Alþýðublaðið - 27.09.1944, Blaðsíða 8

s
ALÞYnúBLAfttm
Miðviliudagur 27. sept. .1944».
GOSH/ I F0Z60T..A
iVILL, IF iCAPT. N!0f?TM
DOES'NT NEEDME...
' SCORCHY' I'LL BE
WITH YOU...SOON AS
V.'E ÖET THESE BOyS
. SETTLED/
HE/ NO/ YOU TWO 6ET 60IN6
EVEenHINS'S UNDER CONTROL ,
I CAN SEE LT.SMiTH HAS ^
A LOT TO TALK OVER/ JgF
I, AH.—OH, ^
5U(?E KATHY/
I'LL MEET YOU /
C/7
A'í7//'r
'//////
c
MYNOA-
SAG A
bTJASNAKSÍÖ™
Kvenhetjur
(„So Proudly We Hail“)
Claudette Colbert.
Paulette Goddard.
Veronica Lake.
Sýnd kl. 6,30 og 9
Mla er herinn!
(This ir The Army)
Stóríengleg og íburðarmik
il músíkmynd í eðlilegum
litum.
Hermenn úr Bandaríkja-
her leika ásamt
George Murphy
Joan Leslie
Capt. Ronald Reagan o. fl.
Sýnd kl. 4
M WYIA BIÚ rn
Ásíir dansmeyiar-
innar
GAniLA 5IÖ
STÓRBRUNI FYRIR 70 ÁRUM
„í fyrradag kom hingað verzl
unarsstjóri Thomsen frá Borð'-
eyri. Hann hafði lagt af stað að
heiman frá sér 4. þ. m. og var
þá nýbúinn að fá bréf að norð-
an, sem sagði hin hörmulegustu
tíðindi. Fyrir einum 14 dögum
hafði. amtmannsstofan á Möðru
völlum — Friðriksgáfa, sem
eins og kunnugt er var byggð
af steini fyrir einum 45 árum,
brunnið.
Eldurinn hafði komið upp um
nótt, líklega frá stofuofni, og
læðzt um allt húsið (timburþak
var á því), fyrr en menn vökn-
uðu. Gamall vinnumaður brann
inni og hinir forðuðu með naum
indum lífinu úr loganum. Það
er sagt,. að allt skjalasafn amt-
mannsembættisins hafi brunn-
ið, og að amtmaðurinn hafi
misst allan húsbúnað sinn og
aðra gripi, sem í húsinu voru,
og hlýtur hann því að hafa
haft fjatrska mikinn skaða af
brunanum.
Það einasta, sem bjargað var,
voru peningaeftirstöðvamar í
hinum ýmsu sjóðum, sem amt-
maðurinn stendur fyrir, og voru
þeir í eldtraustum járnskápi,
sem fannst i rústunum álveg ó-
bilaður.“
Víkverji, 11■ apríl 1874.
stjóri þess,; David A. Hender-
son var vel metinn innan sixma
takmarka. Carrie hafði séð
nokkrar vandaðar sýningar þar
oghafði heyrt um margar fleiri.
Hún vissi ekkert um Hender-
son og vissi ekki, hvernig hún
gæti orðið leikkona, en henni
fannst ósjáHfrátt sem þetta væri
staður fyrir hana, og af þeirri
ástæðu dagði hún leið sína um
nágrenni þess. Hún gekk djarf-
lega inn skrautleg innganginn
og inn í forsalinn með gljáandi
og forgyHtum veggjum, þar sem
allt moraði af myndum úr leik
starfseminni, en hún komst ekki
lengra en að aðgöngumiðasöl-
unni. Þessa viku skemmti fræg
ur gamanleikari, og henni féllst
alveg hugur, þegar hún hugsaði
um alla þessa frægð og munað.
Hún gat ekki ímyndað sér, að
hún gæti fengið nokkurt tæki-
færi í a'Hri þessari dýrð. Hún
skalf yfir þessari fífldirfsku
sinni, sem hefði einskis getað
aflað hénni nema smánarlegr-
ar synjunar. Hún hafði tæplega
hugrekki til að horfa á glæsi-
legustu myndirnar, og síðan fór
hún út aftur. Henni fannst hún
hafa sloppið vel og það væri
fjarstæða að hugsa til þess að
leita- þangað aftur.
Þetta ævintýri hennar batt
enda á atvinnuleit þessa dags.
Hún leit víðar í kringum sig,
en hún horfði aðeins á ytri hlið
ina. Hún komst að því hvar flest
leikhúsin voru — einkum tvö að
aflleikhúsin, Grand Opera House
og McVickar — síðan fór hún
aftur. Hún var orðin daufari í
bragði, því að henni fannst hún
hafa fengið nýjan skilning á
hinni geysimiklu víðáttu og
valdi leikfélaganna í saman-
burði við kröfur hennar tH þjóð
félágsims.
Þetta kvold heimsótti frú
Hale hana, sem með masi sínu
og þaulsætni gerði henni ó-
kleift að einbeita huga sínum
að árangri dagsins. En áður en
hún fór að sofa, sökkti hún
sér niður í hugsanir sínar og
fylltist þunglyndi og svart-
sýni. Drouet hafði ekki látið
sjá sig. Hún hafði eklcert
heyrt frá honum, og hún hafði
eitt heilum dollar af sínum
dýrmætu peningum í mat og
fargjöld. Það var auðsjáanlegt,
að þetta gat ekki gengið til
lengdar. Auk þess Iiafði hún
ekki fundið neina útleið.
í þessum vandræðum sínum
lét hún hugann ieika til syst-
ur sinnar í Van Buren Street,
sem hún hafði ekki séð, síðan
hún hljóp á brott þaðan, og til
heimilis sír.s í Golumbia City,
sem virtist nú svo fjarlægt og
óaðgengilegt. Þaðan var engr-
ar hjálpar að vænta. Hún
fylltist aðeins hryggð, þegar
hún hugsaði" um Hurstwood,
sem kom ósjaldan fyrir. Henni
fannst það grimmilegt af hon-
um að reyria að tæla hana á
þennan hátt.
Svo kom þriðjudagurinn
fullur af óákveðni og bolla-
leggingum. Eftir mistök sín
daginn áður var hún í engu
skapi til þess að hraða at-
vinnuleit sinni, og samt álas-
aði hún sjálfri sér fyrir veik-
leika sinn daginn áður. Loks
fór hún þó út í þeim tilgangi að
fara aftur til Chicago Opera
House, en hún hafði varla kjark
til að nálgast það.
Hún gat þó haft sig upp að
spyrja í aðgöngumiðasölunni.
„Forstjóra leikfélagsins eða
leikhússins?“ spurði hinn vel
klæddi miðasali. Honurn leizt
vel á Carrie.
„Eg veit það ekki,“ sagði
Carrie, sem kom eins og af
fjöllum.
Hann tók eftir vandræða-
svip hennar og bætti við': „Um
hvað ætlið þér að tala við
hann?“
„Eg ætlaði að reyna að fá
stöðu,“ svaráði hún.
„Þá er bezt fyrir yður að
tala við forstjóra leikfélags-
ins,“ sagði hann. „En hann er
ekki hérna núna.“
„Hvehær verður hann við?“
spurði Carrie, sem létti tals-
vert við þessar upplýsingar.
„Þér getið líklega hitt hann
í skrifstofunni milH ellefu og
tólf. Hann er hér eftir klukk-
an tvö.“ •
Carrie þakkaði hcnum fyrir
og gekk rösklega úí, en ungi
maðurinn horfði á eftir henni
gegnum hliðargluggann.
„Snotur stúlka,“ sagði hann
við sjálfan sig og sökkti sér
n.iður í drauma um þessa vel-
klæddu stúlku, sem hafði fyllt
hann hreykni með alúð sinni
og hlýju.
Eitt af aðalleikfélögum
þeirra tíma hafði með höndum
gestaleikrit í Grand Opera
House. Þar bað Carrie um að
fá að/tala vio forstjóra leik-
félagsins' Hún hafði litla hug-
mynd um hið takmarkaða vald
þessa manns, né . heldur vissi
hún að hefðá leikara vantað,
hefði verið sendur annar frá
New York.
,,Skrifsí,ofa hans e.r uppi;“
sagði miðasalinn.
Það voru fleiri í skrifstofu
forstjórans, tveir sátu í sófa
úti við gluggann, hinn þriðji
KATA: Örn! Eg skal koma til
þín strax og við erum búin
að ganga frá þessum pilt-
um!
ÖRN: Eg — já — vitanlega,
Kata. — Eg skal bíða eftir
þér!
KATÁ: Drottinn minn! Eg
gleymdi — ég ætla, ef North
læknir þarf ekki á mér að
halda!
NORTH LÆKNIR: Ó, nei —
nei. Þið skuluð bæ&i fara.
Allt er í lagi. Eg sé að Örn
liðsforingi þarf margt að
spjaHa við yður, Kata mín!
(„The Men in her Life“)
Loretta Ytnmg
Conrad Veidt
Dean Jagger
Otto Kruger. %
Sýnd kl. 9.
Týnda bréfið
„The Postman didn’t Ring“ )
Brenda Joyce
Richard Travis
Sýnd kl. 5 og 7
Skemmtileg og hrífandi
mynd ; ;
SHIRLEY TEMPLE
Laraine Ðay
Herbert Marshall
Sýnd kl. 5, 7 og 9
var að tala við mann, sem sat
þarna við skrifborð —- sjálfan
forstjórann. Carrie horfðí
vandræðalega í kringum sig og
fór að óttast, áð hún 'yrði að
færa fram beiðni sína frammi
fyrir þessum mönnum, og
tveir þeirra — þeir, sem sátu
við gluggann — virtu hana
þegár rannsakandi fyrir sér.
„Eg get það ekki,“ sagði
forstjórinn. „Það er skipun frá
herra Frohman að leyfa
aldrei gestum að vera bak við
leiksviðið. Það er ekki hægt.“
Carrie stóð óróleg og beið.
Það voru stólar þarna, en
enginn bauð henni að setjast.
Maðurinn, sem hafði verið að
tala við forstjórann, fór nú
burt dapur í bragði. Forstjór-
inn starði alvarlegur á einhver
skjöl fyrir framan sig, og lét
sem þau væru ákaflega þýð-
ingarmikil.
„Haíris, hafið þér séð þetta
í „Herald“ um Nat Goodwin?“
„Nei,“ sagði maðurinn, sem.
hann ávarpaði. „Hvað er það?^
„Lestu það sjálfur.“
if—OMÓMi
3
Fyrsfa æviniýrið.
Sonurínn var að sönnu augasteinn föður sins, en þó
væri engan veginn rétt að segja, að hann hefði sætt mildri
meðferð. Aldrei hef ég séð mann gefið rösklegar utan.
undir en þegar Mikkelsen eldri var að lúskra syni sínurn.
fyrir yfirsjónir hans. Mikkelsen reitti föður sinn oftast til
reiði vegna þess, hversu óþrifinn hann var, enda virtist
hann hafa megnustu andúð á vatni og sápu. Sextus var
matsveinn, og faðir hans. lét svo um mælt, að í hverjum
rétti, sem hann framreiddi, væri álitlegur skerfur af ó~
hreinindum. Dag nokkurn var hann venju fremur óhreinn,
þegar faðir, hans kom að honum óvörum. ‘!Hvað er að sjá
þig drengur?“ mælti gamli maðurinn með þrumurödd sinni.
Sextus þreif fat, sem var þarna við höndina, dýfði því í
vatnsfötu og tók að þvo sér í ákafa jafnfram því, sem hann
svaraði. „Hvað er að sjá mig? Sérðu ekki, að ég er að þvo
mér?“ En því miður hafði hann áður haft fat þetta milli
handa sinna, sem voru ekki sem hreinastar, og hann hafði
nýlokið að þvo gólfið úr vatninu, sem hann vætti það í
Þegar hann hafði lokið þvottinum, þagnaði faðir hans mitt
í reiðilestri sínum en rak í þess stað upp hrossahlátur,
þegar hann sá hvemig sonurinn var útlits.
%C0BCWÍ, C.ONVINCED
THAT KATHY'S AFFECT-
IONS ARE BEING-
STOLEN BY PE.NORTH,
SETS OUT TO BKEAK IT
UP...BUT FINP5 THEM
BUSILY ATTENDINA
WCUNDED WHO HAVE
JUST ARRIVED BY
AMBULANCE PLANE-.t