Alþýðublaðið - 23.01.1947, Síða 4

Fiinintudagnr, 23. jan. Í947.
fUj>(jðttbla&Í&
Útgefandi: AlþýSuflokkurlnn
Ritstjóri: Stefán Pjetarsson,
Simar:
Ritstjórn: símar 4901, 4902.
Afgreiðsla og anglýsingar:
4900 og 4906,
Aðsetur
í Alþýðuhúsina við Hverf-
isgötu.
Verð í lausasölu: 50 aurar.
Sett í Alþýðuprentsmiðjunni
Prentað í Félagsprentsm.
Flónslegt aðkasf.
ÞJÓÐVILJINN í gæv er
rað reyna að slá Steiniþór Guð
'onundsson til iriddara fyrir
athugasemdir hans við reiikn
inga Reykjavikurbæjar, og
«er ástæða tii þess að ætla, að
Steiniþór ihafi sjálfur verið
.þar að verki, því að ‘lofið er
svo hilálegt, að það er ótrú-
legt, iað samherjar hans hafi
samið það háð, enda vitað
,-mál, að stjarna Steinþórs
hefur verið dækkandi á himni
itommúnista að undanförnu.
En iþað er ekki látið sitja
við loíið um Steinþór Guð-
mundsson og lýsinguna fögru
á hinum „alkunna dugnaði
-og samvizkusemi“ hans. Jafn
framt ér reynt að níða bæjár
íulltrúa Alþýðuflokksins,
Jón Axel Pétursson, enda
vitað má'l, að kommúnistar
hafa Alþýðuflokksmenn á
heilanum þessa dagana
venju fremur, og kenna þeim
■ófaiir sínar. Þykir komm-
úmistum lítið til koma gagn-
xýni Jóns Axels á reikning-
um bæjarins, enda varla við
öðru að búast, því að þeir eru
meira en lítlu góðu vanir frá
.Tiínum „duglega og samvízku
sama“ Steinoóri Guðmunds-
rsyni. Klykkir þátturinn af
♦Steinþóri út með spurningu
wim það, hvernig Jón Axel
megi vera að því að „gagnr
sýna íhaldið“ þar sem hann
sé , framkvæmdjistjóri þess
fyrir bæjarútgerðina ásarnt
■Sveini Benediktssyni og full-
trúi þess við ráðstvjfun á
Camp Knox.
t-
Þeir, sem fylgzt hafa
með störfum bæjarstjórnar
Reykjavíkur, munu auðveld
lega geta um það dæmt, hvor
sé skeleggari á þeim vett-
vangiii, Jón Axel Pétursson
eða Steinþór Guðmundsson,
og þarf ekki um það að fjöl-
yrða. Hitt er táknrænt fyrir
málflutning kommúnistia, að
Þjóðviljinn skuli halda því
íram, að Jón sé „fulltrúi
íhaldsins“ við ráðstöfun á
Camp Knox og framkvæmda
stjóri þess fyrir bæjarútgerð
ina.
Skriffinnum Þjóðviljans
ætti að vera innan handar að
•afla sér upplýsinga um hið
■sánna í þessum málum, ef
þéir hefð,u á því einhvern
áhuga. Legðu þeir á sig í
því sambandi! lítilfj örlega
fyrirhöfn, myndu þeir sann-
færast um, að Jón Axel Pét-
ursson var á sínum tíma
kosinn framkvæmdastjóri
hæjarútgerðarinnar með at-
kvæði Ingólfs Jónssonar,
fulltrúa kommúnista í sjáv-
arútvegsráði bæjarins, og
kosinn til að anna.it ráðstöf-
Tóiilistaísýningiii mikill viðburður. — Dagnaður
og framtakssemi forustumannanna. — Hlutverk
áhugamannanna og skyldur almennings. — Sím-
talagjöldin. — Hækkanir koma of fljótt til frani-
kvæmda. — Um bifreiðaþjófana.
TÓNLISTARSÝNINGIN er
enginn smáviðburður í listalífi
Reykjavíkur. Pegar fyrst var
talað um að koma henni á fót,
voru margir vantrúaðir á að
það tækist, því að svo virtust
erfiðleikarnir vera miklir í
vegi forgöngumannanna, sér-
staklega vorum við sjálfir held-
ur fátækir af sýningarmunum,
en að sjálfsögðn varð að reyna
að fá muni erlendis frá til þess
að sýningin gæti orðið góð og
þar virtust erfiðleikarnir vera
mestir. En þetta hefur tekizt
vonum framar. Jón Leifs er
dugnaðarforkur. Hvað mundi
hann ekki geta framkvæmt, ef
hann hefði tvo til þrjá menn
með sér, sem væru eins og
hann?
PARNA HAFA ýmsar hend-
ur unnið að þó að ég nefni að-
eins formann sýningarnefndar,
enda hefur að sjálfsögðu hvílt
mest á honum af starfinu. —
Hér er mjög vaxandi áhugi fyr-
ir alls konar tónlist, og er því
ekki að efa, að tónlistarsýning-
in verður sótt af Mlfu almenn-
ings. Það er heldur ekki nóg að
fáir utvaldir sýni ódrepandi á-
huga fyrir listaþroska almenn-
ings. Hann verður sjálfur að
viera þátttakandi og styðja
liverja viðleitini af ráðum og
dáð. Hér eru flestar sýningar
i vel sóttar. Þess munu til dæm-
is fá dæmi, að málverkasýning-
ar sæki- færri en þúsund manns.
Hér mun og sama verða raunin.
SÍMANOTANDI skrifar mér
þetta bréf: „Ég varð undrandi,
þegar ég fékk síðasta síma-
reikning minn. Hann var fyrir
síðastfi ársfjýrðung 1946. Sam-
kvæmt augl|fsingum átti að
hækka símtaííÉg'jöld og yfirleitt
öll gjöld frá áramótum að því
sem mér skildist, og svo hygg
ég að hafi verið um fleiri. Þar
á meðal átti að hækka greiðsl-
ur fyrir viðbótarsamtöl í sjálf-
virku símununi. Þau áttu að
hækka úr tíu aurum upp í
fimmtán aura. Þegar reikning-
urinn kom til mín voru mér
reiknuð viðbótarsamtölin, sem
ég notáði fyrir síðasta ársfjórð-
ung 1946 á fimmtán aura.
SAMKVÆMT MÍNUM skiln-
ingi er þetta ekki léyfilégt.
Hækkunin átti ekki að gahga
í gildi fyrr en um áramót, það
er, að maður átti ekki að greiða
símtölin méð hirm hækkaða
verði fyrr en frá 'átamótum,
enda er það alveg eins dæmi, áð
fólki sé tilkynnt eftirá hvað það
eigi að greiða. í öHum tilfellum
er manni tilkynnt vérð á vör-
um fyrírfrám, og býst' ég ekki ]
við að ríkisfyrirtæki geti verið
þekkt fyrir að taka upp aðra
siði í þessu efni. Annað væri
siðleysi í meira lagi.“
AF TILEFNI bifreiðaþjófn-
aðanna, sem átt hafa sér stað
undanfarið og stöðugt virðast
fara í vöxt, var mér að detta
í hug hvaða liegningu slíkir
þjöfar féngju. Ég ólít nefnilega
að bifreiðaþjófar eigi að fá all-
méiri dóma en aðrir venjulegir
smáhnuplarar. í flestum til-
fellum er hér um fulla flæk-
inga og skemmdarvarga að
ræða, sem aðeins stela bifreið-
unum til þess að gera beinan
óskunda og skemma og ákaf-
lega oft valda þeir stórtjóni á
farartækjunum, sem eigendur
bifreiðanna fá aldrei bætt jafn-
vel þó að þeir fái bifreiðina
greidda við kostnaðarverði eða
viðgerðina, sem þarf að fara
fram á henni.
ÞAÐ GETUR VEL verið, að
ýmsum þyki þetta ósanngjarnt,
en þetta er nú mín skoðun. Ég
tel ekki að bifreiðaþjófarnir
séu í sama flokki og til dæmis
þeir, sem fremja smáinnbrot og
smáþjófnaði, og eru þeir þó
bölvaðir. Hér er um ótuktir að
ræða, sem ekki ber að taka á
með neinum silkihönzkum.
Heimilisblaðið VIKAN,
4. tölublað er komið út með
forsíðumynd frá hátíðarsýn-
ingu Leikfélags Reykjavíkur.
Þá flytur blaðið grein um
Guðrúnu Indriðadóttur leik-
konu og margar myndir með
þeirri grein.
un á Camp Knox með at-
kvæði Sigfúsar Sigurhjartar
sonar, fulltrúa kommúnista
í bæjarráði. Jón Axel er bví
ekki fremur fulltrúi íhalds-
is við þessi störf en komm-
únista, og er það vissulega
hjákátlegt í meira lagi. að
Þjóðviljiinn skuli telja það
sakarefni, að Jón Axel hafi
á hendi trúnaðarstörf, sem
fulltrúar kommúraista h-afa
meðal annarra kjörið hann
til.
Þjóðviljdnn fær heldur
ekki skilið annað, en Jón
Avel sé „starfsmaður íhalds-
ins“ þar eð hann sé hafnsögu
maður í Reykjavík. En leyf-
ist að spyrja: Er Steúnþór
Guðmundsson þá ekki á
sama hátt starfsmaður í-
haldsins, þar eð hann gegnir
kennarastöðu í bæjarfélagi,
þar sem íhaldið er í meiri-
hluta, og var Sigfus Sigur-
hjartarson á sínUrn tíma þá
ekki á sama hátt starfsmaður
íhaldsins?
Hatrið á Alþýðuflokks-
mönnum skín á margan hátt
út úr Þjóðriljanum, en árás-
in á Jón Axel Pétursson er
þó kannski eitt. af skringileg-
ustu sýniishornum þess. Væri
ekki nær fyrir Þjóðvíljann
að láta við það sitja, að
hlaða oflofi á Steinþór Guð-
mundsson, þótt frammdstaða
hans á bæjarstjórnarfundum
sé ekki aðsópsmeiri en það,
að yfirbragð Sigfúsar Sigur-
hjartarsonar ber þess vitni,
að hann þoli sára önn fyrir
þerman saimlierja sfcpjn? • ; r;ðh
Gjörið glugga- og hurðapantanir
ykkar tírnanlega fyrir vorið.
Þær eru afgreiddar nákvæmlega eftir því,
sem þær berast.
Trésmiðjan EI K,
Mávahlíð við Hagamel.
Sími. 1944; Pósthólf 843.
og Hafnarfirði
Nú er kominn hinn rétti tími til að skipuleggja
nýju skrúðgarðana í kringum húsin ykkar og
eins að lagfæra þá gömlu. Tökum að okkur að
skipuleggja skrúðgarða í ákvæðis- og tíma-
vinnu. Uppl. í síma 1327, frá kL 3—5 e. h.
r
Þórkell Arnason,
blómafræðingur.
Höfum fyrirliggjandi vel þurrt og gott reið-
ingstorf til einangrunar.
Verðið mjög hagkvæmt.
Torf er álitið bezta og ódýrasta ehrgr-
unarefnið, sem nú er völ á.
Byggingafélagið Brú h.f.
. Sími 6298.
áugifsið í Alþýðublaðinu.
\rantar tii að bera Alþýðublaðið til áskriíenda í
eftirtöldum hverfum.
Njálsgötu
Bræðraborgarstíg
Talið við afgreiðsluna.
iUþýðublaðið, simi 4900
-?rrril kí mL. i—Úi
j t Hiíajri ai'M 8fi ibc} uu'xu