Alþýðublaðið - 29.12.1944, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Föstudag'ur 29. desember 1944
■TJARNARSiÖ-
Siássmey
(Cover Girl)
Skrautleg og íburðarmikil
söngva- og dansmynd í eðli-
legum litum.
Rita Hayworth
Gene Kelly
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngum. seldir frá ki. 11.
. Móðira (skömmu eftir nýj-
árið): „Ég kem frá læknánum.“
Dóttirin: „Gat hann nokkuð
um, hvaða sjúkdómur væri
mest móðins í ár?“
• * *
MIKIL FÁTÆKT
— Peninga á ég ekki. Skyn-
sernin er aleiga min.
— Aumingja maðurinn!
Skelfing eruð þér fátækur.
* * *
TVÍRÆTT SVAR
Drengurinn: „Dýralæknir-
inn er kominn til þess að skoða
nautið.“
Bóndinn: „Já, ég kem strax.“
m m m
UM GÖNGUSKÖRÐ
f dölum þröngum drífa stíf,
dynur á svöngum hjörðum,
það verður engum of gott líf
upp í gönguskörðum.
Baidvin skáldi.
«
SÉR til happs að hrella
mann
hefnir sín með árum.
Flý sem helið fögnuð þann,
sem fæst með annars tár-
um.
Stgr. Th.
*
B JARNARFJÖRÐUR Á
STRÖNDUM
Bjarnarfjörðuír er suada-
sveit,, —
sízt má ég þeirri hæla.
Óðinn valdi í þann reit
alla landsins þræla.
Leirulækjar-Fúsi.
hún. „Hvað gerir það til? Eftir
dálítinn tima gætirðu ef til vill
fengið eitthvað betra.“
Ég ætla að taka, hvað sem
vera skal,“ sagði hann ánægð-
ur, en honum gramdist þó álös-
un hennar. „Ég get orðið götu-
sópari. Hér þekkir enginn mig.“
„Ó, þú þarft ékki að gera
það,“ sagði Carrie og það fór
hrollur um hana. „Þú hlýtur
að geta fengið eitthvað skárra.“
„Ég næ í eitthvað,“ sagði
hann og reyndi að sýnast festu-
legur.
Svo fór hann aftur að lesa í
blaðinu.
ÞRÍTUGASTI OG NlUNDI
KAFLI
Afleiðingarnar a£ þessu urðu
þær, að Hurstwood var sann-
færðari en- nokkru sinni um
það, að hann hefði nógan títma.
En Carrie átti í harðri andlegri
baráttu í heilan mánuð.
Þrá hennar eftir fötum — að
ekki sé talað um skartgripí —
fór sívaxandi, þegar hún sá
fram á það, að hún gat ekkert
af þessu fengið, þrátt fyrir erf-
iði sitt. Samúð hennar með
Hurstwood minnkaði óðum.
Hann var þó ekki alltaf að end-
urnýja kröfur sínar, en þessi
þrá hennar gerði það. Hún krafð
ist og heimtaði, og Carrie ósk-
aði af hjarta að mega verða við
kröfum hennar, og óskaði enn-
fremur, að Hurstwood væri ekki
itil fyrirstöðu.
Þegar Hurstwood átti tíu
dollara eftir, sá hann það, að
það væri bezt fyrir hann að
eiga vasapeninga, svo að hann
þyrfti ekki algerlega að verða
háður 1 henni. Þegar hann átti
þessa upphæð eftir, ti'lkynnti
hann henni það, að hann væri
peningalaus.
„Nú er ég vita auralaus,“
sagði hann eitt kvöldið við
Carrie. „Ég borgaði fyrir kolin
í morgun, og nú á ég ekkert
eftir nema tíu eða fimmtán
cent.“
„Það er eitthvað í buddunni
minni.“ ,
Hurstwood sótti hana og fór
svo út og náði í flösku af tórnat-
sósu. Carrie tók varla eftir því,
að nýja fyrirkomulagið var
byrjað.
„Okkur vantar hveiti,“ sagði
hún. „Þú ættir að kaupa það í
dag. Við eigum ekkert kjöt
heldur.“
Hún opnaði budduna sína og
lagði hálfan dollar á borðið.
Hann lét sem hann tæki ekki 1
eftir því.
Hurstwood keypti hveitið ~
sem allir matvörukaupmenn
seldu í þriggja punda pökkum
fyrir þrettán cent og keypti
síðan kjöt fyrir fimmtán cent.
Hann skildi pakkana eftir á eld-
húsborðinu ásamt þ$im þrjátíu
og tveim centum, sem gengu af,
og þar fann Carrie það svo.
Hún hlaut að taka eftir því að
afgangurinn var réttur. En
henni fannst hálf ömurlegt að
hugsa sér það, að nú óskaði
hann ekki annars af henni en
fá að éta. Henni fannst ósann-
gjarnt að vera með harðar hugs
anir. Ef til vill fengi hann ein-
•hverja vinnu. Hann hafði að
minnsta kosti enga lesti.
En sama kvöldið, þegar hún
fór inn í leikhúsið, gekk ein af
dansstúlkunum fram hjá henni
í nýjum göngubúningi, sem
Carrie varð starsýnt á. Unga
stúlkan var með fjóluvönd og
virtist vera í prýðilegu skapi.
Hún brosti til Carrie um leið
og hún gekk fram hjá. Carrie
brosti á móti.
„Hiún hefði afrá á að klæða
sig,“ hugsaði Carrie, „og það
hefði ég líka, ef ég gæti haft
peningana mína út af fyrir mig.
Ég á ekki einu sinni almennileg
an hálsklút.“
Hún rétti fram annan fótinn
og virti skóinn sinn fyrir sér.
„Ég ætla að kaupa méjr gkó
á laugardaginn, hvað sem fyrir
kann að koma.“
Ein af indælustu og skemmti-
legustu dansstúlkunum komst
í kunningsskap við Carrie, því
að ekkert í framkomu Cairie
hræddi hana burtu. Hún var
kát og Iífsglöð og þekkti ekkert
til hinna siðferðislegu hleypi-
dóma meðbræðra simna, en engu
að síður var hún góð og hjálp-
söm og ágætur félagi. Dans-
stúlkunum var gefinn lítill
•tími til að tala saman, en samt
kom það fyrir, að það var hægt.
Það er'heitt í kvöld, finnst
yður ekki?“ sagði þessi stúlka,
sem var á bleikrauðum stutt-
buxum og með gylltan pappa-
hjálm. Hún var einnig með skín
andi skjöld.
„Já, það er nú meira,“ sagði
Carrie, glöð yfir því, að ein-
hver skyldi ávarpa hana.
„Ég er alveg að stikna,“ sagði
stúlkan.
Carrie horfði á hið laglega
andlit með stóru bláu augun-
um, og sá örlitlar svitaperlur á
enni hennar.
„Það er meiri dans og umgang
ur í þessari óperu, en ég hef
nokkru sinni komizt í áður,“
\ sagði stúlkan.

h NYJA BtO .
SkemmfistaSurini
„(oney Island"
Dans dg söngvamynd í eðli-
legum litum. Aðalhlutverk
leika:
Betty Grable
Cesar Romero
George Montgomery
Sýnd kl. 5, 7 og 9
-OSANILA BiO
„Sjö blomarósir
Jólamynd 1944
(Seven Sweethearts)
rr
Skemmtileg
söngvamynd.
og hrífandá
Sýnd á annan í jólum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Barnasýning kl. 3
Walt Disney-teiknimyndin
Aðgöngum. seldir kl. 11
12.
„Hafið þér verið í öðrumi?“
spurði Carrie undrandi yfir
þessari reynslu.
„Uss, í mörgum,“ sagði stúlk
an. „Hafið þér ekki verið í öðr-
um?“
„Nei, þetta er í fyrsta skipti.“
„Er það? Mig minnir endi-
lega, að ég hafi séð yður, þegar
„Félagi drottningarinnar" var
leikinn hér.“
„Nei,“ sagði Carrie og hristi
höfuðið. „Það var ekki ég.“
Þessar umræður voru rofnar
af hávaðanum í hljómsveitinni
og ljósunum, sem voru kveikt
bak við tjöldin, þegar dansstúlk.
urnar áttu að fara aftur inn á
sviðið. Þær fengu ekki annað
tækifæri til að tala saman, en
kvöldið eftir kom þessi unga
stúlka aftur til hennar.
„Það er sagt, að þeir ætli að
fara að ferðast um með þetta
leikrit í næsta mánuði.“
„Er það?“ sagði Carrie.
„Já, haldið þér, að þér farið
með?“
„Ég veit það ekki. Ég foýsfc
Fyrsta ævintýrið.
I
að setja sig inn í alla málavexti og skilja okkur. Þegar við höfðum
skýrt manni frænku minnar frá hinurn kynlega manni, sem hafði
gerzt förunautur okkar, rak hann upp skellihlátur og mælti:
„Þetta hefir enginn annar verið en Morten sjálfur, þjóf
urinn, sem hann sagði ykkur frá. Hann hefir hér verið að
skýra ykkur frá afrekum sjálfs sín. Hann strauk fyrir
nokkrum dögum út úr fangelsinu i Rönne. Hann hefir tal~
ið ráðlegast fyrir sig að láta ykkur afla sér matfanga, þar
eð hann hefir ekki þorað sjálfur að fara. heim á bæina.
Hann er alveg einstakur maður. Nú hefir 'hann eflaust kom
izt um borð í einíhverja duggu. Ég verð að skýra lögregl-
unni frá þessu þegar í stað. Svo að hann þóttist vera afi,
ha, ha. Ég þekki piltinn frá því að hann stal fleskinu frá
mér um árið, en þá varð hann nú að sitja inni um skeið upp
á vatn og brauð.“
Ég vil láta þess getið hér, að þótt við Eiríkur færum
með manni frænku minnar þangað, »em við hugðum hell-
irinn vera og leituðum hanis lengi ,reyndist okkur alls kost-
ar ógerlegt að finna hann.
Ég frétti það síðar, að það hafði hvorki sézt eða heyrzt
til Mortens allan veturinn, en með vorinu hófst hann handa
um iðju sína á nýjan leik. Enn sem fyrr hvarf hann að þessu
sinni með skjótum og óvæntum hætti, þar til loks tókst að
...THEN WE 6ET
TICKET5 TO TWE
BEéT MOVIE IN
TÖWN..-ANP
V0U ANP I
CAN —
SUFE, l <NPW... yCU'EE
LIKE HER, y'KNC’W.-.SHE^
BEAUTIFUL/ 1-J 5PETÁ WAS
THINKIN' O'r 'HER,_PID I
TELL YOU THAT 5HE ...
THAT WE'í?E ÖOING TO SE
MASElEP, 500N Aí I
ÓET fAOK ?
þ
MYNDA-
SAGA
ÞEGAR Öm hefur flogið vél
sinni af fjallinu gegnum
skarðið, steínir hann til M-
flugvallarins.
PINTÓ: „Það er ágætt að vera
laus við jþessa kletta án þess
að verða var við nokkum
skapaðan hlut.“
ÖRN: „Alveg rétt, en við erum
enru í nálægð við óvinina —
og án þess að hafa flugvéla-
vemd.“
SJÚKUR HERMAÐUR: „. .Svo
fáum við okkur aðgöngumiða
kvikmyndinni í
og þú og ég get-
að beztu
borginni —
um“ —
KATA: „Svona nú, bíddu svo-
lítið. Hvað — hugsarðu þá
ekkert um kærustuna þína í
Idahó?“
HERMAÐURINN: „Jú-ú — en
þú ert. svo lík henni. Hún er
falleg — ég er alltaf að hugsa
um hana. — Sagði ég þér, að
við ætluðum að fara að gifta
okkur. .. .?“