Alþýðublaðið - 04.03.1947, Blaðsíða 5

t
MSjðjiídagur, 4. marz 1947.
Myndin sýnir Vincent Auriol, hinn nýkjör ía forseta franska lýðveldisins, í hópi fjöl-
skyldunnar. Talið frá vinstri: Tengdadóttir forsetans, forsetinn sjálíur með barnabörn-
in tvö, forsetafrúin og sonur forsetans.
r ■
ti í k yn i i i, r :
Símánúmer vort verÖur
framvegis
Hinn nýi Frakkaforseti og fjölskýlda hans.
ÉG MUN 4
minnast bess:.
il lenti ,,Annam“ í
í Rotterdam og var afferm
daginn eftir. Við áttum að fá
óð verá fáeina daga heima í
Danmörku, og var okkur það
miikið gleðief ni. En þvi mið-
ur kom annað upp á daginn.
Um morguninn, er við ætluð
um að 'leggja af stað, var
sagt, að Danmörk hefði verið
íhemumin. Þetta hljómaði
svo ótrúiega í eyrum okkar,
að við héldum, að þetta væri
aðeins markiaus orðrómur,
en er ritsímasveinimnn kom
þjótaíidi inn í bcrðsalinn til
okkar og sagði, að útvarpað
hafi verið á þýzku frá K,al-
undþorg, sáuni við, að orð-
rómurinn hafði við rök að
styðjast. Þetta fékk ákaflega
á okkur alla, cg við sátum
þögWlir óg daprir, og tókum
að 'íhii'ga atburðinn frá öll-
um hliðum. Þá um morgun-
inn sá ég fullorðna menn
gráía.
Já, sannariega vorum við
hryggir í huga —ékki aðeins
vegna vissunnar um að ná
ekki heim á næstunni, én við
höfðum verið að heiman í
níu mánuði — heldur sökum
þess, að íöðuriand okkar
hafði verið lostið stríðs-
hrammimi'm, cg sökum þess
iað við vissuhl ekkert, hvern-
ig skyldmennum ckkar
heima leið. En, stríðær allt-
af st.ríð — cg getur þá hið
ciíklogasta börið við. Við
vorum uppi í bænurn um
kvöldið. Þessi augnabli'ks
sorg yfir viicgu-m Danmerk-
ur var nú oroin að sárum
harmi óg fceiskju. í veiitinga-
húsi hittum við norsk'a
. stúlku, serm sagði, með tár-
in í laugunum, að Noretgur
hefði orðið fyrir árás.
Hel.lendi nganna
Afstaða
var einfceitt, en svona iiálf
drambsöm, og' viirtust þeir
■allbjartsýnir. Við kcmum á
fleiri veditingahús dagirnn
eft'ir —- sem sé 10. apríl —
ÞESSI grein er þýdd úr
tímaritinu „Var
og er hún frásögn
skipverja á dönsku
skipi, M.s. ',,Annani“, er
lág á höfninni- í Rotterdam,
bæSi er Þjóðverjar réðust
á NorSurlönd 9. apríl 1940
og á Niðurlönd mánuði
síðar.
ög ails staðai' hélt fólk. að
við værum Norðmenn. Sums
staðar vaf okkui1 sýndur sá
sómi, að hljómsveitin lék
verk eftir Gneg.
Hér í ihinum trcðfullu veit
ingahúsúm gátum við hfeyrt
tóninn í fólkinu. ..H-olland
gefst aldrei upp“, sögðu
menn í sannfæir.i'ngartón.
„Við höfum 500 G00 manns
undir vopnum. og ef sá her
hrekkur ekki til, rjúfum við
flóðgarðana, svo að Þjóðverj
arnir drukkna eins og mýs.'
Við gefumst altírei upp.
Þanni'g var ta'l manna, en
það nægðr ekki. Hclland
varð að 'fceygja sig fyrir cf-
ureflinu.
Við lágum í Rotterdam, cg
dagan/.r Ixðu hægt áfram í
sársaukáfuEiri eftirvæntingu,
að eitthvað myndi koma
fyrir, sem á
breytti viðhoríinij
: Um kvöidið, hinn 9 maí,
seiítist ég nvður við að skrifa
konu minni bréf; það veitti
útrás ýniáu því, er mér lá á
hjarta, endá þútt það væri
tis&rnarkað, -hvað mátti
skrifa. Er ég kafði íokið við
ibréíið, fói' ég í land til að
setj'a þ'aS í póst. Það var mik
, ið líf' í bænum, göturnar
' fullar af fólki, einkum lxer-
, mönnum, cg" veitingahúsin
; voru yfirfull. Það var fui’ðu-
leg ,,.stemmning“ yfir öllu cg
öllum — samMand af hrifn-
ingu cg eirðarlausum ótta
: við citthvað, scm virtist ó-
; hjákvæmilegt. „Hvað á allt
‘ þetta að þýða?“ spurði ég
einu vatfangi
mann, sem ég þekkti dálítið.
Hann yppti öxium og starði
fram undan sér: „Við vitum
ekki, hvað kann að koma fyr
ir — eitthvað kann að vera
i aðsigi. Morgundágurinn
gfetur iböriS í skauti sér hið
óvæntasta —- hið hræðileg-
asta. Þessi óvissa, sem virt-
ist rikja aiLls staðar, kom yfir
okkui' þarna um borö í skip-
inu C’g fyllti okkur einhveirs
köíiaf "iðandi óíó. X»á shárt
okkur sú kveljahdi tdlfinn-
ing, að Danirnir heima hefðu
svikið éiitthvað — heilaga
skýldu. Okkur virfist sem
við hefðúm ekkart aðhafst á
hættunna:- stund, en látið
reka á reiðanum með allt.
Fréttir frá Danmörku voru
slitróttar og undir þýzku
eft'rliíi.
Við lcgðumst seint til
hvílu þetta kvöldið. Ég lá
’.engi vakandi og Mýddi á
hin ýmsu hljóð næturinnar.
Margar voru þær hugsanir,
sem skaut upp hjá mér.
Hverniig mun þetta enda?
Hvernig cr umhorfs heima?
Að_ lokum féll ég í svefn.
Ég hafði ekki sofið lengi,
er ég vaknaði við það, að
einhver stóð við rúm mitt og
hnyppti í miig. Það var hol-
lenzki vaktmaðuiinn. „Herra,
á fætur herra, — Þjóðverj-
arnir eru kcm;nir“. Angistin,
■sem skein út úr ásjónu hans,
kom mér til iað spretta fram
úr í einu vetfangi, og um
leið heyrði ég brak skammt
frá.
í hreinskilni sagt varð ég
hræddur. Skot kváðu við allt
í kringum m'g, og ég gat á
hvErju augna-bliki átt von á
því, að skeyti kæmi inn. Það
vár ekki nema eitt að gera,
koma sér í skýli einhvers
staðar.
Jafnskjótt ög ég hafði
klætt mig hljóp ég niður í
vélarúmið, þar sem ég var
óhultur, að minnsta kosti
fyrir sprengj ubTOtum inn
um gluggana. Skömmu þar
Framhald á 7. síðu.
7565.
7566 SKRIFSTOFUR
7567 TEIKKI5T0FUR
7568 EFNISVÁRZLA
7569 VERKSTJÖRAR
VÉISMIDJAK HÉÐINN H.F
Kenni að sníða og taka máL kvenna- og barna-
fatnað. Tízkuteikningar og k j ólaskrey tingar.
Herdís Maja 'Hrynjólfs
'Laugavegi 68 — Sími 2460.
Framnesvegur 54 hér í bæ verður seld \ ið opin-
bert uppboð á morgun, miðvikudag 5. þ. m.
kl 0 o. h
Borgarfógetinn
í Reykjavík.
frá kvikmyndablaðinu „STJÖRNUR'
KvikmyndabL TJÖRNUR“
Stjörnur eru komnar út og fiytjá að vanda
margar greinar og myndir af leikurum. Auk -þess
er meö hverju blaði laus litpreiiíuð mybd af
Ingrid Bergman, en hún er allra ieikara vinsæl-
ust hér á landi. — Myndih er rn jög heppiieg til
innrömrnunar.
Stjörrtur íást í næstu bókabúð.
■iM •■ninÉiii n ■■ rfaAr >■