Alþýðublaðið - 14.09.1944, Blaðsíða 8

FimmtudagTxi- 14. sept. 1944
TJAKK£K£Sit!aa
Eldabuska
(My Kingdom for a Cook)
Bráðskemmtilegur amerísk-
ur gamanleikur
Charles Coburn
Marguerite Chapman
Bill Charles
Sýnd kl. 5, 7 og 9
ÞETTA SKEÐI í þrælastríð-
inu. Liðsofringi úr her Norður-
ríkjamanna átti tal við svert-
ingja einn úr Suðurríkjunum:
„Gamli minn“, sagði hann, „þú
veizt, að þetta stríð milli okk-
ar og Suðurríkjamanna er að
mestu leyti út af ykkur.“
„Já, herra“, svaraði Surtur
gamli, „að minnsta kosti hefi
ég heyrt þá hafa slíkt á orði“.
„Já, og þið krefjist auðvitað
réttar ykkar,“ hélt liðsforing-
inn áfram.
„Að minnsta kosti gjöri ég
það“.
„Nú, af hverju hefir þú þá
ekki gengið í herinn sjálfur og
ert farinn að berjast með okk-
ur?“
Svertinginn klóraði sér vel og
lengi í höfðinu, vandræðalegur
á svipinn. Þá birti allt í einu
yfir honum, því að honum haf 'ði
dottið frábær skýring í hug.
„Herra minn,“ sagði hann,
„Hafið þér nokkurntíma séð tvo
hunda, sem slógust um bein?“
„Já, oft og mörgum sinnum“.
„Hafið þér þá nokkurntíma
séð beinið taka þátt i slagsmál
unum?“
* * *
í FRÉTTABRÉFl til „Vík-
verja“ frá Reyðarfirði, dags.
25. jan. 1874, segir m. a. svo:
„í dag kom bóndi úr Mjóa-
firði, hann sagði þrjá ísbirni
komna á land þar. Um morgun-
inn, þegar komið var á fætur,
lá einn i hjalli Hjálmars hrepps
stjóra á Brekku, og tók sér dúr
á eftir að hafa fengið sér góða
sagði hún nokkru seinna, eins
og hún hefði ógrynni af upp-
lýsingum fyrirliggjandi — sem
hún þyrfti ekki að leggja fram.
„Ónei, ég veit |>að ekki,“
sagði hann þrjóskulega, en ó-
styrkur og á verði fyrir því,
sem kæmi næst. Einbeitni henn
ar svipti (hann trúnni á sigur
sinn í þessari orustu.
Hún svaraði ekki.
,,Þvuh,“ muldraði hann og
rykkti til höfðinu. Hann hafði
aldrei verið svo óstyrkur og laus
við öryggi.
Frú Hurstwood tók strax eft
ir öryggisleysi hans. Hún sneri
sér að honum eins og dýr til
þess að greiða honum þyngra
högg.
,,Ég vii fá ferðapeningana
strax í fyrramálið,“ sagði hún.
Hann starði undrandi á hana.
Aldrei hafði hann séð augnaráð
hennar svona kalt og hörku-
legt áður — svona grimmilega
kærul'eysislegt. Hún virtist hafa
fullkomna stjórn á sjálfri sér
— geta með öryggi sínu og festu
náð algerlega yfirhöndinni. Hon
um fannst hann ekki geta var-
ið sig. Hann varð að gera á-
hlaup sjálfur.
„Hvað áttu við?“ sagði hann
og stökk á fætur. „Þú vilt fá.
Mér þætti gaman að vita, hvað
er að þér í kvöld.“
„Það er ekkert að mér.“ sagði
'hún ofsareið. „Ég vil fá þessa
peninga. Svo getur þú slegið
þér út á eftir.“
..Slegið mér út! Hvað seg-
irðu? Þú færð ekki eyri frá
mér. Hvað eiga þessar aðdrótt-
anir að þýða?“
..Hvar varstu í gærkvöldi?“
sagði hún. Hún hrevtti orðun-
um út úr sér. „Með hverri
varstu að aka á Washington
Boulevard? Með hverjum varstu
í leikhúsinu, þegar George sá
biv? Heldurðu að ég láti big
snúa mér í kringum þig? Held-
urðu að ég ætli að sitja heima
op taka þig trúanlegan, þegar
þú sepir „önnum kafinn“ og ,.ég
get ekki kornið,“ og svo spók-
ar bú big alls staðar og segir,
að ég sé veik. Nú er nóg kom-
ið, skal ég segja þér. Þú ræð-
ur ekki lengur vfir mér eða mín
n™ höv'v,"m. Það er allt búið á
milli okkar.“
snæðingu af skötu og öðru sæl-
aæti, annar sást á leiðinni uvv
i hérað. Ganga hér nú miklar
kerlinnasöavr um. þessa birni,
oa ekki hefir heyrzt, að neinn
þeirra sé unninn enn.“
„Þetta er allt saman lygi,“
sagði hann. Hánn var kominn í
sjálfheldu og fann enga aðra af
sókun.
»Lygi, já,“ sagði hún æðis-
iega, en gat svo aftur stillt sig
„Þu getur kallað það lygi, ef þig
langar til, en ég veit það.“
I ”Það !?gi’ segi ég’“ sagði
'hannmeð lagri, hvassri röddu.
’.L u mánuðum saman ver
Jð ao leita að ein-hverri ástæðu
tu þess að asaka mig, og nú ‘held
urðu, að þú hafir fundið hana.
Þu heldur, að þú getir náð yfir-
hendmni. 'En þar skjátlast þér.
Meðan eg er í þessu húsi, þá
er eg husbondi, og hvorki þú
ne nokkur annar getur sagt mér
1 verkum — heyrirðu það?“
: Hann beygði sig nær henni
með oheillavænlegan glampa í
augunum. Eitthvað í framkomu
þessarar kaldhæðnu og yfirlæt-
íslegu konu, sem leit út eins
og hun væri þegar 'búin að vinna
sigur, gerði það að verkum, að
honurn fannst hann geta kyrkt
hana i greip sinni.
] Hún horfði á hann — sterk
ems og slanga.
„Ég er ekki að segja þér fyrir
verkum,“ svaraði hún. „Ég er
. ra it segja þér hvers ég
OSKQ.
Svarið var svo kuldalegt og
ofyrirleitið, að það svipti hann
?nun\ Hann gat ekki
bitið fra ser, ihann gat ekki beð
ið hana um sannanirnar. Og
skyndilega sá hann, að út' úr
augum hennar skein meðvitund
in um það, að allar eigur hans
voru á hennar nafni. Hann var
ems og skip, sterkt og hættu-
iegt, en stjórnlaust og veltandi
þegar seglin vantaði.
„Og ég er að segja þér,“ sagði
hann Ioks og jafnaði sig lítið
mtt> „hvað þú getur ekki feng-
,,Við skulum sjá til,“ sagði
hún. „Ég skal komast að, hverju
ég á rétt á. Þú vilt ef til vill
heldur tala við lögfræðing, fyrst
þú vilt ekki talji við mig.“
Þetta var sterkur leikur, og
hann hafði sín áhrif. Hurstwood
fann, að hann var sigraður.
Hann vissi nú, að hótanir henn
ar voru meira en orðin ein.
Hann vissi Varla, hvað hann átti
að segja. Gleði hans var horf-
in eins og dögg fyrír sólu. Hann
var ruglaður, óhamingiusamur
og bfsareiður. Hvað átti hann að
gera?
„Gerðu eins og þér þóknast,“
sagði hann að lokum. ,.Ég skiptí
mér ekki meira af þér,“ og hann
gek'k út.
ÉJ
NYM Bið
Martröð
(Nightmare
Dularfull og spennandi mynd
Diana Barrymore
Brian Ðonlevy
Bönnuð börnum innan 14 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9
6AMLA BiOoa
éfjur á heljarslóð I
(The North Star)
Amerísk stórmynd frá fyrstu
dögum Rússlandsstyrjaldar-
innar.
Anne Baxter
Dana Andrews
Walter Huston.
Sýnd kl. 7 og 9
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang
k

Vel heppnað
ævinfýri
Lupe Veles
Sýnd kl. 5
Leon Errol,
TUTTUGASTI OG ÞRIÐJI
KAFLI
Þegar Carrie kom heim í her-
bergi sín, var hún þegar fallin
á vald þeim efa og illum grun,
sem eru alltaf samfara skorti
á festu. Hún gat efcki talið
sjálfri sér trú um, að það hefði
verið rétt af sér að gefa þetta
loforð, eða hvórt hún ætti að
standa við það, þegar hún hafði
gefið það. Hún íhugaði málið
vandléga og nú :þegar Hurst-
wood var ekki nálægur til þess
að hafa áhrif á hana með ákafa
sínum, fann hún ýmis tormerki,
sem 'hún hafði ékki hugsað út
í fyrr. Hún sá, að það hlaut að
virðast einkennilegt, að hún
skyldi samlþykkja að giftast
honum, þegar hún var þegar á-
litin vera gift. Hún mundi eftir
j því, sem Drouet hafði gert fyrir
hana, og nú þegar hún ætlaðí að
Troels og kennslukonan hans.
eftir ELISE MÖLLER.
En feimni Troelsar ihvarf brátt, þótt henriar hefði gætt
mikið fyrsta daginn. En því miður missti hann líka senn
áhugann fyrir lærdómnum, svo að þar að kom, að hann varð
að sitja eftir. Hins vegar gekk honum ágætlega að kynnast
skólasystkinunum, og hann var ekki barnanna beztur með
að hvíslast á, ef kennslukonan leit af honum. En anrjars var
kennslukonan ótrúlega skyggn á allt það, sem miður fór.
Augu hennar hvíldu alltaf á Troels, þegar sízt skyldi. Sömu
sögu höfðu hin börnin að segja. Það var engu iíkara en hún
hefði augu í hnakkanum. Bömin höfðu oft orð á þessu, en.
Troels áræddi ekki að spyrja nánar út í þetta af ótta við,
að hann yrði sér til athlægis. En honum var skapi næst að
trúa þessu, því að það var ekki einleikið, að kennslukonan
virtist fylgjast með öllu, sem fram fór, enda þótt hún sneri
baki að hlutaðeigenda.
Dag nokkurn hafði faðir hans gefið honum litla gervi-
skammbyssu. Hann hafði hana að sjálfsögðu með sér í skól-
ann, enda var þetta kjörgripur hinn mesti. Hann hét því,
að kennslukonan skyldi ekki verða skammbyssunnar var,
en hins vegar hugsaði hann gott til glóðarinnar að sýna
skólasystkinum sínum hana í kennsluhléunum og sannfæra
þau um kosti hennar.
MYNDA-
SAGA
HANK: „Þessi 'bið ætlar alveg
að drepa mig — Hvenær
skyldu þeir . . . . ?“
ÖRN: „Þegiðu, Hank — ég
held að ég'heyri flugvéladyn!“
HANK: „Vitleysa þú ert alltaf
að heyra eitthvað -— Hv'ef bý-
fluga finnst þér vera flugvél!”
ÖRN: „Nei, Hank, ekki núna!
í FLUGVÉLINNI: „A—A—F!
American Air Force (Flugher
Ameriku) Þettu eru okfcar
strákar, Mac ,— Við skulum
lenda!
MAC: „Engin læti Joe — þetta
gæti verið blekking. Við skul-
um prófa þá betur. Við verð-
um að vera vissir?“