Alþýðublaðið - 07.11.1944, Blaðsíða 8

8
ALÍÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 7. nóvember 1944
■.OASKasSBifcra
Soffiir Greífans af
Honfe Chrisfo.
Louis Hayward
Joan Bennett
George Sanders
Sýning kl. 3, 5, 7, 9.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
DAG NOKKURN hafði And-
rés gamli á elliheimilinu slæm-
an hósta. Ráðskonan brá við og
hitaði handa honum r omm-
toddý. Daginn eftir spurði ráðs-
konan að því, hvernig Andrési
gamla liði.
— Honum líður ágætlega,
svaraði Gunna stofustúlka, —
en nú eru hinir karlarnir búnir
að fá hósta.
♦ * *
JÓN: —- Ferðu nokkurn tíma
með konuna þína í bílnum?
Sigurður: — Nei, aldrei. Ég
get ekki stjórnað báðum í einu.
• * *
KOMDU þér vel við nágranna
þinn, en setfu samt upp girð-
ingu milli ykkar.
Rússneskur málsháttur.
* • *
1. ÞJÓNN: Við skulum kasta
þesssum manni út. Iíann situr
þarna alltaf og sefur fram á
borðið.
2. Þjónn: Kemur ekki til
mála. Ég er tvisvar búinn að
vekja hann, og í hvert skipti
borgar hann reikninginn sinn
að nýju.
* • *
ENSKA SKÁLDIÐ fræga,
Oskar Wilde komst einhverju
sinni svo að oró’i um frægðina:
Það er aðeins eitt í þessum
heimi, sem er verra en að um
mann sé talað, og það er, að
EKKI sé um mann talað.
• * *
KAUPMAÐUR NOKKUR
hafði komið tveimur innbrots-
þjófu mað óvörum í íbúð sinni
og miðar nú á þá skammbyssu.
Rétt í því kemúr kona hans í
dyrnar og hrópar óðamála:
— Nei, nei, skjóttu þá ekki
hér inni á teppinu mínú, farðu
heldur með þá út í garðinn!
U&\ % 1 '1
& !k íiI ii ii I Ir II

\systirÆ
NYJA B$0
voru að rabba saman við
drykkjufoorðið, á'ður en 'þeiir
fæiru í ■ leikhúsið. Illa klæddur
náunigi með rautt. nef og gaml-
an pjípulhatt dreyþi1 á öilglasd
við annan enda drykkjuiborðs-
ins. Huristwood kinkaði koHi til
stjónmálamannanna og gekk
inn á skriifstofu sína.
Um tíu leytið leit vinur hans
Frank L. Taintor inn á skrif-
stofuma til hans;.
,y;Giott kvöld, George,“ sagði
hann
„Ssell vertu Fr'ank,“ sagði
Hurstwood, sem létti við að isjá
'hann. „Fáðu þér sæti,“ og hann
benti ihonum á stól.
„Hvað gengur að Iþér,
George?“ sagði Taintor. „Þú
lítur ekki sem bezt út. Þú hef-
ur ekki tapað á veðreiðunum?“
,,.Mér líður ekki rétt vel í
kvöld. Ég kivefaðist illidega um
daginn.“
„Fáðu þér whisky, Geonge,“
sagði Taimtor. „Þú ætitir að hafa
vit á því.“
Huirstwood forosti
Seinna komu fleiri vinir
Hunstwoiod og eftir klukkan
eliafu, þegar leikhúsunum var
iokað, komu ileikararnir — og
mieðal eirra voru nokkrir fræg-
ir néungar.
:Svo hófust jþessar innihalds-
lauSu samræður', sem eru ein-
kennandi tfy.rir drykkjuistofur
um allan heim, þegar þeir, sem
vantar gyllingu, reyna að nudda
sér utan í þá, sem mæga gyll-
ingu hafa. Ef það gat heitið, að
Hurstwood tyliti sér á tá við
einhvern, þá var það við fræga
mienn. Honum fanmsit hann eiga
Iheima innan um slíka menn.
Hann var otf hreykinn til að
smjaðra, of greindur til' að fara
út tfyrir sitt svið, þegar það
fóilk var viðstatt, sem kunni
ekki að meta 'hann, en við tæki
færi eins og þetta, þegar allir
virtu hamn mikiis og hann var
áiitinn vinur og jafnimgi án
nokkurrar tortryggni, þá var
’hann í essinu sínu. Undxr slík-
um kringumstæðum lét hann
eftir sér að tfá isér „einn lítinn“.
í óró sinni þetta kvöld varð
honum hughægra innan um
kumningja síma og einkum
vegna þess, að vel þekktir menn
voru þar á meðal, og hann lagði
áhygigjur sínar til hliðar og tók
þátt í gleðskapnum.
Það leið e'kki á löngu, áður
en vökvunin tfór að hafa sín á-
hrif. Ýimisar sögur fóru að láta
á sér bæra — þessar sígildu,
tvíræðu sögur, sem eru aöaiefn-
ið í samræðum manna undir
slíkum kringumstæðum..
Klukkan varð tóltf, oig það
kom tími til að loka, og menn-
irnir sýndu á sér farairsnið. —
Huriatwiooíd tók mjög imnilega
í hendur þeirra. Hann var rauð
j ur í kimnum. Hann var kominn
i á það stig, að hann gerði sér
hinar kynlegustu vomr, þó að
hann væri alveg með sjúllfum
,sér. Bonum fannst vandræðtf
Isín engan veginn alvariLsg. öíð-
an gekk hann inn í skrifstotf-
una og igekk frá reikningunum,
og beið eftir, að veitiugaþjón-
arnir og gjaldkerinn færu.
Það var skylda Hurstwoods
og vani hans, að isjá, um að allt
væri lokað og læst undir nótt-
ina, þe)gar lallir vOru fannári
Venju'lega voru engir peningar
þar, nema það sem inn kom,
etftir að bönkunum var lokað,
og það læsti igjaldkerinn inni
í peningaskápnum, en igjald-
kerinn var sá eini sem kunni
á l'æisimguna áísamt eigendunum
en engu að síður var Hurstwood
vanur að taka í hurðina á skápn
uim cig skúffurnar til þess að
ganga úr skugga um, að alilt
væri iæst. Því næ.st var hann
vanur að loka skrifstofu sinni
og kvieikja Ijósið við penimga-
skápinn og fara isvo.
Allan '-tarfstíima sinn hafði
hann fundið allt í röð og reglu,
nema þeixa kvóld, Iþtgar mann
var húinn að /loka skritfborði
sínu og hanm kom oig toigaði í
hurðina á skápnum. Hann varð
urdrandi. og þegar hann leit
inn, sá hann peningakassana ó-
læista eítxr aagmn. x-yrsta hugs
un hans var atfðvitað að reyna
skúfifurnar og læisa skápnum.
„iÉg verð að taila við Mayhew
um þetta á morgun,“ hugsaði
hann.
Mayhew hatfði eflaust álitið,
þegar hann fór burt fyirr hálf-
tíma isíðan að hann hefði læst
hkápmum. Hamn hatfði aldrei
vanrækt þetta áður. En þetta
kvöld hafði hann verið niður-
sokkinn í hugsanir sínar. Hann
hafði verið að velta tfyir sér
ýms’i varðandi einkamál sín.
„Ég ætla að athuga þetta,“
hugsaði foristj'órinn og dró út
peningaskúfifurnar. Hann vissi
ekki, hveris vegna ihamn langaði
til að athuga þær. Það var al-
ger óíþartfi, oig það hetfði ekki
komið fyrir, hefði öðru vísi
sta^’ð á.
Um leið kom hann auga á
hilaða atf seðlum í þúsumd dol‘1-
ara kniippum. Hanh visisi efcki,
hvað þau voru mörg, en hann
ho.rtfði á’þau um stuind. Þá dró
hann út,neðri iskútffuna. í henni
var það, sem hafði komið inn
um daginn.
,,Ég vissi ekki, að Fitzgera'ld
(Northern Pursuit)
Spennandi stórmynd frá
Canada. Aðalhlutverk:
ERROL FLYNN
JULIE BISHOP
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
otg Moy létu peningana liggja
á þennan hátt,“ sagði hann við
sjálfain sig. „Þeir hljóta að hatfa
gleymt þeim.“
Hann leit í hina skútffuna og
stamzaði atftur.
„Teldu þá,“ hvíislaði rödd í
eyra hans.
Hann stakk hendinni niður í
skixtfifuna og 'lytfti hlaðanum og
lét knippin tfalla niður. Hann
taldi tíu þeirra.
„Því loka ég ekki skápnum?“
•sagði hann treglega við sjálfam
« GAMLA BiO bb
I
| Undir oki her-
námsins
(This Land is Mine)
Charles Laughton
Maureen O’Hara.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.
Allt fyris* fifsgð-
gnaB
(Salute for Three).
Betty Rhodes.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst klukkan 11.
sig. „Hvers vegna stend ég
hér?“
Hann tfékk undarlegt svar.
„Heíurðu nokkum tíma átt
tíu þúsund dollara í reiðu fé?“
0,g hann mundi, að það hatfði
hann aldírdi átt. Eignir hans
höfðu komið ismátt oig smátt,
og mú átti konan hans það allt.
Hann átti að minmsta kosti
fjörutíu þúsund dollara, þegar
allt kom til allis — en nú fengi
hún það allt.
Hann varð órólegur við þess.
Fyrsia ævinlýriS.
ar Mekkelsen var einn um borð í skipinu, til þess að hefna
sín með þesu móti.
Ég gekk um þessar mundir í skóla í Kristjáns'höfn. Við
skulum nefna skólastjórann Petersen. Hann var hinn mikil-
hæfasti maður, og skólinn hefði getað talizt í fremstu röð,
ef einn kennarinn hefði ekki verið hataður af svo að segja
öllum nemendum. Já, ég hlýt að játa það, að við nemendur
skólans hötuðum þennan kennara, enda var það sízt að
undra, því að viðskotaverri og ósanngjarnari maður hefur
aldrei gengt kennarastarfa. Maður þess, sem hét herra
Stolpe, kenndi reikning, landafræði og danskan stíl. Það var
daglegur viðburður, að hann legði hendur á nemendur, sem
stóðu sig verr en hann vildi, og þeir voru margir, því að
það var enginn hægðarleikur að gera honum til hæfis. —
Virðing drengjanna hvers fyrir öðnun fór mjög eftir því,
hvernig þeir þoldu misþyrmingar herra Stolpes. Hver sá
drengur, sem gaf sársaukaóp frá sér eða fór að gráta’
undan Stolpe, var fyrirlitinn af félögum sínum. Og ekki
brá til batnaðar, þegar dag nokkurn kom nýr drengur í
bekk minn og kyaðst vera sonur herra Stolpe. Enginn ef-
aðist um það, að hann segði satt, því að hann var nauðalíkur
föður sínum bæði í sjón og raun. Herra Stolpe notaði son
....THERE, I FEEL BETTEI?..
HEY/ WHAT'5 UP WITH VOU
THPEE ? GET YOUR PARTY
DUPS ’kATHY-.AND WE'LL
TAI<IE IN THAT PANICE / .
er Öim Elding. Hann hetfir
verið að leika sér þarna uppi
síðstu 10 mínúturnar!“
KATA: „Öm! Hva — hvað er
að — ó Hank — Samimy —
Hann mun farast!
SAMMY: „Sjáðu, Kata. Hann
er að korna — hann ætlar að
ilenda. Hann má ékki stxíða þér
svona!“
ÖRN: „Svona, nú líður mér bet-
ur. ,Én hvað gengur að ykkur
þremur. Nú skulum við dansa
saman Kata.“
FLUGMAÐUR: „Hver er þessi
skýjaklifrandi. Ég held að hann
ætli að klippa af mér skegg-
ið.“
ANNAR FLUGMAÐUR: „Það
' SeORCHYf
W-WHAT'S THE
MATTERÉ-..OH-H
HANl^-.SAMMV—
HE'LL kflLL
YeEOWfWWO'c,
THE CLOUP SUSTER
-íES CUPLIN' MY
TIN& SklY
POWPEI?, FOK TEN .
MINUTES stpaisht/
^IOOKÍ ItfATHY,
HE...HE'5 COMING
IN /.
U. S. Pal. OR.
Fcaturcs