“ sagði hann hlæj-
andi eins og við sjálfan sig.
„Þetta er fyndið.
Frú Hiir;stwood hélt áfram
að laga á sér hárið og virti hann
ekki einu sinni viðlits.
Hann hreyfði sig i stólnum
og hélt áfram að lesa. Loks
fannst honum, að hið góða skap
sitt yrði að fá einhverja útrás.
Júlía var eflaust ennþá eitthvað
stúrin yfir deilunni í morgun,
en það var auðvelt að bæta úr
því. Auðvitað hafði hún á röngu
að standa, honum stóð á sama.
Hún gat farið strax til Wau-
kesha, ef hún vildi. Því fyrr
því betra. Hann ætlaði að segja
henni það, strax og hann fengi
tækifæri til, og allt yrði gott
aftur.
„Tókstu eftir því,“ sagði hann
að lokum og minntist á aðra
grein, sem hann hafði fundið,
,,að þeir hafa farið í mál við
Illinois Central til þess að koma
þeim burt frá vatninu.“
Hún hafði varla skap til þess
að svara, en henrii tókst þó að
segja hörkulega: „Nei“.
Hurstwood lagði við hlustirn
ar. Það var undarlegur hreim-
ur í rödd hennar.
„Bara að þeim 'heppnist það,“
hélt hann áfram að hálfu leyti
við sjálfan sig og að hálfu leyti
við hana, þótt hann fyndi, að
eitthvað væri að þeim megin.
Hann beindi athygli sinn aftur
að blaðinu, en reyndi að hlera
eftir smáhljóðum, sem gætu
komið upp um, hvað væri á
seyði. ,
’ Þegar (hann var ibúin að lesa
blaðið í nokkrar mínútur enn,
fannst honum, að hann yrði að
reyna.að bæta úr þessu. Kona
ihans var auðsjláanlega ekki á
því að semja frið svona auðveld
lega. Þvi sagði hann:
„Hvar náði George í þennan
hund, sem hann er með úti í
garði?“
„Ég veit það ekki,“ hvæsti
hún.
Hann lagði þlaðið á hnén og
horfði út um gluggann. Hann
vildi ekki missa stjórn á sér,.
heldur ætlaði hann að vera vin
gjarnlegur og reyna að rétta úr
þessu með nokkrum liðlegum
spurningum.
„Hvers vegna ertu svona stúr
in yfir þessu í morgun?“ sagði
hann loks. „Við þurfum ekkert
að rifast um það. Þú veizt, að
NYJA BiO mmm
Hartröð
(Nightmare
Dularfull og spennandi mynd
Diana Barrymore
Brian Donlevy
Bönnuð börnum innan 14 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9
» GAMLA S5ö
Heljur á heljarslóð i
(The North Star)
Amerísk stórmynd frá fyrstu
dögum Rússlandsstyrjaldar-
innar.
Anne Baxter
Dana Andrews
Walter Huston.
Sýnd kl. 7 og 9
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang
Vel heppnað
ævinfýri
Lupe Veles — Leon Errol.
Sýnd kl. 5
þú getur farið til Waukesha ef
þig langar til.“
„Svo að þú getir verið hér
í bænum og duflað við ein-
hverja aðra,“ sagði hún og sneri
hinu hörkulega og reiðilega
andliti sínu að honum með háðs
svip.
Hann stanzaði eins og hann
hefði verið barinn. í sama vet-
fangi var hið milda og umburð-
arlynda látbragð hans eins og
strokið af honum. Hann var þeg
ar kominn i varnarstöðu og leit
aði að svari.
„Hvað áttu við?“ sagði hann
að lokum og rétti úr sér og
starði á hina kuldalegu og á-
'kveðnu konu, sem stöð fyrir
framan hann og lét eins og ekk
ert væri, heldur hélt áfram að
snyrta sig fyrir framan spegil-
inn.
„Þú veizt, hvað ég á við,“
,, / ‘
Troels og kennslukonan hans.
eftir ELISE MÖLLER.
því niður svo ennið 'hvíldi á borðsröndinni.
„Sjáið þið, nú er hann farinn að grenja,“ sagði ann-
ar drengurinn. En slíka svívirðu gat Troels ekki látið segja
um sig.
„Ég er alls ekki að grenja,“ sagði hann og leit aftur
upp og reyndi að hera sig borginmannlega.
„Svona, svona,“ sagði kennslukonan. „Gættu bara að
sjálfum þér, Áki litli. Þú skalt minnast þess, að þegar þú
komst fyrst í skólann, varðst þú að sjkrifa eintóm núll í
heila viku, því að þau voru eins og bollur að 'lögum.“ Nú kvað
hlátur við að nýju, svo að Troels fannst hann hafa fengið
fulla^uppreisp.
I kennsluhléinu hélt hann sig mest að Gústu, sem var
feimin eins og hann og stóð löngum við hlið honum. En þegar
Troels tók fram stóran brjóstsykurspoka og fyllti báða lófa
hennar, voru þau þegar í stað umkringd af þyrpingu skóla-
systkina sinna, sem einnig vildu umfram allt smakka á góð-
gætinu.
„Ég skal gefa ykkur öllum,“ mælti Troels göfugmann-
lega og skipti brjóstsykrinum milli þeirra, sem voru, unz
hann hafði ekkert sjálfur. En með þessu vann hann sér hylli
margra, og þegar hringt var, gekk Troels inn í kennslu-
stofuna í faðmlögum við annan dreng.
WELL/ SNJOOKY.. .TE7 NOT TO
WOEgV/ IFIT 15 VOUI? TALL
AND SRUESOME.. ■ LITTLE r
MAXWELL HEKE/ ISTHE l
LAP TO BRIN6 HIM PACK /
HhwffiT 6AFELY/
HONEV/
ÍS7híI-E 6CORCHVANP
HANK PKEPARE A
6K0UNP 51GNAL/THE
PJLOrOFTHE RESCUE
PLANE TELLS KATHY v
THÁrTHEWE LOCATEP
50MEMK5IN6 FLIER5...

7hhNZ, MAYEE.. .V 5T1LL KEEPIN6 A
MAYBEONEOF UCHTIN THE WINPOW
THEM IS /fOR THAT 6UY, EH, KATHV ?
5CÓRCHV?/ yf HMM...I SURE HOPE IT'S
HIM, FOR VOUR 5AKE
M Y N D A -
SAG A
KATA: „Mac, ef til vil — ef um Iþann strák, Kata. iÉg vildi
til vill er Örn einn af þeim?!‘ bara vegna þín elskan, að hann
MAC: „Þú ert allt af að hugsa væri meðal þeirra. Þú skalt
vera.bjartsýn, ef hannierþaxna hann heim til þín. — Bless,
strákurinn þinn, iþá skaltu vera elskan!“
viss m það að ég kem með