Alþýðublaðið - 07.11.1944, Blaðsíða 5

Þriðjudagnr 7. nóvember 1944
ALE>YÐUBLAQ1Ð
S
Lesendurnir kvaddir til aðstoðar — Reglurnar og fyr-
irmælin, sem böm og unglingar verða að fara eftir —
Dæmi um fermingargjafir eins barns.
Utvarpsrœða úr járnbraufarvagni.
HKEINUSTU vandræði eru
meff aff koma blaffinu til kaup
endanna. Síffan verkfallinu lauk
hefir veriff svo erfitt aff fá fólk til
aff bera út blaffið, aff þaff mun ekki
hafa komist til allra kaupendanna,
og til næstum engra, á réttum
tíma, þ. e. strax á morgnanna.
Þetta er vitanlega alveg ófært á-
stand fyrir afgreiffslu blaðsins og
fyrir alla þá mörgu sem kaupa
blaffiff og vilja fá þaff heim til sín.
Ég VIL NÚ skora á þá, sem geta
látiff börn sín eða unglinga, vinna
eitthvað fyrir hádegið að leita eftir
því hjá afgreiðslu blaðsins, hvort
ekki er hægt að fá eitthvað heppi-
iegt hverfi til útburðar. Börn, sem
ekki fara í skólann fyrr en eftir
kl. 1 geta það hæglega, því að þau
eiga að vera búin að bera út í
hverfi sitt kl. 10.
TTLTÖLULEGA go,tt kaup er
greitt fyrir útburð á blaðinu og
foreldrar vita það að barnið eða
unglingurinn hefir mjög gott af
því á allan máta að vinna fyrir
einhverju kaupi, að finna til þess
að það sé að hjálpa tíl þess að bæta
afkomu heimilisins og að gæta
starfis sem það veit að því er
treyst til að leysa vel af hendi.
ÚTBURÐUR BLAÐA er og til-
valinn fyrir roskið fólk, sem ekki
vinnur neitt ákveðið starf. í»að er
algengt erlendis að roskið fólk beri
út blöð og hefir það gefist mjög
vel. Útburður blaða er ebki erfið-
ur og venjuleg hverfi eru ekki
etærri en það, að það er vel hægt
að ljúka við að bera blöðin í þau
á tveimur tímum og jafn vel
skemmri tíma og ætlast er til að
blaðið sé borið út kl. 8—10 á
morgnanna, en þó helst sem fyrst á
morgnanna. Ég vænti þess að ef
þið getið útvegað obkur fólk í
þetta starf þá gerið þið það nú
þegar.
SAMA VIÐFANGSEFNIÐ kem-
ur allt af upp þegar snjórinn fer
að þekja göturnar hér í Reykja-
vík. Ég sleppi alveg þeim svívirði-
lega skrílshætti drengja, er þeir
ofsækja vegfarendur með snjó-
boltakasti og slasa fólk stundum
með því að eyðileggja föt þess. En
það eru sleðaferðirnar, sem ég vil
enn einu sinni gera að umtalsefni.
UNDANFARNA DAGA hafa
börn, að minn-sta kosti þar sem ég
hefi getað fylgst m-eð því, næst-
um því lokað götunum fyrir bif-
reiðum. Ég hefi séð -hvernig bif-
reiðastjórar, og þá ekki sízt á er-
lendum bifreiðum, hafa bóbstaf-
lega ekki þorað að fara um göt-
urnar af ótta við að börn á sleð-
um yrðu undir þeim. Þeir hafa
stöðvað bifreiðir sínar, og ef þeir
hafa verið svo heppnir að hafa
annan mann með sér í bifreiðun-
u-m, þá hafa þeir látið þá ganga
með þ-eim gegnum þvöguna til þess
að reyna með því að forða slysum.
Oft hefir þó legið nærri að slys
yrðu.
LENGI ER BÚIÐ að berjast
fyrir því að koma upp nægum
barnaleikvöllum hér í Reykjavík.
Segja má að vísu, að þeir séu ekki
enn orðnir nógu m-argir, en þeir
eru alveg nógu margir til þess, að
það er engin afsökun fyrir því að
börnin séu á götunum. Foreldrar
eiga að setja barni sínu það skil-
yrði fyrir því að mega fara með
sleðann út, að það sé ekki með
hann úti á götunum og ef það
hlýðir því ekki þá á að tafca sleð-
ann af barninu.
HÉR ER UM öryggismál barns-
ins að ræða. Það ætti því fyrst
og fremst að vera skylda foreldr-
anna að vinna að þessu af fremsta
megni. Börnin m-ega fekki fara sínu
fram. Drengirnir, sem senda kúina
hríð á vegfarendur sýna hversu
hættulegt það er að börn alist upp
eins og villidýr á götunum. Skorð
ur verður að setja við framferði
þeirra. Eldra fólkið verður að
hlýta lögum og reglum. Hvers
vegna eiga þá börnin ekki að hlýða
þeim lögum og reglum, sem þeim
eru sett u-m framferði þeirra á
götum úti?
UNDANFARIÐ hafa prestarnir
verið að ferma börnin og ferm-
ingargjafimar hafa streymt til
þeirra. Ég heyrði um barn, sem
fékk að gjöf eftirtaldar bækur: 7
eintök af Bertel Th-orvaldsen, 2
eintök af Lögreglustjóra Napole-
ons, 2 eintök af þyrnum, 8 eintök
af Minni-ngu-m Sigurðar Briem, 1
eintak af Ljóðmælum Páls Ólafs-
sonar, 1 eintak af Heimskringlu,
2 eintök af Sjömílnaskónum og 1
eintak af Um ókunna stigu. Bless-
að barnið hefir nóg til að lesa
fyrsta kastið. Það er efcki ráðlegt
að skrifa á bækurnar sjálfar, þeg-
ar þær eru gefnar fólki við há-
tíðleg tækifæri. Annars eru bækur
ágætar tækifærisgjafir.
Hannes á horninn.
Myndi-n er úr kasninga-baráttunni um íorsetakjörið í Bandaiikjunum og sýnir Rooisevelt for
seta ver-a -að flytja útvarpsræðu til kjósenda úr járnibrautarklefa. Hjá honum -eru sonur hans
Jarnes 'Roosevielt höfuðsmaður og kona hans.
<
Benedikt S. GröndaE:
Nonni í sjúkrahúsi
Fréttatilkynning frá rík-
isstjórmnni.
U. TANRÍKISRÁÐUNEYTIÐ
hefir undanfarið gert fyrir
spurnir um Mðan íslendinga í
Mið-Evrópu. Hafa þegar borizt
upplýsingar frá all mörgum
jþeirra. Er líðan 'þeirra yfirleitt
góð og segjast þeir ekki þurfa á
fjáhhagslegri aðstoð að halda.
I bréfi frá Jóni Sveinssyni
rithöfundi (Nonna) segir að
hann dvelji nú á sjúkrahúsi í
Eschweiler nálægt Aachen í
Þýzkalandi, en hann er nú
nærri 87 ára. Skýrir hann einn-
ig frá því að hann hafi nýlega
haft samband við Skyldfólk sitt
hér með aðstoð Rauðakrossins.
oosevelt eða

Washington, D.C.
ÞAÐ er sama hvað um er að
vera í heiminum, — fjórða
hvert ár ganga Bandaríkj-a-
menn til kosninga og velja sér
forseta. Kóngar og keisarar
geta setið við völd, þar til
moldin tekur við þeim, hvernig
sem þeir stjórna, og þingbundn-
ar stjórnir geta frestað kosning
um, en í Bandar-íkjunum verð-
ur forsetinn að fara eða sitja á-
fram eftir vil'ja kjósendanna,
þegar kjörtímabi'l hans er út-
runnið.
Það hefur lengi verið hefð,
að enginn forseti sitji lengur í
Hvíta húsinu en tvö kjörtíma-
bil, enda er það flestum mönn-
um feikinóg, því að forseta-
staða Bandaríkjanna er eitt
erfiðasta þjóðhöfðingjastarf
veraldarinnar. F-orsetinn verð-
ur að stjórna þjóðinni í stríði og
friði, standa gegn miskunnar-
FíO'RSETAKJÖRIÐ í Bandaríkjunum fer fram í dag
Hefur Alþýðublaðinu nýlega borist grein um það frá
fréttaritara sínum í Bandaríkjunum Benedikt S. Gröndal
— og birtist hún hér með.
Keppinautur Roosevelts.
Myndir sýn-ir k-eppinaut Roosev-alts, TThomas E. Dew-ey, fylkis-
stjóra í New York x'íki, þar isem h-ann ier að flytja -eina af kosn-
ingaræðum sínum.
lausri gagnrýni þings og þjóðar,
tala við hina lægstu jafnt sem
hina hæstu og vera fulltrúi
landsins á óteljandi stöðum. —
Jafnvel hinn óþreytandi Theo-
dore Roosevelt, sem braut allar
hefðir. sem voru í vegi hans,
vogaði sér ekki að bjóða sig
fram þrisvar í röð. Það var
frændi hans, Franklin Delano
Roosevelt, eða FDR, eins og
þeir kalla hann, sem fyrstur sat
þrjú tímabil við völd, og hefur
sterka möguleika á að sitja það
fjórða.
Kosningafyriikomulagið.
Forsetakosningar Bandaríkj-
anna, sem fara fram í nóvem-
ber, byrja í raun og veru
snemma vorið áður. Þær byrja,
þegar meðlimir flokkanna kjósa
fulltrúa sína á flokksþing þau,
sem síðan velja frambjóðendur
til forsetaembættisins. Það var
í slíkum kosningum (hérlendis
kallaðar „primary electics“), —
er Wendell Willkie beið ósigur
og dró sig í hlé.
Það er oft spennandi barátta
um það, hver ko^inn verð-ur for-
setaefni á flokksþingunum,
þótt það gengi frekar rólega að
þessu sinni. Þegar kvikmyndin
um Wilson forseta kemur heim,
munu menn geta séð hvernig
slíkar kosningar fóru fram um
1912, og enn í dag eru þær
svipaðar, nema ofurlítið rólegri.
Þegar flokkarnir hafa kosið
frambjóðendur sína, hefja þeir
kosningabaráttuna. Hún er
margþætt og mikil áróðursstarf-
semi, sem eytt er í geysifé, þótt
þingið hafi nú á dögum eftirlit
með því.
Á kjördag er ekki kosið um
sjálf forsetaefnin — heldur eru
kosnir kjörmenn, sem síðan
kjósa forsetann. Sá flokkurinn,
sem meirihluta hlýtur í hverju
ríki, hlýtur alla kjörmenn þess.
Hin ýmsu ríki hafa að sjálfsögðu
mismunandi marga kjörmenn,
eftir fólksfjölda, en alls eru
þeir 311. Með þessu fyrirkomu-
lagi hefur það komið fyrir, að
maður hefur hlotið meirihluta
kjörmanna og verið kosinn for-
seti, án þess að hafa meirihluta
kjósenda á_bak við sig.
Frambj óSendurnir.
Að þessu sinni eru frambjóð-
endur til kosninganna að hálfu
aðalflokkanna þeir Franklin D.
Roosevelt og Thomas E. Dewey,
ríkisstjóri í New York. Venju-
lega eru einnig í framboði full-
trúar smáflokka, t. d. kommún-
ista, sósíalista, bindindis- eða
bannmanna o. fl. Frambjóðandi
sósíalista er nú sem oft áður
Norman Thomas, en kommún-
istar bjóða ekki fram og styðja
Roosevelt af miklum ákafa.
Flokkaskipting Bandaríkj-
anna er gerólík því, sem í Ev-
rópu þekkist. Mismunur á repu
bli-kana og demokrataflokkun-
um er minni en búast mætti við,
og eru mörg þau deiluefni, sem
aðskildu flokkana á fyrri árum,
horfin úr sögunni. I báðum
flokkunum má finna frjálslynda
menn og afturhaldssama menn.
I flokki demokrata er forsetinn
sjálfur leiðtogi hinnaí frjáls-
lyndu og næstur honum vara-
forsetinn Henry A. Wallace. En
hinir íhaldssömu eru flestir í
suðurríkjunum, afkomendur
gömlu þrælaeigendanna, og
hafa margir þeirra verið mjög
ótryggir fylgismenn Roosevelts
undanfarið. Það Var aðallega
Framh. á 6. síðn.