Alþýðublaðið - 20.09.1944, Blaðsíða 8

Miðvikudagiir 20. sept. 1944

TJA».KA«SStí,
Glas læknir
(Doktor Glas)

Sýndur kl. 9.
Síðasta sinn.
Kvenhefjur
(,,So Proudly We Iiail“)
Amerísk__stórmynd um
afrek hjúkrunarkvenna í
ófriðnum.
Claudette Colbert.
Paulette Goddard.
Veronica Lake.
KOSTGÆFNIR ÁHEYREND-
UR.
Þegar hinn frægi franski
rithöfundur André Maurois kom
til Bandaríkjanna fyrir nokkr-
um árum síðan, flutti hann
nokkur erindi, fræðilegs efnis,
á frönsku á vegum kvenfélags
nokkurs. Maurois var mjög
hrifinn af því, hve konurnar
sóttu fyrirlestra hans vel,
hlýddu á þá með mikilli ai-
hygli og voru sískrifandi í minn
isbækur sínar.
Dag nokkurn var fyrirlesar-
inn ekki kominn, þegar konurn
ar mættu stundvíslega að venju
með blýanta úna og minnis-
blöð til reiðu. Þær biðu röska
klukkustund, en sendu svo
boð éftir einkaritara rithöfund-
arins og spurðu hann, hverju
þetta sætti.
„Herra Maurois getur ekki
komið í dag“, svaraði einkarit-
arinn steinhissa. — „Hann tók
það mjög skýrt fram — og oft-
ar en einu sinni — í síðasta fyr-
irlestri sínum.“
Engin kvennanna hafði skil-
ið, hvað fyrirlesarinn var að
segja!
* * *
STÓRBOKKINN refsar sér
allt af sjálfur.
.Finnskur málsháttur.
• * * !
EIGINMAÐURINN: „Þú ert >
víst orðín leið á mér. Þú segir
aldrei „góði minn“ við mig eins
og konur annarra manna gera.“
Einginkonan: „Segja þær það
góði?“
/
|'f~'
• PillDiEÍnm
fbHBnítM®
iSHLgmd ÍSYSTIRW
ir iþér við eitthvert ,leikhús?“
spurði hann eftir nokkurra
mínútu þögn.
Hann var að -velta fyrir sér,
‘hvað hún ætlaðist fyrir.
„Ég veit ekki ennþá, hvað
é,g geri,“ sagði Carrie.
„Ef þú reynir það, þá get ég
ef til ivill hjálpað þér eitthvað.
Ég á rnarga vini í þeirri stétt.“
Hún svaraði. þessu ekki.
„Farðu nú ekki að reyna að
leita fyrir þér peningalaus.
Leytfðu mér að hjálpa þér,“
sagði hann. „Það er enginn
hægðarleikur að komast hér á-
fram upp á' eigin spýtur."
Carrie ruggað.i sér fram og
aftur í stólnum.
, „Ég vil ekki l'áta þig skorta
neitt.“
'Hann hélt áfram að l'eita að
ýmsuim ismáhlutum og Carrie
hélt áfram að rugga sér.
„Hivers vegna segirðu mér
ekki allt af létta,“ sagði hann
nokkru seinna, ,,'svo að við get-
um l'okið þessu af. Þiú elskar
þó ekki Hurstwood í raun og
veru, eða hvað?“
„Hvers' vegna þaúftu nú að
að fara að tala um þetta aft-
ur?“ isagði Carrie. „Þetta var
þér að kenna.“
„Það er ekki satt,“ svaraði
hann.
„Vist er það satt,“ sagði
Carrie. „Þú hefðir aldrei átt að
segjia mér svona sögu.“
„En var þetta nokkuð al-
varlegt á milli ykkar?“ hélt
Drouet átfram, sem var ‘áfjáður
í að Mta hana meita þessum
áburði, svo iað ihonum yrði .létt-
ana um ihjantað.
„Ég ivil ekki talá um það,“
sagði Carrie, sem var leið yfír
því, að málið skyldi isnúast á
þennan veg.
„Hvað þýðir hú að vera með
þeska uppgerð, Oad?“ sagði far-
andsalinn og sló út höndunum.
,Þú getur að minnsta kostii
sagt mér, hvernig ég er sett-
ur.“
,,Ég vil það ekki,“ sagði Car-
rie, isem hafði taðeins reiðina
að tflýja til. „Allt', sem hefur
gerzt, er sjáltfum þér að kenna.“
„Þú el'skar ihann þá?“ sagði
Drouet. Hann stanzaði iskyndi-
lega og fann blóðið streyma til •
höfuðs sér.
„Ó. hættu, hættu!“ <sagði
Carrrie.
„!Ég setla ekki að láta hafa
snig að tfit£Li,“ hrópaðd Drouet.
„Þú igetur duflað við hann, ef
þú kærir þig um, en Iþað verð-
ur ,ekki á minn kostnað. Þú
ræður alveg, hvort þú isegir mér
það eða ekki, en ég ætla ekkti 1
lengur að vera nein varaskeifa j
fyrir þig.“
Hann tróð síðustu eig.um tsín-
um niður í kistuna ög skellti
henni aftur svo að glurndi í.
Síðan greip. hann frakkann
sinn, sem hann hafði lagt frá
sér, tók' hanzkana og gekk til
dyra.
„Þú getur farið fjandans til
mín vegna,“ sagði hann um leið
og hann kom að dyrunum. „Ég
er enginn sætabrauðsdrengur,“
og hann reif upp hurðina og
skelltii ihenni atftur. ’
Carrie sat við gluggann og
hluataði, steimhjssa ytfir þess-
. um skyndilega ofsa í farand-
salanum. Hún gat varla trúað
þessu — ihann hafð'i alltaf ver-
ið svo góðlyndur og eftirgefan-
legur. Hún hafði engan skilning
á duttlungum ástarinnar. Logi
ástarinnar er óútreiknanlegur.
Hann brehnur eins og mýrar-
ljós og blakfir í áittina til
draumalands sælunnar. Hann
brennur með Iþungum :gný eins
og eldur í bræðsluofni. En af-
brýðdsemiin er allt of oft sá eld-
ur, sem hann nærist á.
TUTTUGASTI OG FJÓRÐI
KAFLI.
Þessa nótt dvaldist Hurst-
wood niðri í borginni. 'Þegar
vinnu hans var lokið, fór Ihann
yfir í Palmer Hous og fékk sér
herbergi. Hann var skelfingu
lostinn yfir 'þeim bletti, sem
vofði yfir framtíð hahs vegna
'framkomu konunnar. Hann var
ekki visis um, hve mikið hann
hann ætti að leggja upp úr
hótunum Ihenmar, en hann var
sannifærður iuim að iframkoma
hennar .myndi ivalda honum ó-
endalega miklum erfiðleikum,
ef hún varði l'enigi. Hún var á-
kveðin og hafði unnið mjög
mikilvægan isigur yfir honum.
Hvernig yrði þetfta allt eftir-
leiðis? Hann gekk um gólf í
litlu skrifstofunni sinni og
seinna í herbergi sínu, og hugs-
aði allt hvað af tók, en árang-
urslaust.
Aftur á móti hafði frú Hurst-
wood einsett sér að missa ekki
tökin á honum með að^-^rða-
leysi. Nú, þegar hann hafði
beinlínis beðið lægri hlut, ætl-
aði hún að fylgja á eftir með
kröfum, svo að framvegis yrðu
lögin hennar megin. Hann yrði
að 'borga henni þá peninga, sem
hún krefðist reglulega, annars
hlytist eitthvað verra af. Það
síkipti engu máli', hvað ihann
gerði. 1 raun og veru var henni
alveg sama, hvort hann kæmi
heim eða ekki. Heimilislífið
yrði ánægjulegra án hans, og
hún gæti gert það sem hana
u NYJA BJO
Hagkvæmt
hjónaband
(„,The Lady is willing“)
Rómantízk gamanmynd
Aðalhlutverk:
Marlene Dietrich
Fred MacMurray
Sýnd kl. 5, 7, og 9
K

GAMLA BiO w
Brúðkaupi aftýd a
(Dr. Kildare Goes Home) ®
Lew Ayres
Laraine Day
Lionel Barrymore.
Sýnd kl. 9.
Ungi hljómsveilar-
stjérinn
(Syncopation)
Jackie Cooper
Bonita Granville.
Ennfremur:
Benny Goodman
Harry James
Gene Krupa.
Sýnd kl. 5 og 7.
neinn. Nú hafði hún í hyggju
að leita til lögfræðings og leigja
leynilögregluþjón. Hún ætlaði
sér að komast að því þegar í
stað, hvaða hagnað hún gæti
haft af þessu.
Hurstwood gekk fram og aft-
ur um gólfið og velti þessu fyr-
ir sér. „Allar eignirnar eru á
hennar nafni“, sagði hann í sí-
fellu við sjálfan sig. „Bölvaður
auli gat ég verið. Skollinn hafi
það. Bölvaður auli gat ég ver-
ið.“
Hann hugsaði einnig um
stöðu sína hjá Fitzgerald &
Moy. „Ef hún gerir þetta að
hneykslismáli, þá missi ég stöð-
una. Þeir hafa mig ekki áfram
þarna, ef þetta kemur í blöðun-
um. Og vinir mínir!“ Hann
varð ofsareiður, þegar hann
hugsaði um allt það slúður um
hann, sem hún gæti komið af
stað. Hvernig myndu blöðin
tala um þetta? Allir, sem
hann þekkti, yrðu forviða.
Hann yrði að koma með út-
skýringar eða neita eða skella
skollaeyrunum við þvi öllu
lysti án þess að ráðfæra sig við
YseoRCf/y/ he..we’s alive/
Troels og kennslukonan hans.
Eftir EI.ISE MÖLLEB
að kveikja á lampanum og bvrja á því að leiðrétta stílana
heyrði >hún rjálað við dyrnar. Brátt var svo hurðin opnuð.
Þar stóð Troels.
„Lokaðu hurðinni og komdu hingað inn,“ mælti
kennslukonan vingjarnlega. Hann gekk til hennar án þess
að líta upp og tók að tína perlurnar, sem hún 'hafði gefið
honum upp úr vasa sínum án þess að mæla orð frá vörum.
Hann lagði þær í keltu hennar og mælti svo grátklökkri
röddu: „Ég vil ekki eiga þær, af því að við komum ekki
til þess að hjálpa yður, heldur til þesss að . . . .til þess að
Þegar hann hefði þetta mælt, fékk hann ekki hamið
grátinn lengur.
Kennslukonan strau'k koll hans blítt og mælti:
„Ég veit þetta allt saman, Troels minn. Þú og hinir
drengirnir ágirntust perurnar mínar og höfðuð ekki gert
ykkur það ljóst, að með því að taka þær, gerðuð þið ykkur
seka um hnupl. En þá taldi ég fara betur á því, að ég gerði
ykkur að hjálparmönnum mínum við að losa perurnar. Ég
er viss um það, að þið munuð aldrei framar gera nokkuð
það, sem þið þurfið að skammast ykkar fyrir, og svo skul-
um við ekki vera ósátt vegna þessa smáræðis, Troels minn.
hank,
émtfc IDENTIrytNS-
S'ÆMSELVES — ARE
PdSÆÞ UP By THE
tSSCUE PLANE AND
WALLy REA.CH THElR
dá^JADRON BA9E AT
RELP *M"—
mm
*>;» «. t. r*
mv PON'T 50ME0NE TELL
ME THE5E THINGSp
IYNDA-
S AO A
Á FLUGVELLINNUM: „Hvað
er eiiginlega að Sammy?“ —
„Ég veit jþað ekki. Hann tók
strax á rás, þegar ég sagði
honuna að Öm Elding og Hank
væru á leiðinni heim“
SAMMING: Örn er ó lífi!Hvers
vegna var ég ekki látinn vita
þetta fyrstur allra!“