Alþýðublaðið - 07.12.1944, Blaðsíða 8

KiNP OP HA)?P
T0 5PQT, BUT
IT LOOKS A BlT
PAMiLIAR,PVEB
THOíE PEAKS
v AHEAP j
PINTO CLAIMS
WE'RE ABOUT
THEKE 5COPCH
BUT 1 PCN'T
CATCH A SISN
BELovy í
SHOULP WE NOT X
B£ NEARlNcý THE 1
APEA, WHEPE WE J
INTE2CEPT THAT <
/ANKEE T>?AN5PORT?
»
nTlMNARBWv
Sélariag
Spennandi arvintýramynd
frá Afríku
Gene Tierney
George Sanders
Bouæ Cabot
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð börnum innan 14 ára
AFMÆLISGJÖF.
Faðirinn: „í dag e'rtu kom-
inn yfir lögaldur sákamanna,
sonur minn. Og hérna gef ég
þér hegningaxlögin. Það er
Ijómandi falleg bók.“
*
GÖMUL VÍSA UM MOS-
FELLSHEIÐI
Mosfellsheiði er laung og leið,
lítið greið fyrir hjörva meið,
um hana reið er heljar neyð,
hátt því freyðir vatn úr leið.
MÝVATNSSVEIT
Látra-Björg kvað um Mý-
vatnssveit á þesda leið:
Mývatnssveit ég vænsta veit
vera á norðurláði,
fólkið gott, en fær þann vott,
að fullt það sé af háði.
*
GÖMUL HEILRÆÐAVÍSA
Ef þú hæðir hryggvan mann,
hefndar þóttú bíðir, —
guð hefir magt að hugga hann
og hrella þig um síðir.
*
FLJÓTIN í SKAGAFIRÐl
Þar er kelda, þar er grjót,
þar kann margt að buga,
ekki er gott að fara um Fljót
fyrir ókunnuga.
*
SÍÐASTA VÍSA ÆRA-TOBBA
Ævin teygist eins og spjör,
yndislok í heimi;
hægt er að þreyja, haddavör.
Hvað á að segja gaddábör?
*
Aldrei er svo brot bætt, að
betra sé en heilt.
Gamall málsháttur.
..HeMumðai að þú eigir nóg
itáflli iþass að kiaiupa hikut anmars
Bitaðair?“ spdurði Carrie.
,;N)eá,“ saigði Ihaaun. ,,É|g verð
að reyna að tfiá eittflnvað amnr
að oig spara saanam.“
„CÞað væri gotit, ef 'þú igæitiir
femigið eádhvorja góða sitöðu,“
saigði Carrie vongóð og um ieið
lcvíðaifiuili.
,,Ég býst við að ég fái eitit>-
bvað,“ saigða baun hugsi.
Næeitu dagana eftir þetta fór
(hanin/ í fxakkainm s'inm regflíiu-
lega á (hverjum morgni og héOf
ó sitað. Á þsssium ferðum sín-
uim íhuggaði ;hauin isáig fyrst við
iþað, að Ihainn. gæiti emin 'komáat
að einíhverjum þægilegum
samnir!igtDm með þessum sjö-
humdmað doUurum, sem hamm
álbti eftir. Homium dafit í huig
að leita fynir sér í einhvorju
ibirugglhúsiuu, em hamm vissi,
að þau sitjómuðu ofit drykkju-
stöfium, sem iþau lfeigðu út,, og
reyiixa að fá aðstoð þar. En svo
mundi hamm eftir þvi, að hamm.
yrði samt ;að igreiða nokfcur
diollara siem framiag, og þá ætiti
hairun' efldkiert eÆtir tíl að borga
mómaðaríLeg úibgjöM sám. Hamm
þurfiti nú um átitetíu doiflara á
miánuði 401' þess að iáfia af.
,JNiei,“ sagði ihauni, þegar
hamm hugsað siem skýrast. „Það
get ég efcki gert. Eg vierð að
fiá eiitstlhvað ainmað og spara sam-
am'.“
[Þelsisi hugmyrud um „eitthvað
anmað“ varð strax fiJókim', þeg-
ar ihamm reymdi að hugisa sér
hvað hamm váflJdi ihielzt gera. Vera
fiortstjóri? Hvar (gæti hamm fieng-
ið sfífca stöðu? I Möðumum var
ekfld augfliýst eftár fiomstjórum.
Hammi vissá að slífloar stöður voru
aðeims veiititar efitir margra ára
þjiómuótu eða gegn héum fjár-
firaimillögum. En haimi hafði ekild
næga peninga til þess að leggja
imm í fyrkfæid, sœi' væru svo
voflidugt, að þaið þyrfitd fiorstjóra
að haMa.
Enigu að feíður fiór hamm út.
'Eötám lians voru smotur og hamm
var enm mymdarlegur á velli,
em hianm varð að gera sér upp.
Eóflfcáð, s'exn flieif á fliamrn, ímymd-
aðii sér þegar í sitað.,- að Hnað-
ur á íhains aidri, þrifleigur og
veílklæddjur, flilytí. að vera vei
stæður jHamm var nú fjörutíu
og þriggjía ára að ahlri og frem-
ur iþrefldmm, og það var efldd
au'ðveflt fyrir hanm áð gamga
miifaið. Hanm hafði eikki geng-
ið nleáfifi ;að ráði árum sarnan.
Hamm þneytitísfi filjiótit í fófium-
um, hanm verkjaða í axjflimar,
og undir flcvöM var hamrn orð-
imn örþreyrtrtur, ernda þórtt hamn
mortaðii sporvagma eims miidð og
mögutegt var. Hamm þreyrttist á
því að sitága imm á þá og út úr
þedm afitur.
Hómm viissi vef, að fólfc áleit
hamn vera betur stseðam em
Ifliainm var. Homum var það svo
v)el IjÓEf, að fliarim miiS'Siti kjiark-
imn. Hainm viildi aiÍB efldd vera
vetrr útilííitamidi, en umsóknir
hams og úitláf harns átrtu emgiam
viEigimn vel saman. Hamn hik-
aðd og velitd fyrir sér, hvað hamm
gæti gert.
’ Hamn hugsaði um veirtinga-
húsin', em mundi um fieið, að
hamm hafði emga reynBÍlu í þeám
efinuimi, né heMur árttá hamn
meima kumnámigja eða viná, sem
hamm gæti teirtað ásjiár hjó.
Hamrn þekktá mofldcra gástihús-
eágendur í srtórborgpnium með-
ai anmains í Niew York, em þeir
vilssu aílilár um afsfiöðu flianus til
'FitzgieraíMs og flVfloys. Hann gat
eldki fieártað fiil þeirra. Hamn
Ihugsaði um aðrar greinar —
mýl'enduvierzlu'n, jórnvöruverzl-
um, trygginga'rfélög og því um
fláfct — (en hamn hafði emga
reymsllu.
Það var ómurfliegt að hugsa
urm, hvernág hann ærtti að haga
sér. Yrði harnn að fara í eigim
psersóntu og sperjast fyrir, átti
fliamm að bíða fyirir urtam skrif-
srtofiudyTinar svona gfiæsiiegur
og vel sfiæður eáms og úrtlit hans
gaf í skym, og tíákynma stvo að
hamn' vamtaðá vimnu? Harnn
flwaflJdáEit við tilliugsumámau Nei,
'Það gætá iiamm eldd gert.
■ 'Hónm rölti um í djúpum hug-
unum, og þar sem það var flcalt
í veðri, fór (hamm imm í veátimga-
(hús. Hamm váJssi það máfldð um
veifiimgahúsám, að honum var
flÐunmugt um, að séhver sætmi-
Deiga útiirtandi maðiur ,gait tek-
ið sér sæfii í fliægámdasrtólunum
í fioTísaflmum. Þetrta var Brod-
way Cenrtirial veitingahiúsáð, siem
vajr þó' ©irtt af bezrtu Veátinga-
húsunum í flxmginini. En fliarnm
skamnuaði'st sím fyrilr að setj-
ast í stófláinm þama. Hamm vissd,
að siMdr memm voru kafliaðilr
srtólþésar. Hamm hafði sjáflfur
kaflrtað þá það óður fyrr. En
hérna eat harnn, þótt lianm ætti
ó hœfirtu að luifirta' eimíhviem, sem
fliainm þeldsti, oig flieiteiði fliæiis
fyrir fculdamum oig hvíMi sím
fllúin bein í sflcr'aiuitiltegum for-
sal.
„Þefifia gefiur eldd gengið til
fliengdar,“ sagði hanm við sjóíllf-
am sig. „Það þýðir ekkerfi fyr-
ir mig að fara úrt ó morgnama
óm þess að vifia, flwerfi ég er að
Stórmynd í eðlilegum litum
Aðallilutverk:
TYBONE POWEÍi
ANNE BAXTER
DANA ANDREWS
Bönnuð börnum yngö en 12.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Frank Morgan
Kathryn Grayson
Sýnd kL 7 og 9
Forfíðin afhjúpuð
(Gangway for Tomorrow)
Margo
John Carradine
Sýnd kL 5
Böm fá ekki aðgang
fara. OÉflg verð að sikipuilieggja
þertrta bertur.“
Hbnum dafiit í hsug, að veát-
ingaþjónasistöður væm oft
laiusar, en þá fliuigsum leáddi
Ifliamm hjá sér. Hamm veiltimgai-
þj'ómn — fliann!
En það var ömuirl'&gt til
Jtemgdar að sitja þama í for-
saJmum, svo að. fliamm fiór hedm
fldukkan fjö,gur. Harnn reyndá
að flárta fyrirmainmlQga út, 'þeg-
ar harnn gekk imn, en það tóksrt
efldki sam bezfi. Ruggusrtóflflámm í
'borðisrtofummi var þægiiiagur.
Hiainm flért faflflast í hainm, tó'k
'Uipp blöðám, sem (hamm fluafiði
fceypfi og flryrjaði að Itesa.
ÞRÍTUGASTI OG ÍTMMTI
KAFLI.
Næsrta mongum flJedfi fliarnn yfir
ibflJöðim og renrndi augumum yfir
auglýsingadáflkama og merkti
öðru hverjiu við. Svo leirtaði
harnrn umdir yfirsflu'ifitimná trKar2
mainm vantar,“ em Jiamm var
fuflllur af óbeifi. Hamtn fliafði dag-
irnn fyrir sér — heilam dag tiS
umráða — og þammig vaxð

•r
w//a
Fyrsla ævintýrið.
Við flýttum okkur flrurt eins xnikið og við gátum og
liugsuðum um það eitt að finna góðan felustað. Loks höfð-
um við komið okkur fyrir í litlum helli milli þéttra runna.
í>á fyrst þorðum við að draga andann og athuga í samein-
ingu kringumstæður okkar, sem voru fjarri því að vera þær.
sem við hefðum kosið.
Við vorum staddir inni í stórum skógi, þar sem við
þekktum hvorki vegi né stígi hið minnsta. Sólin var senn
hnigin að viði, og í f jarska heyrðum við hvem vagninn af
öðrum aka brott. Við vissum því, að þess myndi skammt
að bíða, að skemmtistaðurinn yrði mannlaus með öllu.
Við vorum þó á einu máli um það, að okkur stæði mest
ur ótta af bví, að einhver kynni að loera kennsl á okkur og
ákváöum því að yfirgefa ekki felustað okkar fyrr en við
hefðum gengið úr skugga um það. að eagmn veitu okkur
eftirför.
Eiríkur tók að gráta og sagði, að hann óskaði helzt að
hann væri dauður, þá hefði ég að minnsta kosti ekki ratað
í þessi vandræði hans vegna. En ég brásr. illa við og sagðí
•honurn, að það væri synd gagnvart drottni að tala þannig.
Það væri hann, sem hefði líf okkar í hendi sér, og ég kvaðst
JA..\T 15
NOT FAR.
AP Feuturcs
ÍÍA GOING POWN FOR
AL00K-5EE.../V\UST
BE NEAR THAT PASS,
PINTO...WHAT PO
HOLP IT/.. . THERE'S ^
PASS ... ANPTHAT'S
A S.X.DlSTRESS SiöNAL —
BUTTÖN youR SEJ-TS, AND
M YNDA-
SAGA
FLUGJVEENN þýzflsu fikigvél-
ajnma, rtaáa saimain: „Ætli vúð sé-
mjn ekflti bráðum kominir þamg
aö sem við eátgium að ráðast á
amieriisfau fhigvélina?“ — „Jú,
KadL Það igtertur ekki ’werið
laongfi urudan.
ÖRN: „Ég ætfla.' náður ó váð fiil
að arthuigia aðstæður. Við fliijófi
ium að fiara að nóigasfi ■ f jaflia-
sifcarðáð. Hvað heldiur þú Piratö
sénuð nofcfauð.“
PINTO: „Við erum að nóiligaisit
srtaðiinn:, Öra En ég sé fliamin
þó ekiki.“
ÖRN: „Það er erfirtt að sjó
staðinaii, em ég er þó farinm að
kammast við mi(g héraa yfár
fjaliaitindjuinium. Svoma nú sé.
ég þaiði, þama er skarðið og nú
sé ég neyðiarkalflið. Festið ól-
amnar og mú ekal lemda upp á
von og óivxni.“
AL»TDMPILADW
(Sundown)
(„Crash Dive“)
(The Vanishing Virginian)
FioKatndagujr 7. ðcsember 1944
_ N¥M Btð
Kafbáfiir í hernaðl
GAMLA StO _
Stolt þjoðar sinnar