Alþýðublaðið - 19.09.1944, Blaðsíða 8

HEKE, 5EKSEANT.
SENIPTWI5 ME55A6E
1CTHE KE5CUE PLANE/

Þriðjudagur 19. sept. 1944
MYNDA-
SAGA
(Doktor Glas)
Sænsk mynd eftir sam-|
nefndri söigu Hjalmar Söder-|
ijergs.
Georg Rydeberg
Irma Christenson
Rune Carlsten
Sala aðgöngum. hefst kl. ll|
Sýnd kl. 7 og 9
Sýnd kl. 5
Hflfólkáglapdigum
Bob Hope og
Betty Hutton
BÚINN AÐ GERA NÓG.
„Góðir félagar“, sagði fram-
bjóðandi einn, „ég hefi barizt
við Indána. Ég hefi oft ekki haft
annan náttstað en vígvöllinn og
ekkert þak yfir höfuðið. Ég
hefi gengið yfir frosna jörð,
þangað til hvert fótspor var
markað blóði.“
Þessi saga hljómaði veí og
virtist ætla að hafa tilætlaðan
árangur, þar til tötrum klædd-
ur maður gekk fram og sagði:
„Sagðirðu að þú hefðir bar-
izt fyrir Bandaríkin?“
„Já“, svaraði frambjóðand-
inn.
„Og gegn Indíánum?“
„Já, mörgum sinnum.“
„Og að þú hafir sofið á jörð-
inni undir berum hvmni?“
„Vissulega.“
„Og að það hafi blætt úr fót-
um þínum við að ganga á fros-
inni jörð.“
,,Já“, kdllaði frambjóðandinn
ánægjulega.
„Þá er ég illa svikinn, ef þú
hefir ekki þegar gert nógu mik-
ið fyrir. fÖðurlandið. Farðu
heim og hvíldu þig. Ég kýs hinn
frambjóðandann.“
• • •
SÝNDU öldruðum virðing og
nærgætni, það gleður hjarta
hans og hann blessar þig.
* * *
LÁTTU engan bíða lengi eft-
ir hjálp þinni, hann kann að ör-
magnast milli vonar og ótta.
ið. Hvers vegna viltu ekki vera
hérna lengur.“
Carrie hafði farið kjökrandi
frá dyrunum og að glugganum.
Hún var svo yfirkomin af gráti,
að hún gat ekki talað.
„Vertu nú skynsöm>,“ sagði
■hann. „Ég skal ekki ha'lda í þig.
Þú 'getur farið frlá mér ef þú
vilt, en hvers vegna hugsarðu
þig ekki um ? Guð veit, að ég
ætla ekki að Ihindra þig.“
Hann fékk ekkert svar. En
Carrie var samt að róast af
fortölum hanis.
„ÍÞú skalt vera hérna, og svo
fer ég,“ íbætti hann við að síð-
ustu.
Carrie hlustaði á hann með
blönduðum tilfinningum. Hún
gat ekki thugsað skýrt og rök-
semdafærsla hafði engin áhrif
á hana. Hún varð ýmist skelk-
uð eða reið - ósanngirni hennar,
Hurstwoods, Drouets mismun-
andi framkoma iþeirra og til-
finningar, hinn ógnandi heim-
ur úti fyrir, þar sem henni hafði
einu sinni mistekizt áður,
þetta leiðindaástand hér, þegar
hún átti ekki lengur herberg-
in með réttu, láhrif deilunnar á
taugar hennar — allt þetta
gerði hana órólega otg tauga-
óstyrka — hún var eins og
akkerislaust skip, sem stormur-
inn hefði gripið og rak nú á-
fram í það óendanlega.
,,Heyrðu,“ sagði Drouet nokk
ru seinna og gekk .til hennar.
Hann Ihafði fengið nýja hug-
mynd og ilagði höndina á öxl
hennar.
„Ekki,“ sagði Carrde og vék
sér undan, en tók ekki vasa-
klútinn frá auigunum.
,jHafðu engar óhyggjur af
(þessari déilu okkar. Hugsaðu
ekki um hana. Þú getur verið
hérna út þennan anánuð, og þá
geturðu hugsað þig betur um.
Er það ekki?“
Carrie svaraði ekki.
„Það er bezt fyrir þdg,“ sagði
hann. „Það þýðir ekki fyrir þig
að láta niður hjá iþér núna. Þú
hefir ekki í neinri stað að flýja.“
Ekkert svar.
„Ef þú vilt það þá skulum
við láta þetta eiiga sig í bili,
og ég skail fara.“
Carrie hreyfðd vasaklútinn
Ktið eitt og leit út um glugg-
ann.
„Ætlarðu að gera það?“
spurði hann.
Ekkert svar.
„Ætlarðu að gera það?“
endurtók hann.
Hún horfði út á strætið með
óákveðnu augnaráði.
„Æ, heyrðu nú,“ sagði hann.
„Segðu mér það. Ætlarðu að
gera það?“
„Ég veit það ekki,“ isagði Car-
rie blíðilega. Hún var neydd til
að isvara.
| „Dofaðu mér því,“ sagðd hann
' „og svo skulum við ékki tala
meira um það. Þetta er bezt
fyrir þig.“
Carrie heyrði, hvað hann
sagði, en hún gat ekki fengið
sig til að svara. Hún farm, að
Drouet kom vel fram og alúð
'hans hafði ekki rénað, og hún
fann til nokkurrar iðrunar.
Hún var í hræðilegum vand-
ræðum.
Drouet hafði hingað til hag-
að sér eins og afbrýðisamur
elskhugi. En nú voru tilfinn-
ingar hans isamibland af reiði
yfir 'svikunum, sorg yfir að
missa Carrie oig gremju yíir að
'hafa verið yfirunninn. Hann
vildi Æá rétt sinn aftur á ein-
hvem íhátt, en réttur hans var
fólginn í því að vinna Carrie
á ný og láta hana sjá villu sína. ,
„Ætlarðu að gera það,“ sagði '
hann.
„Ég ætfla að sjá til,“ sagði
Cairie.
Þau höfðu ekki ák veðið neitt,
en það leit út fyrir, að deilan
væri um garð gengin, ef þau
gætu á einhvern hátt farið að
tala saman. Carrde skammaðist
sín, oíg Drouet var daufur í
dálkinn. iHann lét eins og hami
ætlaði að fara að léta eigur
sínar niður í tösku.
iMeðan Carrie gaut hornauga
til hans, fór hún aftur að hugsa
sæmilega skýrt. Hann hafði
reyndar misséð sig, en hvað
hafði hún gert? Hann var vin-
gjarnilegur og veiviljaður, iþrátt
fyrir alla eigingirni sína. Hann
hafðd engan ruddaskap sýnt í
allri þessaxú deilu. Á hinn Ibóg-
inn var Hurstwood — langtum
meiri svikari en hann. Hann
hafði látið sem hann elskaði
hana og gætó ekki lifað án
hennar, og ailan tímann hafði
hann dregið hana á tálar. Ó,
hve karlmennirnir vom fláráð-
ir. Og hún hafði elskað hann.
En það var allt um garð gengið
milli þeirra. (Hún ætlaði aldrei
áð sjá Hurstwoöd oftar. Hún
ætlaðd að skriffa honum og
segja honum, hvaða álit hún
hefði á (honum. Hvað átti hún
svo að gera? Hér voru þessi
berbergi. (Hlér var Drouet og
sánbændi hana að vera kyrra.
Hér gat allt haldizt í gamla
l-V
*
> NYJA Blð m
Hagkvæml
hjónaband
(„,The Lady is willing“)
Rómantízk gamanmynd
Aðalhlutverk:
Marlene Dietrich
Fred MacMurray
Sýnd kl. 5, 7, og 9
. ■ GA8VILA mm wmm
Brúðkaupi aflýst |
(Dr. Kildare Goes Home) n
Lew Ayres
Laraine Day
Lionel Barrymore.
Sýnd kl. 9.
Bamasýning kl. 3
í glaumi lífslns
Betty Grable
John Payne
Sala hefst kl. 11 r. h.
Ungi hljómsveilar-
stjórinn
(Syncopation)
Jackie Cooper
Bonita Granville.
Ennfremur:
Benny Goodman
Harry James
Gene Krupa.
Sýnd kl. 5 og 7.
horfinu, ef þau yrðu sátt. Það
væri betra en gatan, þar sem
hún hefði engan stað til að
hvílast.
Hún hugsaði um þetta allt
saman, meðan Drouet ledtaði í
sbúffunum að flibbum og rót-
aði lengi eftir skyrtuhnappi.
Hann var ekkert að flýta sér
að ljúka þessu af. Hónum geðj-
aðist að Carrie, hvað sem fyrir
kunni að koma. Hann gat ekki
fengið sig til að trúa því, að
allt væri búið á milli þeirra,
þegar hann færi út úr dyrun-
um. Það hlaut að vera einhver
meðalvegur, einhver leið til
þess að láta hana finna, að hann
beffði rétt fyrir sér, en hún á
röngu að standa — að semja frið
og losna við Hurstwood ffyrir
fullt iog allt. Mikill hræsnari
gat þes'si Hurstwood verið.
„Heldurðu, að .þú reynir fyr-
KATA: „Ó—ó, —“
HERMAÐUÍRjINíN : „Ég sagði
sér að þú gætir verið rólegur
— núna!“
Gias læhnir
Troels og kennslulcoitan hans.
eftir ELISE MÖLLER.
inn til þess að (hjálpa mér við það, en nú kemur það auð-
vita ekki til.“
Það var engu öðru likara en eldingu hefði lostið nið-
ur meðal hinna ungu afbrotamanna. Þarna stóð kennslu-
konan andspænis þeim, 'brosandi og vingjarnleg eins og
henni kæmi ekki til hugar, að 'þeir væru komnir í öðrum
erindagerðum en þeirn einum að 'hjálpa henni við peru-
tekjuna. '
„En bíðið þið annars dálítið,“ sagði hún ennfremur. „Ég
ætla að kalla á hana Grétu og biðja hana að koma hing-
að með stiga og nokkrar körfur. Þá ætti þetta að ganga
eins og í sögu.“ Og það varð líka orð að sönnu.
Að nokkrum tíma liðnum taldi kennslukonan bezt að
hætta við svo búið. Hún vildi láta perurnar, sem eftir voru,
þroskast dálítið betur.
„En nú verðið þið að fá, laun ykkar,“ mælti hún og
fyllti vasa þeirra perum. Troels stóð eins og höggdofa með
máttlausa handleggi og starði niður fyrir sig, meðan hún
fyllti vasa hana perumy og það er áreiðanlegt, að hann
hefði kosið mun héldur að fá kinnhest en perur, svo mik-
ið skammaðist faann sig .
En iþegar skyggja tók og kennslukonan ætlaði að fara
PO vou
THJNK IT’LL1
TAKE MUCH
LONGER.
TILL WE
KNOW?
rr BETTER NOT, MISS
...OUR BOYS ARE HANé-
ING AROUNP IN MIP-AIR
OUT THERE, WAITING
FOR AN ANSWER /
Rog. U. S. Pol. Otf
AP Feaimreji
I'VE 5ENT ORPERSTO
PICKTHE TWO MEN UP/ YES,
YOU CAN RELAX NOW... ONE
OF THEM \S LT SCORCHYj-
----~T GAAITH/ r——-

Piltarnir hanga á (LoÆtimu e£t-
ir Iþeim ög bíða svars.
ANlNAiR HERMADUŒt: „iGjörðu
svo lyel. Sen/du þetta iboð til
flugvéJa'rinmr." — Snýr sér
að Kotu. — Ég heffi sent skip-
im um að taka tSlugmennina.
Jú, þú getur nú verið róleg.
— Aamar þeirra er Óm Eld-
ing ..."
KATA: „Heldurðoi að það ifcaki
langan tíma enn að fá að vita
hverjir þessir flugmeim eru.“
'HERMAÐUIRINN: „Það má ekki
taka lan-gan tíma, umgftú. —
(