Alþýðublaðið - 24.11.1944, Blaðsíða 8

£
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Föstudí^gtir 24. nóv. 1944.
Sonur Greifans af
Monfe Chrisfo
(The Son of Monte Christo)
Sýnd samkv. áskorun
Sýnd kl. 7 og 9.
EKKl SVO VNDARLEGT
Tvær vinstúíkur voru að
tala um sameiginlega vin-
stúlku beggja.
„Finnst þér ekki furðulegt“,
segir önnur, „að hún Elsa
skuli vera trúlofuð honum
Jóni, og þó hefir hann ekki
þekkt hana nema nokkra
daga.“
. ,ýNei, mér þykir það ekkert
undravert,“ svaraði hin. „En
hefði hann þekkt hana lengi,
þá hefði mér þótt það furðu
sæta.“
m * *
VAR EKKl JÓMFRÚ
Bóndinn: „Sælar verið þér,
jómfrú góð. Nú er langt síðan
við höfum sézt.“
Hún (hrokafull): „Ég er ekki
jómfrú, ég er fröken.“
* ♦ *
EKKERT NEF!
Móðirin: „Þú mcútt ekki
minnast neitt á nefið á mann-
inum, sem kemur hérna á eftir
Mangi minn.“
Svo kom maðurinn, sem var
neflaus. Þá gellur í Manga
litla:
,JÉg sé ekkert nef á mann-
inum, mamma.
m m m
EINU SINNI VAR —
Gesturinn: „Eruð þér hús-
bóndinn hérna?“
Bóndinn: „Einu sinni var ég
það“
Gesturinn: „Ráðið þér þá
ekki húsum hér nú?“
Bóndinn: „Nei, nú er ég
kvæntur.“
m m m .
MÁLFRÆÐI. '
Kenhslukonan: „Til hvaða
orðflokks telst orðið koss?“
Námsmeyjamar (í einu
hljóði). „Samtenging!“
hann sér saman við nokkra
mýjia kiimfliingja ag iþeáir spiikiðu
pófcer iheiift fcvöld. Nú ,þegar
Ih’arm fór aö íhafa meiri tekjur.,
váiLdi hanin gjarmam . Mita ljós
isiiitit skína’, em ekki eirns ábeirandi
og ;í Qhicajgo. Hamn íforðaðáist ;þá
istaði, sem hanm átti á hættu
dyrialbj'öfliuna hjá Camrde, og
viminiustúilkain, sem var í eldhús-
iniu, jþrýsi á rafmaginslhnappdmm,
sem opmaði dyimar. Þegar Oair-
rie etillti isér d dymnar á þriðju
Ihæð, itill jþsss að gæta að, hver
kæimii á heimisókn til hiemmar,
iþá sá húm frú Vamiœ.
að Ihitta gamla kummimigja. j>Þér verðið að ifyrirgelfa,“ j
Þagar þaiu höfðu búið í Sjöt- bagðd húm. ,,Ég fór út fyrir
luignstiu og áttiumdiu götu í rúmt 'nioikkru isíðiam 'Og glieymdi' úiti- í
ár, losmaði íbúðim him/um rneg- | dyralyikl'iinium, svo að mér datt
'í Ihuig að 'hringja bjölliummi yð-
m 'við gangimn og ung hjón,
sem 'Garrie átti eftár áð kynn-
ast betiur, fiuttu þangað. Þessi
kumjningssfcapur hófst aðeims af
fþví, að íbúðirmar höfðu sam-
eiginlega .vöirulyftu, siern Iffliutiti
eldivið og mait upp úr kjall-
aranam og úrgiamgiinm mi'ður.
Það voru litlar dyr að lyftummi
frá Ibáðum íbúðumum.
Ef íbúarmir ibáiðum megim
'svöruðu hrimigingu ivarðiariinG,
Etóðu iþeir auglitiL tdil augiitiis,
þegar þedr opmuðu dyrmar út
að lyftuinm. Einm miorgumdmm,
húm var svo lagleg og vingjarm
í 'blaðið sitt, stóð Iþessi mýja
inábúaboma hiemmár, sem var lag-
fl.e;g dökkhærð kona tuttugu og
þriggja ára, þar í svipu'ðum er-
imdagerð'um. Hún var í raáitt-
kjól og morgiumsiopp utam yfir
og hár hemmiar var óigreitt em
húra Var svo flagiLeg vimgjiarm-
flie;g, að 'Carrie igeðjaðiist sflrax
að 'hemmd. ÍUmga toonan 'brosti
aðeiras feimnisfleg, lem það var
mlæmgiltegt. 'Carrie fararast hún
Igjiarmam viflja kynmaist hemrmi
beitjur, og svipuð itiflfímmimg, fcom
ifram hjá ihimmi konummi, sem
dáði'st að himu sakleysislega amd
flitii Cartrie.
„Mifcið er það 'laglög og in-
dæl toomia, isiem er fliutt imm í
íbúðima hilnium megin viið gamg
imm,“ isagði Carrie vdð Hursit-
wood vi'ð morgumverðd'nm.
„Það er ómögulegt að vifa,
hvers fcomiar fóflk þar er, sem
iflyýr í næstu íbúðum,“ sagði
ŒÍursitwodd. þetfla var hið vtemju
laga álit Niew York búa á má-
búumum.
'Carrie sá cfinú Vamoe ekki í
margar vitour eifitir þetfa, em
húm heyrði haraa spiiLa gegmum
þunraa vgggima og hún dáðist
að fluirau smekkilega flagvali
henmar. Sjáflf spilaði hún aðedmis
isæmdflega, og henni faminist að
sú fledtorai, sem frú Vamice tsýndi,
værti hriraaista 'list. Afllt siern
hún hafði séð og heyrt fliiragað
til, gaff í .skyra, að þetita fólk
væri meinntað og vefl stætt.
Carrie var því ffús til að stoffma
tdfl toumirmmgssihapar vdð þeitita
fólk, Ibvemsu mláintn sem haran
flcynmi að verðta.
Ðag mokfkurn var íhriragt á
Þetta var afligengt hjá íbúum
húsBáms, þegar þedr igleymdu
ílykfliuraum. En þeir toáðu eklci
alfisökuraar á því.
„Ég ar bara f'egim, að þér
tskylduð gera það“ sag'ði Car-
riie. „Ég geri þetita stuindum
sjáflf.‘
„Em ihvað vieðirið er yradiis-
legt,“ Eagði frú Vamoe og stamz-
aði um Eitiumd.
tÞanmflg toyrjaði tounmaragssikap
urimm efftiir fleiri atliugasemd-
ir, og Oarri'e fiaínmist frú Vance
viera s'luflrairagsgóð vdirakoraa'.
'Carrie kom oft í heiimisólai
•tdfl hemmiar eða vair hedmsótt.
■Báðiar 'lbúðirraar vocru vefl út-
'líitamdi, þó að ítoúð Vamoe hjón-
amma værdi ef tdi vdflfl' sikraut-
legri.
„Þér ættiuð mú að koma í
kvöl'd og hitta araanrairan minm,“
sagði ffrú Vairaoe mokfcru etftir
að viraátta þedrra hóíat. „Hamih
Lamgar tdl að kyranast yður.
OÞér spiflið á spil, er það ekki?“
„Dálátáð,“ sagöd Caxdie.
„Þá getum við spilað einra
íhrirag. Ef maðuriran yðar kem-
ur, Iþá stouluð þér taka hamn
með.“
„Haran toemur ekki fili tovöld-
veirðar í kvöfld,“ s'agðd Carrie.
„Jæjia, era þegar hammi kemur,
iþó toiðjum við hamín að koma J
inm fyrir.“
Carrie samíþykkti þeffta, og ■
um tovöMið hiitfá íhún hiram
hoMiuiga herra Vamoe, sem var
mioklÐrum árum yiragri em Hurst-
wood og átitd það fmtoar pen-
iniguim isíraum en útfliti að þakka,
að hanm haf'ði tfemigið svona
gott gjaforð. Horaum ledzt vel
á 'Oarrie við ffynsta isýn og iagði
sdig ffram við eð vera stoemmti-
flegur, toaniradi henmi mýtt spil
og taflaði ' við harna um New <
York og tskemmtanaiífið þar. j
Erú Vanoe spilaði fldtdð eitt á
píaraóið og íotos kom Humst-
wood.
„Mér er ámægja að kymmast
yður,“ sagði hainm við frú
Vanoe, þegar Carriie kynmti
haraa ifyirir Ihomium, og sýndi
taflisviert af þeám glæisifliedk, sem
hafði hritfið Cairrie lí fyrstu.
NYJA BIO mBAMLA BÍO
ÆFINTÝRI í LEIKHÚSI ! . RIO RITA
Aðalhlut verkin: BARBARA STANWYCK •
MICHAEL O’SHERA Börn fá ekki aðgang Sýning kl. 9. Dynamil
Sléfluræningjarnir Spennandi Cowboymynd með Bill Elliott og Tex Ritter Börn fá efltki aðgang Sýnd kl. 5 og 7 s (Hig Explosive) Chester Marris Jean Parker Sýnd kl. 5 og 7 Börn innan 12 ára fá ekkil aðgang 1
„Héfl'duð iþér, að 'koraain yðar
hetfði isitrokið ffrá yður?“ sagðd
hemra Vamice og rétti út hönd-
iraa.
„Ég vissi lekiki raema hún
hefði mlá sér í 'toetri eigdnmamm,"
siagði Hunstwood.
Haram ibeiimdi raú ajthygli sinmi
að ffrú Vance og skyradiiliega sá
Carrdie það afftur, siem hún hafði
ósjálifirátt saiknað hjá horaum í
iseirami tM — ffjör iharas og ridd-
ar, aiiraemrastou. Húm sá einnig,
að thún var ékki vel klædd —
eikki raærri þvd eins vel klædd
— og tfrú Vance. Þetta voru
leingar óljósar hugmyradir lemg-
iur. Nú sá húm þetta gredmdlega.
Morgun eiran kom frú Varaee
iran tdil Carrie í bledkum morg-
uinsílopp Oig sagði: „Við skulum
■fara isamara á edmhverja sýn-
dngu í dag.“ Hurstwood. og
Vames höfðu fardð sdran í hvora
áttiraa fyrir klukkiuistundu síð-
am.
„Já,“ sagði Carrde og hreifst
aff því sikrauitá og dáflæti, sem
edmkerandi útlit frú Varace. Það
var auðséð, að rnaður heranar
bar bana á höradum sér og upp-
Fyrsta ævinlýrið.
Mér þótti það og miög miður, að það yoru aurar þeir,
sem ég hafði gefið Eiríki í góðum tilgangi, sem kölluðu
þessa ógæfu yfir !hann. Ég tók því afstöðu sem sagt fyrir-
varalaust. —• Ég sagði Eiríki, að við yrðum að fara aftur til
borgarinnar 1 skyndingu og leggja leið okkar eftir fáföm-
ustu götum, unz við næðum fundi Mikkelsens skipstjóra.
Ég íýsti því fyrir honum, að stjúpfaðir hans myndi vart
leita hans fyrr en að nokkrum tíma liðnum heldur bíða'
þess, að hann kæmi heim. Það var og öll ástæða til þess að
ætla, að lögreglunni yrði ekki gert aðvart fyrr en síðar um
daginn, þegar herra Stolpe kæmi heim til Eiríks og ákærði
hann fyrir þjófnaðinn. Það var því fyllsta ástæða til þess að
ætla, að við yrðum komnir út á Eystrasalt, þegar þjónar
réttvísinnar létu málið loksins til sín taka'.
Eiríkur horfði þegjandi á mig og hlýddi skilyrðislaust
því, sem ég sagði. j |
Á leiðinni niður til hafnarinnar, kom ég við hjá konu,
sem hafði fyrrum verið í vinnu hjá foreldrum mínum. Þar
skrifaði ég foreldrum mínum og bað konuna að koma því til
skila fyrir mánudagsmorgun. Við komum á síðustu stundu
niður til hafnarinnar, því að „Máfurinn“ var í þann veginn
að láta úr'höfn. Mér ætlaði að ganga meira en lítið erfiðlega
HURRV-
THEy'RE
COMINS-
WITH THE
STRETCHER,
THtkE HE /S.
OHH, SCORCHý.
DIP— IS HE
STILL ALIVE ?
wmat a mess —
HOLD IT FnLLA, WE'RE
GETTIN& TO YOV AS
FASTASWECAN/ .
Ríjg. U. S. Pot. Off.
AP ftatvres
ý^HILE IÍMVESTIÖATIN& A
U.S. ARMV DI5TRE5S SISNAL
IN THE ITALIAN AAOUNTAINS,
__PlNTO, A P-3S PILOT.IS
ATTACK'ED BV ENEMY ME'S,
BUT E5CAPE5 TO SCORCH'S
SOUADRON SASE, WHERE
HE CRASH-LAND5 HI5
DAMAGED PLANE . . .
C'MON KATHV/
__SOT 70 GET
HIM OUT C?UICK,
MIGHT START
burning/ r"
SCOKCHy/
HE'S... HE
CRACKEP
UR
Pintó er komiiran á flugvömrara, KATA: „Öm, hann — hann inn minra! Haltu út fél'agá. Við
það þairf að hjálpa þeim —
en flugvél íharils nauðlendir og
brotraar. Kata og Öm em stödd
á flugvelliraum, er Pirato raauð-
lendir þar.
hrapaði!“
ÖRN: „Komdiu, Kata. 'Við verð-
um að ná honum úr fla'kinu.
Það getur kvdtonað í því Drott
skulum gera allt sem við get-
um til að ná þér.“
PINTO (di flakirau): „Flýttu þér
sjútorabörur----------“
KATA: „Þarna er hann. Ó, Öm!
Er — er hann lifandi?“