Alþýðublaðið - 04.11.1944, Blaðsíða 5

JLangardagur 4. nóvember 1944
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ANNpJU
CJptí^
0*1
%''

Heilsað uppá fólkið — Frí, sem var ekki frí — Umtal
um blöðin — Deildar meiningar — Hvað gerðist — „Óli
Skans“ — Hver bauð mér upp? Allt á tréfótum í
stoppinu.
K)MIÐ þið blessuð og sæl.
Þið haldið kannske að ég hafi
. verið afskaplega ánægður með
þetta langa frí, en það er öðru
aær. Fyrstu vikuna þótti mér það
svona þolandi, aðra vikuna rétt
bærilegt, þriðju vikuna illþolandi
og þá fjórðu gjörsamlega óbæri-
íegí. Síðan ég fór að heimsækja
ykkur fyrir mörgum árum hef
ég aldrei haft svona langt frí, því
að jafnvel í sumarfríunum hef ég
ekki getað annað en skotist til ykk
ar daglega, svona rétt til að hlusta
á kvabbið í ykkur, nöldrið um hitt
@g þetta og dóma ykkar um náung-
ann.
ÞETTA FBÍ var í raun og veru
ðkkert frí, því að á hverjum degi
að minnsta kosti í þrjár vikur var
tafið alveg víst að samkomulag
myndi nást á morgun. Ef maður
hefði getað farið burt úr bænum,
eitthvað út í buskann, þá hefði ef
til vill verið öðru máli að gegna,
en þyí var ekki að heilsa.
ÝMSIR SÖGÐU með vörunum:
„Mikið er gott að vera laus við blöð
in.“ En raunverulega meintu þeir:
,,Mikið bölvað ekki sen blaðaleysi
er þetta.“ Húsmöðir sagði við míg:
„Ja, ég segi nú bara fyrir mig, að
mér þykir vænt um þetta stopp. Nú
verður mér helmingi meira úr
verki, því að nú tefja sögurnar og
Hannesinn mig ekki á morgnana.“
Og svo bætti hún við: „Mér þykir
bara verst að ég er búin að gleyma
því hvernig sagan endaði.“ Já,
svona er fölk. Það segir ekki allt
af það sem það meinar.
ÝMSIR SÖGÐU: „Það gerist bara
ekki nokkur skapaður hlutur síð-
an blöðin hættu að koma út.“ O-
jú, margt gerðist, heimurinn hélt
áfram alveg á sama hátt og áður,
og var alltaf að skapa eitthvað
nýtt, en við vorum bara ekki við-
látnir til að segja ykkur frá því.
Prentararnir stoppuðu allt í heil-
an mánuð til þess að fá nokkurra
daga frí næstu sumur, og við blaða-
mennirnir verðum að fylgja þeim,
enda voru þessir ágætu stríðsmenn
líka svolítið að berjast fyrir okkur.
JÚ, ÞAÐ GERÐIST ákaflegá
margt. Það voru tíðindi', þegar það
fréttist um landið, að nú væru þeir
búnir að mynda stjórn saman gömlu
bardagahestarnir, íhaldið, kommar
og kratarnir. Mér þótti þetta svo
einkennileg tíðindi að ég gat ekki
setið á mér en fór niður á þing dag
ínn sem nýja stjórnin gekk fyrir
alþingi og hneigði sig. Og ég sá
ekki eftir því.
ALÐREI hef ég séð Gísla for-
seta vera eins virðulegan í sjakketn
um sínum og með gleraugun. Það
var rafmagnað loftið í neðri deild-
arsalnum þegar 6-menningamir
gengu inn í nokkurs konar kröfu-
göngu. Ólafur Thors fyrstur í sjakk
et og með brúsandi brimlöðurshárið
yfir útiteknu andlitinu, Brynjólfur.
á hæla honum í gráum fötum með
heldrimannssvip, en þö gamla bros
ið í öðru munnvikinu, Emil Jóns-
son dökkklæddur og alvarlegur,
Pétur Magnússon, dökkklæddur
mikilúðlegur og sterklegur, Áki
„penn“ og ósköp feiminn og Finn-
ur Jónsson dökklæddur, léttur í
spori og brosandi eins og allt' af.
OG ÞEGAR ÞEIR voru sestir
horfðum við á þá eins og naut á
nýviri. Þetta var undarlegur atburð
ur, jafnvel í augum þeirra, sem
höfðu fylgst með aðdraganda hans.
Svo fór ég að svipast um bekki.
Mér datt í hug: Var ekki einhver
kvenmaður einhvern tíma að bjó^a
mér í Óla skans? En hvemig sem
ég reyndi að muna hver hún var,
tókst mér ekki að rifja það upp
fyrir mér. Það verður því bara að
bíða. Ég get dansað við Sigurð
gamla Guðnason á meðan. Við höf
um áður dansað saman.
VITANLEGA HEFUR allt lent í
óreiðú í bænum, síðan ég hætti að
rífast. Þið fáið mig að minnsta kosti
aldrei til að viðurkenna annað. Og
nú verður að taka til óspiltra mál-
anna. Bréfin, sem ég var búinn að
fá, áður en stoppið byrjaði, eru öll
orðin ónýt. Eins finnst mér að þau
bréf, sem álpast hafa til mín méð-
an á því stóð séu líka orðin ónýt.
Ég hendi þeim því í bréfakörfuna,
en skal engu henda sem ég fæ héð
an af. Setjist þið nú við og skrifið
mér. Það dugar ekki að leggja árar
í bát.
ÞAÐ ER ERFITT að fá mjólk, ó-
mögulegt að fá nýjan fisk, engin
tök á að fá smjör eða egg. Allt al-
veg eiiis og áður. Rafmagnið hefur
hins vegar verið í lagi. Vetrar-
dagskrá rafveitunnar er ekki byrj-
uð enn og við skulum vona að hún
byrji aldrei, en rafmagnið var
hins vegar hækkað meðan við sváf
um í prentarastoppinu. Samþykkt
var að byggja Hallgrímskirkju og
Kofoed-Hansen fór með Giiðmundi
Hlíðdal í mánaðarfrí vestur í Ame
ríku. Hins vegar dó engin stúlka í
\ hermannabíl.
SeiEdlsveinn
óskast nú þegar. — Upplýsingar í afgreiðslunni.
Alþýðublaðið, sími 4900.
Beztu þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur
vinarhug á 25 ára hjúskaparafmæli oltkar.
Hansína Jóhannsdóttir, Jón Stefánsson,
Hofi, Eyrarbakka.
Tuttugasta bók Guðmundar G. Hagalím?
snillingsins í íslenzkri smásagnagerð.
Förunaufar.
Hér segir Guðmundur Gislason Hagalín í 9
sögum frá ýmsum samferðamönnum sínum,
ungum og gömlum, konum og körlum, sérkenni-
legu fólki, smábrellnu stundmn., en skapstóru
og stórbrotnu, þrælandi og stritandi alþýðu-
fólki, yfirstéttarmönnum, sjómönnum, bænd-
um, börnum, unglingum, ungum stúlkum og
gömlum kerlingum, hertum í erfiðri lífsbaráttu, .
sem ekki gefast upp, þótt á bjáti, en bíta sam-
an tönnunum og berjast fyrir tilveru sinni og
sinna. — Sagan Messan í garðinum er Ijóðræn
lýsing á göfugum hugsjónamanni, Fjallámað-
ur segir frá hraustum ofurhuga, Brellur skýra*
frá smáglettni milli kaupmanna d smáþorpi,
Sanda-Gerður er átakanleg ástarsaga stór-
brotinnar konu, Skilningstréð er saga um tvo
blóðheita unglinga, Móðir barnanna segir frá fórnum og striti einstæðings konu, Kirkjuferð,
er lengst og stórbrotnust, lýsing á sérkennilegum kvenmanni, sem er heit í ástum og lætur
sér ekki allt fyrir brjósti brenna, Tveir mektarbokkar er smellin lýsing á viðureign stórbokk-
ans og geithafursins og Frændur er bráð-skemmtileg lýsing á útvegsheimili og afstöðu
tveggja frænda, hvors til annars, sem báðir vilja sækja sjóinn fast.
FÖRUNAUTAR er 505 síður að stærð í stóru broti og ber öll merki hins sérkennilega
stíls og frásagnarmáta Guðmundar Hagalíns, þessa alkunna snillings í íslenzkri skáldsagna-
gerð. Margir telja, að honum hafi aldrei tekizt betur en í sumum sögunum, sem eru í þessari
ágætu hók.
fsrún.
Á næstu 3 til 4 árum verða gefin út nokkur
úrvals skáldrif
heimsbákmennfanna
í veglegri, samstæðri útgáfu í 12 bindum. Verður tekin ein
skáldsaga frá hverri þjóð og ekki valin önnur verk en þau, sem
standa f fremstu röð í bókmenntum viðkomandi þjóðar. Hver
bók verður um 300 bls. í stóru broti.
• * \
Eftirtaldir menn velja bækurnar og annast jafnframt þýð-
ingar, flestir eða allir:
Bogi Ólafsson, mennfaskólakennari, Gunnar Gunnarsson,
rifhöfundur, Ingvar Brynjólfsson, mennfaskólakennari, Jón
IVIagnússon, fiB. kand., Kristmann Guðmundsson, rithöfundur,
IVIagnús G. Jénsson, menntaskólakennari, Ólafur Jóh. Sigurðs-
son, rifhöfundur og Þórhaliur Þorgilsson, magisfer.
Nöfn framantalinna manna manna eru örugg trygging fyr-
ir því, að bækurnar v^rði vel valdar og í vönduðum þýðingum.TiI
útgáfunnar verður vandað í hvívetna um allan ytri búnað.
Hér er fvímælalaust um að ræða ritverk, sem verður veg-
leg og varanleg eign.
Bækurnar verða aðeins seldar áskrifendum og verður
verð þeirra auglýst síðar. Útgáf una kostar Bókaútgáfa Guð-
jóns Ö. Guðjónssonar, og tekur hún á móti áskrifendum í síma
4169.
Notið þetta einstæða tækifæri til að auðga
heimili yðar að úrvalsskáldritum I vönduð-
um þýðingum.
I
/