Alþýðublaðið - 07.12.1944, Blaðsíða 5

'Fimmtudagur 7. desember 1044
AjJ»YOUBLAO»Ð
Um kennslu og nám í barnaskólum — Bréf frá móð-
wx um bað — Nokkur orð um bókaútgáfu og bókaverð.
MÓÐIR skrifar mér alllangt
bréf um barnafræðsluna í
ðkólunum og er hér kafli úr því:
„Við, sem eigum börn í barnaskól
annm hér, höfum oft miklar á-
SíTððjur af námi þeirra. Það er
fteiðinlegt að þurfa að koma fram
meS .aðfinslur .við .kennara . og
skólastjóra um eitt og annað er
ananni finnst ábótavant við
Ikemnslu barnanna og' skólavist
Iþeirra. En við sem erum af gamla
skólanum kunnum ekki við þess-
ar nýmóðins kennsluaðferðir, sem
virðast ekki vera háðar neinum
ákveðnum reglum. Þannig virð-
ásé þetta vera hér í barnaskólun-
«m okkar.“
„ALLIR LJÚKA upp einum
enunni um kennsluma í skólunum,
«em sé í ýmsu mjög ábótavant.
X»essi skoðun almermings er áreið
anlega ekki að öllu leyti að tilefn-
fislausu. Foreldrar geta mæta vel
íylgst með kennslunni og gera það
Uka. Reynsla mín af henni er ær-
flO misjöfn og má furðu sæta ef
íræðslumálastj órinn hefst ekkert
að Kennarastéttin er þó fremur
dugleg stétt og eru margir kexm-
arar mjög duglegir, en þeir eru
Cestir úr hópi hinna eldri manna
atéttarinnar.
„ÉO ER MJÖG ánægður með á-
rangur bamafræðslunnar. Þar rík
ir mikil deyfð og afkastaleysi. Það
er engu líkara en að kennslan
fari fram eftir óskipulagsbundnu
kerfi. Þess er þó vandlega gætt
að börnin í hverjum bekk fyrir
eig kunni jafn lítið. Ef eitt reikn-
ar fleiri dæmi en annað þá fær
það áminningu fyrir. íslenzku
kennslan er ákaflega lítil. í 11 ára
bekk Austurtbæj arbamaskólans
œr nú verið að kenna börnunum
einföldustu atriði íslenzkrar mál-
fræði, svo sem beygingu sagna.
Þetta finnst mér fremur léleg
frammistaða hjá llára bekk og
getur tæplega verið rétt að fræðslu
ikerfið geri ekki ráð fyrir meiri
fræðslu en þetta hjá þessum ald-
íarsflokki.“
„STÍLAR eru þar mjög óþekkt
lyTÍrbrigði. í Miðbæjarbarnaskólan
um er mér hins vegar tjáð, að þar
séu gerðir stílar reglulega og mun
það rétt vera. í þeim skóla hafa
að undanfömu staðið yfir próf í
7—10 ára bekkjum og einkunnir
verið sendar heim til foreldranna.
Þetta hefur ekki verið gert í Aust
urbæj arbar naskólanum.. Hvað
veldur því? Mér er kunnugt um
það, að í Austurbæjarbarnaskól-
anum er mú verið að troða í böm
í sumuxn 11 ára bekkjum dönsku.
Væri ekki ekynsamlegra að kenna
íslenzku í staðinn?"
„ÞAÐ ER NÚ orðið nokkuð al-
gengt að kennaramir gefi bömun
um frí, hvað lítið sem út ai ber.
Einn daginn voru börn í 11 ára
bekk send heim af því að kenn-
aranum fannst kalt. Börnin kvört
uðu þó ekkert rnn kulda, enda var
5 stiga hiti úti. Umsjónarmaður
skólans sagði að það væri með
heitara móti í skólanum þann
dag.“
„ÞAJÐ. ER ÞVÍ ekki undarlegt
þótt 7 éra nám í bamaskólunum
hér sé ekki glæsilegt, enda er það
alkunna, að fermingarböm nú á
tímum eru svo illa að sér að þau
kunna bókstaflega ekki neitt, enda
verða foreldrar að kosta til þeirra
miklu fé e£ reyna á að láta þau
taka próf í einhvem framhalds-
skóla.“
,RN ÞETTA nám bamanna hér
í barnaskólunum stendur væntan-
lega til bóta og fellur að sjálf-<
sögðu inn 'í hina mikiu nýskipan,
sem framundan er. En áður en ég
lýk þessusn línum langar mig til
að spyrja ekólastjóra Austurbæj-
arskólans einnar spurningar:
Hvers vegna látið þér ekki loka
portdyrum skólans svo sælgætis-
kaup barnanna leggist niður?
Þetta gerir Miðbæjarbamaskól-
inn. í öllum frístundum eru verzl-
anir í nágrenni Austurbæj arbama
skóians troðfullar af bömum, sem
em að kaupa sælgæti."
ÞORSTEINN skrifar „Ég hefi
stundum verið að velta því fyrir
mér, hvort opinber gagmjýni á
bókmenntir pg listir væif ekki
smárn saman að líða undir lok.
Mikill fjöldi bóka kemur nú ár-
lega á markaðinn. Auglýsinga-
skrumið er venjulega á svo háu
stigi, að fáfróður almenningur
veit ekki hverju hann á að trúa
í öllum þeim ósköpum, sem út er
básúnað um afbragð hverrar bók-
ar. Ég tel mig í hópi hinna £ó-
fróðu aiþýðumanna, sem hefur
Frh. á 6. síöu
Alþýðuflokkurinn
Skrifstofa flokksins á efstu hæð Alþýðuhússins
Sími 5020.
Skrifstofutími kl. 9—12 og 3—7 alla virka daga
nema laugardaga kl. 9—12 f. h.
Alþýðuflokksfólk utan af landi, sem
til bæjarins kemur, er vinsamlega
beðið að koma tiS viðtals á fSokks-
• skrifstofuna.
Bezt aS auglýsa í Afþýðublaðinu.
Stríðið á Kyrrahafi.
Skref fyrir skref nálgast flugher, floti og landher Bandaríkjamanna Japan í átökunum austur á
Kyrrahafi. Hv'er eyjaklasinn eftir annan fellur þeim í hendur. Síðasta landgangan var á Filipps-
eyjum um miðjan október. Hér á myndinni sést MacArthur, yfirmaður Bandaríkjahersins þar eystra,
á leiðinni í land á einni eynni, sem Bandaríkj a menn hafa tekið. í baksýn er hið stóra beitiskíp
„Nashville“, sem flutti hann þangað. '
Erlendir fréllarifarar f Stokkhélmi
GRAND HOTEL í Stokkhólmi
er aðalbækistöð erlendra
fréttaritara í Svfþjóð og minn-
ir rnn margt á hið fræga Grand
Hotel hinnar víðlesnu sögu
Vicki Baum.
Þama ala japanskir, þýzkir,
brezkir og amerískir blaða-
menn aldur sinn í sátt og sam
yindi ains og ekkieínt stríð værd
til. Það eru þessir blaðamenn,
sem láta blaðlesendur Bret-
tainjcta ofg Bandaríkj'anna í té
upplýsingar um viðhorfin í
ÞýzksaiLainidi og Japan ag blaðLes
endum ÞýzkalatnidJs ag Japatn ium
viðhjorfíjn í öBcnetlandá otg Banda.
ríkju.num. Tízkusérfræðingar
Göbbels leggja iðulega leið
sína til Stokkhólms, og erindi
þeirra er það að freista þess
að sannfæra sænskar konur um
það, að Þýzkaland sé forustu-
land á vettvangi tózkunnar,
hvort heldur friður rókir eða
ófriður geisar.
Um þessar mundir dveljast
um hundrað tuttugu og fimm
erlendir fréttaritarar frá tutl-
ugu þjóðlöndum í Stokkhólmi.
Þar eru fyrir fulltrúar allra
helztu 'blaða heimsins. Þjóðir
bandamanna eiga þarna fimm-
tíu fréttaritara, en möndulveld
in þrjátíu og fimm. Enn frem-
ur dveljast þar blaðamenn frá
hljuitíLauisiu Löndiunium Sviiss Spáni
og Tyrklandi og hinum útlægu
stjórnum Noregs, Danmerkur
og Hollands, svo og fulltrúi
stríðandi Frakka. Einnig eru
þar blaðamemi frá Finnlandi,
Ungverjalandi, Noregi og Búlg
aríu. Blaðamenn bandamanna-
þjóðanna og möndulveldanna
starfa þar hilið við hlið, enda
þótt þeir ræðist ekki við nema
brýn nauðsyn beri til. En eigi
að síður er það algengt að sjá
menn, sem lesa The Times eða
DaáLy MaáL og Hatnibuirger
Fremderblatit eða Beriliner Bor-
senzeitung, sitja hiið við hlið.
í
GREIN ÞESSI, sem hér er
þýdd úr tímaritinu
World Digesi og er eftir
Edific A. Hilfej, fjallar um
Stokkhólm sem fréttamið-
stöð þessarar styrjaldar. Mun
mörgum þykja fróðlegt að
lesa um það hvemig fréttar-
ritarar bandamannaþjóðanna
og * möndulveldanna starfa
hlið við hlið í Grand Hótel í
Stokkhólmi og afla frétta
sinna.
STOKKHÓLMUR varð
fréttamiðstöð Evrópu í
ácrdlögium styrjiaMaríjninar. MdJdl
vægi hans sem fréttamiðstöðv-
ar 'hefur aukizt mjög eftir því
sem lengra hefur liðið á hild-
arleikinn. Þetta kemur að sjálf
sögðu fyrst og fremst til af því
að blaðamennska stendur á
hærra stigi í Svíþjóð en nokkru
öðru hinna hlutlausu landa.
Ritskoðun er þar í landi mjög
væg á öllum öðrum máhxm en
þeim, sem varða hlutleysi Sví-
þjóðar, en það skiptir að sjálf-
sögðu mjög miklu máli fyrir
hina erlendu blaðamenn, er
verða að afla sér frétta og
koma þeim til blaða sinna. —
Stærstu blöðin í Svíþjóð svo
sem Sventska Daigbladet og Dag
enis Nyhetar kioma enn út sex
ibákn ttáfl. tuíttuigu síður datg hvem
og allmörg sænsk blöð hafa
fréttaritara í Þýzkalandi og
löndum þeim, sem Þjóðverjar
ráða yfir. Einnig hafa allmörg
sænsk blöð fréttaritara á Eng-
landi. Þetta skiptir að sjálf-
sögðu miklu máli fyrir hina er-
lendu blaðamenn. Eitt eða tvö
sænsk blöð hafa meira að segja
fréttaritara í Bandaríkjunum.
Daglega senda sænskir fréttarit
aírar blöðum sínum ýtarleg
símskeyti um hemaðaraðgerð-
irnar á vígstöðvunum. Blaða-
menn bandamarmaþjóðanna og
möndulveldanna senda svo
blöðum sánum það af frétta-
skeytum þessum, sem þeir telja
að eigi erindi til þjóða sinna.
En auk þess gerir hver og
einn hinna erlendu blaðamanna
í Svíþjóð sér allt far um að
afla sér nýrra fréttasambanda.
Blaðamenn bandamannaþj óð-
anna leggja mikla áherzlu á
það að komast í kynni við fólk
sem komizt hefur brott af
Þýzkalandi og afla þannig frá-
sagna um lífið í Þýzkalandi.
Einnig gera þeir sér mikið far
um að komast í kynni við við-
skDptaifrömuðd 'hLutlaíusra landa,
sem feirðazít hafa tdL Þýzkalamds.
Margir þessir viðskiptafrómuð
ir lá/ta bLaðamömrmm í té upp
lýsingar, sem þeir teija hinar
mikiivægustu, um viðhorfin í
ríki Hitiers.
Þótit undariegt kumini að virð
ast berast japöndku fréttarit-
arndr imest á af ödium hinium er
iendu fréttariturum, sem dveij
ast í Stokkhólmi. Snemma á
lárimu 1942 kamu 'Jxrír jap
anskir fréttaritarar til Stokk-
hólms frá Berlín. Þeir sögðu
sænskum blaðamönnum, að
þeir kysu heldur að starfa í
Stokkhólmi en Berlín vegna
þess, að þeir hefðu mun frjáls-
ari hendur í Svíþjóð en Þýzka
landi. En þó er það mun furðu
legra hversu munaðargjarnir
þessir japönsku blaðamenn
eru en sú ráðabreytni þeirra
að kjósa sér fremur samastað
í Svíþjóð en Þýzkalandi. Hver
hinna japönsku fréttaritara tók
á leigu mörg herbergi í Grand
Hotel, en það var meira en
nokkur fréttaritari banda-
mannaþjóðanna gat eða vildi
veita sér að minnsta kosti um
þær mundir.